บททั้งหมดของ หนี้รักนายพริษฐ์(20+): บทที่ 31 - บทที่ 40

“แล้วคุณเป็นใครหรือคะ? ทำไมต้องมาถาม? ดิฉันไม่รู้จักคุณค่ะ...คงไม่จำเป็นที่ดิฉันต้องตอบค่ะ”นันท์นลินกวาดสายตามองผู้หญิงที่กำลังถลึงตาใส่เธอ ราวกับจะหยุ๋มหัวเธอเสียให้ได้ “ฉันเป็นแฟนของธัญญ์! ชัดเจนพอมั้ย!” “อืม...ค่ะ...แล้วยังไงต่อคะ คือดิฉันจำเป็นต้องรู้ใช่มั้ยคะ?”นันท์นลินโต้กลับทันที ถ้าเธอคนนี้พูดกับนันท์นลินดีๆ เธอก็คงจะตอบได้ดีกว่านี้ “ใช่! เธอมาอยู่เพนท์เฮ้าส์ธัญญ์ในฐานะอะไร บอกฉันมาเดี๋ยวนี้ ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทนกับเธอ!”รมิตารู้สึกหน้าชาอย่างที่สุด เมื่อสำรวจไปทั่วทั้งร่างกายของผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นลูกหนี้ตามที่คนรักเธอบอก ยิ่งทำให้รมิตาดิ้นขึ้นไปอีก เธอคนนี้มีความสวยไม่ใช่เล่น “ทำไมคุณไม่กลับไปถามแฟนของคุณล่ะคะ ว่าดิฉันเป็นใครและอยู่ในฐานะอะไร” “นี่!” รมิตาง้างฝ่ามือขึ้นหมายจะฟาดไปที่ใบหน้าจิ้มลิ้มนั่น แต่ก็ชะงักทันที เมื่ออีกฝ่ายพูดขึ้นแทรก “เอาสิ...ถ้าคุณคิดว่าฉันจะยืนให้คุณตบฟรีๆ”นันท์นลินยื่นหน้าเข้าไปใกล้ เธอไม่ยอมให้เธอคนนี้มาเล่นงานเธอฝ่ายเดียวแน่ จริงอยู่ที่เธอคนนี้อาจจะโกรธตามประสาผู้หญิงที่จับได้ว่

“นั่นก็แล้วแต่คุณจะคิด...สิ่งที่ผมทำอยู่ตอนนี้มันไม่เกี่ยวกับความรักเลยสักนิด...มันเป็นความแค้นที่มันฝังอยู่ในใจผมมาถึง 20 ปีผมบอกคุณไปแล้ว และมันก็เป็นเรื่องที่คุณไม่ควรรู้ ผมอธิบายคุณได้แค่นี้ ที่เหลือคุณจะคิดยังไง นั่นก็แล้วแต่คุณ...อย่าลืมนะครับ...ว่าเรายังไม่ได้แต่งงานหรือหมั้นกันเลยด้วยซ้ำ เพราะฉะนั้นถ้าคุณยังรักผม คุณก็ควรจะรอ แต่ถ้าคุณรอผมไม่ไหว คุณก็ควรที่จะเปิดโอกาสให้กับตัวคุณเอง...ผมบอกได้แค่นี้” “ธัญญ์ให้อีนังคนนั้นมาใช้หนี้กับเจนิสก็ได้นี่คะ เจนิสจะให้งานมันทำเองค่ะ เจนิสจะช่วยคุณค่ะธัญญ์” รมิตายังแอบหวังว่าเขาจะสนใจความรู้สึกของเธอบ้าง ถ้าให้รมิตาจัดการนังผู้หญิงคนนั้นล่ะก็เธอไม่แผ่วอย่างแน่นอน ความเจ็บก็มีมากแต่ความแค้นอยากเอาคืนก็มีมากเช่นกันสำหรับรมิตากับอีนังเด็กผู้หญิงคนนั้น! “เรื่องนี้ผมบอกคุณไปแล้วเจนิส...ว่ามันเป็นเรื่องของผม และผมก็แก้ไขเรื่องนี้เองได้...เอาล่ะผมจะไม่พูดซ้ำอีก วันนี้เราจะยังไปดินเนอร์กันอยู่หรือเปล่าครับ ผมไม่อยากผิดนัดกับคุณ...เจนิส” “อืม...แน่นอนอยู่แล้วค่ะ แต่เปลี่ยนเป็นบ้านของธัญญ์เลยละกันนะ

[คลับหรูใจกลางเมืองกรุง]“พระพายอย่าคิดมากนะ ยังไงเส้นด้ายกับรัณก็อยู่เคียงข้างพระพายนะ...เรื่องที่พระพายเล่ามาทั้งหมด...ถ้าเป็นเส้นด้ายเองก็คงจะต้องทำเหมือนกับพระพายเหมือนกันแหละนะ”“อืม...ใช่ รัณเห็นด้วยกับเส้นด้ายเหมือนกันนะพระพาย เรื่องการใช้หนี้จริงๆ ถ้าพระพายบอกรัณ...รัณก็จะพอช่วยได้บ้าง ไม่ต้องเอาตัวเองไป...เอ่อ...ให้นายพริษฐ์อะไรนั่นก็ได้”“พระพายไม่อยากรบกวนใคร แม้กระทั่งพี่วีร์เอง พระพายก็ยังเกรงใจ ไม่กล้าที่จะบอกเลยด้วยซ้ำ เรื่องทั้งหมดพระพายจะต้องแก้ไขมันด้วยตัวของพระพายเอง ขอบใจเส้นด้ายกับรัณมากเลยนะที่เป็นห่วงพระพาย”“เอ่อ...แล้วนี่นายพริษฐ์ไม่โทรตามพระพายเหรอที่ออกมาแบบนี้...แล้วคืนนี้พระพายจะกลับไปนอนที่เพนท์เฮ้าส์นั่นมั้ย”ภรัณยูเอ่ยถามเพราะความเป็นห่วงเพื่อนสาว ถ้านันท์นลินเลือกเขา เธอก็คงจะไม่ลำบากแบบนี้แน่ ภรัณยูมั่นใจว่าตัวเองจะสามารถช่วยนันท์นลินได้อย่างแน่นอน อย่างน้อยก็คงจะต้องขายที่สักแปลงสองแปลงเพื่อช่วยเหลือคนรักตัวเองแหละน่า“เขาไม่สนใจพระพายหรอก...ถ้าเขาต้องการพระพายเมื่อไหร่เขาก็จะโทรมาเองแหละ”นันท์นลินสรุปเป็นอย่างนั้น เพราะเขาก็บอกนันท์นลินอยู่ตลอดเวลา

เสียงร้องครวญอย่างเจ็บปวด พรินทร์ไม่คิดว่ามันจะเจ็บขนาดนี้ ในหัวของเธอก่อนหน้านี้คิดว่ามันคงสุขสมและเสียวซ่าน แต่ทว่ามันกลับไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิดเลยสักนิด หัวใจของพรินทร์เริ่มเต้นแรงและถี่ขึ้นเรื่อยๆ อาการบางอย่างของเธอกำลังจะตามมา ริมฝีปากบางกัดเม้มเอาไว้เพื่ออดกลั้นกับความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น “ไม่!! โอ๊ะ! ผมก็ปวด! ธารา!”เสียงทุ้มรอดไรฟันออกมา เอวหนายกขึ้นสูงกดเน้นสะโพกกระแทกแท่งเหล็กฝ่าความคับแคบเข้าไปอย่างแรง! จนทำให้แท่งร้อนแกร่งนั้นทะลุทะลวงเยื้อกั้นเข้าลึกจนสุดลำ! สวบ! มังกรใหญ่กระแทกกระทั้นเสียงดังสนั่น! “กรี๊ดดดด! ไม่นะ! ปล่อย! ฮึก!”เสียงร้องของเธอดังพร้อมกับแท่งร้อนกระแทกเข้ามาช่องทางรักของเธอจนจุก “โอวว์ ซี๊ดดดด...อึ้มมม์ ปล่อยตัวตามสบายธารา!”เสียงหอบกระเส่าสั่งคนตัวเล็ก เมื่อเรือนร่างงามพยายามจะเด้งร่างตัวเองออก จนมือหนาต้องจับล็อคเอวบางเอาไว้แน่น! ตั่บ! เสียงมังกรใหญ่กระทุ้งกระแทกเสียงดังสนั่นจนร่างบางสั่นสะท้านสะเทือน “ฮึก! แต่มันจะ- เจ็บ!”เสียงร้องของหญิงสาวดังลั่นห้อง ช่วงล่างของเธอเจ็บปวดจนแทบแตกสลาย มือบ

เสียงทักทายอย่างไม่เป็นมิตรแฝงไปด้วยความเย้ยหยันเมื่อร่างของรมิตาเดินมาถึงที่โต๊ะ สายตาเหยียดมองจ้องหาเรื่องเต็มร้อย แม้แฟนหนุ่มของเธอจะห้ามเท่าไหร่รมิตาก็ไม่ยอมฟัง เพราะภายในร่างกายของรมิตานั้นร้อนเป็นไฟ บวกกับแอลกอฮอร์ผสมอยู่พอสมควร เธอจะต้องปิดเกมบ้าบอนี้ให้ได้ “แล้วคุณคิดว่าจะเจอดิฉันที่ไหนหรือคะ...ที่นอกจากเพนท์เฮ้าส์สุดหรูของคุณพริษฐ์แล้ว...ดิฉันเองก็ไม่ค่อยจะมีที่ไปสักเท่าไหร่เลยค่ะ...ช่วยแนะนำหน่อยสิคะ”นันท์นลินก็มีฤทธิ์ของแอลกอฮอร์อยู่ในร่างกายไม่น้อยเลยทีเดียว บวกความกล้าที่มีอยู่ทุนเดิมอยู่แล้ว ก็ยิ่งเหมือนสุมไฟเพิ่มเข้าไปอีก “แก! มันจะมากเกินไปแล้วนะ...แกคิดเหรอว่าธัญญ์เลี้ยงแกไว้และปล่อยให้อยู่สุขสบายแบบนี้...แล้วแกจะมากล้ามาพูดแบบนี้กับฉัน!”ความโกรธแล่นปรี๊ดขึ้นมาทันที เมื่อเจอความพูดตอกกลับจากอีกฝ่าย “แล้วดิฉันจะต้องพูดแบบไหนกับคุณล่ะคะ...ในเมื่อคุณกลับไปถามแฟนของคุณแล้ว คำตอบที่ชัดเจนแบบนั้น คุณก็น่าจะรู้แล้วนะคะ จะต้องให้ดิฉันตอบแบบไหนถึงจะตรงใจคุณคะ”ใบหน้าสวยเชิดหน้าขึ้นอย่างไม่เกรงกลัวใดๆ ความมึนตึงเพราะฤทธิ์ของเครื่องดื่มทำให้นันท์น