All Chapters of ทะลุมิติมาเป็นนายหญิงน้อย: Chapter 41 - Chapter 50

หลังจากลูกค้ารอบแรกจากไป พนักงานก็เตรียมจัดโต๊ะ รอลูกค้ารอบต่อไป ซิ่วอิงรู้สึกเหนื่อยมากที่ต้องมา รบรากับลูกค้าหัวหมอ ที่คิดจะเอาเปรียบอยู่ตลอดเวลา แต่จากประสบการณ์ในรอบแรก นางก็พอมีภูมิต้านทานขึ้นมาบ้างแล้ว รอบต่อไปนางพร้อมที่จะรับมือ พนักงานเองรอบแรกก็ดูเคอะ ๆ เขิน ๆ อยู่บ้าง แต่มารอบนี้ทุกคนดูมีความมั่นใจขึ้นเยอะ ซิ่วอิงระบายยิ้มด้วยความพอใจและผ่อนคลาย สามพี่น้องสกุลอู่ก็ทำงานกันอย่างแข็งขัน นางมองพวกเขาด้วยความชื่นชมจากใจจริง บางทีคนเราก็ไม่สามารถตัดสินคน จากภายนอกที่พบเห็น เพราะในจังหวะที่เราไปเห็น เขาอาจมีความจำเป็น ที่จะต้องทำเช่นนั้นก็อาจเป็นได้ แต่ก็ใช่ว่าจะจริงทั้งหมด เพราะกับคนบางคนสิ่งที่เห็น เลวอย่างไหนก็เลวอยู่อย่างนั้น และบางคนดีงามต่อหน้าทุกคน เบื้องหลังเนาะเฟะก็มี เพราะฉะนั้นอย่าตัดจากสิ่งที่เห็น เพราะว่าเหรียญยังมีสองด้าน ยิ่งเป็นคนจิตใจยากแท้หยั่งถึง ควรมองให้นาน ๆ ก่อนจะตัดสินลูกค้ารอบยามอู่ (11.00-13.00) ต่างเดินกันเข้ามาอย่างยิ้มแย้มแจ่มใส ซิ่วอิงเดินมาดูสามบุรุษว่าเป็นอย่างไรบ้าง เพราะนางวิ่งวุ่นจนไม่มีเวลาดูใครเลย“เป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ คิดเงินกันทันหรือไม่

รอบที่สองลูกค้ามากินไม่มีปัญหาอะไรเกิดขึ้น สร้างความสบายใจและผ่อนคลายให้กับซิ่วอิงอยู่ไม่น้อย ลูกค้าต่างพูดไม่ขาดปากถึงความอร่อย ซิ่วอิงคิดว่าต่อไปจะทำอาหาร อย่างอื่นขายด้วยเช่น หมูกรอบ กระดูกอบซอส ข้าวผัด ต้มยำ พะโล้ ต้มจืด และอีกมากมาย ที่จะทำให้ลูกค้าได้ลิ้มลอง และนางอยากขยับขยาย ทำร้านอาหารข้างทาง ที่ใคร ๆ ก็สามารถแวะซื้อได้ อย่างเช่นพิซซ่า เบอเกอร์ ไก่ทอด มันฝรั่งทอด ซิ่วอิงมีความคิดมากมายอยู่ในหัวเต็มไปหมด ก่อนความคิดของนางจะสะดุดลง เมื่อทหารของทางการกรูกันเข้ามา และมีบุรุษท่าท่างองอาจ น่าจะเป็นผู้บัญชาการ เดินเข้ามาด้วยท่าทีเคร่งขรึม“ใครคือเจ้าของโรงเตี๊ยมที่นี่ มีคนไปแจ้งกับทางการว่า มากินอาหารที่นี่พอกลับไป ก็หมดสติและเสียชีวิตในเวลาต่อมา ข้าต้องไต่สวนหาข้อเท็จจริง”ลูกค้าที่กำลังนั่งกินอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย ถึงกับชะงักวางตะเกียบลงทันที กินอาหารที่นี่ แล้วตายอย่างนั้นหรือ จะเป็นไปได้อย่างไร อาหารอร่อยมากเช่นนี้ เป็นเรื่องเข้าใจผิดกันหรือไม่ แต่ว่าเพื่อความปลอดภัย หยุดกินก่อนดีกว่าแต่แล้วก็ดูเหมือนว่า จะมีเสียงเอะอะดังขึ้น ที่ชั้นสองของห้องอาหาร สตรีนางหนึ่งกรีดร้องออกมา

ลูกค้าที่มากินอาหารเมื่อได้ยินตงฮวนพูดออกมาเช่นนั้น ก็ส่งเสียงฮือฮาอีกครั้ง จินฮูหยินจ้างคนมาใส่ร้ายโรงเตี๊ยมหรือนี่ จะเป็นไปได้อย่างไร เด็กคนนี้เอาอะไรมาพูด เชื่อถือได้แน่หรือ “นายน้อยท่านพูดอะไรออกมา ระวังคำพูดด้วยขอรับ การพาดพิงถึงบุคคลอื่น หากไม่ใช่ความจริง ข้าสามารถเอาความผิดได้นะขอรับ” เจ้าหน้าที่ฟู่เฉิงเอ่ยขึ้นมา ทำให้ซิ่วอิงถึงกับต้องคิ้วขมวดเข้าหากัน อย่าบอกนะว่าชายผู้นี้ หวาดกลัวบารมีของนายอำเภอ เฮ้อ! ไม่ว่าจะยุคไหนประเทศอะไร ก็ยังมีคนแบบนี้อยู่ทุกที่ “แล้วทำไมจะพูดไม่ได้ เหตุเพราะนางเป็นภรรยาของท่านนายอำเภอหรือเจ้าคะ?” “เเต่เขาพูดมาไร้ซึ่งหลักฐาน เชื่อถือไม่ได้เลยสักนิด อย่างนี้ก็เป็นเหมือนการใส่ร้ายเขานะขอรับ” ซิ่วอิงได้ยินก็ยิ้มมุมปาก “ท่านต้องการหลักฐาน? ได้สิตงฮวนสัมผัสทุกคนแล้วพูดมาว่าเมื่อวาน เกิดอะไรขึ้น” “ได้” ตงฮวนเดินไปสัมผัสลูกค้าที่ยืนมุงดูอยู่ “เมื่อวานท่านไปวัดตงไห่มาใช่หรือไม่ขอรับ?” “ใช่” “ส่วนท่านไปช่วยเพื่อนย้ายบ้าน” “ใช่” “ท่านไปดูดวงที่วัดตงไห่” “ใช่” “ท่านพาลูกชายคนเล็กไปหาหมอ” “ใช่” ตงฮวนเดินสัมผัสคนไปรอบ ๆ และเอ่ยสิ่งที่เห็นออกมา ทุกคนพ

“ข้าว่าให้พวกเขาเข้าไปอยู่ในพื้นที่แห่งใหม่น่าจะได้” ตงฮวนเอ่ยขึ้นอย่างวิเคราห์ ซึ่งตรงกับความคิดของซิ่วอิงพอดี เพราะตอนนี้มีพื้นที่แห่งใหม่ที่ใหญ่และกว้างขึ้น แม้จะมีข้าวของเครื่องใช้เหมือนที่นี่ แต่ชีวิตของพวกเขาปลอดภัยแน่นอน “ท่านไปพาพวกเขามาเถิด ระวังตัวด้วยเจ้าค่ะ” ซิ่วอิงเอ่ยบอกเจียวหั่ว “ขอรับ” เจียวหั่วจึงรีบใช้วิชาตัวเบากระโดดหายไปทันที “เรามากินอาหารกันเถอะ ข้าหิวจนจะกินคนได้อยู่แล้ว พี่จือไฉ่ พี่จือหยวน ข้ารบกวนไปยกโต๊ะเก้าอี้มาที่ครัวทีเจ้าค่ะ” “เดี๋ยวข้าไปช่วย” เฉินซีฮันเอ่ยขึ้น เพราะเวลานี้ฐานะเขาเปลี่ยนไปแล้ว เขาคิดว่าสิ่งไหนที่ช่วยนางได้เขาก็ยินดีช่วยทำ เฉินเจียวหมิงและเฉินจางหย่ง ต่างก็รีบออกไปช่วยยกโต๊ะเก้าอี๊เข้ามา พอทุกคนมานั่งกันครบแล้ว ซิ่วอิงก็เอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเบิกบาน “วันนี้เป็นวันเกิดของข้า ลี่อิน เจียว ลี่อิน เจียวจู ตงฮวน หานเกอ พี่ซีฮัน พี่เจียวหมิงและพี่จางหย่ง แต่เพราะวันนี้ที่โรงเตี๊ยมยุ่งมากและพรุ่งนี้ก็ยังจะยุ่งอีก เพราะฉะนั้นวันนี้เราก็กินกันพอประมาณ พอทุกอย่างลงตัวดีแล้ว พวกเราค่อยฉลองใหญ่กันเจ้าค่ะ” ซิ่วอิงให้ลี่อินชงชา เจียวจูและนางช่วยกันส

เช้าวันนี้มีประกาศจากทางการว่า มีแจ้งเบาะแสว่าพบเจออดีตฮ่องเต้ หลบหนีอยู่ที่หมู่บ้านไฉ่หลิน ทางการจึงจำเป็นต้อง ส่งคนไปตรวจสอบ อู่ถงรีบเข้ามารายงานอีกเช่นเคย เพราะเขามีหน้าไปจ่ายของที่ตลาด จึงพบเห็นทางการออกมาปิดประกาศข่าวสาร ให้ผู้คนได้รับรู้ “นายหญิงน้อย ดูเหมือนทางการจะออกมาติดประกาศแจ้งข่าวขอรับ” “แจ้งว่าอย่างไรหรือเจ้าคะ?” “แจ้งว่าพบเจอ อดีตฮ่องเต้หลบหนีไปอยู่แถว ๆ หมู่บ้านไฉ่หลินขอรับ” ซิ่วอิงจากที่กำลังผัดผัก ก็ต้องหยุดชะงักลงทันที ทางการคงอ้างเหตุผลนี้ เพื่อเข้าไปตรวจค้นสมบัติ ที่หมู่บ้านไฉ่หลินเป็นแน่ หากเป็นเช่นนี้ ก็หมายความว่า ฮ่องเต้พระองค์ใหม่ยังไม่รู้เรื่องนี้ และดูเหมือนท่านเจ้าเมือง จะทำการปกปิดเรื่องนี้เอาไว้ “แล้วยังมีข่าวอย่างอื่นอีกหรือไม่เจ้าคะ?” “ไม่มีแล้วขอรับ” เขาตอบเสร็จก็เดินไปยกของลงจากรถวัวเทียมเกวียน ซิ่วอิงจึงหันมาหาสหาย ที่ช่วยงานกันอยู่ในครัว “ท่านเจ้าเมืองคงเริ่มให้ทหารไปสำรวจพื้นที่แล้ว ข้าลืมบอกพวกเจ้าไป ก่อนหน้านี้ข้าได้ฝันเห็น วิญญาณของทุกคนที่จากไป บิดาของข้ายังบอกอีกว่า พื้นที่แถบนั้นมีสมบัติซ่อนอยู่” “จริงเหรอซิ่วอิง” หานเกอถามขึ