บทที่ยี่สิบสาม

เสียงครางหวานดังเล็ดลอดออกมาในเรือนนอนของคุณหนูของเจ้าของบ้านสวนคาเฟ่กับเสียงขาเตียงดังกระทบเป็นจังหวะในตอนก่อนจะสว่าง เสียงคำรามของแม่ทัพหนุ่มได้ปลดความเป็นชายเข้าร่างงามของภรรยาสาวตัวน้อย ซึ่งนอนหมดแรงเพราะนางเสร็จไปหลายรอบแต่คนบนตัวนางยังไม่ยอมหยุดบทรักที่เร่าร้อนลงไปได้เลย นางถูกสามีหื่นจับพลิกคว่ำพลิกหงายจนอ่อนแรงให้เขากอดจูบลูบคำด้วยความลุ่มหลง

  "สวยเหลือเกินเหยียนเอ๋อร์นน้องอย่ารัดพี่แน่นมากสิพี่จะเสร็จแล้ว"  แต่ละคำที่ชายหนุ่มพร่ำบอกรักนางรอบแล้วรอบเล่าจนแสงตะวันส่องแสงไปถึงในห้องนอน ได้เวลาอาหารเช้าแล้วเสียงคนเดินขึ้นมาบนเรือนหลังจากสองร่างปลดปล่อยออกมาพร้อมกันตอนนี้นางเหนื่อยหอบจนไม่อยากจะลืมตามามองหน้าของสามีหื่นของตัวเอง เขายังกกกอดนางไม่ยอมปล่อยพร้อมทั้งลูบไล้นางด้วยความลุ่มหลง  "เหยียนเอ๋อร์น้องสวยเหลือเกินคนดีหิวข้าวหรือยังสว่างแล้วคืนนี้ค่อยมาต่อกันใหม่นะคนดีของพี่"  

 หน้าด้านนางถลึงตาใส่ชายหนุ่มตอนนี้มองสำรวจนางไปทั้งตัวอีกทั้งยังทิ้งรอยรักเอาไว้ตามตัวนางอย่างภูมิใจ

   "ท่านปล่อยข้าได้แล้วเสียงคนของข้าขึ้นมาบนเรือนแล้ว"   นางผลักเขาออกจากร่างงาม

เสียงเคาะห้องร้องถามเข้ามา 

 "คุณหนูตื่นหรือยังเจ้าคะบ่าวเตรียมนางอุ่นเอาไว้ให้แล้วท่านแม่ทัพออกไปสวนผักตั้งแต่เช้ามืดป่านนี้คงจะรอทานมื้อเช้าที่เรือนกลางน้ำแล้วกระมังเจ้าคะ" เสียงพี่สาวผิงผิงบอกคุณของนาง

"ขอบคุณมากเจ้าค่ะพี่สาวข้าตื่นแล้วเดี๋ยวข้าจะไปอาบน้ำเองพวกพี่สาวไปทานข้าวที่โรงอาหารของสวนได้เลยไม่ต้องรอข้าวันนี้ข้าจะแต่งตัวเองเจ้าค่ะข้าอยากอยู่คนเดียว"   นางตะโกนออกไปสั่งพี่สาวคนสนิทข้างกายกับคนคุ้มกัน แม่ทัพลู่นอนมองภรรยารักพูดกับคนสนิทด้วยรอยยิ้มมือนั้นก็ไม่หยุดลูบไล้ร่างงามจนนางต้องจับเขาเอาไว้เพราะมันสากแล้วทำให้นางเสียวซ่านเป็นอย่างมาก

"คุณหนูไม่สบายหรือไม่เจ้าคะให้บ่าวเข้าไปในห้องไหมเจ้าคะ" เสียงร้องถามด้วยความเป็นห่วง

"อ้อข้าสบายดีเพียงแต่นอนดึกเมื่อคืนเลยตื่นสายไปหน่อยเจ้าค่ะ บอกพี่ใหญ่รอสักครู่ข้าจะรีบอาบน้ำตามไปทานมื้อเช้าด้วยเจ้าค่ะ"

"เจ้าค่ะบ่าวล่วงหน้าไปจัดโต๊ะอาหารก่อนนะเจ้าคะคุณหนู"   เพราะทุกคนนั้นรู้ว่าคุณหนูชอบอยู่คนเดียวจึงไม่สงสัยอะไรมากนัก ต่างพากันเดินลงเรือนไปทำหน้าที่ของตัวเองเหมือนเช่นทุกวัน ปกติแล้วคุณหนูจะอาบน้ำแต่งตัวเองทุกวันอยู่แล้ว นางอ้างว่าโตแล้วจะมาอาบน้ำให้นางเหมือนเด็กได้เยี่ยงไรนางอายนะพวกนางได้แต่เอ็นดู

พอคนของนางเดินลงไปจากเรือนนอนของนางหมดแล้ว หลี่ซูเหยียนลุกขึ้นนางจะไปอาบน้ำชายหนุ่มจึงลุกก่อนนางก่อนจะอุ้มร่างบางไปห้องน้ำด้วยกันหลี่ซูเหยียนตกใจร้องแล้วกอดคอของเขาเอาไว้เพราะนางกลัวว่าจะตก

  "ข้าสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรเจ้าอีกนอกจากอาบน้ำเหยียนเอ๋อร์ ไม่ต้องอายหรอกทุกอย่างของเราต่างก็เห็นของกันและกันจนหมดแล้วล่ะคนดี"

เขากระซิบบอกนางข้างหูจนหลี่ซูเหยียนย่นคอหนีลมหายใจอุ่นร้อนของชายหนุ่ม นางทนฟังคำหวานจนเลี่ยนของชายหนุ่มมาตลอดในห้องนอนจนถึงตอนนี้จนไม่อยากจะเชื่อว่าคนเมื่อก่อนหายไหนคอยเดินหนีนางมาสามปีตอนนี้เขาสมองกลับหรือไม่สบายนะถึงพูดเหมือนไม่เคยรังเกียจนางเหมือนเมื่อก่อน

หลังจากอาบน้ำเสร็จนางเปลี่ยนชุดใหม่มีชายหนุ่มช่วยนาง แต่งตัวเขาหวีผมให้นางอย่างใส่ใจใบหหน้าอ่อนโยนคอยยิ้มให้นางตลอดเวลา หลี่ซูเหยียนมองเขาด้วยความหวาดระแวงแม่ทัพลู่หวีผมให้ภรรยาตัวน้อยด้วยความใส่ใจ ทั้งปวดใจกับท่าทางหวาดระแวงที่นางมีต่อเขาเพราะความปากไม่ดีจึงทำให้ต้องมารับรู้ความเจ็บปวดเมื่อก่อนนางรักเขาแบบทุ่มเท แต่พอนางหมดรักกับเปลี่ยนไปจนเหมือนตนละคน จากสาวน้อยไม่คิดจะทำงานทำการตอนนี้กับทำทุกอย่างจนสำเร็จ เพราะหมดรักในตัวเขาจนเป็นแรงผลักดันให้นางมุ่งมั่นไปทำงานกับพี่ชายแทน ยิ่งเห็นแววตาไม่วางใจเขาจากนาง เขายิ่งเจ็บปวดใจถ้านางหายไปเขาคงจะไม่มีความสุขไปตลอดชีวิตอย่างแน่นอน

"เราไปทานมื้อเช้ากันเถอะเหยียนเอ๋อร์ป่านนี้แม่ทัพหลี่คงจะรอพวกเราแล้วล่ะ"  นางจึงมองหน้าเขาด้วยความสงสัยที่พูดถึงพี่ชายของเหมือนคุยกันมาก่อนมาหานาง

"เมื่อคืนพี่แวะไปหาแม่ทัพหลี่ก่อนจะมาหาเจ้าที่เรือนนอนนี้ พี่ก็เข้าตามตรอกออกตามประตูอยู่นะถึงแม้ว่าก่อนออกจากเมืองหลวงคราก่อนพี่ลงโทษเจ้าที่ใส่ชุดนอนบ้าอะไรก็ไม่รู้นั้นต่างหากละ"

จึงได้ค้อนวงใหญ่จากนางเพราะหมดแรงจนไม่แรงจะด่าก็ยังน่าด้านน่าทนยืนยิ้มอยู่ได้ สงสัยสมองจะกลับตอนไปทำภารกิจ เมื่อก่อนเห็นแต่คอยเดินเลี่ยงหนีนางนี้อะไรตอนนี้ทำตัวติดนางเหมือนจะสิงร่างนางเข้าไปทุกทีล่ะ

บ่าวในจวนต้องตกใจเพราะท่านแม่ทัพลู่เดินตามหลังคุณหนูของนางเข้ามาในเรือนกลางน้ำเพื่อจะทานมื้อเช้าตอนเดินมาพวกนางยังสงสัยอยู่เลยว่าเห็นคนสนิทของท่านแม่ทัพเดินตามหลังท่านแม่ทัพหลี่ดื่มกาแฟรอเจ้านายอยู่อีกซุ้มหนึ่ง ตอนนี้พึ่งจะเห็นหน้าท่านแม่ทัพลู่เดินตามหลังคุณหนูของพวกตนมาถึงเข้าใจ

"เหยียนเอ๋อร์มาทานข้าวก่อนแล้วค่อยคุยกันพี่ไปดูคนงานเก็บผักกับแตงโม พริกมันเยอะมากพ่อค้าก็เข้ามารับไปขายเมืองอื่น ดีนะว่าคนงานของเราทำงานทันเพราะเก็บกันครอบครัวละแปลงเหมือนน้องวางแผนเอาไว้ ส่งรถม้าเข้าไปส่งผักให้โรงน้ำชาหลายคัน  ดีนะหลงจู๊ให้รถม้ามารับเองเป็นอะไรที่เห็นบรรยาดีๆในตอนเช้า"   พี่ชายบอกน้องสาวก่อนจะทักทายว่าที่น้องเขย

"สวัสดีแม่ทัพลู่ทานมื้อเช้าด้วยกันก่อนค่อยว่ากันวันนี้" คงจะถูกน้องสาวเขาโกรธแน่ๆเพราะนางมองเขาตาเขียวปัดเลย แม่ทัพหลี่ซูหยางทำใจสู้เสือกับสาวตัวน้อยตรงหน้าไปก่อนค่อยว่ากันทีหลัง

"สวัสดีเจ้าค่ะพี่ใหญ่ท่านทำไมปล่อยให้คนบ้าไปรบกวนข้าถึงเรือนนอน"

นางกระซิบใส่พี่ชายอย่างคาดโทษหลี่ซูหยางยิ้มให้น้องสาวแหะๆหน้าเสียไป  หันมองคนด้านหลังน้องสาวยกยิ้มมุมปากเพราะถูกพาดพิงถึง เพราะพวกเขาฝึกยุทธจึงได้ยินทุกอย่างมากกว่าคนธรรมดา

แต่นางก็ยังรักษาหน้าตาให้พี่ชายถึงจะโกรธมากเพียงไร เพราะความเป็นผู้ใหญ่ของพี่ชายกับแม่ทัพลู่คุยกันลับหลังนาง คงเพราะคำว่ารับผิดชอบและขอโทษของเขาพี่ชายของนางจึงยอมให้เขาไปหานางถึงเรือนนอนได้

พี่ชายนางคงไม่คิดว่าแม่ลู่จะรังแกนางลับหลังคนสมัยนี้นั้นต่างก็ยังยึดติดกับประเพณีเก่าก่อนว่าถึงอย่างไรก็ต้องแต่งงานกัน เพราะเรื่องของนางนั้นมันเลยเถิดจนผู้คนรับรู้ไปทั้งเมืองหลวงแล้ว เรื่องนางวางยากำหนัดจนได้แม่ทัพลู่เทียนหลงเป็นสามีไปแล้วจนนางต้องรับผิดชอบความผิดของเจ้าร่างเดิมในตอนนี้อย่างหลีกเลี่ยงไปไหนไม่ได้