All Chapters of พ่อกะแม่หยุดดิ๊! หยุดทะเลาะกันสักที เลี้ยงน้องไม่ไหวแล้ว!(mp: Chapter 11 - Chapter 20

และแล้ววันเปิดเทอมก็มาถึง "พวกแกกำลังเล่นพิเรนอะไรกัน วันประถมนิเทศเจ้าวันก็ให้ฉันไป แล้วนี่บอกว่าจะไปทำงานเป็นพนักงานในคาเฟ่ของฉันอีก งานบริหารมีไม่ทำพากันมาทำอะไรกันห้ะ ตาต่ำสิ้นดี "คุณย่ายังสาวแม่ของดีที่พึ่งกลับจากงานประถมนิเทศหลานชายคนโตเชิดหน้าเรียวนั่งไขว่ห้างในคาเฟ่หรูห้องส่วนตัว ตรงข้ามมีสองชายหนุ่มใบหน้าอ่อนเยาว์ไม่ต่างจากเด็กมหาลัยในเมืองกรุงหากไม่บอกว่ามีลูกสามคนก็คงไม่มีใครรู้"ขอโทษที่รบกวนนะครับคุณย่าน้องวันทูทรีแต่ลูกชายคุณแม่บอกว่าเราสองคนสภาพเหมือนกุ๊ยเกินไป ก็เลยต้องขอร้องให้คุณย่าไฮโซไปแทนไงครับ"แมนยิ้มกว้างตอบแม่สามีพลางยกเครื่องดื่มราคาแพงขึ้นดื่มพรวดๆ ทำตาเป็นประกายเพราะได้กินของแพงของแม่ผัว"ฉันชอบให้หลานเรียกว่าคุณย่านะ แต่กับนายน่ะไม่ต้อง" แม่สามีเบะปากใส่ภรรยาตัวโตของลูกชายกับท่าทางยียวนใบหน้าทะเล้นไม่ว่าจะครั้งแรกที่เจอกระทั่งปัจจุบันแม่ของหลานชายสุดที่รักก็ไม่เคยทำตัวเข้าตาสักครั้ง"ฉันกอดหอมหลานฉันตลอดเวลานั่นแหละ ไม่เหมือนพวกนายแสดงความรักก็ไม่เป็นพูดก็ไม่เก่ง แล้วยังจะท้องตอนเรียนไม่จบอีก" ชายร่างสูงเพรียวในชุดเสื้อเชิ้ตสีครีมผ้าพริ้วนั่งไขว่่ห้างเ

"ไอ้ดี!!""อย่าเสียงดังไปคุยกันในห้อง"ปึ้งง~"ไอ้ดี~มึงเห็นแววตาของลูกเราตอนที่พูดถึงเพื่อนไหมดวงตาใสแจ๋วนั่น ทำไมอบอุ่นอ่อนโยนขนาดนั้นแล้วดูสายตาตอนมองกูดิ""ใครจะอยากอบอุ่นกับแม่อย่างมึงล่ะ นี่ก็ปกตินะ""ไม่ปกติเว้ย ตอนกูเมากลับมาลูกยังเช็ดตัวให้กูอยู่เลยทำไมรู้สึกห่างเหินออกไปทุกที..หรือกูควรจะแดกเหล้าเมากลับมาเหมือนเดิมดี""จะถูกลูกเกลียดกกว่าเดิมน่ะสิ ลูกโตแล้วนะ""ทำไมสมัยมัธยมเรากับเพื่อนไม่เห็นจะเคยคุยกันดีๆ ไม่เคยคุยกันรู้เรื่อง ต่อยตีกันแบบไม่ต้องมีเหตุผลแต่นี่อะไรดูมีความสุขม้าก อิจฉาเด้!""ลูกมีความสุขก็ดีแล้วไง หรือมึงอยากให้ลูกมีปัญหาถูกบูลลี่เหมือนมึงกับกู""ไม่ห่วงเรื่องนั้นแต่ก็ห่วงอีกเรื่องนะสำคัญมากๆ""เรื่องอะไร""ไอ้เด็กหัวสูงติดแบรนด์เนมทั้วตัวหัวจรดเท้านี่ไงกูส่องโซเชียลมันทุกวัน" ยื่นโทรศัพท์ให้ดีดู"มึงยังไม่เลิกส่องอีกเหรอถ้าลูกรู้จะไม่โกรธรึ?""กูต้องปกป้องลูกโว้ย กูไม่เคยเห็นพวกขี้อวดติดหรูมีชีวิตที่สงบสุขจริงๆ สักคนเพราะมันต้องซี้อของใหม่เรื่อยๆ ราคาก็โหด ถ้าลูกคบไอ้หมอนั่นมีหวังล่มจมแน่นอน""อืม..คราวนี้มึงอาจจะพูดถูก""ใช่มะ? พ่อแม่เรามีเงินตั้งเท่าไหร่

โรงเรียนมัธยมอินเตอร์xxx ห้องม. 6/1"ช่วงนี้มีคนแปลกๆ มาส่องโซเชียลเราตลอดเลย"ดีกันหนุ่มหล่อเหลาหรูหราตัวสูงลิ่วเพียงห้าปีร่างกายก็เปลี่ยนไปตามกิจกรรมที่ทำเมื่่อเพื่อนสนิทอย่างวันเดินเข้ามานั่งข้างกันในชั้นเรียน วันหล่อขึ้นแล้วก็น่ารักขึ้นมากสีหน้าเรียบเฉยยิ้มมุมปากน้อยๆ ให้เพื่อนสนิทที่ตามติดเป็นเงามาหลายปีใกล้ชิดเพียงนี้แต่กลับยังเป็นเพียงแค่เพื่อนเพราะวันมีน้องเยอะพี่ชายคนโตที่แสนดีแทบไม่มีเวลาว่างเว้นให้ใครนอกจากตอนเรียน วันเป็นประธานนักเรียนเพราะไม่ชอบแดดจ้า ดีเป็นกัปตันนักกีฬาบาสของโรงเรียนชอบใช้แรงแม้พ่อแม่จะชอบให้เรียนมากกว่า"ส่องทำไม" "ไม่รู้สิ กลัวจัง" ดีแกล้งซบบ่าแคบทั้งที่ตัวใหญ่กว่าแต่กลับชอบอ้อนทำตัวน่ารักให้ใจสั่นได้เสมอวันก้มลงดูมือถือเพื่อนแต่ดีกันขยับหน้าเข้าใกล้ใบหน้าทั้งคู่ห่างกันเพียงฝ่ามือกั้น ดีกันพาดแขนบนไหล่แคบซุกหน้าหล่อกับซอกคอหอมๆ"ขอดูหน่อย"ดีกันยื่นมือถือรุ่นใหม่ให้คนตัวบางเพื่อนหน้านิ่งมากสเน่ห์ยิ่งเติบโตก็ยิ่งน่าสนใจ เป็นคนรวยที่ไม่อวดรวย เป็นคนหล่อน่ารักไม่ชอบเสียงดังมีมารยาทมีน้ำใจทำทุกอย่างด้วยเหตุและผลเรียนเก่งเป็นที่หนึ่งในห้องสมบูรณ์แบบที่

"คุณแมน""ค้าบ~"“ทำไมต้องตามไปส่องโซเชียลของดีกันด้วย”“หา? อะไร ใครส่องไม่มี๊”แมนรีบเบือนหน้าหนี เสียงสูงปรี๊ดปากพูดปฏิเสธแต่หางตาแอบเหลือบมองโทรศัพท์ในมือที่ยังเปิดหน้าจอค้างอยู่พอดี เขารีบกดล็อกหน้าจอที่เป็นหลักฐานชิ้นสำคัญ“อย่ามาทำไขสือ อย่าคิดว่าท้องอยู่แล้วผมจะไม่กล้าขัดใจนะ”อีกฝ่ายเอ่ยเสียงนิ่งท่าทางรู้ทันจนคนโดนจับได้ต้องเกาหัวแกรกๆ เรียกหาตัวช่วย“ดี ไอ้ดี มานี่หน่อย”“อะไร”“ลูกคนโตของมึงบ่นกูอ่า”“ด่ามันเลยลูก พ่อทำกับข้าวให้น้องแฝดก่อน ลูกจะกินอะไรมั้ย”“ไม่เป็นไรครับ ผมกินกับดีกันมาแล้ว”“กินกันมาแล้ว?”คนเป็นแม่ตาโตทวนคำตอบท่าทีตกใจเหมือนลูกเดินมาบอกว่าท้องแล้ว“พูดอะไรของคุณเนี่ย” วันส่ายหน้าเบา ๆ “คิดดีไม่ได้เลอ”“คุณไม่เคยคิดอะไรธรรมดาอยู่แล้ว แล้วนี่เป็นไง ในท้อง”แมนลูบท้องที่ยังแบนราบอยู่พลางชูนิ้วโป้งให้ลูกคนโต“ชิลมาก ท้องที่ห้า คนที่หก ไอเลิฟมายจ้อปมาก”“งานของคุณคือการผลิตทายาทสินะ”“ช่าย” “ไหนบอกมาสิ ตามส่องเพื่อนผมทำไม”วันเอ่ยเสียงนิ่งแต่ตาเหลือบไปมองโทรศัพท์ในมือแม่ที่ยังเปิดหน้าโปรไฟล์ใครบางคนอยู่“ก็ตัวเองไม่เล่าให้ฟังอ้ะ”แมนทำเสียงออดอ้อนแบบไม่ได้ร

(วัน) หลายปีผ่านไปครอบครัวของผมใหญ่ขึ้นเพราะน้องๆ โตขึ้นเรียนชั้นสูงขึ้นแยกย้ายกันเรียนในสายที่ชอบแต่ไม่ไกลบ้านนัก ผมอยู่คอนโดลำพัง แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ลำพังเสียทีเดียว ก็คุณแมนไปอ้อนคุณยายให้ซื้ออีกห้องชั้นล่างสุดน่ะสิไม่รู้มีแผนอะไรชอบไปตีสนิทกับยามและแม่บ้าน ก็คงเล่นเป็นสายลับเหมือนเดิมเกิดเป็นลูกคนอย่างพ่อกับแม่ไม่ง่ายเลยนะเหมือนเป็นเพื่อนที่โตมาด้วยกัน หลายครั้งก็อยากจะดุด่าให้สำนึกจริงจังสักทีว่าทำไมไม่ใช้ชีวิตให้ดีกว่านี้ แต่พอโตขึ้นก็นึกขอบคุณที่เขาไม่ตามกระแสยังคงความเป็นตัวของตัวเองแบบมนุษย์ที่มีความแตกต่างได้แทบจะร้อยเปอร์เซ็นที่รู้สึกแบบนั้นเพราะส่วนหนึ่งเห็นครอบครัวคนรักอย่างดีกันเคร่งครัดกับการใช้ชีวิตมากไปหน่อย ยามอยู่ห่างกันคนตัวโตทำท่าจะเป็นจะตายเพราะงานที่บ้านชวนให้อึดอัด พอกลับมาเจอก็อ้อนอยากกอดตลอดเวลาเหมือนเด็กๆ ทำให้รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นบ้านให้ดีกันคอยพักพิงไปเสียแล้ว“เหนื่อยจังไม่อยากทำงานแล้ว”คนตัวสูงรูดเนคไทออกจากลำคอแกร่ง นักบาสคนเก่งกลายร่างเป็นนนักธุรกิจหนุ่มขึ้นทุกวัน ใกล้เรียนจบมหาวิทยาลัยเพื่อนคนอื่นมีแพลนเรียนต่อต่างประเทศเริ่มธุรกิจอย่างที่อยากทำ