Lahat ng Kabanata ng My Stepbrother is Obsessed with Me (SPG): Kabanata 91 - Kabanata 100

Flora's POV Pagpasok namin sa pantry, halos napahinto ako sa paglakad nang makita ko sina Ronan at Liza na dating close friends ko sa engineering team. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon nila sa pagbabalik ko, lalo na’t siguradong kumalat na ang balita. Nasa mga braso pa rin ni Damien si Stella, at nakaturo ang mata ng lahat sa amin. Hindi ko mapigilang mapangiti nang maalala ang paghalik niya sa akin bago hinawakan ang kamay ko palabas sa opisina niya. Halos sabay na lumapit sina Ronan at Liza. “Flora?” bungad ni Liza, halatang nagulat pero nakangiti. “Totoo pala na bumalik ka rito.” Tumawa si Ronan. “At may bitbit ka palang napaka-cute na baby. Wow, grabe. Hindi ka nagpasabi.” Napatingin ako sa kanila, hindi ko alam kung paano sisimulan. “Sorry kung hindi ko nabanggit noon. Ang daming nangyari at hindi ko kinaya magkwento.” Lumapit pa si Liza at tiningnan si Stella. “Ang ganda naman ng baby mo. Nakakatuwa, parang gusto ko siyang yakapin.” Tumawa si Damien. “Baka ma

Flora's POV Hindi ko alam kung paano ako makikisabay sa bilis ng mga pangyayari. Pakiramdam ko pinapanood ko lang ang sarili ko mula sa malayo. Nahiya ako nang sabihin nina Mama Maria at Daddy Darius na hihiramin muna nila si Stella para magkaroon daw kami ng oras ni Damien. Hindi ko alam kung paano ako magre-react. Parang napahiya ako pero may halong kaba at saya. “A-Ah… Mama, Daddy… sigurado ba kayo riyan?” kinakabahan kong tanong habang hinihimas ang balikat ni Stella. “Oo naman,” sagot ni Mama. “Hindi kami kukuha ng bata nang hindi ka komportable. Pero hija, ilang buwan kayong hindi nagkakaayos ni Damien. Kailangan ninyong dalawa magka-oras. Wala kaming balak manghimasok sa desisyon n’yo, nag-aalala lang kami.” “Flora,” sabay dagdag ni Daddy Darius, “ang buhay mag-asawa hindi dapat puro pagod, trabaho, pag-aaway, at pag-aalala. Kailangan may pahinga at moments kayong dalawa.” Napayuko ako. “Pero… ten months palang si Stella. Hindi ko pa siya kayang hindi makita.” Tumawa si

Damien's POV Pinagmasdan ko si Flora habang mahimbing siyang natutulog sa kama. Pareho kaming hingal kanina, pero ngayon, tahimik na ang mukha niya. Nakapikit, kalmado. Halatang napagod sa lima naming round. Hindi ko alam kung paano ko nagawa, pero sigurado ako na siya ang dahilan kung bakit hindi ako napapagod. Dahan-dahan kong inabot ang bedside drawer at kinuha ang maliit na kahon na ilang buwan ko nang tinatago. Inangat ko ng kaunti at binuksan. Kumislap ang singsing. Simple lang, pero pinili ko ito dahil alam kong bagay kay Flora. Hindi niya gusto ng magarbo, mas gusto niya ng maayos, elegante, at hindi halata. Kagaya ng ugali niya. “Sa wakas,” bulong ko sa sarili ko. Ito ang singsing na dapat noon ko pa ibinigay. Pero dahil pareho pa kaming magulo noong mga panahong iyon, wala akong nagawa kundi sumabay sa takbo ng sitwasyon. Secret wedding, walang engrandeng celebration, walang magulang, walang kaibigan, walang kahit sino. Kami lang. Papers lang. Walang moment na lumuhod ak

Flora’s POV First birthday na ni Stella. Maaga pa lang ay puno na ang garden ng balloons, tables, at mga taong excited makita ang batang isang taon na pero halatang paborito na ng lahat. Nakaupo si Stella sa maliit na highchair habang binibigyan ng asawa kong si Damien ng maliliit na piraso ng soft bread. Tumatawa si Stella habang pinipisil ang cheeks ng tatay niya. Pinagmamasdan ko silang dalawa. Habang pinapanood ko si Damien na abalang-abala sa anak namin, napahawak ako sa tiyan ko. Kahapon ko lang nalaman. Buntis ako. Hindi ko alam kung paano ia-announce pero alam kong kailangan kong sabihin sa kanya ngayon. Lumapit ako kay Damien at marahan kong inabot ang pregnancy test. “Damien,” tawag ko. “Hmm?” Lumingon siya pero naglalaro pa rin ng daliri kay Stella. Iniabot ko ang test. “Look.” Napatingin siya, napakunot, tapos nanlaki ang mata. “Flora… are you serious?” Tumango ako. “Positive.” Hindi kumilos si Damien nang mga dalawang segundo. Para siyang nag-hang. Tapos bigla niy

Flora’s POV Hindi ako mapakali habang nakaupo sa maliit na kama sa loob ng treatment room. Amoy alcohol ang paligid, malamig ang hangin, at bawat segundo ay parang tumatama nang diretso sa dibdib ko. Pinagmamasdan ko ang doktor at dalawang nurse na abalang-abala sa paghahanda ng mga gamit para sa pagkuha ng dugo ko. “Ma’am Flora,” sabi ng doktor habang inaayos ang gloves niya. “Huwag po kayong matakot. Safe po ito. Kailangan lang po talaga natin ng mabilis na supply para sa father-in-law n’yo.” Tumango ako pero hindi ko mapigilang hawakan ang tiyan ko. “Dok… siguradong wala pong magiging problema sa baby ko, ‘di ba? Nakapag-donate na ako dati pero ngayon… buntis ako. Hindi ba delikado?” Maingat siyang lumapit. “Babantayan namin ang vitals n’yo habang kumukuha. Kapag may kahit anong hindi maganda, hihinto kami. Wala po kayong dapat ikabahala.” Pero paano ko hindi iisipin? Naririnig ko sa labas ang ingay ng mga nurse, ang pagtakbo nila, ang mga tawag nila sa isa’t isa. Alam kong nag