All Chapters of บทรักมาเฟียร้าย: Chapter 11 - Chapter 20

แต่เขาหาได้นำพา ร่างสูงใหญ่เดินมาซ้อนหลัง ปัดผมเธอไปด้านหน้า มือหนาจับซิปที่อยู่ด้านหลังของเดรส“ไม่ต้อง ฉันทำเอง”“อยู่นิ่ง ๆ” ร่างกายเป็นของเธอ แต่เขาก็ยังขู่ได้อีก บ้าอำนาจเหลือเกิน แล้วเธอทำยังไง ก็ต้องทำตามน่ะสิ ขืนดื้อมีหวังคงไม่ได้ไปมืออุ่นรูดลงมาทีละนิดคล้ายกำลังถ่วงเวลาให้ยืดยาว แผ่นหลังเปลือยเปล่าตรงหน้าทำให้เขาเผลอก้มลงจูบโดยไม่รู้ตัว แอนนาทำท่าจะถอยหนีแต่กลับถูกเขาคว้าเอวดึงรั้งให้แนบชิดยิ่งกว่าเดิม“ไหนบอกว่ารีบไงคะ” เธอพูดเสียงหวานหวังว่าเขาจะพอใจ ชายหนุ่มยอมปล่อยเธอจริง ๆ มือหนาจับเสื้อตรงบ่าแล้วปลดลงไปกอง กับพื้นแอนนารีบคว้าเสื้อที่เลือกมาสวม พลันได้ยินเสียงหัวเราะขบขันจากด้านหลัง ไม่รู้เขาจงใจหรือยังไง สุดท้ายเธอก็ต้องให้เขารูดซิปให้อยู่ดีเมื่อรูดมาจนสุดเขาก็ลูบไล้ต่ำลงไปก่อนจะขยำ “โอ๊ะ” แอนนาสะดุ้งขยับตัวหนีอย่างรวดเร็ว ได้ยินเขาพูดเสียงลอดไรฟัน“ถ้าผมไม่รีบ เราอาจจะได้ทำกิจกรรมกันสักรอบสองรอบ”แล้วเธอจะอยู่ตรงนี้ทำไม วิ่งสิ สองมือรีบคว้ารองเท้าแล้วสับขาว่องไว ชายหนุ่มหัวเราะขำจากนั้นจึงพาเธอลงไปยังห้องชั้นล่างเรือยอชต์คันเดิมแล่นออกไปทางไหนเธอก็จดจำไม่ได้ ท

มาร์โกส่ายหน้า “ไม่มี พวกมันไหวตัวทันเสียก่อน” คิดแล้วก็เจ็บใจ อุตส่าห์วางแผนไว้เสียดิบดี สุดท้ายก็ถูกพวกมันซ้อนแผน ตอนนี้ผู้กำกับอาร์มานโดที่เคยเป็นคู่ค้าคนสำคัญเริ่มหันไปคบค้ากับดาริโอ มาเฟียสเปนที่ขยายอิทธิพลมายังถิ่นของเขา น่าเสียดายที่แผนครั้งนี้มีแค่ระดับลูกกระจ๊อกที่ตาย ส่วนมันรอดไปได้แถมยังหายตัวไป ตอนนั้นเขามั่นใจว่าดาริโอถูกยิง ทว่ากลับหาตัวไม่พบพวกมันเริ่มเข้าใกล้เขาเข้ามาทุกที หากไม่ทำอะไรเลยต่อไปคงทำงานยากขึ้น ส่วนเธอไม่ได้เกี่ยวข้องอะไร เขาแค่ต้องการใช้เธอเป็นข้ออ้างเท่านั้นมาร์โกดึงแขนหญิงสาวให้นอนลงบนอก ยกแขนข้างที่เจ็บขึ้นกอดแล้วก้มลงหอมแก้ม แต่การเอ่ยคำขอโทษไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเขา“อยู่ในห้องนี้ก่อน พรุ่งนี้ค่อยไปมิลานกัน”เธอเข้าใจและรู้ว่าไม่มีทางเลือกอื่น แอนนาก้มลงมองสภาพตัวเอง “ฉันขอไปแต่งตัวก่อนได้ไหม”เสื้อคลุมเปิดออกจนเห็นเนินอก ไม่ทันขยับหนีมือเขาก็คว้าหมับ “คุณ...”“อย่าขยับ ผมเจ็บอยู่” เจ็บแล้วยังมีแรงจับนมเธอก็แสดงว่าไม่ได้เจ็บจริง แอนนาไม่ฟังทำท่าจะลุกขึ้นก็ได้ยินเสียงคนเจ็บร้อง“โอ๊ย” ตอนโดนยิงเลือดอาบไม่ร้องมาร้องตอนเธอขัดขืน ให้มันได้อย่างนี้สิ แต

คราวนี้เครื่องบินที่ใช้เดินทางไม่ใช่เฮลิคอปเตอร์ แต่เป็นเครื่องบินส่วนตัวที่มีชื่อเขาแปะอยู่ ด้านในมีห้องโดยสารแยกต่างหากจากห้องด้านหน้าของคนขับและบอดี้การ์ด แน่นอนว่าเธอถูกจับยัดมายังห้องในสุดแอนนาหันมองรอบด้าน รู้สึกหวั่นใจพอสมควร หวังว่าเขาจะไม่ชอบเล่นเกมออกกำลังกลางอากาศนะ เพราะตอนนี้เธอไม่มีอารมณ์ทำอะไรทั้งนั้นหลังจากโดนเขายึดสร้อยที่พ่อเพิ่งให้ไปมาร์โกยังไม่เข้ามา เขาส่งสร้อยให้ลูคัส สองตาสบตากันโดยปราศจากคำพูด ก่อนชายหนุ่มจะเดินเข้ามายังห้องด้านใน มองผู้หญิงหน้าบูดที่มองออกไปนอกหน้าต่างมากกว่าจะมองเขาเครื่องบินเริ่มเคลื่อนตัว เขาก็เดินไปนั่งข้างเธอโดยไม่ได้พูดสิ่งใด เพียงจับมือเธอเอามาวางกลางลำตัวที่นูนเด่น คนกำลังโกรธหันมามองปากหนาขยับ“อมให้หน่อย”คนบ้า!! แอนนาถลึงตาใส่ เครื่องบินกำลังวิ่งไปตามรันเวย์เพื่อ เทคออฟ รอจนเครื่องบินได้ระดับเขาก็ปลดเซฟตี้แล้วดึงเธอมาตรงหน้าแอนนาคุกเข่ามองเขาถอดกางเกงนำแท่งลำใหญ่ที่ชูช่อออกมา เส้นเอ็นนูนเด่นจนเห็นได้ชัด แสดงว่าเขาอดกลั้นมานานพอสมควร สองมือของเขาจับท่อนเอ็นให้ตั้งตรงคนที่อยู่ตรงหน้ากลืนน้ำลายก่อนจะใช้มือจับที่ปลายโคนแล้วโน้มตั

“คนของคุณ? ไม่ใช่คนที่กำลังเดินมาโน่นหรือ”มาร์โกมองไปด้านหลัง เห็นสาวในชุดสีแดงเกาะอกเข้ารูปเดินมาแต่ไกล แอนนาก็มองตามเช่นกัน“คู่หมั้นคุณไง” คำว่าคู่หมั้นกระแทกใจแอนนาอย่างจัง มือไม้เย็นเฉียบ เธอเกลียดเรื่องแบบนี้ที่สุด แต่กลับกลายเป็นคนในมุมมืดเสียเองมือบางกำแน่นอย่างไม่พอใจ มาร์โกเดินไปหาคู่หมั้นโดยไม่สนใจเธอ ก่อนจะก้มลงจูบแก้มแล้วจับจูงไปพูดคุยกับแขกอีกด้าน“ถ้าคุณเปลี่ยนใจก็บอกผม” ดาริโอวางนามบัตรลงบนโต๊ะ ทำให้เธอทราบชื่อคนที่เคยช่วยชีวิตเอาไว้ สิ่งแรกที่ออกจากปากคือ“คุณใช้ให้คนมาจับตัวฉัน”“ใช่”“แล้ว?”“ตอนนั้นผมไม่รู้ว่าเป็นคุณ จนมาเจอรูปที่คุณกำลังจะขึ้นเครื่องบินกับมาร์โก ถึงได้รู้ว่าผู้หญิงที่เขาหิ้วไปไหนมาไหนเป็นคนที่ช่วยชีวิตตัวเองไว้ ผมพูดจริง ๆ นะ ผมอยากช่วยคุณ”เขาเป็นมาเฟีย คนยืนอยู่ฝั่งโน้นก็มาเฟีย ไม่ว่าคนไหนก็ไว้ใจไม่ได้ทั้งนั้น เมื่อคิดได้แอนนาจึงไม่หยิบนามบัตรใบนั้นไป“ฉันจะออก คุณช่วยขยับหน่อย” แต่อีกฝ่ายก็ยังไม่ขยับ เธอไม่อยากอยู่ในงานจึงคิดจะเบียดเขาออกไป“โอ๊ะ” หญิงสาวถูกมาเฟียอีกคนแกล้งจนต้องทรุดลงบนตักเขา แอนนารีบลุกแล้วหันไปถลึงตาใส่ตัวการ อยากออกจากงาน

คนที่เพิ่งได้สติจำเหตุการณ์ก่อนหน้าไม่ได้เลยสักนิด แอนนาตื่นมาตอนรุ่งเช้าพร้อมกับอาการปวดหัว พอจะขยับก็พบว่าข้อมือตัวเองถูกกุญแจมือล็อกไว้ ไม่ใช่กุญแจของเล่น แต่เป็นของจริงที่ไม่สามารถปลดออกได้เว้นแต่จะมีกุญแจมาถึงตอนนี้เธอยังไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด เมื่อคืนหลังออกจากงานเลี้ยงเธอก็ขึ้นไปบนดาดฟ้า ดื่มไปหลายขวด แต่จำไม่ได้ว่าหลังจากนั้นทำอะไรไปบ้างเมื่อพบว่าตัวเองสวมเพียงชุดนอนบางเบา ภายในไร้สิ่งปกปิดก็เริ่มสังหรณ์ใจแปลก ๆประตูเปิดออก มาร์โกถือแก้วเข้ามาวางไว้บนโต๊ะ “รู้สึกตัวแล้วมาดื่มกาแฟก่อน”เธออยู่ในสภาพนี้จะขยับได้ยังไง แอนนายกมือให้เห็น เขาจึงหยิบกุญแจมาปลดให้ “ทำไมต้องล็อกด้วย”ยังจะถามอีก เมื่อคืนเขาคิดว่าเธอหลับไปแล้ว ที่ไหนได้ แม่คุณยังเดินละเมอออกมาถอดเสื้อผ้าแล้วจับเขาขย่มไปสองสามครั้งถ้าไม่ล่ามไว้เขาคงไม่ได้นอน และเธอจะยิ่งโกรธหากรู้ว่าเมื่อคืนตัวเองทำอะไรลงไป “ต่อไปผมขอห้ามไม่ให้คุณดื่มของพวกนั้นอีก”รับประกันได้เลยว่าคืนแรกของเราก็เป็นเพราะเธอไม่ได้สติ ไม่แปลกที่เธอจะเร่าร้อนจนเขาติดใจอยากจะเก็บเอาไว้กับตัว“กี่โมงแล้ว” เธอมองออกไปนอกหน้าต่าง คิดว่าคงไม่ตอนเ