บทที่ยี่สิบสี่

ฟ่านปิงจุดไฟตั้งหม้อหุงข้าวแล้วจึงคิดว่าจะทำเมนูอะไรให้ทุกคนกินกันในค่ำนี้ก็ได้ยินเสียงพี่ชายพูดคุยกันที่หลังบ้านพอดีเธอจึงโผล่หน้าออกไปส่องดูจึงเห็นพี่ชายยิ้มให้ตะโกนบอกน้องสาว

"วันนี้พี่ได้ไก่ป่ามาหลายตัวทั้งยังไม่ตายอีกด้วยส่วนตัวที่ตายคือเฉินซานเป็นคนยิงสามตัวและเขาถอนขนทำลงมาเรียบร้อยจากบนเขาแล้ว ยังมีกระต่ายอีกหนึ่งตัวที่ล้างน้ำห่อใส่ใบตองลงมาอย่างดีรวมทั้งไก่ด้วยที่ตายแล้วปิงเอ๋อร์พี่ได้ไก่มาให้น้องเลี้ยงห้าตัวพี่จะเอาไปใส่คอกเอาไว้ให้แล้ว นี้ไก่กับเห็ดและผักป่าในตระกร้าน้องจะทำเมนูอะไรก็ได้ตามใจน้องเลย" มู่หยางบอกกับน้องสาว

ฟ่านปิงมองสองตระกร้าที่ตั้งเรียงกันเอาไว้ให้พร้อมสามีจำเป็นที่นั่งส่งยิ้มมาให้จนเธอขนลุกนับวันเขายิ่งจะทำตัวหน้าด้านไม่เลือกเวล่ำเวลา

นี้ขนาดมีแม่ของเขานั่งอยู่ข้างๆยังจะทำตัวเป็นหนุ่มน้อยอีกทั้งที่อายุก็จะปาไปเลขสามแล้วฟ่านปิงคิดและหลบสายตาของสามีจำเป็นของตัวเองที่ขยันส่งยิ้มมาให้ตลอดที่เห็นหน้าของเธอ

"ปิงเอ๋อร์พี่ล้างให้เรียบร้อยแล้วน้องเอาไปทำอาหารได้เลย" เฉินซานบอกกับภรรยาตัวน้อยที่หลบสายตาของเขาเพราะอายเขาคิดในใจว่าต้องรุกอย่างเดียวอย่างที่แม่บอก

"รักชอบก็บอกไปน้องตรงๆแล้วอย่าให้คำพูดไม่ดีทำร้ายคนที่เรารักเพราะถ้าหากอีกฝ่ายได้โกรธแล้วมันจะเอาคืนลำบาก ในเมื่อมีบทเรียนแล้วก็จำให้ขึ้นใจก่อนที่จะว่าให้คนที่ลูกคิดจะร่วมชีวิตด้วยทั้งชีวิตของลูกเอง แม่บอกได้แค่นี้แหละ"  มารดาสอนลูกชายเวลาที่อยู่บ้านของตัวเอง

คนอย่างฟ่านปิงถ้าโกรธแล้วจะหายช้าเพราะเธอไม่จำเป็นต้องแต่งให้ลูกก็ได้ตามที่น้องพูดในวันนั้นแม่เห็นแล้วว่าลูกสะใภ้คนนี้ใจเด็ดมากและกล้าได้กล้าเสียถ้าทำให้เธอเจ็บพร้อมจะตัดขาดทันที ทั้งยังประกาศต่อหน้าทุกคนเลยว่าเธอไม่ต้องการความรับผิดชอบจากคนที่ทำร้ายเธอทั้งคำพูดถึงแต่งไปก็ไม่มีความสุข อยู่คนเดียวยังจะดีกว่าต้องทนอยู่ให้กับคนที่ไม่ได้รักกว่าที่พูดจาทำร้ายจิตใจกันให้ย้ำแย่และเสียสุขภาพจิตเปล่าๆ

กว่าจะหว่านล้อมได้ในวันนั้นแม่เสิ่นแทบจะคุกเข่าแทนลูกชายที่ใช้ปากพูดทำร้ายภรรยาของตัวเองโดยไม่ฟังเหตุผลจากเธอก่อน

เฉินซานสำนึกผิดคุกเข่าขอโทษมู่หยางให้ช่วยพูดพร้องทั้งลุงผู้ใหญ่บ้านและแม่เสิ่นที่ยอมรับผิดในคำพูดของลูกชาย และสั่งสอนต่อหน้าฟ่านปิงกับพี่ชายของเธอและลุงผู้ใหญ่บ้านในวันนั้นที่เกิดเรื่องในบ้านของสองพี่น้องมู่

ในวันนี้ตลอดหนึ่งอาทิตย์กว่าที่ได้คลุกคลีกับสองพี่น้องทุกวันทำให้เฉินซานเห็นว่าภภรรยาตัวน้อยของเขาเก่งทุกเรื่อ เขาที่ยังสงสัยที่เธอเก่งขึ้นทั้งที่เมื่อก่อนคนล่ำลือว่าเธออ่อนแอมากจนพี่ชายต้องให้อยู่แต่ที่บ้าน ซึ่งเฉินซานยอมรับว่าไม่เคยได้พบหน้ากับฟ่านปิงมาก่อนเพราะสองพี่น้องอาศัยอยู่ไกลออกจากหมู่บ้านเป็นกิโลเมตรเลยก็ว่าได้ ฟังมู่หยางบอกว่าน้องสาวเปลี่ยนไปในคืนที่เกิดเรื่องวันนั้นแล้วฟ่านปิงก็ไม่ยอมใครอีกเลยและหายจากอาการเจ็บป่วยไปด้วยซึ่งมันเป็นผลดีกับตัวของฟ่านปิงอีกด้วย ทั้งยังโดนพี่ชายภรรยาขู่อีกว่าไม่ต้องมาแต่งให้น้องสาวของเขาก็ได้นะเราสองพี่น้องอยู่กันมาได้หลายปีไม่ได้เดือดร้อนอะไร

"เพียงแต่ครั้งนี้คุณได้ล่างเกินน้องสาวของผมทั้งยังพูดให้เธอโกรธและเกลียดขี้หน้าของคุณมากเลยนะ ฟ่านปิงบอกกับผมว่าเธอจะไม่แต่งงานเพราะการรับผิดชอบและไม่คิดจะเอาทั้งชีวิตไปให้สามีจำเป็นโขกสับคอยพูดจาทำร้ายจิตใจมันเสียสุขภาพจิต ฟ่านปิงบอกว่าน้องอยู่ได้และไม่แคร์ผู้ชายเลวๆที่ทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจของหนู คนที่หูเบาไม่สมควรเอามาเป็นหัวหน้าครอบครัว แถมยังฟังแต่คู่หมั้นของตัวเองคร่ำครวญว่าให้ร้ายน้องสาวของผมอีกในวันนั้น" มู่หยางก็ได้ว่าให้เสิ่นเฉินซานต่อหน้ามารดาของเขาที่พากันมาพร้อมกับลุงผู้ใหญ่เพื่อขอโทษมู่ฟ่านปิงถึงในบ้าน

จะไม่แต่งได้อย่างไรถึงเขาจะปากเสียว่าให้ภรรยาไปหลายคำพอเห็นแววตาที่เธอมองหน้าและด่าเขาโดยไม่เกรงกลัวสักนิดใจของเฉินซานกระตุกไปอยู่ที่ตาตุ่มแล้วเธอต่อสู้คนเดียวอย่างไม่เกรงกลัวใครสักคนในที่เกิดเหตุนั้นสายตาพร้อมบวกรวมทั้งตัวเขาเองด้วยถ้าเอ่ยคำพูดที่ทำร้ายเธอรอบสอง คิดถึงทีไรเฉินซานก็เสียใจตลอดถึงแม้จะขอโทษทุกครั้งฟ่านปิงก็ยังเฉยชาใส่เขามาตลอดจนถึงวันแล้วนี้ก็ตาม

จะไม่แต่งเขาก็ไม่ยอมในวันนี้พูดได้เต็มปากว่ารักภรรยาตัวน้อยของตัวเองเข้าให้แล้ว และจะทำทุกทางเพื่อจะได้ความรักจากเธอตอบกลับไม่ว่าจะนานเท่าไรก็ตามเฉินซานคิดและเดินเข้าครัวไปช่วยเธอทำอาหารแค่ได้ล้างผักสับไก่ให้เขาก็พอใจมากแล้วถึงแม้ภรรยาจะถามคำตอบคำก็ตาม

ฟ่านปิงให้สามีจำเป็นที่เสนอตัวเข้ามาช่วยในครัวสับไก่ให้เธอ วันนี้จะต้มยำซดน้ำร้อนๆหนึ่งตัวอีกสองตัวทำเป็นไก่ย่างเอาไว้ห่อใส่ข้าวขึ้นไปกินพรุ่งนี้ตอนเช้า ส่วนกระต่ายฟ่านปิงตุ๋นเอาไว้กินมื้อเที่ยงของวันพรุ่งนี้จะได้ไม่ต้องทำอีกเดี๋ยวรอบดึกจะเอาเข้ามิติจะได้ไม่เน่าเสีย

ฟ่านปิงต้มยำไก่ป่าใส่เห็ดป่าร้อนๆผัดผักรวมใส่เห็ดป่าไปด้วยแล้วเจียวไข่ใส่กุ้งสับสองหนุ่มกินจนเกลี้ยงทุกอย่างทุกอย่างเรียบร้อย

สองแม่ลูกก็ซ้อนจักรยานกลับเข้าหมู่บ้านไปเฉินซานอยากให้ถึงวันแต่งานเร็วจะได้ไม่ต้องเทียวไปเทียวมาเขาอยากนอนกอดภรรยาตัวน้อยใจจะขาด พอปั่นจักรยานออกมาไกลจากบ้านของภรรยาตัวน้อยแม่เสิ่นจึงเรียกลูกชายและบอกเล่าเรื่องที่ฟ่านปิงปรึกษากับกับแม่เสิ่นในวันนี้

"ซานเอ๋อร์วันนี้หนูฟ่านปิงปรึกษากับแม่เรื่องแต่งงานและเรื่องที่อยู่ของน้องกับลูกด้วย"

"ครับแม่ฟ่านปิงคุยอะไรกับแม่เหรอครับ""เฉินซานถามแม่ด้วยใจที่เต้นระรัวเพราะเขาอยากจะรู้เรื่องของฟ่านปิงทุกอย่างเวลาที่อยู่กับแม่ของเขาสองคนในบ้านของเธอ

"ฟ่านปิงบอกให้ลูกกับแม่ย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านกับเธอ เธอบอกจะสร้างบ้านสองหลังขึ้นมาจะให้มู่หยางหลังหนึ่งกับของฟ่านปิงกับลูกและแม่อีกหลังหนึ่งเพื่อจะได้ดูแลแม่ยามแก่ชรา เธอบอกว่าจะไม่เข้าไปอยู่กับเราในหมู่บ้านเธอไม่ชอบคนในหมู่บ้านที่ชอบจับกลุ่มนินทาลับหลัง แต่ไม่ได้บังคับแม่ด้วยถึงแม่จะมานอนที่บ้านของเราก็ได้และให้ลูกมาส่งทุกวันแต่ตอนกลางวันต้องไปที่บ้านของน้องกินข้าวด้วยกันปักผ้าด้วยกันลูกจะว่าอย่างไร" 

"ผมไม่เป็นอะไรครับแม่ตามใจเธอทุกอย่างแล้วแม่ละครับอยากอยู่กับลูกสะใภ้ไหมหรือจะกลับมานอนที่บ้าน ผมมารับส่งแม่ทุกวันก็ได้ถ้าแม่ไม่อยากมานอนที่บ้านภรรยาของผม จะหาเด็กสาวลูกของลุงผู้ใหญ่บ้านมานอนเป็นเพื่อนแม่ตอนกลางคืนก็ได้ครับ" เฉินซานตอบมารดา

"อือเอาไว้ให้ลูกแต่งงานกับน้องก่อนก็แล้วกันแม่อยู่ที่ไหนก็ได้ขอแค่มีลูกชายของแม่ก็พอแล้ว แม่ขอคิดดูก่อนนะเพราะฟ่านปิงก็ไม่ได้เร่งเอาคำตอบเพียงแต่ปรึกษาล่วงหน้าเอาไว้ก่อน ว่าน้องชอบไม่ชอบอะไรที่แม่เพิ่มสินสอดให้ฟ่านปิงแม่ไม่เสียดายสักนิดเดียวลูกรู้ไหมว่าภรรยาของลูกจะพาลูกชายของแม่ร่ำรวยจนคนอิจฉาจนแทบกระอักเลือดตายเลยละ การเจรจาการค้าของฟ่านปิงแค่นั่งรอกินส่วนแบ่งทุกเดือนก็กินไม่หมดแล้วละลูก" นางเสิ่นหนานบอกกับลูกชายไปตลอดทางที่กลับเข้าไปในหมู่บ้าน