ตอนที่ 6/1 มินิคอนเสิร์ตสร้างเรื่อง

เนื่องจากเสียงดนตรีที่ดังก้อง กลุ่มชายหนุ่มที่ยืนคุยกันในระยะใกล้ โดยยื่นหน้าเข้าหากันเพื่อให้ได้ยินและหันข้างให้สาว ๆ จึงมองไม่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น ส่วนตะวันและธีธัชนั้นยังคงเมามันส์กับการควงเอวตามจังหวะแดนซ์อย่างไม่ลืมหูลืมตา จนกระทั่งจิวากรเดินกลับมาที่กลุ่ม

“ปล่อย” เอวาตะกุยตะกายร่างออกจากการเกาะกุมเพื่อจะเข้าไปซ้ำแก้วกาญให้จงได้เพราะเครื่องติดแล้ว และดูเหมือนจะไม่ยอมดับลงง่าย ๆ เสียด้วย

แก้วกาญถูกพยุงให้ลุกขึ้นโดยนุ่นเพื่อนสาวของเธอทันทีที่เอวาถูกลากออก

“เป็นไงบ้างแก?” ถามด้วยความเป็นห่วงแต่ไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย มือปัดฝุ่นที่เปรอะเปื้อนตามเสื้อผ้าและร่างกายออกให้

 สภาพของหญิงสาวในลุคสุดเซ็กซี่ตอนนี้ไม่เหลือเค้าแล้ว มือกุมใบหน้าที่เพิ่งผ่านสังเวียนมาซึ่งเต็มไปด้วยรอยปื้นแดง และอีกไม่นานก็คงฟกช้ำ ริมฝีปากที่ถูกฉาบด้วย

ลิปสติกสีสันสดใสตอนนี้ทั้งเจ่อทั้งบวม ผมยาวดัดลอนเด้งแปรเปลี่ยนเป็นรังนกโดนไฟช็อตเสียอย่างนั้น และเมื่อเห็นว่าเอวาถูกล็อกตัวไว้หล่อนก็ปรี่เข้ามาจะเอาคืน แต่ยังเข้าไม่ถึงตัวก็ถูกขาเรียวของคุณหนูเอวาถีบเข้าที่หน้าท้องหงายหลังตึง นุ่นที่ยืนอยู่ใกล้กันรับร่างหล่อนไว้ได้ทันท่วงที ถ้าไม่อย่างนั้นคงต้องเปิดหวอเป็นแน่

“มาสิ” เอวาตะโกนท้าทั้งที่ตัวถูกล็อกอยู่

“พอแล้วเอวา” จิวากรออกคำสั่ง แต่เหมือนคนฟังจะหน้ามืดเสียแล้ว

“ปล่อยวาค่ะ” ดิ้นให้หลุดจากพันธนาการของชายหนุ่ม

“พี่บอกให้หยุด” สั่งเสียงเข้มแข่งกับเสียงดนตรี อีกทั้งรวบร่างเธอไว้ไม่ให้สร้างเรื่องต่อ

“ไม่หยุด” คนหัวร้อนลืมตัวตะเบ็งเสียงจนเส้นเอ็นขึ้นคอ ฤทธิ์แอลกอฮอล์ในเลือดสูบฉีดดียิ่งนัก ดันร่างตัวเองออกจากมือชายหนุ่ม เพราะเป้าหมายตรงหน้ามันยั่วยวนอารมณ์

กลุ่มชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้าง ๆ หันมามองอย่าง งง ๆ นี่มันเกิดอะไรขึ้น ท่ามกลางเสียงดนตรีที่กระหึ่มบีบหัวใจอย่างเมามันส์ จิวากรล็อกเอวบางของเอวาด้วยแขนเพียงข้างเดียว พร้อมกับเจ้าของร่างที่ดิ้นเร่า ๆ เหมือนหมาบ้า

สุดท้ายชายหนุ่มต้องอุ้มเธอเดินออกมาด้านนอกให้สงบสติอารมณ์ก่อน พร้อมกับกลุ่มเพื่อนซี้ที่ตามออกมาด้วยกัน และเจ้ากรรมนายเวรอย่างแก้วกาญที่กระเซอะกระเซิงตามออกมาติด ๆ แบบไม่ยอมเลิกรา

“เฮ้อ”

จิวากรวางหญิงสาวลงเมื่อเดินออกมาด้านนอกแล้ว มือค้ำที่สะโพกหัวคิ้วชนกันพร้อมเสียงถอนหายใจทิ้ง

ตะวันและธีธัชที่ยังอารมณ์ค้างกับคอนเสิร์ตด้านในอยู่ เปิดกระป๋องเครื่องดื่มจิบต่ออย่างสบายใจ และยังโยกย้ายตามจังหวะเพลงไปด้วย ก็แค่ผู้หญิงตบกัน

“พี่แจ็คช่วยแก้วด้วยนะคะ” แก้วกาญมุ่ยหน้าออเซาะเรียกคะแนนสงสารภายใต้ใบหน้ายับเยินเหมือนยายเพิ้ง

“แก้วอยู่ดี ๆ อีนังสองตัวนี่มันก็มาหาเรื่องแก้ว” เธอปั้นเรื่อง

ไฮโซอะไรกันใช้คำพูดตลาดสดเชียว จิวารีมองหน้าแก้วกาญและส่ายหน้า ย่นคิ้วเบะปาก ขำคนปั้นเรื่อง นี่หล่อนจะจีบผู้ชายทั้งทีไม่หาข้อมูลบ้างเลยหรือไง ว่าอีนังสองตัว ที่หล่อนพูดถึงมันคือน้องสาวของผู้ชายที่หล่อนชอบ แต่ขี้เกียจจะพูดให้พ่อไก่แจ้อย่างจิวากรแก้ปัญหาเอาเองก็แล้วกัน เดินไปนั่งลงข้างฟุตบาทจิบเบียร์กับอิทธิพลอย่างสบายใจ

เทวฤทธิ์ยืนมองสองหนุ่มสาวจากระยะไกล ที่นั่งหยอกล้อกันพร้อมกับเสียงหัวเราะด้วยท่าทีสนิทสนมอยู่ที่ข้างฟุตบาท จิวารีคล้องแขนล็อกคออิทธิพลไว้เพื่อแย่งโทรศัพท์หวังจะลบรูปทิ้ง เมื่อเขาเปิดภาพแอบถ่ายสุดโก๊ะของเธอที่เต้นอยู่ในงานคอนเสิร์ตมาแกล้ง แววตาของเขาหม่นลงชั่วขณะแอบคิดในใจช้ำ ๆ ว่าผู้ชายคนนั้นควรจะเป็นเขาไม่ใช่หรือ ก่อนจะเดินหันหลังกลับเข้าไปในงานอีกครั้ง

“ใครหาเรื่องหล่อน?”  เอวาเลือดร้อนแล้วจ้องหน้าพร้อมบวก

“พาแก้วกลับไปก่อน” จิวากรพูดตัดปัญหา หันมาบอกนุ่นเพื่อนสาวของแก้วกาญที่ยืนเอ๋ออยู่ใกล้ ๆ

“แก้วไม่กลับค่ะจนกว่าที่แจ็คจะจัดการนังนี่ให้แก้ว” ออกจริตจะก้านเหมือนหญิงสาวออดอ้อนคนรัก เพียงเพราะอยากโชว์เอวาว่าหล่อนสำคัญกับจิวากรมากกว่าเธอเท่านั้นเอง

“จัดการเหรอ?” เอวาพุ่งเข้าไปเหมือนหมาบ้า แค่ไม่กี่ก้าวก็กระชากเส้นผมที่ฟูฟ่องของแก้วกาญมาอยู่ในกำมือแล้ว มันเหลืออดนักกับยัยจอมปลอมคนนี้ ช่างเถอะมากี่ครั้งแล้วแต่เหมือนหล่อนจะยิ่งได้ใจ วันนี้แม่จะจัดให้สักครั้งแบบลืมไม่ลงเลย มือที่ง้างกำลังจะฟาดลงที่ใบหน้าปูดบวมของคนเจ็บอีกครั้งถูกจิวากรคว้าหมับไว้ พร้อมกับร่างของเธอที่ถูกแบกขึ้นบ่าแบบไม่ทันได้ตั้งตัว

“พาแก้วกลับไปก่อน” หันมาบอกนุ่นอีกครั้งและแบกคนหัวร้อนเดินตรงไปที่ลานจอดรถพร้อมกับเสียงแหกปากโวยวายของเอวาไปตามทาง

“พี่แจ็ค” แก้วกาญส่งเสียงตามหลังชายหนุ่มที่ไม่แม้จะหันกลับมามองหล่อนด้วยซ้ำ

“ไปเถอะแก” เป็นนุ่นที่ดึงมือเพื่อนและชวนให้กลับ

“ปล่อยวา” เอวาดิ้นกระแด่ว ๆ ฟาดแข้งฟาดขาอยู่บนบ่าแข็งแรง

“บอกให้หยุด” เสียงจากจิวากร พร้อมกับฝ่ามือหนาที่ฟาดลงที่ก้นของคนหัวดื้อ

“ปล่อย” คนดิ้นยังไม่หมดฤทธิ์

“พี่...แจ็ค” เอวาโวยวายดังลั่น ท่ามกลางสายตาหนุ่มสาวที่ดินสวนกันไปมาตามทาง

“จิ๋ว...ช่วยฉันด้วย”

เมื่อช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ก็เรียกหาเพื่อน สิ้นเสียงชายหนุ่มก็ฟาดซ้ำลงที่ก้นของเธออีกครั้ง และเดินต่อโดยไม่สนใจหมาบ้าที่อยู่บนบ่าเลยสักนิด โดยมีอิทธิพลและจิวารีเดินตามหลังมาพร้อมกับเสียงหัวเราะ เพื่อนหัวร้อนขนาดนี้หล่อนยังจะมาอารมณ์ดีได้อีก

“เอวานี่เมาแล้วหัวร้อนจัง”

“เพราะมึงแหละไอ้ตี๋”

สองหนุ่มธีธัชและตะวันที่ยืนร้องเพลงตามเสียงที่แว่วมาจากด้านใน มองเหตุการณ์ตรงหน้าพร้อมกับปรบมือให้เพื่อนรักจิวากร ก่อนจะกอดคอกันเดินเข้าไปในลานคอนเสิร์ตอีกครั้ง

เอวาแหกปากจนเหนื่อยมาสุดทางก่อนจะหยุดเองโดยอัตโนมัติ จิวากรวางเธอลงเมื่อถึงลานจอดรถ คนที่ถูกขัดใจหน้างอคอหักเหมือนปลาทูแม่กลองไม่มีผิดเพี้ยน มองหน้าจิวากรคาดโทษเขาด้วยสายตาแต่ทำอะไรไม่ได้ นอกจากงอนเท่านั้น

“ไอ้ดินมึงไปส่งด้วยเดี๋ยวกูจะนั่งแท็กซี่กลับ” หันไปพูดกับอิทธิพล

“ปวดหัวฉิบหาย” บ่นพึมพำพร้อมกับปรายตามามองหน้าสวยของสาวหน้างอ

“วาไม่กลับ” หันไปมองหน้าเขาอย่างถือดี จิวากรเท้าสะเอวหรี่ตามองยัยหัวร้อน แต่ยังไม่ทันจะพูดอะไรเธอก็พูดต่อ

“หิว”

ร้านลาบเหล้าปั่นริมทางข้างมหาวิทยาลัยคือที่จอดพักของหนุ่มสาว พอนั่งปุ๊บเอวาก็สั่งเครื่องดื่มปั๊บ เพราะยังไม่สุดกับอารมณ์ที่ยังค้างเติ่งอยู่ ไม่เมาคืนนี้คงหลับไม่ลงเป็นแน่

“นี่ยังไม่หายโมโหอีกเหรอเอวา?” จิวารีถามอย่างอารมณ์ดีพร้อมกับเทเหล้าปั่นผลไม้กลิ่นหอมที่เพิ่งถูกนำมาวางตรงโต๊ะให้เมื่อครู่ใส่แก้วให้เธอ เอวาไม่ตอบแต่จับแก้วกระดกขึ้นพรวดเดียวเหลือเพียงแก้วเปล่า

“เล่นยัยนั่นซะน่วมขนาดนั้นอารมณ์ดีได้แล้วมั้ง” จิวารีเสริมขึ้นอีก

เหมือนเรียกสติเอวาให้กลับคืนมา ก่อนจะคิดตามคำพูดเพื่อนและค่อย ๆ ยิ้มออกมาอย่างสะใจ ปรายตามองจิวากรที่นั่งตรงกันข้าม เขาก็คงโกรธไม่น้อยสินะที่เธอไปทำร้ายร่างกายผู้หญิงของเขาเข้า แต่ใครแคร์ล่ะ สมน้ำหน้า

“พี่แจ็คคงไม่แจ้งจับวานะคะที่ทำร้ายร่างกายแฟนพี่?” พูดประชดประชัน

จิวากรส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ

“แก้วไม่ใช่แฟนพี่” อธิบายหน้าตึง และลุกขึ้นไปสั่งอาหารเพิ่ม เอวามองตามหลังร่างสูงที่เพิ่งลุกออกไป

“พี่แกนี่ก็นะ”

‘ไม่มีเทสเลือกผู้หญิงบ้างเลยหรือยังไงถึงไปเลือกยัยหน้าแหลมนั่นมาเป็นแฟน” เบะปากเมื่อนึกถึงแก้วกาญ

“เขาเรียกหน้าเรียว” อิทธิพลแทรกขึ้นแบบลืมตัว เทเหล้าปั่นใส่แก้วส่งให้สองสาว พร้อมกับสองสายตาที่จ้องเขม็งมาแบบพร้อมสวบ ชายหนุ่มเลิ่กลั่กไปมามองเอวาและจิวารีสลับกัน ในขณะที่จิวากรกำลังเดินกลับมานั่งโต๊ะ

“แต่เอวาน่ารักกว่าอยู่แล้ว”

“เธอ...ก็สวยกว่าด้วย” มองสองสาวพร้อมยิ้มกลบเกลื่อน

“อยู่ให้มันเป็น” จิวารีชี้หน้าดุด้วยสายตา ก่อนจะหันมาพูดกับเอวาวกเข้าเรื่องเดิม

“พี่ชายฉันทั้งหล่อทั้งฉลาด เล่นดนตรีก็เก่งร้องเพลงก็เพราะ สาว ๆ จะหลงเสน่ห์บ้างก็เป็นเรื่องปกติป่ะ” พูดไปก็มองหน้าพี่ไปแกล้งชมต่อหน้าให้ชายหนุ่มอารมณ์ดี

พนักงานร้านลาบเดินถือถาดอาหารมาวางที่โต๊ะ พร้อมกับเครื่องดื่มของสองหนุ่ม อิทธิพลรินเบียร์ใส่แก้วให้จิวากร และสำหรับตัวเอง อาหารมื้อดึกที่ดำเนินต่อไปพร้อมบทสนทนามากมาย เหล้าปั่นเหยือกแล้วเหยือกเล่าจนสองสาวจนเริ่มตาปรือแก้มแดง บวกกับเสียงที่เริ่มดังขึ้นเรื่อย ๆ สุดท้ายเอวาก็คอพับคาโต๊ะ

“ฉันไปค้างกับเอวานะพี่แจ็ค” จิวารีเอ่ยปากบอกพี่ชาย

“เออ ดูแลเพื่อนแกให้ดีด้วยล่ะเมาแล้วอย่าให้เที่ยวไปกัดชาวบ้านเค้า” ยังไม่วายพูดแขวะ

“วาไม่ใช่...หมานะ” แม้จะฟุบพิงไหล่เพื่อนตาหลับแต่หูยังดีอยู่

“วาไม่ใช่...คนเริ่มสักหน่อย” พูดอ้อแอ้ทั้งที่ตายังปิดสนิท

“คนอะไร...”

“เข้าข้างผู้หญิงของตัวเอง...ไม่ลืมหูลืมตา” บ่นงึมงำคนเดียวทั้งที่ชายหนุ่มก็ไม่ได้เข้าข้างใครสักหน่อย จิวากรส่ายหน้า

“แกเกลียดพี่แจ็คไหม?” จิวารีถามคนเมาอย่างนึกสนุกและแกล้งพี่

“อือ” พยักหน้าหงึก ๆ จิวารีหัวเราะชอบใจ

อิทธิพลเดินไปเปิดประตูรถติดเครื่องรอด้านใน จิวากรอุ้มคนเมาที่หลับเหมือนซ้อมตายมือไม้อ่อนเปลี้ยเพลียแรง วางร่างบางลงเบาะหลังจับหมอนพิงมารองศีรษะให้เธอและปิดประตูลง

“ไปละนะพี่แจ็ค กลับดี ๆ ล่ะ” เดินไปนั่งคู่คนขับและโบกมือลาพี่ชาย

“เออ”