ศัตรูเก่าข้าคือสามีแสนร้าย (รวมเรื่องสั้น) のすべてのチャプター: チャプター 1 - チャプター 10

เมื่อไหร่หยวนชิงอี้จะสวมบทนางเอกเสียทีอาจจะยังน้า....เพราะนางยังต้อง ขโมยดวงโฉมงามอันดับหนึ่งหักอกพระเอกเขี่ยพระรองทิ้งวางแผนพลีกายให้ตัวร้ายผู้เป็นลาสบอสและศัตรูคู่แค้น!**********“ถ้าเจ็บจงรีบบอกข้า...” หญิงสาวยิ้ม รอยยิ้มนางดึงดูดเขาเหลือเกิน แต่สิ่งที่นางเอ่ยทำให้อ๋าวเซียวเหรินทึ่งจัด “คำพูดนี้ สมควรเป็นข้าที่ถามท่านมากกว่า หากเจ็บ... จงรีบบอกให้ข้าหยุด และเตือนไว้ก่อน สตรีเช่นข้าหากพึงใจสิ่งใดแล้ว จะไม่ยอมทิ้งขว้างให้หลุดมือ ท่านจะเป็นสมบัติให้ชิงอี้เชยชมตลอดไป” หยวนชิงอี้บอกจบก็เผยอริมฝีปากขึ้น เชื้อเชิญให้ชายหนุ่มส่งสัมผัสเร่าร้อนเข้าสู่เรือนกายงดงาม “สตรีเก่งกล้าเกินงามก็ใช่ว่าจะเป็นเรื่องดี” นางไม่ตอบ หากขยับตัวเข้าหาเขาอย่างพึงพอใจ...************************* รถม้าคันเล็กของตระกูลหยวนที่ล่วงหน้ามาก่อนจอดนิ่งสนิท จู่ๆ คันขับหายตัวอย่างไม่ทราบสาเหตุ สายลมหอบใหญ่พัดผ่านหลายต่อหลายครั้ง เกิดเสียงหวีดหวิวชวนให้วังเวงยิ่ง พอเสี่ยวอวิ๋นผู้เป็นสาวใช้ชะโงกหน้าออกมามองด้านนอก เพื่อดูความเคลื่อนไหว นางจึงเกิดความครั่นคร้าม

และแม่น้ำที่นางพลัดตกไปลึกยิ่งนัก การที่นางดำผุดดำว่ายอยู่เพื่อเอาตัวรอด ไม่ใช่เหตุบังเอิญ แต่เป็นเพราะคนร้ายที่จับตัวนางถูกธนูปักเข้าบริเวณลำคอ พอนางดิ้นแรงๆ ก็เป็นเหตุให้ล่วงสู่ผืนน้ำเย็นเยียบ และก่อนหน้านั้น หญิงสาวถูกคนร้ายที่ได้รับการจ้างวานฉุดตัว ใช้ผ้าคลุมศีรษะแล้วแบกร่างพาดบ่าตั้งใจพาไปขังไว้และทำให้เสื่อมเสียเกียรติ ระหว่างข้ามสะพานเชือกที่ด้านล่างเป็นแม่น้ำสายเชี่ยว มีคนเข้าช่วยนาง ฝ่ายนั้นมากด้วยความสามารถและยิงธนูได้แม่นยำจึงสกัดคนร้ายได้ทัน มินาน ร่างสูงใหญ่ก็กระโดดลงสู่ผืนน้ำลึก เพื่อช่วยหญิงสาว ทว่าอีกฝ่ายกลับหวาดผวาจึงกอดรัด ทั้งฉุดรั้งสูงใหญ่ราวกับต้องการให้จมลงไปในน้ำด้วยกัน สิ่งที่หยวนชิงอี้ทำส่งผลให้ร่างกายทั้งคู่สัมผัสกันโดยไม่ตั้งใจ และเขาผู้ไม่เคยคิดเลื่อนเปื้อนกับสตรีนางอื่น นอกจากนางเอกที่กุมหัวใจเขาเอาไว้นานนับสิบปี ถึงขั้นต้องอดกลั้นเป็นอย่างมาก มือเรียวสวยลูบไล้หน้าท้องแกร่ง ก่อนเลื่อนไปยังกึ่งกลางลำตัว มันหลับอยู่ก็จริง แต่นางปลุกปล้ำไม่หยุด กระทั่งเขาเริ่มเครียดจัด อีกมือนางก็ตบตีเขา สลับการหยิก ริมฝีปากนั้นก็อ้ากว้าง ก่อนจะใช้ฟันก

เมื่อสองขานางถูกยกสูง ส่วนที่หวานเยิ้มจึงจ่ออยู่ใกล้กับขาที่สามอันใหญ่โต การเคลื่อนไหวของอ๋าวเซียวเหรินชวนให้ครั่นคร้าม หากเจือความซาบซ่านที่สุด จมูกโด่งเขาเคลื่อนเข้ามาใกล้ปลายจมูกนางก่อนมันจะชนกัน แล้วลมหายใจทั้งคู่ก็รินรดอีกฝ่าย “ถ้าเจ็บจงรีบบอกข้า...” หญิงสาวยิ้ม รอยยิ้มนางดึงดูดเขาเหลือเกิน แต่สิ่งที่นางเอ่ยทำให้อ๋าวเซียวเหรินทึ่งจัด “คำพูดนี้สมควรเป็นข้าที่ถามท่านมากกว่าหากเจ็บ... จงรีบบอกให้ข้าหยุด และเตือนไว้ก่อน สตรีเช่นข้าหากพึงใจสิ่งใดแล้ว จะไม่ยอมทิ้งขว้างให้หลุดมือ ท่านจะเป็นสมบัติให้ชิงอี้เชยชมตลอดไป” หยวนชิงอี้บอกจบก็เผยอริมฝีปากขึ้น เชื้อเชิญให้ชายหนุ่มส่งสัมผัสเร่าร้อนเข้าสู่เรือนกายงดงาม “สตรีเก่งกล้าเกินงามใช่ว่าจะเป็นเรื่องดี” นางไม่ตอบ หากขยับตัวเข้าหาเขาอย่างพึงใจ ในยามนั้นส่วนหวานฉ่ำของนางถูกปลายหัวหยักบานใหญ่ถูไถไปมา หยวนชิงอี้ซ่านสยิว พอนางเคลื่อนตัวอีกนิด ความอึดอัดก็เกิดขึ้น “อื้อ... โปรดอย่าเร่ง... ช้ากว่านี้สักหน่อย” ขนบนร่างกายนางลุกชัน หัวสมองสร้างภาพเลื่อนเปื้อนไม่หยุด หน้านิยายที่เคยอ่าน ไ

เมืองลิ่ว กระทั่งรถม้าจอดที่จุดพัก หยวนชิงอี้ลงมาด้านล่าง พอยืนได้ก็รู้สึกกระปรี้กระเปร่า เสื้อผ้าที่ใส่ก่อนหน้าเปลี่ยนใหม่เรียบร้อย แต่นางไม่วายใช้เสื้อคลุมของเทพสังหารห่อร่างตน เรื่องนี้ไม่ได้เขียนไว้ในนิยาย และหยวนชิงอี้เชื่อเหลือเกินว่า นางสามารถพลิกบทบาทต่อจากนี้ ด้วยเสื้อคลุมขนจิ้งจอกดำของอ๋าวเซียวเหริน “กลิ่นกายใต้เท้าผู้นั้นนับว่าเข้มข้น ทั้งเจือด้วยไอสังหาร แต่เจ้ายังไม่ยอมถอดมันออก ทำตัวราวกับเป็นสตรีของเขา คนไร้ยางอายย่อมเป็นเช่นหยวนแปด” หยวนซูซูแต่เดิมก็ปากร้าย และน่าประหลาดใจ ทั้งที่เสียชีวิตกันเกือบยกเรือนรอง แต่เหตุใดหยวนซูซูกลับรอดพ้น นั่นคงเป็นเพราะฟ้าสวรรค์อยากให้หยวนชิงอี้คนใหม่ แก้แค้นนางในชาตินี้สินะ “พี่ห้า... ข้ายังไม่หิว แต่อยากได้สมุนไพรเติมในถุงหอม ช่วยลดอาการวิงเวียนศีรษะ และพะอืดพะอมสักหน่อย ได้ยินทหารที่คุ้มกันรถม้า บอกว่าเมืองลิ่วมีตลาดสมุนไพรขนาดใหญ่” หยวนชิงอี้กล่าว และมองร้านรวงต่างๆ แม้ไม่หนาตา แต่ก็ให้บรรยากาศน่าเดินชม “อย่าเถลไถลไกลละ ข้าจะรอที่ร้านน้ำชา คาดว่าอีกไม่นาน พี่รองคงมาถึงที่นี่” หย

“เถ้าแก่ช่างมองการณ์ไกล มีความคิดหลักแหลม เอาละ ข้าอยากเป็นไม้แขวนเสื้อให้ท่าน...” หยวนชิงอี้บอกเขา และเลือกเสื้อสีแดงมงคลลายนกยูง ที่ปักอย่างงดงาม “ข้ามีเสื้อขนจิ้งจอกดำแล้ว และไม่มีสิ่งใดแทนได้ ส่วนเสื้อด้านใน ตัวนี้ถูกใจข้ายิ่ง” เมื่อหญิงสาวแต่งตัวเรียบร้อย ก็ประดับดอกไม้สดบนศีรษะ ในยามนั้นหยวนชิงอี้ ดูราวเทพธิดาที่ลงมาจากสรวงสวรรค์ ทุกคนที่ได้เห็นต่างมองนางด้วยความตื่นตะลึง ก่อนจะถูกสะกดสายตาเอาไว้ เนิ่นนาน “คุณหนูเรือนใด ถึงได้งามล้ำลึก และเฉิดฉายเพียงนี้” “ถูกต้อง เป็นไปได้หรือไม่ว่า สตรีเลอโฉมอันดับปีนี้ ถึงเวลาเปลี่ยนคนแล้ว” หยวนชิงอี้ได้ยินชัด ส่วนเสี่ยวอวิ๋นก็พลอยชื่นชมเจ้านายของตนไปด้วย และระหว่างที่อยู่ในร้านชุดมงคลกับเครื่องประดับ หยวนซูซูที่ได้รับรายงานจากแม่บ้านจุ้น นางก็นั่งรออยู่ที่เหลาอาหารและน้ำชาไม่ไหว ใจร้อนรุ่ม ปล่อยให้หยวนชิงอี้คาดสายตาเพียงเล็กน้อย นางก็ก่อเรื่องอีกจนได้ และขณะที่จะก้าวไปเพื่อลากตัวอีกฝ่ายมาอบรม ตอนนั้นคนจากบ้านหลักหยวนก็เดินทางมาถึงพอดี “เจ้าคือน้องหยวนห้า...” หยวนข่ายยิ้มกว้าง พร