Lahat ng Kabanata ng My Stepbrother is Obsessed with Me (SPG): Kabanata 101 - Kabanata 110

Flora’s POV Pagkagising ng Daddy ni Damien, halos sabay kaming napabuntong-hininga ng malalim. Ang hirap ng mga nakaraang oras. Halos hindi ako makahinga sa takot habang hinihintay ang balita. Pero ngayong nakita ko siyang gising, nakadilat, at kayang sumagot sa mga tanong ng doktor, unti-unting gumaan ang dibdib ko. “Flora…” mahinang tawag ni Damien habang nakatingin kami sa kanyang ama. “Thank you talaga. Kung hindi dahil sa iyo…” “Damien,” putol ko agad. “Walang dapat pasalamatan. Ginawa ko ang kailangan.” Nilingon ako ng Daddy niya. Nanlalambot pa ang katawan niya pero naiikot na niya ang ulo niya nang mabagal. “Hija… salamat,” mahina niyang sabi. “Akala ko… hindi ko na kayo makikita.” Lumapit ako at hinawakan ang kamay niya. “Dad, andito lang kami. Huwag na kayong mag-isip ng mabigat.” Humawak si Damien sa balikat ko mula sa likod. Ramdam ko ang bigat ng emosyon niya kahit hindi siya umiiyak. “Dad, ayos ka lang ba? May masakit ba sa dibdib? Nahihilo ka ba?” Umiling ang mata

Flora's POV Hindi ko alam kung bakit nanginginig ang mga kamay ko habang nakaupo kami sa loob ng courtroom. Maaga kaming dumating ni Damien, kasama ang mga abogado namin. Tahimik ang buong paligid pero ramdam ko ang kaba ng lahat. Hindi ko man gustong aminin, pero kinakabahan ako. Pagod na pagod na ang isip ko sa nangyari sa pamilya namin. Ngayon, kailangan naming harapin si Isla. Nilingon ko si Damien. Hawak niya ang kamay ko nang mahigpit. “Flora, kahit anong sabihin niya mamaya, huwag kang magpapaapekto. I’m here. Hindi kita iiwan.” Tumango ako. “Alam ko. Pero hindi ko maiiwasan. Natatakot ako na baka bigla siyang gumawa ng kung ano.” “Maraming pulis dito. Hindi siya makakilos,” mahinang sagot niya, pero halata sa boses niya ang inipong galit at takot. Pagbukas ng pinto, ipinasok si Isla. Nakaposas, may dalawang police escort. Pero ang unang bumungad sa akin ay ang itsura niya—magulo ang buhok, may mga pasa sa braso, at ang mga mata niya ay nakatutok sa akin na parang wala s

Flora’s POV Months had passed. Tahimik na ang buhay namin ni Damien. Mas madalas kaming nasa bahay dahil gusto niyang bantayan ang pagbubuntis ko. Five months na, at habang nakaupo kami sa kama, nakahiga ang ulo niya sa tiyan ko habang karga-karga pa rin niya si Stella sa isang braso. Ang kulit ng anak namin dahil panay ang tapik niya sa buhok ng tatay niya. “Stop pulling Daddy’s hair,” sabi ko kay Stella. Tumawa siya nang malakas. “I don’t mind,” sabi ni Damien habang hinahaplos ang tiyan ko. “He’s moving again. Ang likot ng baby boy natin.” Napangiti ako. “Ikaw kasi. Panay ang kurot mo rito sa tiyan ko kanina.” “Huy, hinahaplos ko lang.” Tinaas niya ang tingin sa akin. “Promise, after mo manganak, ikakasal ulit tayo. I want to marry you properly. Hindi ’yong puno ng problema ang paligid natin noon.” “Damien,” bulong ko. “Hindi naman mahalaga sa akin ang engrandeng kasal.” “Mahalaga sa akin,” sagot niya. “Because you’re my wife. I want to do it right this time.” Niyakap niya

My Obsessive Billionaire Bodyguard (SPG) BLURB: Si Stella Beatrice Garcia ay lumaking spoiled brat sa mata ng lahat. Laging nakasanayan ni Stella ang makuha ang gusto niya. CEO ng Garcia Elite Builders and Development Corporation, pero sa totoo lang, wala siyang interes sa negosyo ng pamilya. Mas pinipili niyang gumala, uminom, at magsaya, palayo sa mga responsibilidad na nakatadhana sa kanya. Para sa kanya, ang buhay ay isang laro, at siya ang reyna na walang iniintinding panuntunan. Ngunit isang gabi, lahat ng kontrol niya ay nawala. Naakusahan siya ng paggamit ng ipinagbabawal na gamot, natuklasan ang pagtataksil ng kanyang boyfriend, at naramdaman ang matinding pagkadismaya sa lalaking matagal niyang iniidolo. Sa galit, sama ng loob, at pagkabigo, nagpasya siyang gawin ang isang bagay na hindi niya pa nagawa—ang ibigay ang kaniyang sarili sa isang estranghero na hindi niya kilala. Isang buwan ang lumipas, at ang estrangherong iyon ay hindi lamang naging bahagi ng kaniyang gabi—

Stella’s POV Nasa main living room ako, nag-aayos ng mga dokumento para kunwari ay ginagawa ko ang trabaho ko bilang CEO, nang bumukas ang pinto at pumasok ang pamilyar na lalaki. “Miss Garcia?” tawag ng isang security staff. “Here’s your new personal bodyguard.” Paglingon ko, halos malaglag ang hawak kong folder nang mapagtantong ang lalaking nakatalik ko ay ang magiging bagong personal bodyguard ko. “Miss Garcia,” sabi niya. “Ako ang bagong bodyguard mo.” Nanlamig ako. “Ikaw?” Tumango siya na parang walang nangyari sa gabing iyon. “My name is Randall. Starting today, I’ll be assigned to you full-time.” Parang nalunok ko ang sarili kong hininga. “Ikaw? Bodyguard ko?” “Assigned full-time,” dugtong ng security staff bago umalis. Naiwan kaming dalawa sa malawak na living room. “Hindi puwede ‘to,” agad kong sabi. “Hindi ka puwede dito. Hindi ka puwede maging bodyguard ko.” Tumaas ang isang kilay niya. “Why not?” “T-Teka… hindi mo ba ako kilala?” “Kilala kita.” Lumapit siya na