Semua Bab จิ่วหรง: Bab 11 - Bab 20

29 Bab

บทสิบเอ็ด

บทสิบเอ็ด แผนการกระเบื้องแตก เมื่อรุ่งอรุณมาเยือน ไท่หย่งเสียนเข้าวังไปพบเจินเซียหยางฮ่องเต้พร้อมแม่ทัพประจิม ด้วยสุขภาพร่างกายแข็งแรงกว่าคนปรกติ ซ้ำยังได้กินน้ำแกงอย่างดี ทำให้เขาไม่ล้มป่วยเหมือนที่ใคร ๆ คาดการณ์เอาไว้ ทว่าสถานการณ์ในเรือนมิได้สงบสักนิด ไท่ฮูหยินค่อนข้างเป็นกังวล เมื่อรับรู้ว่าเจินจิ่วหรงทำอะไรลงเมื่อคืน หากยามเห็นความเด็ดขาดขององค์หญิงเก้า ก็มิกล้าจะตำหนิ เจินจิ่วหรงค่อนข้างอ่อนเพลียจากการร้องไห้อย่างหนัก นางรีบไปอาบน้ำอุ่นทันที หลังไท่หย่งเสียนจากไป มองดูหน้าท้องแบนราบของตนเองด้วยความกังวลพอสมควร จริงอยู่ว่านี่เป็นสมรสพระราชทาน แต่เกิดขึ้นเพราะความเหมาะสมในสายตาของเสด็จพ่อ มิใช่ความยินดีแต่อย่างใด ไท่หย่งเสียนไม่ยอมเปิดเผยตนเองว่าย้อนเวลากลับมา เจินจิ่วหรงก็ไม่อยากบอกเขาเช่นกัน เพราะเกรงว่าจะกลายเป็นการผูกมัดมากกว่าเดิม นางเสียเด็กในท้องไปเพราะอุบัติเหตุก็จริง แต่สาเหตุที่ไม่อาจตั้งครรภ์อีกเลยนั้น อาจมาจากการวางยาพิษ และคนที่มีอำนาจสั่งการเรื่องใหญ่หลวงนี่ ก็มีเพียงเจินเซียหยางฮ่องเต้ — เสด็จพ่อของนาง ครั้งหนึ่งเจินจิ่วหรงเคยพยายามช่วงชิงความโปรดปรา
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-09-17
Baca selengkapnya

บทสิบสอง

บทสิบสอง ช่วยไม่ได้นี่ ข้าคือเชื้อพระวงศ์ หิมะตกหนักเป็นอย่างมาก จนรถม้าไม่อาจขยับเคลื่อนไหว ทำให้เจินจิ่วหรงและไท่หย่งเสียนต้องพำนักที่ตำหนักองค์หญิงของนางชั่วคราว เพื่อรอให้หิมะหยุดตกและกลับจวนแม่ทัพ เหมากงกงมาส่งพวกเขาหน้าตำหนัก ก่อนกลับไปตามรับสั่งของเจินเซียหยางฮ่องเต้ ทั้งตำหนักองค์หญิงของนางเหมือนถูกเก็บรักษาไว้ที่เดิมทุกระเบียบนิ้ว แม้นนางกำนัลบางส่วนจะเปลี่ยนไป แต่ข้าวของยังคงเดิม เมื่อถามจึงทราบว่าทั้งเจินเซียหยางฮ่องเต้และพระสนมเสียนเฟยเสด็จมาเยือนตำหนักองค์หญิงอยู่บ่อยครั้ง แม้นเจินจิ่วหรงจะย้ายออกไปแล้วก็ตาม ไท่หย่งเสียนพยุงภรรยานั่งบนตั่งหินอ่อน ส่วนตนเองนั่งลงบนเก้าอี้ไม้ธรรมดาตามฐานะ เขาตระหนักดีว่าเจินจิ่วหรงตรงหน้าเปลี่ยนไปแล้ว นางไม่อดกลั้นในการใช้อำนาจอีกต่อไป และพร้อมที่จะจัดการทุกคนด้วยทุกอย่างที่มีในมือ “เจ้าควรกินข้าวสักหน่อย นี่ก็เย็นมากแล้ว” นางปรายตามองเขา แล้วหันไปเรียกรั่วซิน พลางออกคำสั่ง “ไปจัดเตรียมสำรับมาให้ท่านรองแม่ทัพ ส่วนสำรับของข้าให้แยกกันกับเขา” เพราะหากมีการวางยาในอาหาร อย่างน้อย ไท่หย่งเสียนก็ยังสามารถตามเก็บเรื่องนี้และมีชี
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-09-17
Baca selengkapnya

บทสิบสาม

บทสิบสาม ไม่สมประกอบ ไท่หย่งเสียนมองออกนอกบานหน้าต่างของตำหนักองค์หญิง หิมะยังถล่มหนักจนกลายเป็นพายุไปแล้ว ดูท่าวันนี้คงไม่มีโอกาสกลับจวนแม่ทัพ เจินจิ่วหรงกำลังอาบน้ำอยู่ ส่วนเขานั่งรออยู่ด้านนอกฉากกั้นตามลำพัง ข้ารับใช้ที่ปรนนิบัติองค์หญิงเก้ามีเพียงรั่วซินเท่านั้น แต่นั่นก็ทำให้เขาหายห่วง เพราะรั่วซินเป็นหนึ่งในคนที่รักเจินจิ่วหรงอย่างแท้จริง อย่างไรก็ตาม ข้ารับใช้ประจำตำหนักองค์หญิงเก้าเหลือน้อยเต็มที ส่วนใหญ่ถูกโยกย้ายไปประจำเรือนแม่ทัพ ไท่หย่งเสียนเลยเป็นฝ่ายปูที่นอนบนพื้นข้างเตียงนอนเจินจิ่วหรงด้วยตนเอง ตอนเจินจิ่วหรงเดินออกมา นางสวมเพียงอาภรณ์ขาวสะอาดแสนเรียบง่าย ไร้เครื่องประดับและการประทินโฉม ดวงตาเรียวดั่งหงส์สบมองเขา พลางย่อตัวลงทาบฝ่ามือของตนเองกับผืนพรม พร้อมถอนหายใจ ”ท่านขึ้นไปนอนบนเตียงกับข้าซะ ค่อยนำหมอนกั้นกลางเอา คืนก่อนข้ารังแกท่านไว้มาก หากคืนนี้ยังไล่ให้ไปนอนบนพื้นอีก เกรงว่าจะล้มป่วยจริง ๆ” ดวงตาของไท่หย่งเสียนทอประกาย เจินจิ่วหรงกำลังเป็นห่วงเขาใช่หรือไม่ ? ราวกับนางรู้ทันความคิด เลยเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง “หย่งเสียน ข้ามิใช่คนใจร้ายก็จริง
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-09-17
Baca selengkapnya

บทสิบสี่

บทสิบสี่ เปลวไฟแห่งชีวิต ข้าวของในเรือนของเจินจิ่วหรงถูกเก็บลงในหีบมากมาย ขบวนรถม้าไปยังแดนใต้ทอดยาวไปถึงหน้าประตูเมืองหลวง ไท่หย่งเสียนได้แต่มองภรรยาด้วยสายตาหวาดหวั่น หากเจินจิ่วหรงกลับไม่สนใจสักนิดเดียว เอาแต่เก็บสมบัติที่จำเป็นลงในหีบ หนึ่งในนั้นคือปิ่นขนนกกระเต็นล้ำค่าที่เจินเซียหยางฮ่องเต้ประทานให้ สถานการณ์การศึกแดนใต้ค่อนข้างสงบ เหมาะสำหรับการคลอดและเลี้ยงดูเด็กในท้องให้เติบใหญ่ เจินจิ่วหรงค่อย ๆ ทิ้งตัวนั่งบนตั่งไม้ ขณะไท่หย่งเสียนหยิบถ้วยน้ำแกงบำรุงมาให้ภรรยาดื่ม และเพื่อความปลอดภัย เขาเลือกดื่มมันก่อนคำหนึ่ง ยามเห็นว่าไม่เป็นอะไรจึงป้อนใส่ปากเจินจิ่วหรง เจินจิ่วหรงเกลียดการดื่มน้ำแกงบำรุงพวกนี้ที่สุด นอกจากรสชาติไม่อร่อยยังตอกย้ำความพ่ายแพ้ในชีวิตก่อน เพราะนางอยากมีลูกกับหย่งเสียนมาก ทุกวันและทุก ๆ วันต้องดื่มน้ำแกงบำรุงมากมาย สุดท้ายก็ไม่อาจตั้งครรภ์ได้อยู่ดี เมื่อคิดถึงสาเหตุที่นางไม่สามารถตั้งครรภ์ได้อีกหน เจินจิ่วหรงรู้สึกเจ็บร้าวจนอยากอาเจียนออกมา ไท่หย่งเสียนคงเห็นสีหน้าพะอืดพะอมของนาง เลยรวบตัวภรรยาเข้าไปในอ้อมกอด พร้อมลูบหัวเบา ๆ “ไม่เป็นไร ข้าอยู่นี่แล้
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-09-17
Baca selengkapnya

บทสิบห้า

บทสิบห้า หลังนางจากไป เจินจิ่วหรงเดินทางจากไปแล้ว หัวใจของไท่หย่งเสียนว่างเปล่าและหนาวเหน็บ เขามองรถม้าเคลื่อนตัวออกไปจนลับสายตา ก่อนหมุนตัวเดินออกจากประตูเมืองหลวง แม้นมีองครักษ์เงาติดตามไปด้วย ก็ไม่อาจทำให้เขาวางใจสักนิดเดียว เพราะไม่เคยต้องอยู่ห่างจากเจินจิ่วหรง ตอนนี้เลยรู้สึกเหมือนสิ่งที่สำคัญที่สุดในใต้หล้าลอยหายไป ไท่หย่งเสียนกระโดดขึ้นไปบนหลังม้า ก่อนควบม้าทะยานออกไปบนถนนตรงไปยังค่ายทหารที่อยู่ใกล้ ๆ เพื่อเตรียมจัดการกับตงเหลียนฮวาให้เรียบร้อย การไต่สวนจะมีขึ้นในอีกเจ็ดวัน เขาต้องทำให้นางสารภาพความจริงออกมา ทั้งเรื่องราวในแคว้นฝูเยว่ และการแฝงตัวเข้ามาในฐานะสายลับ ไท่หย่งเสียนแค่นยิ้มจนดวงหน้าบิดเบี้ยวไม่น่ามอง “ตั้งแต่ต้นจนจบล้วนเป็นแผนของตงเหลียนฮวา” ทันทีเมื่อเหยียบย่างลงบนค่ายทหาร กุนซือข้างกายของเขาก็รายงานว่าตงเหลียนต้องการขอเข้าพบเป็นการเร่งด่วน ไท่หย่งเสียนหลุดหัวเราะแผ่วเบา เผยสีหน้าน่าหวั่นเกรงจนอีกฝ่ายต้องหนาวสั่น “ข้าไม่ต้องการพบนางตอนนี้ แล้วก็ไปเชิญหมอคนใหม่มาตรวจสอบบาดแผลของนางซะ แผลแค่นั้นแต่กลับเดินไม่ได้จนถึงตอนนี้ มองดูว่ากำลังหลอกลวงข้าอ
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-09-17
Baca selengkapnya

บทสิบหก

บทสิบหก ย่อยยับ “พระสนมไปนั่งด้านในตำหนักเถอะเพคะ ลมพัดหนาวเย็นหนัก หม่อมฉันเกรงว่าพระสนมจะล้มป่วย” เสียงจากนางกำนัลคนสนิทนามอารั่วไม่อาจเรียกพระสนมเสียนเฟยออกจากภวังค์ บนดวงหน้างดงามของหญิงสาววัยสามสิบปลาย ๆ ปรากฏรอยน้ำตาอันแห้งเหือด หลังทราบข่าวเกี่ยวกับองค์หญิงเก้า พระสนมเสียนเฟยที่เคยหยิ่งยโสก็กลายเป็นเช่นนี้ ไม่กิน ไม่ดื่ม และไม่นอน เพราะองค์หญิงเก้าจะถูกฝังในสุสานของตระกูลที่อาจเป็นกบฏอย่างตระกูลไท่ พระสนมเสียนเฟยผู้ถูกกักขังในวังหลวงเลยไม่อาจเห็นหน้าบุตรสาวของตนเองเป็นครั้งสุดท้าย พระสนมเสียนเฟยหรือป๋ายอวี้หลันโกรธแค้นตระกูลไท่เข้ากระดูกดำ แม้นตอนแรกจะไม่เชื่อว่าเจินจิ่วหรงจะปลิดชีวิตของตนเองจริง ๆ จนกระทั่งองค์ชายสิบสามไปดูศพของนางด้วยตนเอง ตอนนั้นป๋ายอวี้หลันพลันตระหนักว่าบุตรสาวจากไปแล้ว เจินจิ่วหรงมีความอดทนสูงตั้งแต่เด็ก นางไม่ใช่คนยอมแพ้อะไรง่าย ๆ ซ้ำยังละเอียดรอบคอบ ย่อมเป็นพวกคนตระกูลไท่รังแกนางเกินไป ผลลัพธ์จึงกลายเป็นเช่นนี้ “ตระกูลไท่สมควรตาย ไท่หย่งเสียนสมควรตาย !”ป๋ายอวี้หลันกล่าวเสียงเย็นเหยียบและเด็ดขาด “ต่อให้ต้องเสียอะไรไปบ้าง แต่เปิ่นกงจะใ
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-09-17
Baca selengkapnya

บทสิบเจ็ด

บทสิบเจ็ด ตัวหมาก สวรรค์เมตตาให้โอกาสเขาแล้ว จะทำพลาดมิได้อีก ไท่หย่งเสียนลืมตาตื่นจากห้วงความคิด น้ำชาหลงจิ่งเย็นชืดหมดแล้ว เขานั่งอยู่ภายในกระโจมแม่ทัพจนถึงเย็น ก่อนขยับลุกจากเก้าอี้ไม้สนก้าวขาเดินออกไปด้านนอก ดวงอาทิตย์ใกล้ลาลับจากผืนฟ้า ขบวนรถม้าของเจินจิ่วหรงคงเคลื่อนตัวไปไกลพอสมควร กุนซือที่ดูแลตงเหลียนฮวารีบเดินเข้ามาใกล้ ยามเห็นท่านรองแม่ทัพยืนอยู่ไม่ไกล เขาก้มหัวลงเล็กน้อยทำความเคารพไท่หย่งเสียนอย่างนอบน้อม “ท่านหมอกล่าวว่าบาดแผลของแม่นางตงมิได้สาหัสอะไร เหมือนว่านางจะหลอกลวงพวกเราเพื่อจุดประสงค์บางอย่าง” แน่นอนว่าไม่พ้นการเข้าใกล้ท่านรองแม่ทัพ ไท่หย่งเสียนเหยียดรอยยิ้มเย็นชา พลางกล่าวด้วยความใจเย็น “เช่นนั้นก็เลื่อนการไต่สวนมาเป็นวันพรุ่งนี้เถอะ ไม่จำเป็นต้องรอช้าอีกแล้ว” เขาอาจไม่รู้ว่าในชีวิตก่อน ตงเหลียนฮวาจบชีวิตลงแบบไหน แต่ย่อมไม่พ้นคมดาบขององค์ชายสิบสามที่ไล่สังหารทุกคนที่เกี่ยวข้องกับการตายของพี่สาว นั่นเป็นครั้งแรกที่ไท่หย่งเสียนนึกชมชอบองค์ชายสิบสามขึ้นมาจากใจจริง อย่างน้อยอีกฝ่ายก็สามารถใช้อำนาจล้างแค้นคนมากมาย แตกต่างจากเขาที่ถูกเจินเซียหยางฮ่องเ
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-09-17
Baca selengkapnya

บทสิบแปด

บทสิบแปด หนึ่งร้ายกาจ หนึ่งงามล่มแผ่นดิน ขบวนรถม้าเดินทางไปยังแดนใต้อย่างมั่นคง แม้นไม่รวดเร็วนัก เพราะต้องหยุดพักตามโรงเตี๊ยมเป็นระยะ เนื่องจากเจินจิ่วหรงมีอาการเวียนหัวตลอดเวลา ซ้ำยังเริ่มมีอาการแพ้ท้องบ้างแล้ว รั่วซินพยายามสรรหาโรงเตี๊ยมค่อนข้างใหญ่และสะอาดสะอ้าน เนื่องจากบ่าวรับใช้ที่ตามมาด้วยค่อนข้างเยอะระดับหนึ่ง รวมถึงมีองครักษ์นอกเครื่องแบบ ไม่ต้องพูดถึงองครักษ์เงาที่เจินเซียหยางฮ่องเต้ประทานให้ เจินจิ่วหรงมองออกไปนอกรถม้า พวกเขากำลังหยุดพักกันที่โรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งกลางหุบเขา เพราะเป็นฤดูใบไม้ผลิ ทำให้มีผู้คนเดินทางมายังแดนใต้ เที่ยวชมทิวทัศน์งดงามจำนวนมาก โรงเตี๊ยมกว้างใหญ่เลยเหลือเพียงสองห้อง โดยเจินจิ่วหรงเลือกให้สาวใช้นอนรวมกันในห้องหนึ่ง อีกห้องเป็นของนางกับรั่วซิน ส่วนพวกผู้ชายให้นอนที่รถม้า มีเพียงองครักษ์บางส่วนที่คุ้มกันอยู่ด้านนอก นางปิดบังฐานะของตนเอง เลือกสวมอาภรณ์ไร้ลวดลายและไร้สีสันสดใส ดวงหน้างดงามถูกบดบังด้วยพัดด้ามหยกกลม ๆ อันหนึ่ง ขณะรั่วซินแต่งตัวเป็นชาวบ้านเคียงกายองค์หญิงเก้าในฐานะสาวใช้ กระนั้นเพียงเจ้าของโรงเตี๊ยมมองแวบเดียวก็ตระหนักว่าฐานะของเ
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-09-17
Baca selengkapnya

บทสิบเก้า

บทสิบเก้า แดนใต้ หนึ่งเดือนผ่านไป ณ ตำหนักของพระสนมเสียนเฟย ไท่ฮูหยินถูกสั่งให้คุกเข่ามากว่าสองชั่วยามแล้ว ด้วยสุขภาพที่อ่อนแอลง มันใกล้ถึงขีดจำกัดของสตรีวัยกลางคนเต็มที กระนั้นพระสนมเสียนเฟยกลับไร้ความเมตตา นางเพียงยกถ้วยน้ำชาจรดริมฝีปาก เหม่อมองอีกฝ่ายอย่างใจเย็น “เปิ่นกงถามเจ้าว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างหรงเอ๋อร์กับไท่หย่งเสียน ไยถึงไม่มีคำตอบใดกลับมา เจ้าคิดจะกลับกลอกเปิ่นกง หลอกลวงเบื้องสูงหรืออย่างไร !”พระสนมเสียนเฟยกล่าวเสียงเฉียบขาด วางถ้วยน้ำชาลงเสียงดัง จนนางกำนัลคนสนิทต้องเดินเข้ามาปลอบประโลม ลูกสาวของนางเดินทางไปแดนใต้โดยไม่บอกอะไรสักคำ โอรสสวรรค์ก็มิยอมเอ่ยสิ่งใด ซ้ำจวนแม่ทัพประจิมยังเงียบเฉียบ ส่วนเยี่ยนเอ๋อร์ก็เอาแค่แสวงหาฐานอำนาจของตนเองอย่างคุณหนูรองแห่งจวนแม่ทัพบูรพา นี่นับว่าถูกต้อง หากหรงเอ๋อร์ต้องหย่าร้างกับไท่หย่งเสียน เยี่ยนเอ๋อร์ก็จำเป็นต้องมีฐานอำนาจใหม่ และเป็นของตนเองดีที่สุด “กราบทูลพระสนม หย่งเสียนบอกหม่อมฉันว่าพวกเขาแค่แยกกันอยู่ มิได้จะหย่าร้างหรืออะไร นอกจากเรื่องนี้เขาก็ไม่ยอมบอกอะไรอีก”ไท่ฮูหยินกล่าวเสียงสั่นไหว ร่างกายโอนเอนคล้ายจะล้มลงบ
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-09-17
Baca selengkapnya

บทยี่สิบ

บทยี่สิบ สวรรค์เมตตา เจินจิ่วหรงสวมอาภรณ์สีฟ้าครามไร้ลวดลาย เรือนผมเกล้าเป็นมวยประดับปิ่นหยก แม้นจะดูเรียบร้อย แต่รูปร่างหน้าตาอันโดดเด่นทำให้นางกลายเป็นที่สะดุดตาคนทั้งหมู่บ้าน บ้านของผู้ใหญ่บ้านอยู่ตรงหัวมุมของถนนสายหลัก ตัวเรือนมิได้กว้างใหญ่อะไร แต่ถือว่ามีอยู่มีกินพอสมควรเมื่อเทียบกับชาวบ้านธรรมดา หัวเมืองแดนใต้สุขสงบ ไร้สงครามมาระยะหนึ่ง ซ้ำยังไม่ค่อยมีโรคระบาด ทำให้ความเป็นอยู่ของชาวเมืองค่อนข้างดี ไม่ค่อยมีคนอดตายเฉกเช่นหัวเมืองอื่นที่กำลังทำสงครามกับแคว้นฝูเยว่ นางหยุดปลายเท้าลงหน้าประตูเรือนของผู้ใหญ่บ้าน แลเห็นกู้เจิงหนานนั่งอยู่ในนั้นล้อมรอบด้วยครอบครัวของผู้ใหญ่บ้าน อาการของเขากำลังดีขึ้นตามลำดับ หลังหนีความตายมาได้หนหนึ่ง “ไม่ทราบว่าท่านเป็นใคร”หนึ่งในคนของครอบครัวผู้ใหญ่บ้านตะโกนถามเสียงดัง หลังเห็นเจินจิ่วหรงยืนมองอยู่พักใหญ่ วันนี้นางมิได้สวมผ้าคลุมหรือถือพัดด้ามหยกปิดบังดวงหน้า ทำให้คนมากมายเห็นใบหน้าอันงดงามของนาง เจินจิ่วหรงระบายยิ้ม เผลอสบเข้ากับดวงตาของกู้เจิงหนานที่มองมา “ข้ามาขอความช่วยเหลือจากท่านหมอกู้”เจินจิ่วหรงตอบกลับด้วยตนเอง ยกมือห้
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-09-17
Baca selengkapnya
Sebelumnya
123
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status