All Chapters of กลรักปีนเกลียว: Chapter 21 - Chapter 30

หน้าบ้านป้าดวงกับลุงทิน"สวัสดีค่ะป้าดวง!" เสียงฝนดังขึ้นพร้อมน้ำตาคลอเบ้า ป้าดวงรีบเข้ามาสวมกอดหลานสาว "ไปไหนมาลูก" ป้าถามด้วยความเป็นห่วง "ที่เขื่อนค่ะป้า" คำตอบของฝนยิ่งทำให้แววตาของป้าดวงเศร้าลง... เขื่อนแห่งนั้นที่พ่อนพพลจากไป "ไม่เป็นไรแล้วนะ" ป้าดวงปลอบใจ ทั้งสองมองตากันอย่างเข้าใจความเจ็บปวดของการสูญเสีย ฝนปาดน้ำตา เงยหน้าขึ้นมองป้าพร้อมรอยยิ้มจางๆ "มากับคุณเอกเหรอลูก"เอกเดินตามหลังเข้ามา "สวัสดีครับป้าดวง" ป้าดวงยิ้มรับ "ไม่ต้องเรียกคุณก็ได้ครับ เรียกเอกเฉยๆ ก็พอ" เขากล่าวอย่างเป็นกันเอง "อ๋อ...จ้ะ" ป้าดวงยิ้ม "ลุงทินไปสวน เดี๋ยวก็คงกลับมา หนูอยากไปหามั้ยล่ะ""หนูไปหาลุงที่สวนนะคะ" ฝนขอตัว เธอเดินนำเอกไปตามทางเล็กๆ ที่ลัดเลาะไปตามสวนมะม่วงและขนุนของลุงทิน เอกกวาดสายตามองรอบตัวอย่างสงสัย "คุ้นกับที่นี่เหรอ มาบ่อยมั้ย?""ก็บ่อยนะ ตอนเด็กๆ มานอนค้างกับพ่อบ่อยเลย" ฝนชี้ไปที่เนินดินข้างหน้า "โน่นไง ที่เล่นของฝน" เอกมองตามไปถึงกับชะงัก... นั่นคือบังเกอร์เก่าๆ ที่มีซากกระสุนอยู่เต็มไปหมด "ทำไมมีของแบบนี้อยู่เยอะจัง"ฝนขยับเข้าใกล้เอก ใช้มือแตะเบาๆ ที่แขนเขา ก่อนจะกระซิบเสียงเบา "เห

ฝนเลื่อนสายตาหวานเยิ้มขึ้นสบตาเอก ก่อนจะปลดกระดุมเสื้อตัวนอกออกช้าๆ เผยให้เห็นเสื้อกล้ามสีขาวบางที่แนบไปกับเรือนร่างสะโอดสะอง เอกแทบจะหยุดหายใจ เขารีบก้าวเข้าไปหา พยายามจะใช้เสื้อคลุมไหล่ของเธอไว้ แต่ฝนกลับปัดมือเขาออกเบาๆ“อะไรคะพี่ ฝนก็แค่ร้อนนี่นา” ฝนยิ้มยั่วยวน “ไม่ได้โป๊ซะหน่อย”“มันไม่ใช่เรื่องโป๊ไม่โป๊ ฝนเมาแล้วนะ” น้ำเสียงของเอกเริ่มสั่นเครือ “กลับบ้านเถอะ พี่จะไปส่ง”“ทำไมต้องไปส่งด้วย ถ้าเป็นคนอื่นพี่เอกจะพูดแบบนี้ไหมคะ” ฝนจ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาของเอก “ไหนบอกว่ามีความรู้สึกกับฝนไง แล้วนี่กลับผลักไสฝนออกไป”เอกกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ความปรารถนาที่ร้อนรุ่มปะทุขึ้นในร่างกายของเขาจนแทบจะควบคุมไม่อยู่ เขาต้องกัดฟันข่มอารมณ์ดิบเถื่อนที่พลุกพล่านในใจไว้“มันไม่ใช่แบบนั้น ฝนรู้ได้ยังไงว่าพี่ไม่มีความรู้สึกอะไร” เอกพยายามใช้เสียงที่หนักแน่นเพื่อควบคุมสถานการณ์ “ฝนจะทรมานพี่ไปถึงไหน แค่ตอนนี้พี่ก็จะทนไม่ไหวอยู่แล้ว กลับบ้านเถอะพี่ขอร้อง ก่อนที่พี่จะอดกลั้นตัวเองไม่ไหวจริงๆ”สิ้นคำนั้น ฝนก็ก้าวเข้ามาใกล้จนปลายเท้าของเธอกับปลายเท้าของเขาแทบจะชิดกัน เธอใช้มือเรียวเล็กจับมือของเอกมา

อะไรนะ...คุณเอกกับฝนเนี่ยนะ!หมอกฤษณ์ถามพ่อด้วยความตกใจ “ได้ยินมาผิดหรือเปล่าครับ”“ไม่ผิดหรอกลูก ทีแรกพ่อก็คิดว่าข่าวลือ บ้านห่างกัน 30 กิโลยังรู้เรื่อง พ่อก็เลยตัดสินใจโทรหาอาแวว อาแววก็บอกว่าอย่างที่คนเขาพูดกันนั่นแหละ”หมอกฤษณ์ได้ฟังแทบทรุด “แค่นี้ก่อนนะครับพ่อ”“จะเป็นไปได้ยังไง ฝนที่พี่รู้จัก จะเป็นไปได้ยังไง” หมอกฤษณ์แทบไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่ได้ยินจากปากพ่อตัวเอง ในใจเขาคิดจะโทรหาฝนแต่ก็ไม่กล้าในตอนนั้นเองก็ได้ยินเสียงฝน “พี่หมอคะ เข็มสุดท้ายแล้ว”หมอกฤษณ์หันไปมอง เห็นฝนกับเอกที่มาพร้อมกัน ในใจเขารู้สึกเจ็บปวด เหมือนถูกทอดทิ้งทันที“คุณพยาบาลครับ ช่วยจัดการให้ด้วยนะครับ”“พี่หมอจะไปไหน!” ฝนรีบคว้าแขนหมอกฤษณ์ไว้ “ถ้าพี่หมอไม่ดูแลฝนแล้วใครจะดูแลฝน ใครกันที่บอกว่าจะยกทั้งชีวิตให้ฝน แล้วนี่อะไร แค่คนมาฉีดยา พี่ยังไม่ใส่ใจคนอีกเหรอ” ฝนพูดด้วยความไร้เดียงสาหมอกฤษณ์เริ่มตาแดงก่ำ หันไปมองที่เอกที่ยืนอยู่ข้างๆ ซึ่งเอกก็มองตอบด้วยสายตาที่เจ็บปวดและหึงหวง แต่ก็ต้องเก็บอาการไว้“ฝนก็มีคนดูแลแล้วนี่ ต้องพึ่งพี่หมออย่างพี่เหรอ” หมอกฤษณ์พูดด้วยน้ำเสียงสั่นและเจ็บปวด“ทำไมพี่หมอพูดแบบนี้ ถ้า

กระท่อมน้อยริมบึงแสงแดดอ่อนๆ ยามบ่ายส่องกระทบผืนน้ำในบึงหน้ากระท่อมเป็นประกายระยิบระยับ ลมเย็นๆ พัดโชยเข้ามาในกระท่อมที่ดูสงบเงียบ กลิ่นหอมจางๆ ของดินชื้นและดอกไม้ป่าช่วยให้จิตใจของ ฝน รู้สึกผ่อนคลาย แต่ในใจของเธอกลับเต็มไปด้วยความกังวลฝนตัดสินใจโทรหาพี่สาวบทสนทนากับฟ้า (ทางโทรศัพท์) ฝน: "พี่ฟ้า...ฝนมีเรื่องจะบอก"ฟ้า: "อะไรเหรอ? ทำไมดูจริงจังขนาดนั้น"ฝน: "คือว่า...ฝนกับพี่เอก...เราคบกันค่ะ"ฟ้า: "อ๋อ...เรื่องนี้เองเหรอ? ไม่เห็นน่าแปลกใจเลยนี่"ฝน: "ไม่แปลกใจเหรอคะ? ทำไมล่ะ"ฟ้า: "ก็ตั้งแต่วันงานศพพ่อ พี่ก็เห็นสายตาที่พี่เอกมองฝนแล้ว พี่ก็รู้สึกแปลกๆ ตั้งแต่ตอนนั้นเลย ยังพูดกับทิวอยู่เลย"ฝน: "แต่ฝนยังไม่ได้บอกเรื่องนี้กับแม่เลยค่ะ ฝนขอเวลาอีกหน่อยได้ไหม"ฟ้า: "ทำไมล่ะ? ก็แค่คบกัน ฝนก็โตแล้ว พี่เอกเองก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว ไม่เห็นมีอะไรต้องปิดบัง"ฝน: "คือว่า...มันมีอะไรที่มากกว่านั้นค่ะพี่ฟ้า...ตอนนี้ฝนกับพี่เอก...เราไม่ได้คบกันเฉยๆ แต่เราสองคน..."ฟ้า: "นี่อย่าบอกนะฝน ว่าไปถึงขั้นนั้นแล้ว"ฝน: "ใช่แล้วค่ะพี่...ฝนถึงยังไม่อยากบอกแม่ ฝนกลัวว่าแม่จะให้พี่เอกมาจัดการเรื่องนี้ให้มันเรียบ

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ไม่มีการตอบรับ เอก รู้สึกกระวนกระวายใจอย่างมาก เหตุการณ์ก่อนหน้านี้ยังคงค้างคาใจ เขาจึงขับรถมาหา ฝน ที่บ้านแต่เมื่อมาถึง เขากลับเห็นเพียง ทิพย์ ที่ดูไม่ค่อยสบายเอก: "ฝนไปไหนเหรอครับ?"ทิพย์: "ไม่รู้สิคะ ทิพย์ไม่ได้ลงจากห้องเลย ลองถามคุณแม่ดูไหมคะ"เอก: "แล้วคุณอาแววไปไหนแล้วครับ"ทิพย์: "คุณแม่น่าจะไปทำบุญที่วัดค่ะ"คำตอบของทิพย์ทำให้เอกรู้สึกแย่ลงไปอีก เขาไม่รู้จะไปที่ไหนต่อดี ในหัวพลันนึกถึงบ้าน ลุงทิน กับ ป้าดวงระหว่างทาง เขาเจอ สมาน ที่กำลังจอดรถอยู่สมาน: "อ้าวคุณ! วันนี้ทำอะไรให้เมียเด็กงอนล่ะ ร้้องไห้ขี้มูกโป่งไปแล้วเมื่อกี้"เอก: "ไปไหนครับ รูไหมครับ"สมาน: "ไม่รู้สิ เห็นขึ้นรถไปแต่ก็ไม่รู้ว่าไปกับใคร มองไม่ทันเหมือนกัน"คำตอบของสมานทำให้เอกใจไม่ดีขึ้นไปอีก เขารีบไปหาลุงทินกับป้าดวงทันที แต่ฝนก็ไม่ได้อยู่ที่นั่นลุงทิน: "อ้าวเอก ไปไงมาไง มีอะไรหรือเปล่า?"เอก: "ฝนมีเรื่องเข้าใจผิดนิดหน่อยครับ ผมเลยมาตามหาเธอ"ลุงทิน: "งั้นลุงลองโทรหาหมอกฤษณ์ให้นะ..."ลุงทินกดโทรศัพท์หาลูกชาย หมอกฤษณ์ เมื่อได้ยินคำถามของพ่อ เขาก็รู้ทันทีว่าเอกต้องมาตามหา