เมื่อหลี่ซูเหยียนหมดรัก의 모든 챕터: 챕터 21 - 챕터 30

สามเดือนผ่านไปในที่สุดแม่ทัพลู่เทียนหรงก็สามารถเข้าไปในหมู่บ้านน่านเข่อได้สำเร็จกับการปลอมตัวเข้าเป็นพ่อค้าได้อย่างแนบเนียน เข้าออกในหมู่บ้านไปส่งเสบียงให้คนของพระพระสนมมารดาขององค์ชายรองได้สำเร็จ จนนำกำลังทหารโอบล้อมเข้าทางด้านหลังของหมู่บ้าน พอเข้าประทะกันจริงในไร่ของบิดาของพระสนมมีคนเป็นสองพันกว่าคนขึ้นไปต้องให้ทหารเข้าจัดการมากเช่นเดียวกัน พอเก็บหลักฐานการซ่องซุ่มกำลังคนของบิดาพระสนมรวมทั้งจับเป็นกลับเมืองหลวงไปด้วยคือคนสนิทของบิดาพระสนม ลงมาตรวจงานแทนเจ้านายเป็นประจำทุกเดือนพวกเขาไปซื้อทาสหรือทหารหนีทัพตอนเกิดสงครามมาฝึกเอาไว้เป็นกำลังให้องค์ชายรองที่คิดการใหญ่เพื่อแย่งชิงบัลลังก์มังกรต่อจากพระบิดา มีหลักฐานเอกสารหลายอย่างว่าพระสนมกับองค์รองมีส่วนร่วมให้บิดาซ่องสุมฝึกซ้อมคนเอาไว้ทำการใหญ่ในอีกไม่ช้า พอได้หลักฐานครบแม่ทัพลู่ก็รีบนำหลักฐานกลับเมืองหลวงไปให้องค์รัชทายาททุกอย่างยังเป็นความลับการไปทำงานของแม่ทัพลู่เทียนหรง แม่ทัพผู้ปกป้ององค์รัชทายาท ส่วนแม่ทัพหลี่ซูหยางระวังกบฎในเมืองหลวงของบัลลังก์มังกร"พี่ว่าการที่เรามีหอขายข่าวจริงจังแบบน้องบอกดีมากเช่นเดียวกันเมื่อก่อนพี่เองก็ใ

ยามเหยาหลี่ซูเหยียนตื่นมาในอ้อมกอดของแม่ทัพลู่เขามองนางด้วยแววตาล้ำลึก "ตื่นแล้วหรือเหยียนเอ๋อร์นอนต่ออีกสักนิดเถอะนะมันยังไม่สว่างดีเลย"หลี่ซูเหยียนมองชายหนุ่มแววตาเขียวปัด"คนหื่นท่านเข้ามารังแกข้าถึงในเรือนนอนสองครั้งแล้วนะข้าบอกแล้วเยี่ยงไรว่าข้าไม่ต้องการท่านอีกต่อไปแล้วไสหัวของท่านไปเลยนะ"นางด่าเขากลับไปด้วยความโมโหถึงเมื่อคืนเขาจะไม่ร่วมรักกับนางแต่เขากอดจูบลูบคำนางไปทั้งร่างนี้จนนางดิ้นเหนื่อยจนหลับเพราะสู้แรงของเขาไม่ได้"ข้าบอกเจ้าไปแล้วยังไงล่ะว่าข้าทำภารกิจจบจะมาเกี้ยวภรรยาของตัวเองใหม่ข้าขอโทษที่ไม่เชื่อเจ้า ข่าวเมื่อสามเดือนก่อนข้าได้แก้แค้นให้เจ้าไปแล้วไงข่าวลือไปทั้งเมืองหลวงไม่ใช่หรือ" "อ้อเรื่องของแม่ดอกบัวขาวนั้นฝีมือของท่านอย่างนั้นสิทำไมท่านใจดำทำร้ายคนสวยขนาดนั้นละ พวกนางรักท่านทำไมไม่แต่งงนางเข้าจวนพร้อมกันไปทั้งสองคนเลยละเจ้าคะ""แต่ข้าไม่ได้รักนางนี้นาตอนนี้ข้ามีเจ้าเป็นภรรยาคนเดียวตั้งแต่เกิดมาข้าพึ่งจะตกเป็นของเจ้าคนแรก ในเมื่อเจ้าได้ข้าแล้วจะผลักไสสามีของตัวเองได้เยี่ยงไรเล่าเหยียนเอ๋อร์" ลู่เทียนหรงตอบหน้าตาย"ก็ท่านบอกข้าเองว่ารังเกียจข้าไล่ข

"เหยียนเอ๋อร์ทานเยอะๆ" พี่ชายคีบเนื้อปลาใส่ถ้วยข้าวให้น้องสาวด้วยความใส่ใจเหมือนทุกวันแม่ทัพลู่ก็คีบเนื้อหมูใส่ถ้วยให้ภรรยาตัวน้อยอย่างเอาใจนาง "ทานเยอะๆเจ้าผอมมากนะ"มื้อนี้ผัดผักสดๆจากในสวนมันหวานกรอบมากนางชอบทานผักผลไม้เนื้อปลาทุกอย่างพี่ชายจะสั่งพ่อครัวทำขึ้นโต๊ะทุกวัน"พี่ใหญ่ข้าว่ากุ้งในบ่อของเราตัวคงจะใหญ่มากแล้วนะเจ้าคะน่าจับมาย่างกินกันมื้อกลางวันกับส้มตำแซ่บๆข้างแม่น้ำถ้าจะดีพี่ว่าไหม มื้อค่ำให้พี่สาวบอกพ่อครัวทำหมูกะทะร้อนๆกินกันดีกว่าข้าจะกินกับนอนอย่างเดียว คืนนี้พี่สาวมานอนเป็นเพื่อนข้านะเจ้าคะทุกคนเลย"นางหันไปบอกคนของนางส่วนอีกคนทำหน้าเลิ่กลักพอนางสั่งคนของตัวเองแม่ทัพหลี่ยกยิ้มด้วยความพอใจ"เจ้าค่ะคุณหนู" ทุกคนตอบรับด้วยรอยยิ้มต่างกันกันกับแม่ทัพลู่ที่ทำหน้าเหมือนปลาตายน้ำตื้นคนสนิทต่างก็ยืนกลั้นขำกับท่าทางของเจ้านายที่ทำหน้าเข้าเหมือนเด็กโดนรังแก"แม่ทัพลู่คืนนี้ท่านมานอนเรือนเดียวกับข้าหรืออยากแยกเรือนพักส่วนตัวล่ะข้าจะได้บอกบ่าวจัดบ้านพักให้""เอาคนละเรือนก็ได้ท่านแม่ทัพหลี่" "เหยียนเอ๋อร์พี่จะยอมแค่ตอนนี้เท่านั้นถ้าท่านพ่อกลับมาถึงเราจะจัดงานแต่งทันที ข้า

"ข้าไม่เป็นอะไรง่ายๆหรอกน่าท่านก็อย่ามาเป็นห่วงข้ามากนักเลยข้าไม่ใช่เด็กเสียหน่อย" นางบอกชายหนุ่มพร้อมทั้งส่งค้อนกลับให้วงใหญ่ทำมาห่วงนางทีเมื่อก่อนล่ะเลี่ยงนางตลอดชิ ใครอยากได้ความห่วงใยจากท่านกันนางคิด แล้วสะบัดหน้าหนีชายหนุ่มแล้วเดินไปรับเอาคันเบ็ดจากพี่สาวคนสนิทของนางที่เตรียมเอาไว้ให้นางเรียบร้อยแล้วหลี่ซูเหยียนหย่อนเบ็ดลงน้ำไปสักพักก็รู้สึกได้ว่ามีตัวอะไรมาติด นางยกเบ็ดขึ้นมาดูก็เห็นกุ้งตัวใหญ่ติดขึ้นมานางร้องขึ้นด้วยความดีใจ "มันตัวโตมากแล้วเจ้าค่ะพี่ใหญ่ฮ้าฮ้าวันนี้ข้าจะได้กินย่างกุ้งกับส้มตำให้ฉ่ำปอดไปเลยพี่สาวช่วยกันตกกุ้งเร็วเจ้าค่ะ คนละสิบตัวอิ่มไหมนะ"นางพูดเองเออเองแล้วหัวเราะด้วยความถูกใจกับสิ่งที่ถูกใจนางตรงหน้านี้"ให้พี่ช่วยไหมเหยียนเออร์" แม่ทัพลู่ยืนมองนางตกกุ้งแล้วคอยลุ้นไปกับนางด้วย"อืมตัวใหญ่จริงเหมือนน้องเล็กว่าจริงด้วยถ้าอย่างนั้นพี่จะตกเองยี่สิบตัวในส่วนพี่กินเองนะเหยียนเอ๋อร์""แม่ทัพลู่มาลองตกกุ้งกับข้าดูดีกว่าว่าจะได้คนละกี่ตัวเปล่อยให้สาวๆเขาตกฝั่งนั้นกัน" "ตกกับเหยียนเอ๋อร์ไม่ได้หรือ" เขาถามภรรยาน้อย"ไม่ได้เจ้าค่ะที่นี้เขาให้แยกกันตกคนละฝั

หลังจากแย่งกันทานกันสองคนหมดลง หลี่ซูหยางกับลู่เทียนหรงมองหน้ากันแล้วหัวเราะออกมาด้วยความพอใจ "มันอร่อยจนข้าอยากกลืนลิ้นเลยล่ะแม่ทัพหลี่ เหยียนเอ๋อร์น้องช่างมีฝีมือในการสรรสร้างอาหารเลิศรส ข้าอิ่มมากถึงให้ข้าทานทุกมื้อข้าก็ทานได้นะ" ลู่เทียนหรงหันไปบอกแม่ทัพหลี่ส่วนคนคิดเมนูอาหารตอนนี้นั่งทานผลไม้อย่างแตงโมหวานฉ่ำถาดใหญ่จนอิ่มไปก่อนสองหนุ่มแล้วเพราะสองคนมัวแต่แย่งกันกินปลากับกุ้งและส้มตำของนาง จนไม่มีเหลือเลยสักอย่าง มองไปทางคนสนิทของพี่ชายกับคนของแม่ทัพลู่แล้วก็ไม่ต่างกันกับเจ้านายตอนนี้กำลังกินแตงโมถาดใหญ่ที่บ่าวเตรียมเอาไว้ให้ ส่วนบ่าวของนางก็กินอยู่อีกวงหนึ่งสภาพไม่ต่างกันกับทุกคนเลยให้มันรู้เสียบ้างว่านางยังมีของกินอร่อยมากมายให้กิน"พี่ใหญ่ข้าไปหาที่เอนหลังก่อนนะเจ้าคะข้าจะไปตามพี่เองเมื่อถึงเวลาขึ้นเขาไปหาเห็ดป่ากันนะเจ้าคะ" "พวกพี่ทานอิ่มแล้วอย่าลืมไปบอกพ่อครัวแม่ครัวด้วยนะเจ้าคะว่าข้าจะขึ้นเขาไปเก็บเห็ดเผื่อพวกพี่ๆแม่ครัวอยากจะไปด้วยได้หน่อไม่สดลงมาแกงพรุ่งนี้ด้วยก็ดี" นางบอกบ่าวผู้ชายของนาง"ขอรับคุณหนูบ่าวเก็บของเรียบร้อยแล้วจะไปพ่อครัวเลยทีเดียวขอรับ""เหยียนเอ๋อร