All Chapters of BAD GUY พายุร้ายพายุรัก: Chapter 51 - Chapter 60

“ดื่มหน่อยสิ นะๆ”พายุคะยั้นคะยอ แต่อีกคนกลับส่ายไปหน้าไปมาปฏิเสธ เขาจึงกระดกเข้าไปอึกใหญ่จนหมดแก้ว แล้วเดินกลับไปที่โต๊ะไปหยิบขวดไวน์มา ก่อนจะเดินกลับมาที่เดิม“ดื่มคนเดียวก็ได้”มือหนาลูบศีรษะแฟนสาวพร้อมกับจิบไวน์ชิวๆ รับลมบนดาดฟ้าอย่างมีความสุขแชะ!เสียงกดชัตเตอร์ในโทรศัพท์บีลีฟดังขึ้นมา แทนที่จะได้แอบถ่ายแต่อีกคนกลับรู้ตัว เขาไม่ได้ว่าอะไร แต่เธอกลับปิดเสียงมันไปเอง“ยิ้มหน่อย~”“เฮียไม่อยากยิ้ม หน้านิ่งหล่อกว่า”บีลีฟเบ้ปากโดยอัตโนมัติ“อยากให้ยิ้ม ยิ้มนิดหนึ่ง”สองมือดึงแก้มสากจนเขายิ้มออกมา เขาจับมือเธอออกแล้วส่งรอยยิ้มหวานกับสายตาที่สามารถทำให้หัวใจบีลีฟเต้นแรงแทบจะทะลุออกมา“โอ๊ยยยยย!”มือเรียวทาบอกข้างซ้ายตัวเองไว้ “ดาเมจรุนแรงจะตายเอานะ”น้ำเสียงทะเล้นของคนตัวเล็กทำให้พายุขำเบาๆ คนขรึมแบบพายุเวลายิ้มแล้วเป็นอีกคน“ไม่ยิ้มแล้ว เดี๋ยวลีฟตาย”เขาเก็กหน้านิ่งเหมือนเดิม“เนี่ยถ้าวันนั้นยิ้มแบบนี้ แล้วก็ไม่ร้ายกับลีฟนะ ลีฟอาจจะยอมดีๆ”“ไม่เร้าใจ”“มาถ่ายรูปให้ลีฟหน่อย ถ่ายคู่กันด้วย~”บีลีฟถ่ายรูปคู่กับพายุ เธอไม่ลืมที่จะถ่ายรูปสถานที่ที่เขาจัดไว้ให้ด้วยความตื่นตาตื่นใจ เธอ

“แต่ถ้ามีธนินอยู่ด้วยก็คงดีกว่านี้แหละ เนอะ”ใครจะไปคิดว่าการมาเที่ยวแบบปกติจะมาเจอแบบนี้ เรื่องนี้ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้นทั้งนั้น“….”“มันมาหาเรื่องไอ้บรู๊คก่อน ลีฟเลยโดนหางเลขไปด้วยเลย”บีลีฟยังคงแก้ตัวออกไป“ไม่ได้ถาม”“งั้นขอโทษที่ดื้อก็ได้”น้ำเสียงอ่อนลงเมื่อแก้ตัวไปก็ไม่มีประโยชน์ อีกฝ่ายยังมีท่าทางเคร่งขรึมมองมาด้วยสายตาเย็นชา ขอโทษไปแล้วแต่เขาก็ยังเหมือนเดิม“ไอ้บรู๊คขอโทษพี่พายุด้วย”“ขอโทษทำไมมันไม่ใช่ผัวกู กูไม่แคร์”“ถ้าไม่เป็นไรแล้ว งั้นกลับนะ”พายุบอกออกไปอย่างไร้เยื่อใย เบือนหน้าหนี แล้วเดินออกไปจากตรงนั้นทันที บีลีฟรีบลุกขึ้นรีบเดินตามไปง้อเมื่อรู้ว่าแฟนหนุ่มโกรธ อย่างหนัก“ฉันให้หนึ่งแสน ปิดเรื่องนี้ให้เงียบฉันต้องการให้กล้องวงจรปิดเสีย อย่าให้ได้มีเรื่องว่ามีเด็กของฉันมาทะเลาะกันไร้สาระในร้านหลุดออกไปนะ”พายุเดินไปหาเจ้าของสนุ๊กเกอร์คลับกำชับไว้แค่นี้ เขาหยิบเช็คมาแล้วเขียนจำนวนเงินยื่นให้เจ้าของคลับไปโดยไม่ได้สนใจบีลีฟที่ทำท่าทำทางจะเข้ามาเกาะแขนเกาะขา ตวัดปากกาเขียนลายเซ็นเสร็จเขาก็เดินออกไปจากตรงนั้นทันทีทำเหมือนบีลีฟเป็นธาตุอากาศ“พี่พายุจะไปไหน เหรอ”“กลั

“อื้อ~”แสงแดดอ่อนๆยามเช้าปลุกบีลีฟให้ตื่นขึ้นมาจากการหลับใหล บทรักสุดเร่าร้อนจบลงไปตอนช่วงสายของเมื่อวานเธอก็นอนหลับยาวข้ามวันมาถึงวันนี้เพราะเหน็ดเหนื่อยสะสมจากการนอนน้อย จากการไปเที่ยวหลายที่และกลับมาถึงที่บ้านพายุก็ใกล้สว่างแล้ว แถมยังโดนพายุทำโทษอย่างหนักเสียจนหมดเรี่ยวหมดแรง ร่างบางใต้ผ้าห่มผืนใหญ่มีเสื้อเชิ้ตพายุสวมไว้อยู่แต่เจ้าตัวไม่รู้ไปไหน มือบางควานหาโทรศัพท์และหยิบมาดูนาฬิกาปรากฏเวลาบนหน้าจอ แปดนาฬิกาสิบนาที เธอตัดสินใจนอนต่อสักนิดเมื่อได้ยินเสียงน้ำไหลจากฝักบัวเหมือนว่ากำลังมีชายคนที่เธอมองหาอาบน้ำอยู่ “อ้ะ!”หญิงสาวไหวตัวด้วยความตกใจ ในความรู้สึกกึ่งหลับกึ่งตื่นมีมือหนามาสะกิดเธอให้ตื่นจากการหลับใหลอีกครั้งและมีละอองน้ำมากระทบตัวเธอ เปิดเปลือกตาขึ้นมาอย่างงัวเงีย เห็นแฟนหนุ่มกำลังกลั่นแกล้งเธออยู่โดยการเสยผมสะบัดน้ำจากศีรษะที่พึ่งสระผมเสร็จมาหมาดๆ“ตื่นได้แล้ว จะขี้เซาไปถึงไหน”เปิดผ้าห่มเธอเล็กน้อยสำรวจเรือนร่างแฟนสาวที่มีแต่ร่องรอยความป่าเถื่อนของตัวเองด้วยสายตาเจ้าเล่ห์“แล้วนี่จะไปไหนอีกล่ะ”มองกลับไปที่เขาก็หงุดหงิดเหมือนว่าเขาแต่งกายพร้อมจะออกไปข้างนอกทั้งๆที่นี

เมื่อทานข้าวอิ่ม บีลีฟและบรู๊คลินขออนุญาตออกมาจากตรงนั้น ไม่อยากฟังผู้ใหญ่คุยกันเรื่องงานที่ทำให้ปวดหัว สระว่ายน้ำขนาดไม่ใหญ่นักอยู่ข้างๆตัวบ้าน บีลีฟถือขนมติดไม้ติดมาทาน นั่งตีขาในน้ำอยู่ตรงขอบสระที่มีบรู๊คลินกำลังดำผุดดำว่ายอยู่ในสระ บรู๊คลินดันตัวขึ้นมาจากน้ำ เสยผมที่เปียกน้ำลวกๆ หยิบขนมใส่ปากด้วยความเอร็ดอร่อย“นี่แกกลับมาบ้านได้ด้วยเหรอ มุดน้ำได้ด้วยนึกว่ามุดหัวอยู่ใต้กระโปรงสาวเป็นอย่างเดียว”“ผัวมึงโทรตามให้กูทำมาแป๊ะอะไรไม่รู้ กูไปเกี่ยวอะไรด้วยให้มานั่งฟังเหี้ยไรไร้สาระฉิบหาย สงสัยอยากให้กูกลับมารำฉุยฉายง้อผัวมึงและก็ง้อลูกน้องมันมั้ง ป๊ากับม๊าโดนซื้อไปแล้วแน่ๆ ถึงยอมให้ผ่านด่านง่ายขนาดนั้น นี่ขนาดกูใส่ไฟละนะแม่งยังพลิกเกมกลับมาได้ คุยกันยังกับสนิทกันมาเป็นชาติ มึงก็ต้องอยู่ในโอวาทผัวห้ามดื้อนะ อีเด็กเวร”มือหนาที่เปียกน้ำตีไปที่ศีรษะบีลีฟเบาๆ“อย่า ไม่เล่น”บีลีฟรีบปลีกตัวออกห่าง แต่ก็โดนบรู๊คลินสะบัดน้ำใส่“ผัวมึงร้ายนะ ได้ข่าวว่าทำโทษจนเตียงหักเลยเหรอ ท่าไหนยังไง ยังดีอยู่ไหม หาหมอป่ะ”“ยุ่งน่า”พวกผู้ชายทำไมต้องเอาเรื่องแบบนี้มาคุยโอ้อวดกันมันสนุกหรือไง หยัดกายลุกจากข

“นายครับ นายหญิงท้องหรือเปล่าครับ”ความสงสัยจากที่สังเกตมาสักพัก ชานนท์เป็นคนเริ่มบทสนทนานี้ขึ้นมา เขาเดินมาถามใกล้ๆพอให้ได้ยินกันสองคน แต่บีลีฟกลับได้ยินแว่วๆ หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบไหว ชานนท์อาจคิดไปเอง แต่พายุหันมามองหน้าเธอด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ประกายตาดูมีความหวัง“ไม่มั้ง”บีลีฟทำเลิ่กลั่ก ก่อนจะรีบปลีกตัวเดินนำออกไปงานประจำปีของมหาวิทยาลัยที่จัดขึ้นมา ทุกปีบีลีฟจะต้องเป็นคนมาจัดบูธออกงานกับทางมหาวิทยาลัย แต่ปีนี้เธอได้เป็นคนเดินเที่ยวงานอย่างสบายใจ ผู้คนเริ่มพลุกพล่านมากขึ้นในช่วงเวลาหกโมงเย็น บีลีฟเดินจูงมือพายุเดินชมความตระการตาของงานโดยมีชานนท์ เมธีเดินประกบข้างและธนินเดินตามหลัง แสตมป์เดินตามหลังธนินมาอีกทีหนึ่ง“โอ๊ย!ขอโทษค่ะ”แสตมป์เดินชนคนข้างหน้าเมื่อพวกเขาหยุดกระทันหัน สายตาเธอมัวแต่จับจ้องข้างทางจนลืมมองทางข้างหน้า“อยู่ให้ห่างสองเมตร”ธนินหันมาบอก เป็นห่วงความปลอดภัยของบีลีฟหากบีลีฟตั้งครรภ์จริงๆอย่างที่คาดเอาไว้ เขาปรายตามองแสตมป์เล็กน้อย ก่อนจะหลบสายตาที่เธอมองกลับมาแล้วปลีกตัวออกไปต่อแถวซื้อของ“ทำไมต้องห่าง ฉันมาเที่ยวกับเพื่อนนะ”“เถอะน่า อย่าถามมาก”เมธีหันมาออกคำ