All Chapters of BAD GUY พายุร้ายพายุรัก: Chapter 31 - Chapter 40

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!เสียงเคาะประตูยังคงดังขึ้นมาเรื่อยๆเมื่อคนข้างในไม่มีทีท่าว่าจะเปิดออกไปสักที เหมือนว่าคนข้างนอกหงุดหงิดที่รอนาน “เคาะอะไรนักหนาวะ”“เดี๋ยวฉันไปเปิดให้แล้วก็ขอกลับห้องเลยนะ อิ่มแล้ว อยากกลับห้องไปอาบน้ำแล้ว”บีลีฟคว้าแขนพายุที่กำลังจะลุกไปเปิดประตูให้คนที่เข้ามาไว้ พายุหันมามองพร้อมกับพยักหน้าเบาๆ“ก็ได้"บีลีฟหยิบโทรศัพท์และไปเอากระเป๋าสะพายข้างที่โซฟา ก่อนจะเดินไปเปิดประตูให้คนที่เคาะเข้ามาข้างใน เปิดประตูออกมาเธอก็เจอกับหัวหน้าแผนกเศรษฐกิจที่แสตมป์เคยเล่าให้ฟังว่าใจดีมาก เธอยกมือไหว้ผู้ใหญ่ตรงหน้าตามมารยาท แต่อีกฝ่ายกลับไม่รับไหว้และมองเธอด้วยสายตาไม่เป็นมิตร มันเป็นอย่างนี้ทุกครั้งที่เจอกัน ยังไม่เข้าใจที่แสตมป์พูดว่าเขาดูเป็นคนใจดีตรงไหนเลยผู้หญิงคนนี้พุ่งตรงเข้ามาในห้องพายุโดยไม่บอกกล่าวให้เธอหลบสักคำจนเกือบจะชนกันแต่เธอไหวตัวหลบทัน“พายุขาพิชาเอาเอกสารมาให้เซ็นค่ะ ขอโทษทีนะคะ ไม่รู้ว่าพายุมีแขกด้วย”น้ำเสียงออดอ้อนของหญิงสาวคนเมื่อสักครู่นั้นมันทำให้บีลีฟที่เดินออกจากห้องกำลังจะปิดประตูห้องแง้มประตูมาฟังว่าจะคุยอะไรกันต่อ“บีลีฟไม่ใช่แขก เมื่อคืนนอ

วันต่อมาบีลีฟหงุดหงิดเล็กน้อยที่เธอถูกปลุกมาแต่เช้าแล้วยังต้องรีบไปเก็บของในเวลาที่มีจำกัดเพื่อจะรีบเดินทางกลับและไปวัดทำบุญเนื่องในวันคล้ายวันเกิดของพายุในขณะที่บีลีฟนอนหลับอยู่บนรถตู้คันหรูที่กำลังมุ่งหน้าไปตามทางที่จะไปวัด เธอลืมตาขึ้นมามองคนข้างๆเมื่อถูกมือหนาสะกิดให้เธอตื่น เธอสะบัดมือนั้นออกไปด้วยความหงุดหงิด“ง่วง จะนอน!”“เด็กสมัยนี้มันตื่นสาย เมื่อคืนก็นอนดึก ให้เข้าวัดก็บ่นนู่นบ่นนี่ ตื่นเร็วนิดหน่อยก็บ่น”ตั้งแต่ที่เขาปลุกบีลีฟให้ตื่นบีลีฟก็บ่นไม่หยุดตามประสาเด็กที่โดนตามใจจนเคยชิน พึ่งเงียบไปได้ก็ตอนขึ้นรถมาแล้วหลับไป“แล้วทำไมผู้ใหญ่สมัยนี้มันขี้กวนใจจัง จะปลุกทำไมยังไม่ถึงเลย”“มานั่งบนตักฉันนี่ ขอกอดหน่อย หนาว”“หนาวก็ลดแอร์สิไม่ใช่จะมากอด ที่นั่งก็เยอะแยะ นั่งบนตักนอนไม่ถนัด”“เถอะน่า ถ้าไม่นั่งฉันจะเอาเธอตลอดทางที่ไปวัดนี่แหละ ลูกน้องคนอื่นบนรถจะได้มีหนังดูจะได้ไม่มีใครง่วงเลยสักคนและก็ไม่ต้องลำบากลดแอร์ด้วย”“คนชั่วก็คือคนชั่วเนอะวัดวาไม่ได้ช่วยอะไรเลย เสมอต้นเสมอปลายจริงๆ”คนตัวเล็กพ่นลมหายใจออกมาพรืดใหญ่ที่โดนรบกวน เธอกระฟัดกระเฟียดเล็กน้อย ขึ้นไปนั่งหันข้า

“อะไรของแกไอ้บรู๊ค ลากมาทำไมเนี่ย แล้วแกไปต่อยเขาทำไม”บีลีฟสะบัดมือบรู๊คลินที่เกาะกุมข้อมือเธอไว้ ไม่รู้ว่าน้องชายตัวดีโมโหอะไรขนาดนั้นถึงได้จับเธอแน่นจึงสะบัดจนอีกฝ่ายยอมปล่อยมือออก ยกข้อมือตัวเองมาดูและถูไถตรงรอยแดงจางๆไปมา“ลีฟ มึงปกป้องมัน”หน้านิ่วคิ้วขมวดไม่พอใจที่ทุกอย่างดูเป็นไปในทิศทางที่พายุเล่า อีกทั้งบีลีฟยังทำเหมือว่าบรู๊คลินเป็นฝ่ายผิดเต็มๆ“ก็แกไปต่อยเขาคว่ำฉันจะฟ้องป๊าว่าแกทำร้ายร่างกายคนอื่น”“โอ้โห้ ได้ กูจะได้ฟ้องป๊าด้วยว่ามึงหลงผู้ชายมัวเมาไม่ลืมหูลืมตา”คำพูดบรู๊คลินทำให้บีลีฟหยุดชะงักไปชั่วครู่ จากที่กำลังจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกงก็เก็บมันไว้เหมือนเดิม “บ้า ไม่ใช่อย่างงั้น แกตอบมาดิว่าแกไปทำเขาทำไมเผื่อเหตุผลแกมันจะฟังขึ้น ฉันจะได้ไม่ต้องบอกป๊า”“มันสู้กูไม่ได้เลยมั้ง มันตัวเล็กมากมั้ง มันไม่ใช่เด็กอนุบาลนะ แรงมันมหาศาลแต่ต่อยนิดเดียวก็ล้ม โอเวอร์แอคติ้งสัตว์ๆมันอยากให้มึงสนใจมันอ่ะดิ มันเป็นคนเริ่มก่อนด้วย มันกวนตีนกูด้วย ไหนจะเรื่องที่มันทำกับมึงอ่ะ เคยบอกไปแล้วนะว่าอยากซัดหน้ามัน ก็สมควรโดนแล้วป่ะ”บรู๊คลินบ่นออกมายืดยาว บีลีฟหงุดหงิดพยักหน้ารับ

ตลาดใกล้ๆกับบริษัทของพายุมีร้านอาหารมากมายให้เลือกสรร บีลีฟเดินมาที่ร้านข้าวกลุ่มนักศึกษาฝึกงานมาทานกันบ่อยๆ เดินมาหย่อนตัวยังเก้าอี้พลาสติกที่โต๊ะที่แสตมป์และปลายฝนนั่งทานข้าวกันอยู่ เธอวางกระเป๋าสะพายข้างลงบนโต๊ะด้วยความกระฟัดกระเฟียด “ใครทำอะไรแกแต่เช้า ทะเลาะกับบอสมาหรือไง”ใบหน้าหงิกงอคล้ายโดนใครขัดใจมาทำให้แสตมป์หันมามอง ยื่นแก้วน้ำปั่นที่ตัวเองซื้อให้บีลีฟดื่มให้ใจเย็นขึ้นแต่บีลีฟกลับเมินเฉย“เปล่า ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมคุณพิชาหัวหน้าแกอ่ะเขาเป็นอะไรทำไมต้องมามองฉันนักหนา มองแบบหาเรื่องอ่ะ โรคจิตหรือไง เมื้อกี้จะเดินเข้าไปถามให้จบๆก็เดินหนี”บีลีฟใช้โอกาสนี้ระบายให้แสตมป์ฟังเผื่อว่าแสตมป์จะพอรู้อะไรเกี่ยวกับหัวหน้าตัวเองบ้างแสตมป์ทำหน้าครุ่นคิด ก่อนจะหันมาสบตากับปลายฝน แต่ปลายฝนก็ส่ายใบหน้าไปมาในเชิงที่ว่าไม่อยากให้แสตมป์เล่า แต่แสตมป์ก็เลือกที่จะเล่า รอบีลีฟเขียนเมนูอาหารส่งให้พนักงานเรียบร้อยจึงเข้าไปกระซิบเบาๆข้างหู“ฉันไม่รู้นะว่าจะใช่เรื่องเดียวกันเปล่าแต่วันที่ไปสัมมนาที่ทะเลอ่ะ มันมีข่าวลือที่ออกมาว่า บอสจะให้แกเป็นเลขาไง คุณพิชาเขาน่าจะไม่พอใจแกเรื่องนี้เพราะพี่เฟิร์นบอ

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!“อ๊าา มันเสียว อ๊าา”เมื่อพายุกลับมาเป็นฝ่ายควบคุมมันเอง รัวสะโพกสอบอัดกระแทกอย่างบ้าคลั่ง ยิ่งมองใบหน้าเหยเกของคนใต้ร่างก็ยิ่งหื่นกระหาย สองมือค้ำกับเตียงไว้ ปล่อยให้คนใต้ร่างถูไถท่อนแขนเพื่อระบายความเสียวซ่าน“ชอบไหมล่ะ" พันธนาการข้อมือทั้งสองข้างไว้ด้วยมือข้างเดียวของเขา สอดนิ้วเรียวยาวเข้าไปในโพรงปากอีกฝ่าย เธอไม่ได้ตอบอะไรกลับไปกับคำถามที่ชายหนุ่มที่อยู่บนร่างเธอถามมา มีเพียงส่งรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ให้เป็นคำตอบ ส่งสายตามองเรือนร่างกำยำด้วยสายตาหยาดเยิ้มลืมเรื่องที่เคยก่นด่าเขาไปทั้งหมด เป็นคนกลับคำเองโดยสมบูรณ์ ทุกอย่างตอนนี้เหลือไว้เพียงความหลงใหลและเขาเองก็หลงใหลในตัวเธอมากขึ้นร้อยเท่าพันทวี“ปกติก็หื่นนี่ไม่ใช่แค่ตอนเมาใช่ป่ะ อ๊าา”เธอดูดเลียนิ้วกลางอย่างดูดดื่มจินตนาการว่ามันเป็นท่อนลำของเขา เพิ่มความกระสันให้ผู้โดนกระทำมากกว่าเดิม เอานิ้วออกจากปากเธอประกบริมฝีปากลงที่ริมฝีปากเอิบอิ่มอย่างหิวกระหายดูดกลืนแลกน้ำลายกันอย่างตะกละตะกลาม ปล่อยมือที่พันธนาการเธออยู่มาบีบเค้นหน้าอกขนาดใหญ่จนมันแดงเถือก ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้องนอน สอง