Todos os capítulos de บทรักมาเฟียร้าย: Capítulo 21 - Capítulo 30

เธอสับสน ไม่เข้าใจว่าเขาทำไปเพื่ออะไร และไม่เข้าใจว่ากำลังปิดบังอะไรอยู่กันแน่“มันเรื่องอะไรกัน” เธอถามทั้งสองคนที่กำลังโต้เถียงกัน แต่ไม่ยอมให้เธอรู้เรื่องราวเพราะหลบไปคุยกันอย่างเคร่งเครียดเพียงสองคน ปล่อยให้เธอยืนอยู่กับดาริโอมาร์โกมองแอนนาสลับกับกาสปาโร อีกฝ่ายพูดต่อ “มาร์โก ลุงอยากให้เราคิดใหม่ เรื่องพวกนี้ไม่ควรให้ลูกสาวลุงเข้ามาเกี่ยวข้อง”“แล้วคิดว่าปล่อยไปเธอจะปลอดภัยอย่างนั้นหรือครับ อยู่กับผมเธอจะปลอดภัย ชีวิตที่เหลือของเธอ ผมจะรับผิดชอบเอง”กาสปาโรขมวดคิ้วเข้าหากัน คิดยังไงก็ดูไม่มีทางที่จะเป็นไปได้“แต่...”มาร์โกส่ายหน้า เดินกลับไปหาแอนนาแล้วจูงมือเธอออกจากงาน แต่หญิงสาวขืนตัวไว้“งานยังไม่จบจะรีบกลับทำไม อีกอย่างวันนี้คุณเป็นประธานจัดงาน หนีกลับแล้วจะตอบนักข่าวยังไง”มาร์โกประเมินสถานการณ์ เวลาอยู่กับแอนนาเขาเหมือนคนขาดสติ แค่อยากพาเธอหนีคนพวกนั้น แต่ถึงปกป้องเธอได้ครั้งหนึ่ง แล้วครั้ง ต่อ ๆ ไปเล่า หากเกิดขึ้นอีกเขาจะทำอย่างไรเธอเดินกลับเข้างานโดยไม่รอฟังเขา ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังเจอกับเรื่องบ้าอะไร แต่หากอยู่ต่ออาจได้รู้อะไรมากขึ้นก็ได้เมื่อเข้ามาด้านในก็พบว่าการประม

“ผมมีเรื่องด่วนต้องจัดการ อยู่ในนี้ไปก่อน”บ้า เขาบ้าอำนาจชัด ๆ เธอมองสภาพตัวเองที่ถูกล็อกกุญแจมือ แม้ขาจะไม่ได้ถูกพันธนาการ แต่ก็ใช่จะออกจากห้องแดงได้ในเมื่อเขาล็อกประตูไว้เธอเริ่มเกลียดห้องแดงแล้วสิ อยากจะเอาอาวุธที่แขวนเรียงราย มาใช้กับเขาบ้าง ถ้าคนทำเป็นฝ่ายถูกกระทำเสียเองจะเป็นอย่างไรเป็นความคิดที่ดีนะ แอนนานึกภาพเขาถูกห้อยอยู่บนเชือกแล้วถูกเธอเอาแส้ฟาดก้น แค่คิดก็มีความสุขแล้วแค่คิดนะ เพราะความจริงยังห่างไกล เขาแรงเยอะกว่าเธอขนาดไหน แค่จับมือก็คงถูกโยนตัวปลิวแล้ว ไม่เอา อย่าคิดอะไรที่เป็นไปไม่ได้ตอนแรกหญิงสาวคิดว่าเขาจะไปนานอย่างคราวก่อน แต่ปรากฏว่าไม่ถึงสิบห้านาทีเขาก็กลับมา คนแอบนินทาสะดุ้งมองเขาก้าวเข้ามาหาแอนนากลืนน้ำลาย เขาต้องจัดการเธอแน่ แต่ไม่ทันจะอ้าปากขอร้องเขาก็ปล่อยเธอให้เป็นอิสระแล้วพยุงเธอขึ้น“พวกเราต้องกลับฟลอเรนซ์เดี๋ยวนี้”ไปอีกแล้ว แอนนาร้องในใจก่อนจะถูกเขาฉุดออกจากห้อง ด้านหน้าไม่ได้มีรถตู้สีดำคันเดียว แต่มีถึงห้า แสดงว่าสถานการณ์ไม่ปกติเธอยกปืนยิงไม่ได้จึงได้แต่ทำตาม ไม่นานก็ถึงสนามบิน เครื่องบินส่วนตัวลำเดิมเตรียมพร้อมอยู่แล้ว ทุกอย่างสำหรับเขาต้องเร็

เธอรับรู้ได้ถึงท่อนเอ็นที่กระตุกอยู่ในกาย เขาทรุดลงแล้วปลดพันธนาการของเธอออก แอนนาเปิดที่ปิดตา หันมองหางจิ้งจอกที่ยังคาอยู่ จึงคิดจะดึงออกแต่เขาห้ามไว้“เอาไว้แบบนี้แหละ น่ารักดี”น่ารักไปคนเดียวสิ เธอค้อน พอจะดึงออกเขาก็ห้ามอีก “ผมดึงเอง” เธอเชื่อเขาได้ไหม แต่ก็ยอมให้เขาทำ มือหนากระทำการเชื่องช้า จับตามองสีหน้าเธอที่เหมือนจะไม่ไหว เขาจึงกดลงไปใหม่แล้วขยับออก“อ๊ะ” แอนนาร้องออกมาอย่างห้ามไม่ได้ มาร์โกปัดหางจิ้งจอกไปไว้บนตัวเธอ ขยับตัวนิดหน่อยก่อนจะแทรกท่อนเอ็นเข้ามา“เดี๋ยว” เขาเพิ่งเสร็จไปแล้วทำไมมันถึงได้โตขึ้นมาอีก เขาช่างไม่รู้จักพอจริง ๆ “อื้ออ” ริมฝีปากสากหยาบประกบปิดปากเธออย่างเอาแต่ใจ สุดท้ายกว่าเธอจะได้รับอิสระก็เกือบเที่ยงวันของอีกวันแอนนาลืมตาขึ้นมาบนเตียงแต่ไม่คิดจะลุก คนบ้าพลังน่าจะลงจากเตียงไปนานแล้ว เขาเล่นเธอจนหมดสภาพก็ยังมีแรงลุกไปทำงานประตูเปิดออก แม่บ้านถือถาดอาหารมาให้ถึงห้องนอน“มิสแอนนา อาหารค่ะ” เธอรวบผ้าห่มขึ้นปิดหน้าอกแล้วพยักหน้า ใบหน้าแดงก่ำ แต่แม่บ้านยิ้มละมุน เอ่ยปากถึงสิ่งที่ติดอยู่ในใจเธอ“คุณชายไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนมานอนในห้องเลยนะคะ”เธอจะเชื่อดีไหม แ

“แต่คนที่แต่งงานกับคุณคือฉัน คนที่จะอยู่กับคุณไปตลอดชีวิตก็คือฉัน จะแต่งงานจดทะเบียนคุณยังไม่ถามฉันเลย แล้วต่อไปฉันจะมีตัวตนในชีวิตคุณหรือ?”ที่ผ่านมาเธอไม่เคยโมโหใส่เขา ไม่ว่าเขาจะทำอะไรหรือจะหิ้วเธอไปไหน แต่การฝากเอาชีวิตทั้งชีวิตไว้กับเขาไม่ใช่เรื่องล้อเล่น โดยเฉพาะเขาเป็นมาเฟียที่ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย ไม่รู้จะถูกศัตรูยิงตายเมื่อไรเธอกลัว แอนนาดึงมือตัวเองออกแล้วถอยหลัง “ถ้าคุณไม่คิดจะมีฉันอยู่ในความคิด คุณก็ควรทบทวนเรื่องนี้ใหม่ เพราะฉันจะไม่ยอมใช้ชีวิตเป็นที่รองรับอารมณ์คุณไปตลอดชีวิตแน่”เธอหันหลังเปิดประตูก็พบว่ามีคนอออยู่หน้าประตูเต็มไปหมด พอเห็นเธอพวกเขาก็รีบสลายตัว จะหนีเข้าห้องก็นึกได้ว่าเป็นห้องของเขาจึงเดินไปอีกฝั่งถามหาห้องนอนแขกกับแม่บ้านแล้วเก็บตัวอยู่ในนั้นไม่ออกมาอีกเลย มาร์โกทรุดตัวนั่งครุ่นคิดถึงสิ่งที่เธอพูด‘แต่คนที่แต่งงานกับคุณคือฉัน คนที่จะอยู่กับคุณไปตลอดชีวิตก็คือฉัน จะแต่งงานจดทะเบียนคุณยังไม่ถามฉันเลย แล้วต่อไปฉันจะมีตัวตนในชีวิตคุณหรือ?’ชีวิตที่ผ่านมาเขาล้วนเดินด้วยตัวเอง คิดด้วยตัวเอง ถึงเอาชีวิตรอดมาได้จนถึงทุกวันนี้ ทุกอย่างเขาล้วนคิดเพื่อเธอ แต่เธ

“ไม่เอา” เธอค้าน เห็นสีหน้ามืดทะมึนของเขาจึงยอมอธิบาย เพราะหากจะใช้ชีวิตด้วยกันก็ต้องเรียนรู้กันอีกยาวนาน“ถ้าฉันไปอยู่ที่ของคุณ คุณคารีนาก็จะสืบจนรู้อีกและอาจเอามาเป็นข้ออ้างให้ฉันกลับเมืองไทย”ได้ยินแบบนี้เขาก็ยิ่งเครียด “แต่อพาร์ตเมนต์คุณไม่ปลอดภัย”แอนนาพยักหน้าเห็นด้วย “มีคุณอยู่ฉันจะกลัวอะไร”ประโยคนี้ทำให้เขาหันมอง “ไม่ใช่ว่าคุณอยู่กับเพื่อน?”“เมื่อวานซาร่าโทรมาว่าจะออกไปอยู่กับแฟน ฉันเลยบอกว่าจะเช่าต่อเอง”หน้าเขายิ่งมืดกว่าเดิม “แสดงว่าคุณคิดไว้แล้วว่าจะย้ายออก”เธอคงอ่านเกมขาดเลยคิดว่าถ้าแม่เลี้ยงเขามา ตัวเองอาจไม่มี ที่อยู่ “ฉันอยากทำงาน”การกินนอนแล้วเล่นเกมหนีศัตรูกับเขาทุกวันไม่ใช่เรื่องสนุก เธอขอพักยกแล้วอยู่อย่างคนทั่วไปหน่อย“ตกลงคุณอยากจะอยู่กับฉันไหม”เป็นเธอที่ชวนเขาเอง มาร์โกไม่พูดอะไรนอกจากก้มลงจูบเธอด้วยความสุขสองคนด้านหน้าเหลือบมองกันแล้วรีบกดมือถือ เตรียมการทำให้อพาร์ตเมนต์ของแอนนากลายเป็นป้อมปราการหลังที่สองมาร์โกมองห้องขนาดสี่คูณสี่เมตรที่แคบกว่าห้องน้ำของเขา มุมซ้ายวางเตียงขนาดเล็ก 2 เตียง ทางขวาเป็นมุมครัวเล็ก ๆ และห้องน้ำขนาดเท่าแมวดิ้นตาย“ผม