บทที่ยี่สิบหก

ฟ่านปิงจึงหยิบแบบเครื่องประดับให้เจียงห่าวไปสี่ชุดและเอาแบบชุดที่จะใส่เข้ากับเครื่องประดับให้เจียงหยู่อีกสี่ชุด อีกแผ่นที่ใหญ่คือวาดที่ใส่ชุดแล้วและใส่เครื่องประดับเข้าไปสี่ชุดเลยให้กับเหม่ยอิงดูรอไปก่อน

เพราะสองพี่น้องมั่วแต่มองแบบของตัวเองจนตาโตตกตะลึงในความสวยงามและการวาดแบบของมู่ฟ่านปิงเด็กสาวจากบ้านป่า จริงๆหรือพวกเขาค้นพบเพรชเม็ดงามเข้าให้แล้ว

ตอนนี้แม้แต่เหม่ยอิงก็เอามือรูปภาพแผ่นใหญ่ด้วยความหลงไหลในฝีมือการวาดแบบของฟ่านปิงแพึมพำเสียงเบาๆ

"สวยเหมือนของจริงเลยค่ะเจียงห่าวคะคุณดูนี้ก่อนสิคะ" เธอเรียกสามีมาดูด้วยกันเจียงห่าวละสายตาออกจากภาพในมือเมื่อมองดูแผ่นของภรรยาที่ให้ก็ตะลึงตาค้างทำไมมันสวยขนาดนี้!!!

"คุณแม่มาหรือยังหยู่เอ๋อร์พี่อยากให้ท่านมาเห็นพร้อมกันกับพวกเราจริงๆ" เจียวห่าวพูดออกมาเบาๆกับน้องสาว

"อ้อเดี๋ยวก็มาค่ะพี่ใหญ่ไหนขอน้องดูด้วยสิคะ ของน้องก็สวยๆทั้งนั้นเลยถ้าน้องตัดชุดดอออกมาคงจะขายดีมากๆเลยค่ะพี่ใหญ่" 

!!!!

"ฟ่านปิงน้องรักของพี่" เจียงหยู่ถึงกับกอดฟ่านปิงอย่างดีใจ

"เธอคือดาวนำโชคของพี่ขอบใจฟ่านปิงมากนะที่ช่วยให้ร้านของพี่มียอดขายเพิ่มขึ้น ทั้งลายผ้าที่ปักที่พี่วางขายไปทุกคนสั่งจองจนตอนนี้ช่างผ้าปักกันแทบไม่ทันไหนจะแบบชุดที่ให้พี่มาอีกสี่ชุดที่จะให้พี่ตัดให้พี่ใหญ่ส่งเข้าประกวดอีกมันสวยเหลือเกิน" เจียงหยู่พูดอย่างดีใจขอบใจที่ฟ่างปิงเรียกนำมาเสนอพี่สาวมากนะ

"พี่ใหญ่รอรับรางวัลได้เลยน้องเชื่อในการออกแบบของฟ่านปิงว่าไม่มีใครเคยเห็นอย่างแน่นอนค่ะ สมองเล็กๆนี้ซ่อนอะไรเอาไว้มากมายจนพวกพี่ตกใจในความสารถของเธอแล้วนะฟ่านปิง" เจียงหยู่ผละออกหลังจากกอดฟ่านปิงด้วยความดีใจ

"ฟ่านปิงเธอรู้ไหมว่าผ้าที่เธอปักมาให้พี่สาวนั้นขายดีมากเลยขอบใจมากนะที่เธอเดินเข้ามาเสนองานให้กับร้านของพี่" เจียงหยู่จับมือฟ่านปิงด้วยความดีใจ

ฟ่านปิงยิ้มแล้ว

"ฉันก็ดีใจที่ได้เจอพี่สาวเจ้าของร้านที่ใจดีเหมือนพี่สาวเจียงหยู่กับพี่ชายเจียงห่าว อ้อวันนี้ฉันปักได้แค่สองผืนเพราะมัวแต่ออกแบบใส่กับเครืองประดับค่ะแต่แม่เสิ่นปักได้หลายผืนเหมือนกันค่ะพี่สาวเจียง" 

"จริงหรือฟ่านปิงพี่ดีใจมากๆเลย" ฟ่านปิงจึงหยิบผ้าออกมาให้พี่สาวเจียงสองผืนพอเดี๋ยวพวกเขาจะสงสัยในตัวของเธอมากว่านี้ว่าทำไมถึงปักผ้าได้เร็วขนาดนี้ แต่ที่จริงฟ่านปิงมีเครื่องที่ใช้ปักผัาทุกลายผ้าแค่ตั้งโปรแกรมจะปักกี่ผืนก็ได้ที่มีในมิติก็เยอะแยะที่ปักเอาไว้

"สวยเหลือเกินฟ่านปิงนี้เธอเสกเอาเหรอทำไมมันสวยขนาดนี้ ดูสิพี่สะใภ้ทุกลายเหมือนกับมีชีวิตเลย" เธอเอาอวดพี่สะใภ้กับพี่ชายของตัวเอง ทั้งสามคนมองด้วยความพอใจในสิ่งที่ฟ่านปิงทำออกมาและมอบให้กับทางร้านของพวกเขา

"ทุกคนคะเดี๋ยวฉันไปเอาผ้าจากป้าเสิ่นมาก่อนนะคะพี่ใหญ่" พูดจบเจียงหยู่ก็เดินออกจากทำงานรีบไปเอาผ้าจากป้าเสิ่นที่ห้องรับรองอย่างร้อนใจเพราะอยากเห็นลายผ้าที่ฟ่านปิงออกแบบให้กับแม่เสิ่นปักผ้านำมาส่งเธอในวันนี้

เสียงเคาะประตูเบาๆก่อนที่เจียงหยู่จะเปิดประตูเขาไปในห้องพร้อมรอยยิ้มให้กับทุกคน

"คุณป้าคะเห็นฟ่านปิงบอกว่าคุณป้าปักผ้ามาให้หนูด้วยนะคะหนูเลยใจร้อนรีบมาขอดูผ้าที่คุณป้าปักค่ะ" เจียงหยู่รีบบอกสิ่งที่เธอต้องการด้วยความตื่นเต้น

"ค่ะป้าปักได้อย่างละสามลายค่ะคุณหนูเจียง" ป้าเสิ่นตอบด้วยรอยยิ้มที่เห็นเจ้าของร้านมาขอดูลายผ้าด้วยตัวเองก่อนจะหยิบผ้าออกมาวางยื่นให้เธอดูทุกผืนมีผ้าเช็ดหน้าสามผืนผ้าคลุมไหล่สามผืนซึ่งไม่ซ้ำลายกันเลยสักผืน

"ขอบคุนมากค่ะคุณป้าเดี๋ยววันนี้หนูจะขึ้นราคาให้ใหม่นะคะเพราะที่ปักมาส่งวันนั้นหนูขายได้ราคาดีมากเลยค่ะ ตอนนี้คนจองลายกันจนคนปักไม่พอไปค่ะคุณป้าเราไปที่ห้องทำงานของหนูดีกว่าค่ะ ฟ่านปิงกำลังคุยงานอยู่กับพี่สะใภ้และพี่ชายของหนูค่ะ" เพราะเธอมองดูแล้วคู่หมั้นของสาวน้อยมองไปที่ประตูตลอดเวลาคงจะเป็นห่วงสาวน้อยฟ่านปิงนั้นเอง

"ขอคุยธุระไม่นานค่ะคุณผู้ชายทั้งสองและหลังจากนี้จะพาไปทานข้าวที่ร้านอาหารต่อนะคะไปค่ะคุณป้าเดี๋ยวมานะคะ" เจียงหยู่บอกสองหนุ่มก่อนจะพาแม่เสิ่นออกไปจากห้องรับรองแขก

"ผ้าคลุมไหล่ผืนใหญ่หนูจะเพิ่มให้ผืนละสามร้อยหยวนนะคะผ้าเช็ดหน้าผ้าเนื้อดีร้อยห้าสิบหยวน" เจียงหยู่แจกแจงผ้าปักแต่ละผืนให้ป้าเสิ่นฟัง แม่เสิ่นถึงกับตกใจในราคาก้าวกระโดดแต่ก็ดีใจ สักพักเดินเข้ามาถึงห้องทำงานของเจ้าของร้านผ้าสาว แล้วจึงพบกับฟ่านปิงเจียงหยู่จ่ายค่าผ้าให้กับแม่เสิ่นกับฟ่านปิงเรียบร้อยทุกคนจึงออกมาและไปทานอาหารเที่ยงกันที่ร้านของพี่ชายจื่อเซิ้นที่เจียงห่าวโทรมาจองเอาไว้เรียบร้อยแล้ว

"ทำไมอาหารมันอร่อยขึ้นกว่าเมื่อก่อนขนาดนี้จริงไหมพี่ใหญ่เราไม่ได้มาแค่อาทิตย์เดียวเองนะน้องว่า ตั้งแต่เจอกันกับฟ่านปิงเพราะมัวแต่ยุ่งเรื่องหาคนวาดแบบชุดเครื่องประดับส่งเข้าประกวดที่จะถึงนี้ ต้มยำเข้มข้นมากๆกุ้งก็ไม่มีนะเมื่อก่อนรายการอาหารนี้คือใหม่หมดทุกเมนูเลยจริงไหมพี่สะใภ้" เจียงหยู่ถามเหม่ยอิง

"ใช่อร่อยมากพี่ไม่เคยกินที่ไหนอร่อยเท่านี้มาก่อนเลยนี้ร้านอาหารของจื่อเซิ้นไปได้เมนูเด็ดมาจากไหนนี้ ปลานี้ก็อร่อยมากๆเลยพี่ใหญ่สั่งกลับไปฝากคุณแม่ตอนเย็นด้วยนะคะ"

ฟ่านปิงกับพี่ชายนั่งกินข้าวและฟังสามคนพี่น้องคุยกันก็ยิ้มไปด้วย อาหารขึ้นโต๊ะวันนี้คือเมนูที่เธอให้กับพี่ชายจื่อเซิ้นมานั้นเองมีคนกินแล้วอร่อยเธอก็ดีใจมันหมายถึงส่วนแบ่งที่จะได้รับจากพี่ชายจื่อเซิ้นนั้นเอง

"ฟ่านปิงสั่งเพิ่มได้อีกนะถ้าไม่อิ่ม" เพราะเป็นโต๊ะใหญ่เจียงห่าวสั่งมาสองชุดทุกคนกินด้วยความอร่อย

เฉินซานแกะกุ้งใส่จานข้าวให้แม่เสิ่นกับฟ่านปิงไปคนละหลายตัวก่อนที่เขาจะกินตามทีหลังฟ่านปิงจึงขอบคุนสามีจำเป็นที่เอาใจใส่เธอทุกอย่าง เมื่อทุกคนอิ่มจึงตบท้ายด้วยของหวานและนั่งคุยกันเจียงหยู่นั้นดีใจกว่าใครเพื่อนเพราะเธอได้แบบชุดใหม่ๆที่จะได้ตัดออกมาส่งเข้าประกวดและตัดขายอีกคงจะทำเงินให้กับเธอมากมายคิดแล้วมีความสุขยิ่งนักคุยกับฟ่านปิงจ้อไม่ยอมให้ใครได้คุยเกิน

"คุณมู่หยางคุนแม่ฝากมาบอกว่าเสร็จธุระที่เร่งด่วนนี้จะรับเอาฟ่านปิงเป็นลูกบุญธรรมนะคะ" เจียงหยู่บอก

"ฝากขอบคุณนายด้วยนะครับที่เมตาปิงเอ๋อร์" มู่หยางตอบ

"ต่อไปนี้ฟ่านปิงเป็นน้องสาวของพี่สาวแล้วนะพี่ยินดีต้อนรับน้องสาวคนเล็กจ๊ะ" เจียงหยู่บอกและเอามือลูบผมฟ่านปิงด้วยความเอ็นดู

"พี่ก็ยินดีต้อนรับน้องสาวคนเล็กนะครับ"เจียงห่าวพูดขึ้นบ้าง

"พี่ก็ด้วยค่ะ" เหม่ยอิงก็พูดขึ้นด้วยเหมือนกันฟ่านปิงจึงไหว้ขอบคุนที่ทุกคนเอ็นดูเธอ

"แม่ดีใจด้วยนะลูกปิงเอ๋อร์หนูก็ยังเป็นทั้งลูกสาวและลูกสะใภ้ของแม่เหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน" แม่เสิ่นพูดกับฟ่านปิง

"ขอบคุนค่ะคุณแม่" ฟ่านปิงตอบแม่เสิ่นเบา

"พี่ดีใจด้วยครับปิงเอ๋อร์" เฉินซานพูดกับภรรยาตัวน้อยด้วยรอยยิ้ม 

"ขอบคุนค่ะ" ฟ่านปิงตอบสามีจำเป็น