Lahat ng Kabanata ng ความลับของท่านประธาน NC 20+++: Kabanata 11 - Kabanata 20

"เฮ้ย! พวกแกไปเถอะหนุ่มๆ แก๊งไทเกอร์เดินมาโน่นแล้ว" เจนพูดพร้อมกับดึงแขนของแอนนี่ตามเธอออกไป เมื่อชายหนุ่มรูปงามทั้งสี่เดินตรงมาที่พวกเธอยืนอยู่ "ฝากไว้ก่อนเถอะ!" นั่นคือเสียงของลูกน้ำ หญิงสาวที่หมายตาเก้า หวังได้เขามาเป็นแฟน ทั้งที่ชายหนุ่มก็ไม่เคยตกปากรับคำกับเธอเลยสักครั้งเช่นกัน "ชิ..ไม่ใช่ธนาคารไม่ต้องมาฝาก" ริต้าพูดพึมพำเบาๆ เมื่อกลุ่มของแอนนี่เดินออกไป พร้อมทั้งทำหน้าทำตาใส่อย่างหมั่นไส้ "มีอะไรกันหรือเปล่าครับน้องรหัสของพี่" แบงก์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนนุ่ม แต่ริต้าฟังแล้วกลับรู้สึกไม่รื่นหูเลยสักนิด "ทีหน้าทีหลังก็บอกกลุ่มแฟนพี่ด้วย อย่ามายุ่งกับเราสองคน" ริต้าพูดพร้อมกับเชิดหน้าใส่ ในขณะที่แพรไหมยังคงยืนนิ่ง มีสีหน้าเรียบเฉยเหมือนทุกครั้ง ที่เธอเจอบุรุษทั้งสี่ "พวกพี่ไม่เคยมีแฟน น้อง

พายุเริ่มแน่ใจ ว่าแพรไหมไม่ได้แกล้งเล่นตัว ใบหน้างามที่ไม่แสดงอาการใดๆ ออกมา บวกกับสายตาของเธอที่ไม่เคยใช้ยั่วยวนเขาเหมือนกับหญิงสาวคนอื่น และนั่นมันจึงใช้เป็นเหตุผลให้พายุอยากจะสานสัมพันธ์กับเธอ เขาชอบผู้หญิงหญิงเชิดใส่แบบนี้ เพราะมันทำให้ชายหนุ่มอย่างพายุอยากจับเธอมาปราบพยศสักครั้ง จะกำราบให้แน่นิ่งสมกับที่เธอผยองใส่เขาให้เข็ด "แผลเป็นยังไงบ้าง ยังเจ็บอยู่หรือเปล่า ที่ถามเพราะพี่เป็นสาเหตุให้น้องแพรต้องเจ็บ อย่าได้คิดเป็นอย่างอื่น" คำถามของพายุ ทำให้แพรไหมเงยหน้าขึ้นมองไปที่ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา สายตาคมของของรุ่นพี่สายรหัสที่จ้องมองมา มันยิ่งทำให้ใจของเธอนั้นเต้นแรง และนั่นก็เป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่ทำให้แพรไหม ไม่อยากเข้าใกล้ผู้ชายคนนี้ เมื่อเธอไม่อยากจะสานสัมพันธ์กับใคร เพราะหัวใจดวงน้อยที่มีเธออยากเก็บเอาไว้ให้กับผู้ชาย ที่เห็นคุณค่าของมันจริงๆ ไม่ใช่กลุ่มเสือหนุ่ม ที่จ้องแต่จะเขมือบเล่น แม้เธอพึ่งเข้ามาในมหา'ลัยมาได้ไม่กี่วัน แต่กิตติศัพท์ของพวกผู้ชายกลุ่มนี้ใครต่างก็พูดเป็นเสียงเดียว พวกเขาหวังแค่ความสาวจากผู้หญิงเท่านั้น เมื่อได้ทุกอย่างตามที่ใจปรารถนาผู้หญิงที่ตกเป็นเหยื่อ

ข่าวของแพรไหมกับพายุค่อยๆ เงียบลงไป เมื่อหญิงสาวพยายามหลีกเลี่ยงชายหนุ่ม แม้ว่าพายุนั้นจะพยายามหาทางสานสัมพันธ์ อยากจะลิ้มลองรสสวาทจากเธอสักครั้ง แต่แพรไหมนั้นกลับไม่เปิดโอกาสให้เขาเลย เธอทำตัวหยิ่งผยอง ปฏิเสธการช่วยเหลือจากพายุทุกอย่างจนกระทั่งหลายเดือนผ่านไป ตอนนี้ก็ใกล้จะสอบไฟนอลแล้ว แต่แพรไหมก็มีเหตุให้ต้องหยุดเรียนไปตั้งหนึ่งสัปดาห์ การหายไปของเธอไม่มีใครรู้ แม้แต่ริต้าก็ไม่ได้ข่าวคราว เนื่องจากมารดาของเธอป่วยและได้เสียชีวิตลง นั่นคือสาเหตุที่ทำให้แพรไหมนั้น ต้องหยุดเรียนไปหลายวัน "แพรไหม เธอไม่คิดจะให้เบอร์เราเลยใช่ไหมเนี่ย เกิดอะไรขึ้นทำไมถึงหยุดเรียนเป็นสัปดาห์" ริต้าเอ่ยถามเพื่อนออกมาด้วยความห่วงใย เมื่อทั้งสองเดินออกมาจากโรงอาหารของมหา'ลัย หลังจากรับประทานมื้อเที่ยงเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก่อนจะเดินมานั่งที่ม้าหินอ่อนใต้ต้นไม้ใหญ่ ใบหน้าของแพรไหมมีหยดน้ำตาใสๆ ไหลรินออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ "เฮ้ย! เราถามแค่นี้เองทำไมต้องร้องไห้ด้วย แพรริต้าขอโทษนะ ถ้าพูดอะไ

"ขอบคุณมากนะคะรุ่นพี่ แพรพร้อมแล้วค่ะติวกันเลย" พายุฉีกยิ้มที่มุมปาก ถ้าเป็นหญิงสาวคนอื่นคงระริกระรี้คลอเคลียเขาไปแล้ว แต่แพรไหมกลับพยายามรักษาระยะห่าง ทั้งที่ห้องนี้มีเขาและเธอเพียงสองคน ที่สำคัญใบหน้างามพร้อมกับดวงตากลมนั้น กลับฉายแววมุ่งมั่นมากกว่าสิ่งอื่น หญิงสาวไม่มีทีท่ายั่วยวนเขาเลยสักนิด บางครั้งพายุก็กำลังคิดว่า เขาควรจะเปลี่ยนใจดีหรือไม่ เมื่อลึกๆ ภายในใจก็รู้สึกถูกชะตาตรึงใจ อยากรักษาแพรไหมเอาไว้เป็นคนของใจ ไม่อยากทำให้เธอเสียใจและเกลียดเขาไปตลอดชีวิต "ความแตกต่างระหว่างนักออกแบบแฟชั่นและนักออกแบบสิ่งทอคืออะไร เรียนมาหรือยัง" เสียงทุ้มเอ่ยถามขึ้น แล้วมองไปที่ใบหน้างาม แพรใหม่ฉีกยิ้มกว้างพร้อมกับแววตาที่ฉายแววเป็นประกาย เมื่อเธอกำลังนึกคิดถึงสิ่งที่อาจารย์สอนมา ก่อนที่จะตอบพายุออกไป "นักออกแบบแฟชั่นเป็นบุคคลที่มีความคิดสร้างสรรค์อุทิศตน สร้างเสื้อผ้าหรือชุดอุปกรณ์เสริมมักเรียกว่าแฟชั่น คอลเลกชัน โดยทั่วไปแล้วนักออกแบบแฟชั่น จะร่างแนวคิดของชิ้นงาน เพื่อช่วยนำทางกระบวนการออกแบบโดยรวม

"อ๊า อูยยย รุ่นพี่ค่ะ แพรรู้สึกแปลกๆ อ้า แต่มันดีมากๆ เร็วอีกหน่อยค่ะ พี่พายุ!" เสียงหวานของแพรไหมเอื้อนเอ่ย เรียกชื่อชายตรงหน้า ด้วยความรู้สึกสุขในอุรา เมื่อร่างกายได้ปลดปล่อยหลั่งสารเอ็นโดรฟินออกมา จนพายุสัมผัสได้ถึงน้ำรักของเธอ ที่มันไหลเยิ้มเปียกชุ่มท่อนเอ็นร้อนของเขา "อ๊า อ้า รุ่นพี่" แพรไหมพูดและครางออกมาพร้อมกับกระตุกตัวเกร็งงอ มือเล็กเรียวจิกผ้าปูมากุมเอาไว้แน่น ในขณะที่เธอรู้สึกเหมือนกับว่าวิญญาณได้ลอยออกจากร่างไปแล้ว เพราะมันเบาหวิวและรู้สึกดีไม่น้อยพายุยิ้มกว้าง เขาพึงพอใจกับภาพตรงหน้า เมื่อเวลานี้อกนูนกลมโต พร้อมกับบัวอมชมพูตรงกลางกำลังสั่นกระเพื่อม เมื่อเขาดันสะโพกโยกเข้าออกอีกครั้ง "คราวนี้พี่ขอบ้างนะแพรไหม ขอแตกในด้วยแล้วกันคงจะฟินน่าดูเพราะไม่เคยลอง" แพรไหมไม่ปฏิเสธใดๆ ออกไปสักคำ เธอปล่อยให้เขาทำตามอำเภอใจ ยิ่งพายุกระแทกเข้ามาแรงเท่าไหร่ แพรไหมกลับยิ่งชอบใจ โดยไม่ได้สนว่าช่วงล่างนั้นมันกำลังระบม