Semua Bab BAD GUY พายุร้ายพายุรัก: Bab 61 - Bab 70

บีลีฟค้อนสายตามองแฟนหนุ่มที่ยังยืนงงอยู่ เธอกระทืบเท้าปึงปังด้วยความกระฟัดกระเฟียด เดินชนไหล่พายุอย่างแรง เดินไปหาบวรและสุชาดาที่อยู่ในครัว “ทำใจนะ คนท้องก็เป็นแบบนี้แหละ นี่แค่เริ่มต้น มึงยังต้องเจออีกเยอะ”มือหนาของเดวิดตบไหล่เพื่อนรักเบาๆด้วยความเวทนา เหตุการณ์แบบนี้เขาก็เคยผ่านมาได้ คาดว่าพายุก็จะผ่านมันไปได้แต่อาจจะปวดหัวบ้างนิดหน่อย เดวิดบอกไว้แค่นี้แล้วเดินไปหาเครื่องดื่ม ดื่มอย่างสบายใจ“ป๊า ม๊า กินอะไรยังคะ”“กินแล้วๆ เนี่ยกำลังคุยกับคุณภาสกรเรื่อยเปื่อย”บวรตอบ“ลีฟไม่ได้ไปส่งบ้านนะ ลีฟง่วง อยากพักผ่อน”“ไปนอนเถอะลูก กำลังท้องกำลังไส้ เดี๋ยวแม่กลับกับบรู๊ค”สุชาดาเห็นด้วย“ก่อนไป”บีลีฟหอมแก้มบวรและสุชาดาคนละทีก่อนที่พวกท่านจะโอบกอดบีลีฟไว้ “ชื่นใจจัง”“ดูแลตัวเองด้วยนะ”“ค่ะหนูขึ้นนอนแล้วนะคะ”บีลีฟเดินออกมาจากครัวเห็นพายุคุยกับเดวิดอยู่เลยไม่อยากกวนเธอเลือกที่จะเดินขึ้นชั้นสองไปแต่ก่อนไป มองพายุด้วยความไม่พอใจ“ตามไปสิ ยืนบื้ออยู่ได้”เดวิดผลักให้เพื่อนรักเดินตามบีลีฟไปเร็วๆ~แกร่ก~“เฮีย”เสียงเปิดประตูทำให้บีลีฟที่นั่งอยู่บนเตียงคนเดียวหันไปมอง จากใบหน้าบึ้งตึงก็ย

“ออกไปให้หมด ลูกกูจะนอนและเมียกูต้องพักผ่อน”พายุตวัดแขนเดวิดออกอย่างหงุดหงิด เอ่ยปากว่าหลายคนที่รุมล้อมเตียงผู้ป่วยคุยกับบีลีฟอยู่ทำให้ทุกคนเงียบลง อยู่ในความสงบ กลัวหลานจะตื่นเพราะยังไม่อยากออกไป “ไอหลานตาน่ารักจริงๆ พ่อมาแล้วให้พ่ออุ้มดีกว่า”บวรค่อยๆอุ้มประคองแพคทริคส่งให้พายุที่มาหย่อนสะโพกลงข้างๆ พายุรับลูกเข้าอ้อมแขนอย่างถูกวิธีโดยมีบวรมองอยู่ไม่ห่าง “โตขึ้นแพคต้องปกป้องน้อง ต้องหวงน้องแทนพ่อนะ ห้ามให้ใครยุ่งกับน้องนะ”“แพคเอ้ย พ่อแกขี้หวงมาก แต่ถึงตอนนั้นพ่อแกคงตะบันหมากอยู่บ้าน คงหง่อมไปไหนไม่ได้ล่ะ ฝากน้องด้วยนะลูก”เดวิดเดินมาดูหลาน หัวเราะอย่างชอบใจ“พูดเหมือนมึงจะไม่แก่”~แกร่ก~แล้วความสงบก็หมดไปภายในเวลาไม่กี่นาที เมื่อเจนนิสจูงมือลูกชายในชุดนักเรียนเข้ามา อีกทั้งยังมี ชานนท์ เมธีและแสตมป์เดินเข้ามาเสริมทัพความวุ่นวาย ต่างคนต่างก็เข้ามารุมล้อมบีน่าและแพคทริค ทำพายุหงุดหงิดแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรเจนนิสรีบปรี่ไปที่บีลีฟที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยพูดคุยแนะนำวิธีการเลี้ยงลูกไปพลางๆ เคลีสถือกล่องนมโรงเรียนที่ดื่มมาตลอดทางมาวางที่โต๊ะ ยกมือไหว้บีลีฟ รีบวิ่งมาดูผู้ใหญ่คุยกันสนุ

เมื่อด้านนอกมืดลง สองหนุ่มสาวก็เข้าบ้านพักอีกหลังมาอาบน้ำแต่งตัวเสียใหม่ ได้มาเที่ยวทั้งทีพายุก็อยากเปลี่ยนบรรยากาศให้เหมือนตอนก่อนมีลูก อยากดื่มอยากสังสรรค์กันสองคนเพราะตอนเลี้ยงลูกก็ไม่ค่อยได้หวานกันเท่าไร เลยถือโอกาสนี้ดินเนอร์ใต้แสงเทียนที่เตรียมไว้ เปลี่ยนสถานที่ให้ดูมีความโรแมนติกขึ้นมาเล็กน้อย โดยบนโต๊ะอาหารยังไม่มีอาหาร มีเพียงจานสองจานที่มีที่ครอบทึบครอบไว้ด้านลูกน้อยทั้งสองก็เลี้ยงง่าย อาบน้ำเสร็จก็ทานนม หลับไปเรียบร้อย จะมีก็แต่พี่เลี้ยงของเขาทั้งสามที่ยังคอยดูแลเผื่อตื่นขึ้นมากลางดึกแล้วงอแง “ลีฟ เมธีไลน์มาบอกว่าลูกหลับเรียบร้อยแล้วนะ ไม่เห็นเราเขาก็ไม่งอแงด้วย”ทันทีที่บีลีฟลงมาจากชั้นสองพายุก็หยัดกายลุกจากโซฟาเข้าไปหาเธอที่โต๊ะอาหาร สำรวจการแต่งตัวแฟนสาว เธอสวมชุดเดรสสั้นสีแดงโชว์แผ่นหลังขาวเนียน มือหนาของพายุเข้าไปลูบไล้โดยอัตโนมัติ บีลีฟก็ให้ความสนใจแฟนหนุ่มที่แต่งตัวมาหล่อเนี๊ยบปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสองบนเม็ด แผงอกแกร่งดึงดูดสายตาเป็นอย่างมาก“จริงๆชวนลูกมาด้วยก็ได้ไม่เห็นเป็นไร ไม่อยากรบกวนคนอื่นตอนกลางคืนอยากนอนกอดลูก เห็นทีเฮียจะต้องเพิ่มเงินเดือนให้ลูกน้องนะ ใช้

“เจ้นกัน~(เต้นกัน)”บีน่าชูมือขึ้นโบกไปมาเมื่อถูกบีลีฟอุ้มเข้ามาในห้องจัดเลี้ยงขนาดใหญ่ ที่มีเสียงดนตรีคลอเบาๆหลังจากงานตอนเช้าที่พิธีเสร็จไปโดยสมบูรณ์แบบ พายุและบีลีฟได้พักผ่อนมาเรียบร้อย ในตอนเย็นมีงานฉลองมงคลสมรสต่อที่โรงแรมเดิม“อยากเต้นเหรอคะ”บีน่าพยักหน้าและยิ้มแฉ่งเป็นคำตอบ“เดี๋ยวโตมาแม่จะสอนเต้นเวลาไปผับนะ จะสอนวิธีเอาตัวรอดจากผู้ชายแบบพ่อด้วย ฮ่าๆๆๆ”บีลีฟหัวเราะอย่างทะเล้น บีน่าถึงแม้ไม่เข้าใจความหมายที่สื่อแต่ก็หัวเราะตาม“หยุดเลยไม่ต้องพาลูกแรดนะ”“ทีเฮียยังอยากให้ลูกเป็นเหมือนเฮียเลย”“ช่าย~”แพคทริคในอ้อมแขนของพายุตอบ พลางยกมือทำเป็นสัญลักษณ์รูปปืนตามที่พายุเคยทำให้ดูทุกวัน “ปิ้วๆ~”ทั้งคู่จึงลูบศีรษะลูกน้อยด้วยเอ็นดู“ช่างเถอะ ไม่ว่าเขาจะเหมือนเราไหม แต่เมื่อเขาโตขึ้นเราจะเป็นเพื่อนที่ดีให้กับลูกอีกคนหนึ่งเนอะให้เขาปรึกษาเราได้ทุกเรื่องไม่ว่าเขาจะอยากเป็นอะไร”บีลีฟสบตากับพายุด้วยความเชื่อมั่นว่าพายุสามารถทำตามที่พูดได้ซึ่งเธอก็คิดไม่ต่างจากเขา ก่อนที่บีลีฟจะเลื่อนสายตากลับมามองบีน่า“และหากบีน่าต้องต้องการเพื่อนไปแอ้วผู้แม่ก็จะไปเป็นเพื่อน โอเคไหมคะ”“ตัวแสบ!”พาย

วันต่อมาสนามบิน“เดินทางปลอดภัย โชคดีนะมึง ถึงแล้วก็โทรบอกด้วย”พายุตบไหล่อีกฝ่ายเบาๆ ในวันที่ต้องจากลากันอีกครั้ง โดยพายุก็พาคนในครอบครัวมาส่งครอบครัวเดวิดตามที่เคยบอกไว้“เออ”“โจ้กดี(โชคดี)”บีลีฟจับมือบีน่าให้โบกมือลาและส่งยิ้มหวานให้ทุกคน เจนนิสจึงเข้ามาจับมือน้อยๆของบีน่าหอมส่งท้าย“เดินทางปลอดภัยนะคะพี่เจน”“จ๊ะ ไว้เจอกันใหม่นะ”“โตวันโตคืนนะไอ้หลานรักทั้งสอง”เดวิดลูบศีรษะบีน่าอวยพรหลานสาวก่อนจะมาลูบศีรษะแพคทริคก็เห็นว่าแพคทริคหน้าดูเศร้าๆ ไม่ต่างจากเคลีสที่ยืนคุยเล่นกับแพคทริคอยู่“แด๊ดครับเคย์จะได้เล่นกับน้องอีกไหม เคย์อยากเล่นกับน้องน่า น้องแพค เคย์ก็อยากเล่นยิงปะ….อื้อ”“เคย์ปากไปเปื้อนอะไรมาเนี่ย คราวหลังกินอะไรระวังๆนะ เราโตแล้วนะลูก”เดวิดรีบหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ากางเกงมาทำทีว่าเช็ดปากเคลีสพลางมองหน้าพายุอย่างเลิ่กลั่ก พายุเองก็ยิ้มแห้ง“ได้เล่นกับน้องแน่เดี๋ยวปีหน้าจะพาไปเยี่ยมให้มาเล่นกันอีก ได้เจอกันทุกปีแหละไม่ต้องห่วง”เด็กน้อยทั้งสองเมื่อได้ยินที่พายุพูดแบบนั้นก็ร่าเริงขึ้นมา“จิงหย๋อแพะจาด้ายเย่น…..(จริงหรอแพคจะได้เล่น…)”“ได้เล่นครับๆ ….มึงไปได้แล้ว โช