All Chapters of ทะลุมิติมาเป็นนายหญิงน้อย: Chapter 31 - Chapter 40

“พวกท่านลงมาอยู่ในกล่องเจ้าค่ะ ข้าจะกลับจวนแล้ว” ซิ่วอิงเอ่ยบอกพวกเขา ช่วงนี้คงต้องให้พวกเขาอยู่ในนี้ไปก่อน “ได้” พอนางวางกล่องลงกับพื้น แล้วเปิดฝาพวกเขาก็ก้าวเข้าไป จากนั้นกล่องก็หดตัวลง ซิ่วอิงจึงปิดฝาแล้วหยิบใส่กระเป๋า “พวกเราไปกันเถอะ” เมื่อเดินมาถึงด้านล่าง จึงเห็นสามองครักษ์ที่ก่อนหน้านี้ คอยเป็นองครักษ์ให้กับเฉินซีฮัน เฉินเจียวหมิง เฉินจางหย่ง ยืนรอพวกนางอยู่ พวกเขาต้องออกเดินทาง ไปกับตงฮวนและหานเกอ กลุ่มคนร้ายมีกันหลายคน นางจึงคิดว่าใช้ยาสลบน่าจะช่วยได้มาก เมื่อมาถึงจวน ทุกคนต่างก็มายืนรอ เพื่อแสดงความยินดี ลู่ไฉ่ได้แจ้งข่าวกับทุกคนไปแล้ว ตอนนำอาหารมาส่ง เรื่องที่พวกนางทั้งสามคนเป็นนายหญิงน้อยของโรงเตี๊ยมฟู่จิน เขาไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องหมั้นหมาย เพราะว่าลู่เฉิงยังไม่ให้พูดเรื่องนี้ออกไป เขาบอกว่ารอให้พวกนางเป็นคนบอกเองจะดีกว่า “ยินดีด้วยนายหญิงน้อยซิ่วอิง” “ยินดีด้วยนายหญิงน้อยลี่อิน” “ยินดีด้วยนายหญิงน้อยเจียวจู” “ขอบคุณทุกคนเจ้าค่ะ แยกย้ายกันไปพักผ่อนเถิด” ซิ่วอิงเอ่ยบอก จากนั้นซิ่วอิง ลี่อิน เจียวจู ตงฮวน หานเกอและองครักษ์ ตรงมานั่งปรึกษากันอีกครั้งในห้องโถง

หลังจากเห็นพวกเขาตกลงมาและสลบไม่ได้สติ ตงฮวน หานเกอและองครักษ์อีกสามคนก็ออกมาจากที่ซ่อน หานเกอรีบโปรยยาสลบไปที่พวกเขาอีกครั้ง เพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาสลบไปแล้วจริง ๆ “นายน้อยเก่งมากเลยขอรับ ข้ามองแทบไม่ทัน” จือหยวนหนึ่งในองครักษ์เอ่ยชม แค่เพียงพริบตาเดียว พวกเขาก็สลบไสลไม่ได้สติ ยาของนายหญิงน้อยสุดยอดจริง ๆ “รีบเข้าไปช่วยพวกนางกันเถอะ” ตงฮวนรีบเอ่ยบอก เพราะไม่อยากชักช้า ต้องรีบกลับไปช่วยงานซิ่วอิง ท่าท่างของจือหยวนไปสะดุดสายตาของจือไฉ ที่แอบอยู่ในพุ่มไม้ ต้องใช่แน่ท่าทางแบบนี้ ไม่มีทางเป็นคนอื่นไปได้แน่ ต้องเป็นน้องชายของเขาอย่างแน่นอน จือไฉรีบเด็ดใบไม้ออกมาเปา เป็นเพลงสมัยเด็กที่เขาใช้เป่ายามอยู่ในหมู่บ้าน จู่ ๆ ก็มีเสียงเพลงลอยมา ซึ่งจือหยวนจำมันได้ดี เขาถึงกับตกตะลึง นี่มันเป็นเพลงที่พี่จือไฉชอบใช้ใบไม้มาเป่าเล่น ไวเท่าความคิดเขารีบมองหาที่มาของเสียง ก่อนจะร้องออกไป “นั้นท่านพี่ใช่หรือไม่ ข้าเองจือหยวน” จือไฉพอได้ยินเขายืนยันตัวตนเช่นนั้น ก็ยิ้มออกมาด้วยความดีใจ ก่อนจะหันมาหาอดีตฮ่องเต้เฉินหมิงเจ๋อ “นายท่านใช่เขาจริง ๆ ขอรับ” ยามนี้พวกเขาจำเป็นต้องใช้คำพูด ธรรมดาทั่วไป เพราะไม่ต

สามบุรุษเดินมาที่ห้องครัว ก็เห็นซิ่วอิง ลี่อิน และเจียวจูช่วยกันนวดแป้ง เพราะซิ่วอิงอยากลองอบขนมปังดูบ้าง ซิ่วอิงหันมาเห็นพวกเขาก็ไม่ใส่ใจ ทำเอาพวกเขาใจหล่นฮวบ นี่พวกเขาจะทำอย่างไรดี พวกนางถึงจะหายโกรธ แต่แล้วชายชราเฉินเจ๋อหยวน ก็พาเฉินหมิงเจ๋อ จ้าวซูเมิ่ง โจวชิงเหยียน ชุนหนิงเหอ มาถึงห้องครัว จากนั้นทุกคนก็คุกเข่าลงทันที “ซิ่วอิง ลี่อิน เจียวจู โปรดให้อภัยให้กับความโง่เขลาของพวกข้า และได้กล่าววาจาไม่ให้เกียรติพวกเจ้า พวกข้าสำนึกผิดแล้ว” ซิ่วอิงปรายตามองพวกนาง ถึงขนาดคุกเข่าให้เด็กเช่นพวกนาง ก็ไม่ใช่ว่าจะให้อภัยไม่ได้ แต่ว่านางต้องให้บทเรียนเสียหน่อย ทำผิดก็ต้องได้รับผลของมัน ทุกคนควรเข้าใจสถานะของตน เข้าเมืองตะหลิวต้องหลิ่วตาตาม คำพูดนี้ใช้ได้เสมอ ไม่ว่าจะมีฐานะสูงส่งเพียงใด แต่ในเมื่อไปอยู่ในสถานที่ ที่ไม่ใช่ที่ของตน ก็ไม่ควรวางอำนาจบาตรใหญ่ เพราะไม่มีใครจะมายอมให้ข่มเหงได้ง่าย ๆ “ถึงข้าจะให้อภัย แต่ว่าพวกข้าก็จะไม่กลับไปหมั้นหมายอีกแล้ว ข้าที่เป็นเพียงสามัญชน ไม่เคยหวังอยากแต่งหรือหมั้นกับผู้ใด เพียงเพราะว่า เขามีฐานะสูงส่ง พวกข้าหากพอใจ ยาจกหากเป็นคนดี พวกข้าก็พร้อมจะครองคู่

ซิ่วอิงเดินมาดูเป็ดย่าง เพราะพรุ่งนี้ต้องเป็นวันเปิดขายแล้ว วันแรกจองมาทั้งหมด240คน รอบละ40โต๊ะ ที่มีเกินมา นางปัดเป็นวันถัดไป และนางก็ยังไม่ได้เปิดรับจองเพิ่ม รอนางจัดระบบให้ลงตัวก่อน แล้วค่อยเปิดให้จองใหม่ ซิ่วอิงอยากรู้ว่าพรุ่งจะเป็นอย่างไร จะได้วางแผนในอนาคตได้ถูก แน่นอนว่าวันแรกและวันที่สองอาจจะขายดี แต่วันต่อไปก็คงจะลดลง เพราะใครจะมีเงินมากินทุกวัน แต่คนที่สามารถจ่ายได้ต้องมากินแน่นอน ลุงลู่เฉิงเปิดจองเวลากระชั้นชิดเกินไป หากยังเปิดรับต่อไปคงเกิดความวุ่นวาย นางอยากได้เงินแต่ไม่อยากปวดหัว เพราะฉะนั้นต้องค่อย ๆ ทำอย่ารีบร้อน “ท่านลุงเหอชุน ย่างเป็ดไปถึงไหนแล้วเจ้าคะ?” “ได้20ตัวแล้วขอรับ” “อืมดีเจ้าค่ะ ว่าแต่ท่านลุงทั้งสามคน วันนี้กลับช้าหน่อยได้หรือไม่ ข้าจะจ่ายเงินเพิ่มให้แน่นอนเจ้าค่ะ ข้าอยากให้ย่างเสร็จ150ตัว แล้วพรุ่งนี้ค่อยมาย่างเพิ่มเจ้าค่ะ” “ได้ ๆ ไม่มีปัญหาขอรับ” “ขอบคุณเจ้าค่ะ พี่อู่ถงรถเทียมเกวียนได้มาหรือไม่เจ้าคะ?” “เดี๋ยวเขาจะเอามาให้ยามเว่ยขอรับ (บ่าย3-5โมงเย็น) “ขอบคุณเจ้าค่ะ” “ป้าหวังเส้นบะหมี่กับติ่มซำ ซาลาเปา เรียบร้อยดีหรือไม่เจ้าค่ะ” “เรียบร้อยดีเ

เช้านี้ที่โรงเตี๊ยมดูคึกคักเป็นอย่างมาก เมื่อวานนางแวะมาดูความเรียบร้อย ทุกคนก็ดูกระตือรือร้นกันมาก มีหลายอย่างที่นางอยากจะเปลี่ยน แต่ทุกอย่างยังฉุกละหุกเกินไป ตอนแรกนางแค่จะทำอาหารมาส่งที่โรงเตี๊ยม แต่สุดท้ายกลายเป็นเจ้าของโรงเตี๊ยมเสียเอง นางพอจะเข้าใจเจตนาของท่านปู่ เขาคงมองออกว่า หากฝากอนาคตไว้กับพวกนาง ทุกชีวิตจะต้องปลอดภัย แม้ในตอนที่เขามอบกิจการให้ เขายังไม่รู้ว่า ราชบัลลังก์จะมีการเปลี่ยนแปลงก็ตาม พอมาตอนนี้เขาคงมีความเชื่อมั่นขึ้นมาก เพราะนางได้รับปากว่าจะดูแลทุกคน เปรียบเสมือนคนในครอบครัวของนาง ยามนี้ตระกูลเฉินถึงคราวตกต่ำ พี่น้องเข่นฆ่ากันเองเพื่ออำนาจ ส่วนนางและสหายถูกลอบสังหารทั้งหมู่บ้าน แต่รอดมาได้ และโชคชะตานำพาให้มาพบกัน และให้ได้ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน แต่ซิ่วอิงคิดว่า หากช่วยเหลือตระกูลเฉิน ก็เหมือนต้องดูแลคนทั้งแคว้นเป่ยเซี่ยะ เพราะหากฮ่องเต้พระองค์ใหม่ ปกครองแคว้นได้ไม่ดี ราษฎรก็ต้องเดือดร้อน นางและเหล่าสหายจะอยู่นิ่งเฉยได้อย่างไรเฉินอ๋องเป็นฮ่องเต้ทรราช ฝักใฝ่ในอำนาจร่วมมือกับขุนนางชั่ว นางมองไม่เห็นอนาคตของราษฎร ว่าจะมีความสุขได้อย่างไร คนเลวปกครองบ้านเมือง ก