บทที่ 1ภายในห้องนอนอันเงียบสงบ อากาศที่เย็นสบายจากเครื่องปรับอากาศโอบล้อมไปทั่วห้องนอน ผ้าม่านสีทึบช่วยปิดกั้นแสงรบกวน เตียงหลังใหญ่กลางห้องดูน่านอนจนชวนให้ร่างกายรู้สึกผ่อนคลายและจมดิ่งสู่การพักผ่อนอันยาวนานแต่ไม่ใช่กับชายหนุ่มที่กำลังนอนกระสับกระส่ายอยู่บนเตียงหลังนั้น คิ้วเข้มได้รูปเหมือนถูกเขียนด้วยหมึก ขมวดเข้าหากันจนเป็นร่อง สีหน้าบ่งบอกว่าการนอนมีปัญหา นั่นเพราะในยามนี้ เขากำลังถูกดึงเข้าสู่ห่วงฝันอย่างไม่ทันตั้งตัวในความฝันนั้น ชายหนุ่มพบว่าตัวเองยืนอยู่ในห้องว่างเปล่าขนาดใหญ่ไม่คุ้นตา เขากวาดตาไปทั่วด้วยความสงสัย ไม่แน่ใจว่าตนเองอยู่ที่ไหนหรือมาได้อย่างไร จนกระทั่งสายตาสะดุดกับเงาร่างหนึ่งในมุมมืด ชายหนุ่มสัมผัสได้ถึงแรงจ้องเขม็ง แหลมคมราวกับมองทะลุเข้าไปถึงจิตวิญญาณ ความเย็นซึมลึกลงไปถึงกระดูกเสียงกระซิบแผ่วราวสายลม ลอยมากระทบโสต คล้ายพยายามบอกอะไรสักอย่าง ทว่าประโยคนั้นพร่าเลือนเกินกว่าจะจับใจความได้ ก่อนที่มันจะสลายไปในอากาศ“คุณ... คุณพูดกับผมใช่ไหม? ผมฟังไม่ถนัด ช่วยพูดเสียงดังอีกหน่อยสิครับ”ชายหนุ่มร้องบอก ทว่าเสียงที่ส่งกลับมายังคงเป็นเช่นเดิม เมื่อไร้คำตอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-12-11
