All Chapters of BAD GUY พายุร้ายพายุรัก: Chapter 41 - Chapter 50

คลังอาวุธพายุเดินเข้ามาในคลังอาวุธเถื่อนของตัวเองอย่างเร่งรีบ นัดผู้ร่วมธุรกิจมาในที่ของตัวเองแต่เจ้าของสถานที่กลับเป็นฝ่ายมาสายไปเกือบครึ่งชั่วโมง ถึงอย่างไรก็ต้องมาเพราะไม่อยากผิดนัดสำคัญเปิดประตูเข้าห้องประชุมลับมาก็เห็น เดวิด ผู้ร่วมธุรกิจของเขานั่งรออยู่ที่โซฟา มีเครื่องดื่ม มีบุหรี่อยู่ในมือ แต่สีหน้าและท่าทางของเดวิดเหมือนว่าจะอารมณ์ไม่ดี“โทษทีมาช้าไปนิด”พายุรีบเข้ามานั่งโซฟาขนาดพอดีตัวตรงข้ามกับเดวิด ไม่พูดพร่ำทำเพลงมากเปิดเอกสารลับขึ้นมารอเจรจา โดยมีเมธียืนควบคุมความเรียบร้อยอยู่ข้างๆ“คนอย่างพายุไม่ตรงต่อเวลาตั้งแต่เมื่อไร”น้ำเสียงเคร่งขรึมเปรยออกมาพร้อมกับยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูอย่างหงุดหงิด พูดจบเดวิดกระดกเครื่องดื่มลงคอไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะวางแก้วเครื่องดื่มลงบนโต๊ะกระจกอย่างแรงเพื่อแสดงออกถึงความไม่พอใจ“กูรถติดนิดหน่อย”แก้ตัวออกไปน้ำขุ่นๆ เมื่อเห็นอีกฝ่ายดูท่าจะไม่พอใจ เป็นคำแก้ตัวเบสิคเมื่อนึกอะไรไม่ออก “ฮ่าๆๆๆ”เดวิดหัวเราะออกมาดังลั่นกับคำแก้ตัวที่ฟังไม่ขึ้นของพายุ“คำแก้ตัวของมึงมันโคตรตอแหลเลยนะ แต่ก็ทำให้กูอารมณ์ดีได้”ปัง!ไม่ทันขาดคำเดวิดหยิบปืนที่วางอย

“แล้วถ้าไม่เชื่อที่อีพิชาเสี้ยมจะเช็คภาพจากกล้องวงจรปิดทำไม”ผละออกมาจากแก้มสากแฟนหนุ่ม ถามเขาไปอย่างนั้นเพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะไม่เชื่อใจกันจริงๆ “กวนประสาทเหรอ ก็เช็คเพื่อความชัวร์ว่าเมียไม่ได้ไปแรดกับชายอื่นไง”ได้ยินคำตอบจากปากอีกฝ่ายใบหน้าก็บึ้งตึงลง ฝ่ามือเรียวสะกิดไปที่ใบหน้าพายุเบาๆ หลายครั้ง“แบบนี้เขาเรียกไม่เชื่อใจนะ”“เชื่อใจ แต่มีเมียสวยไง แล้วเมียมันก็เคยแรดมากๆมาก่อน ไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับเมียและไม่ชอบให้เมียไปยุ่งกับใคร หวงเข้าใจไหม”“นั่นมันเป็นอดีตไปแล้วไง ตอนนี้ใครจะกล้าแรด ผัวดุยิ่งกว่าร็อตไวเลอร์”พายุเบ้ปากกับคำตอบที่ได้แต่ก็โดนอีกฝ่ายดึงสองแก้มด้วยความมันเขี้ยว“แล้วนี่กี่โมงแล้ว เธอเข้าสายไปสิบนาทีต้องโดนทำโทษนะ”ยื่นนาฬิกาข้อมือไปให้อีกฝ่ายดูเวลา เจ้าของนาฬิกามองนาฬิกาสลับกับใบหน้าแฟนสาวอย่างเจ้าเล่ห์ ทว่าบีลีฟกลับไม่สบอารมณ์สักเท่าไร “ก็มัวแต่ยืนด่าอีพิชาอยู่ไง สายเลย”“ไม่เกี่ยว ลงโทษยังไงดี”โน้มใบหน้าเข้าหอมแก้มอีกฝ่ายอย่างแผ่วเบาพร้อมกับส่งสายตาออดอ้อน แต่ใบหน้าสวยก็ส่ายไปมาอย่างเอือมระอา “อย่าแม้แต่จะคิด ไปทำงานได้แล้ว งานเยอะแยะเนี่ย”พูดพลางตีไปที่แข

บ้านพิชากึก! ในขณะที่ผู้เป็นเจ้าของบ้านกำลังนั่งทานข้าวอยู่ในห้องรับแขกและเปิดโทรทัศน์ดูข่าวสารบ้านเมือง เธอตกใจอย่างมากที่จู่ๆประตูบ้านของเธอก็เปิดออกเอง“ใครอ่ะ แม่เหรอ มาทำไมไม่บอก”ถามออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆ คิดในแง่ดีว่าคนที่มีกุญแจบ้านเธออีกคนก็คือแม่ของเธอ แต่ปกติแล้วถ้าแม่จะมาจะโทรมาบอกล่วงหน้าเสมอ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนใบหน้าเมื่อคนที่เดินเข้ามาไม่ใช่แม่ แต่เป็นชายที่เธอหมายตาซึ่งเป็นเจ้านายของเธอ ดีใจอย่างมากเมื่อเขามาหาเธอถึงที่บ้าน“มาหาพิชาเวลานี้ อยากมากเหรอคะ”มองอีกฝ่ายอย่างยั่วยวน กัดริมฝีปากตัวเองเบาๆ วางช้อนลงที่จาน หยัดกายลุกจากโซฟา รีบเดินเข้าไปยืนซ้อนเกาะไหล่กว้างของพายุ พลางกวาดสายตามองลำตัวเขา กลิ่นหอมจากน้ำหอมบนตัวปลุกความกระสันในตัวพิชาให้พลุ่งพล่าน“เธอยืมมือคนอื่นทำร้ายบีลีฟเหรอ”พายุถามเสียงเรียบพยายามใจเย็นกลบความโกรธข้างใน ส่งสายตาค้อนมาที่มือพิชาแต่พิชาก็ไม่ยอมปล่อย ด้วยความไม่พอใจจึงรีบสะบัดมืออีกฝ่ายออกจากตัวอย่างไม่ใยดี “คุณพูดเรื่องอะไรคะ”“อย่ามาทำเป็นไขสือ เธอเสี้ยมมินนี่ให้ไปทำร้ายบีลีฟใช่ไหม”ถามอย่างเกรี้ยวกราดแต่พิชากลับยิ้มเป็นการยอมรับ

หลายวันต่อมาบีลีฟตื่นขึ้นมาในตอนเช้าวันสุดท้ายของการฝึกงานด้วยความสดใสทั้งๆที่เมื่อคืนเธอต้องเร่งตรวจงานรอบสุดท้ายเช็คความเรียบร้อยของเล่มวิจัยและวิดีโอพรีเซนเทชั่นจนดึกดื่น เพื่อให้พายุตรวจดูความเรียบร้อยในวันนี้เพื่อที่จะนำไปพรีเซ้นในสัปดาห์ถัดไป เธอขับรถจากคอนโดมาทำงานอย่างร่าเริง มีความสุขอย่างยิ่งเพราะมันหมายความว่าตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปเธอจะเรียนจบโดยสมบรูณ์แล้ว อีกห้านาทีเริ่มงาน บีลีฟยกนาฬิกาเรือนหรูตรงข้อมือขึ้นมาดูก็เห็นว่ามันจะสายแล้ว ถึงจะไม่เคยไปสายเลยแต่ก็อยากใช้วันสุดท้ายนี้ไปสายซะเลย เธอตัดสินใจเดินหาซื้อของขวัญบางอย่างให้พายุในตลาดข้างๆกับบริษัทที่พนักงานส่วนใหญ่ของบริษัทมาเลือกซื้อของกันมากมาย~แกร่ก~บีลีฟเปิดประตูเข้ามาในห้องทำงาน เอากล่องกระดาษที่ใส่ของบางอย่างที่ซื้อมาซ่อนไว้ข้างตัว และเอากระเป๋าปิดไว้ไม่ให้พายุเห็น“ฮื้ม….” พายุปรายตามองมาพร้อมกับชี้นิ้วไปที่นาฬิกาที่มันบอกเวลาว่าบีลีฟเข้าสายเกือบชั่วโมง กระแอมกระไอเหมือนว่าจะดุแต่ไม่ได้ว่าอะไรเพราะมัวยุ่งกับกองเอกสารบนโต๊ะ บีลีฟยิ้มแหยๆก่อนจะรีบเดินไปที่โต๊ะทำงานเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หนึ่งชั่วโมงสุ

คอนโดบรู๊คลินบีลีฟ:อยู่ห้องน้อง ไม่ต้องตาม ถ้าตามจะโกรธบีลีฟส่งข้อความหาใครบางคนเรียบร้อยก็เดินมายังหน้าห้องของบรู๊คลิน ใช้กุญแจสำรองเปิดห้องเข้าไป โดยการมาของเธอไม่ได้บอกเจ้าของห้องก่อน“อ๊า บรู๊ค เสียวจัง อ๊า อย่ากระแทกแรง”“เชี่ย!”ทันทีที่เปิดประตูเข้ามาก็เห็นภาพที่ไม่ควรเห็น อุทานออกมาดังลั่นเธออ้าปากค้างกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า จากที่หงุดหงิดก็แปรเปลี่ยนเป็นอึ้งไปชั่วขณะไม่คิดว่าตัวเองจะต้องเจอเหตุการณ์แบบนี้ ทั้งสองคนที่อยู่บนโซฟาก็ชะงักไปเช่นกัน“นี่พี่สาวฝาแฝดเรา ชื่อบีลีฟ ส่วนนี่พั้นซ์เมียกู”บรู๊คลินแนะนำให้คนใต้ร่างกับบีลีฟรู้จักกัน หญิงสาวทั้งสองมองหน้ากันอย่างเลิ่กลั่ก เป็นการเปิดตัวที่ต่างคนก็ต่างตกใจ“เข้ามานั่งรอก่อนเจ๊….ซี๊ด ดูจากหน้าตาสงสัยจะทะเลาะกับผัวมา นั่งรอก่อน ขอเอาเมียแป็บหนึ่งเสร็จละจะไปคุยด้วย”พูดจบก็กระเตงหญิงสาวใต้ร่างจากโซฟาเข้าไปต่อในห้องนอน ในระหว่างนั้นบีลีฟจึงเดินไปที่ตู้เย็นหยิบเบียร์ขึ้นมาดื่มฆ่าเวลาเพื่อรอบรู๊คลินสองชั่วโมงผ่านไป“ดือ ดื่อ ดือออออ”บีลีฟฮัมเพลงรอ เมื่อเห็บรู๊คลินเดินมาในครัวพร้อมกับพั้นซ์จึงหยุดร้อง ยกแก้วเบียร์กระดกดื่มรสช