All Chapters of จีบครับรับไหมเอ่ย: Chapter 71 - Chapter 80

“พี่จะเลียเธอให้ฉ่ำ” ยังไม่มีสิ่งใดหลุดจากร่างเธอแม้แต่ชิ้นเดียวคำว่าเลียให้ฉ่ำไม่เกินจริงเลยสักนิด เขาเลียทั้งที่ยังไม่ได้ถอด แม้จะมีเนื้อผ้าขวางกั้นแต่ความเสียวกลับไม่มีสิ่งใดมิอาจขวางกั้นสะโพกสาวส่ายร่อนตอบรับเรียวลิ้นร้าย เขาปาดเลียตวัดปลายลิ้นกับยอดติ่งเสียวเรียกน้ำหวานของเธอให้ไหลอาบจนชุ่มฉ่ำตรงกลางเป้าแพนตี้กลิ่นเธอหอมหวาน เขาไม่อาจต้านทานความหวานนี้ได้ นิ้วมือเรียวเกี่ยวเจ้าแพนตี้ตัวปัญหาออกจากร่างบาง เธอแอ่นกายให้ความร่วมมือ เพียงแค่เสี้ยววินาทีสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขาคือดอกไม้งามที่ฉ่ำน้ำหวาน หลอกล่อผู้ชายอย่างเขาให้หลงมัวเมาอย่างโงหัวไม่ขึ้นเธอมองภาพสะท้อนกระจกเงานั้น ให้ความรู้สึกมากมาย ทั้งน่าอาย ทั้งเสียวซ่านและทั้งวาบหวาม เธอยกแอ่นป้อนเขาอย่างลืมอาย เขายกสะโพกด้วยมือข้างหนึ่งส่วนมืออีกข้าง...“อ๊ะ!” นิ้วที่ยาวที่สุดในมือใหญ่เข้ามาจนสุดทาง เขาบดบี้และควานหาจุดที่ทำให้เธอดิ้นพล่านทุกครั้งที่โดนกดโดนคลึง เธอกรีดร้องเมื่อเขาดูดแรง ๆ ตรงยอดปลายของติ่งเสียว ดูดราวกับต้องการให้ติดปากเขาไป แรงมากจนน้ำเธอล้นออกทางร่องรูที่อยู่ปลายติ่งแต่เพราะเขาดูดจนเกลี้ยง ไม่มีแม้น้ำหวานไหลเล

“สโนว์ต้องอาบน้ำแล้วนะ สกปรกเราอะ”“เมี้ยว” เจ้าแมวน้อยร้องเมี้ยว ๆ ไม่ใชรับสิ่งที่ทาสตรงหน้าปักปำ หากแต่มันอยากจะบอกว่าเพิ่งอาบน้ำมาเมื่อวานเองทาสผู้ซื่อสัตย์ลืมแล้วหรือ“ฮัดชิ้ว!”“เห็นไหมเนี่ยสโนว์เจ้าสกปรก” ว่าแล้วนทีก็ผลักหัวเจ้าแมวสกปรกเบา ๆ“จะไปไหน” สโนไวท์หันมามองเพียงเล็กน้อยเท่านั้นก่อนจะกระโดดขึ้นคอนโดแมวไปยังชั้นบนสุดหมั่นไส้มนุษย์นิสัยไม่ดี ชอบเอาเขาไปหลอกหล่อมนุษย์ผู้หญิงให้มาเที่ยวบ้านประจำพอหมดประโยชน์ก็ผลักหัว“พ่อขอโทษสโนว์ไวท์ลงมาเล่นกับพ่อก่อน” นอกจากเจ้าแมวตัวนั้นจะไม่ลงมาเล่นแล้วมันยังเชิดหน้าใส่อย่างไม่ไยดีรถตู้คนหรูขับจากกรุงเทพฯมาถึงวังน้ำเขียวประมาณสี่โมงเย็นของวัน ใกล้เวลาปิดร้านแล้ว ทำให้ในร้านเหลือเพียงแม่และพิณนา“มาแล้วค่ะ คิดถึงจังเลย” สองสาวสวมกอดแม่ตัวเองแน่นทั้งซ้ายขวา จากนั้นก็ย้ายไปสวมกอดพิณนาและบุญญาก็ตามไปกอดอย่างแสนคิดถึง“น้านามีใครมาจีบแม่ไหมคะ” ใบเฟิร์นหรี่ตามองอย่างจับผิด“โอย ตอนนี้ก็มีอยู่คนเดียวนั่นแหละ คนอื่นเขาถอนตัวกันหมดแล้ว” พิณนาว่าพร้อมทั้งหัวเราะคิกคัก“แม่ชอบลุงทีจริงอะ” ใบเฟิร์นถามตรงประเด็น“แล้วลูกชอบเขาไหมละ” บุญญาหยั่งเชิง

“ต้องบ่มไว้อีกหน่อยนะคะลุงที รสมันยังบาดคอไม่กลมกล่อม” ใบเฟิร์นเอ่ย ซึ่งคนเป็นเจ้าของโรงบ่มไวน์ก็พยักหน้าเห็นด้วย น่าแปลกที่เด็กอายุแค่สิบเก้าจะรู้รสชาติไวน์ได้ดีขนาดนี้“ลุงก็ว่าอย่างงั้นแหละ แล้วคนอื่น ๆ มีความเห็นอะไรไหมครับ” นทีหันไปถามอีกสามคน ทั้งบุญญา พิณนาและใบบัวส่ายหน้าบ่งบอกว่าไม่มีความเห็นอะไรเลย อร่อยกว่าเบียร์ตรงไหนพิณนายังไม่เข้าใจหลังจากชิมไวน์กันแล้วทั้งหมดก็แวะที่บ้านของนทีเพราะบุญญาเป็นห่วงสโนว์ไวท์ที่อยู่ตามลำพัง“น้องสโนว์ไวท์ นี่พี่ใบบัวนะจ๊ะ” ใบบัวแนะนำตัวเองกับน้องสาวอย่างตื่นเต้นเกิดมายังไม่เคยเป็นพี่ใคร เมื่อมีโอกาสมีเหรอที่เธอจะพลาด“ส่วนพี่ใบเฟิร์น สวยกว่าใบบัวเล็กอย่างเห็นได้ชัดจริงไหม” นอกจากจะอวยตัวเองแล้วใบเฟิร์นยังอุ้มเจ้าแมวออกจากอ้อมอกของใบบัวหน้าตาเฉย คนโดนแย่งแมวปล่อยให้พี่สาวฝาแฝดแย่งไปเถอะ เพราะผู้ชายส่งข้อความมาพอดีห้องไลน์ส่วนตัวภีมเองครับ : ถึงแล้วใช่ไหมครับน้องใบบัว : ถึงแล้วค่ะ ทำอะไรอยู่คะภีมเองครับ : กำลังคิดถึงแฟนครับ รู้สึกไหมครับว่ามีคนคิดถึงน้องใบบัว : ไม่เห็นรู้สึกอะไรเลยภีมเองครับ : ไม่คิดถึงพี่เลยสินะครับน้องใบบัว : คิดถึงส

“ไม่มีใครดีเท่าพ่อแกหรอก”“อ้าว ใบบัวพ่อฉันก็พ่อแกไหม นังน้องชั่ว พ่อคืนนี้มาเข้าฝันหลอกมันเลยนะ” เมื่อโดนขู่ ใบบัวรีบยกมือขึ้นมาพนมทันที“ไปสู่สุคตินะพ่อ เดี๋ยวน้องบัวจะทำบุญไปให้บ่อย ๆ”“พ่อไปสู่สุคติตั้งนานแล้วไหมใบบัว ตั้งแต่เราเกิดจนโตพ่อไม่เคยมาเข้าฝันสักครั้ง หรือว่าไปเกิดใหม่แล้วนะ” ใบเฟิร์นว่าพร้อมทั้งหัวเราะชอบใจ สองสาวจะรู้หรือไม่ว่าพ่อแท้ของเธอสองคนยังไม่ได้ไปเกิดใหม่ เพราะเวลานี้นทียังไม่ตายวันนี้เป็นอีกวันที่ใบบัวตื่นเต้นจนมือเท้าเย็น ภีมเรียนจบแล้วและจะเรียนต่อสาขาเวชศาสตร์ครอบครัว เขาพาเธอมากินข้าวพร้อมหน้ากับครอบครัวของเขา“โอยกว่าจะพามาเจอนะภีม” นุชรีว่าลูกชาย รู้ว่าลูกชายมีแฟนและคบหากันได้หลายเดือนแล้วแต่ลูกชายตัวดีกลับไม่พามาเจอครอบครัว“รอเจอพร้อมกันไง นีน่า[1]ละครับ” ภีมให้เหตุผลพร้อมทั้งมองหาน้องสาว“อยู่ข้างบนเดี๋ยวก็ลงมา” นุชรีว่า“สวัสดีค่ะ คุณแม่” ใบบัวยกมือขึ้นไหว้ผู้เป็นแม่ของแฟนหนุ่ม นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เจอแม่ของแฟนหนุ่ม ส่วนพ่อเขาเคยเจอหนึ่งครั้งเมื่อเดือนก่อน“ไหว้พระเถอะลูก ชื่อใบบัวใช่ไหม”“ใช่ค่ะ” ใบบัวยิ้มรับและนั่งลงข้างแฟนหนุ่มเวลานี้เรียกว่า

“พ่อ!!!”ระหว่างที่กำลังดูซีรีส์กับเมียรักภาสุก็คิดขึ้นได้ว่าเขาต้องให้บัตรเครดิตใบใหม่กับลูกสาวเพราะใบเดิมหมดอายุ ดึงการ์ดออกมาจากกระเป๋าสตางค์แล้วชันตัวลูกขึ้นยืนข้างเตียง“จะไปไหนพ่อ”“จะไปห้องนีน่าหน่อย เอาบัตรเครดิตใบใหม่ไปให้ใบเดิมหมดอายุแล้ว” ภาสุบอกกับเมียรัก ซึ่งเธอก็ไม่ได้ว่าอะไรต่อดึงสายตากลับมายังหน้าจอทีวีขนาดใหญ่ปลายเตียงแทนภาสุเดินลงจากชั้นสามมายังชั้นสองของบ้าน เดินตรงไปเกือบสุดทางเดินจากนั้นเขาก็เคาะห้องนอนของลูกสาวคนเล็ก เคาะเพียงไม่นานใบหน้าหวานของลูกสาวก็ยื่นหน้าออกมาถามอย่างสงสัยว่าพ่อมาทำไมเวลานี้“พ่อมีอะไรคะ”“เอาบัตรเครดิตใบใหม่มาให้ ใบที่เราใช้อยู่จะหมดอายุแล้ว” ภาสุว่าพลางจับศีรษะลูกสาวโยกไปโยกมาอย่างที่ชอบทำ“บัตรใบใหม่แล้ววงเงินเพิ่มขึ้นไหมคะ”“ไม่เพิ่ม อย่าฟุ่มเฟือย” เอ่ยเตือนลูกแค่ทุกครั้งที่ลูกใช้เกินวงเงินเขาก็ไม่เคยว่าสักครั้ง“นีน่าซื้อแต่ของจำเป็นทั้งนั้นเลย จำเป็นต้องมี” ว่าแล้วเธอก็ฉีกยิ้มให้ผู้เป็นพ่อ“อย่าให้มันเยอะเกินเดี๋ยวแม่เราบ่น” ภาสุว่าก่อนจะเดินออกจากหน้าประตูลูก สายตาก็เหลือบมองภาพในอดีตของเขากับภรรยา คงเพราะไม่ได้แวะมาที่ชั้นสองบ่อย ท