All Chapters of ทะลุมิติมาเป็นภรรยาของสามีไร้หัวใจ: Chapter 1 - Chapter 7

"ยินดีด้วยนะ""เหมาะสมกันมาก""กิ่งทองใบหยกจริงๆ""ไม่โสดแล้วนะเพื่อน"หลังจากเสร็จสิ้นพิธีแต่งงานที่เป็นทางการ 'รั่วหยุนซี' เจ้าสาวที่มีความสุขมากที่สุดในงานก็ควงแขนสามีจัดอาฟเตอร์ปาร์ตี้กับเพื่อนพ้องคนสนิทต่ออย่างสนุกสนาน เธอยิ้ม โยกตัว หัวเราะ เอนจอยไปกับบรรยากาศชื่นมื่นในงาน วันนี้เธอคือ 'เจ้าสาว' ที่มีความสุขที่สุดในโลกจริงๆ"พวกเธอก็รีบๆ หาสามีได้แล้ว"รั่วหยุนซีบอกเพื่อนๆ พร้อมรอยยิ้มจริงใจ เส้นทางชีวิตของเธอไม่ได้ปูไปด้วยกลีบดอกไม้ กว่าจะมาถึงวันนี้ได้ เธอก็ต้องใช้ความขยันบวกอดทนเพื่อพาตัวเองไปยืนอยู่ในจุดที่ดีๆ 'เอาเงินมาจะไปซื้อเหล้า''ฉันไม่ให้''กล้าดียังไงมาขัดใจฉัน'เพี้ยยย!'ไอ้ผัวชั่วแกกล้าตบฉันเหรอ''เออสิวะ'​​​​​ตอนเด็กๆ ที่ต้องเห็นภาพของผู้ให้กำเนิดทะเลาะกันทำให้รั่วหยุนซีกลายเป็นคนที่ขาดความรัก โลกความจริงมันโหดร้ายนัก ความสุขของเธอคือการได้อยู่ในโลกจินตนาการ ความชอบอ่านชอบเขียนตั้งแต่เด็กๆ นั้นนำพาให้เธอกลายมาเป็น 'รั่วหยุนซี' นักเขียนนิยายชื่อดังในเมื่อมีงาน มีเงิน ก็ต้องมีคนเข้าหา พอมีหลายคนเข้ามา ดอกไม้ที่ตูมก็เริ่มเบ่งบาน เธอคบหาดูใจกับ 'รุ่ยหาน' เขาอายุมาก

"ดีขึ้นแล้วเหรอคะ"หยุนซีฝืนยิ้มถามเจ้าบ่าวที่กลับเข้ามาในงาน เขาทำตัวปกติทุกอย่าง ท่าทีที่ดูสุภาพตลอดเวลาที่อยู่ต่อหน้าเธอมันก็แค่เปลือกนอกจอมปลอมที่ใช้ตบตาทุกคน'อย่าร้องดังสิเดี๋ยวมีคนได้ยิน''เด้งสู้ขนาดนี้จะไม่หลงได้ไง''แม่งเอ้ย! โคตรเสียวเลย'นี่หรือคืออาจารย์มหาวิทยาลัย นี่หรือคือผู้ชายที่เธอตกลงปลงใจว่าจะแต่งงาน คำสบถมากมายที่หลุดออกมาจากปาก มันทำให้เธอขยะแขยงและรู้สึกสะอิดสะเอียน"หน้าคุณดูซีดๆ นะ ไหวรึเปล่า"มือเรียวยื่นมาจะสัมผัสใบหน้า ซึ่งถือเป็นเรื่องปกติธรรมดาของคู่รักที่จะแตะต้องตัวกัน หากแต่สิ่งที่เธอเพิ่งได้รู้ ได้เห็นมานั้น ทำเธอไม่อยากให้มือสกปรกๆ คู่นั้นแตะต้องทุกส่วนในร่างกายเธอ"ฉันเมานิดหน่อยค่ะ"หากสังเกตุให้ดีใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มไม่ได้ออกมาจากใจ ดวงตากลมโตที่เปล่งประกายมีความสุขยามนี้กลับแฝงไว้ซึ่งความเศร้าที่ต้องกลบเกลื่อนไว้ อันที่จริงเธอจะแกล้งโง่ต่อเพื่อรักษาชื่อเสียงของตัวเองก็ได้ ความสัมพันธ์ระหว่างสามีกับแฟนก็จะไม่แตกหักไปแต่นั้น...หมายถึงเธอกำลังทำร้ายตัวเอง!"กลับกันเลยดีไหม"คำพูดที่ดูเหมือนห่วงใย ทำให้หยุนซียิ่งปวดใจ ถ้ารุ่ยหานเป็นห่วงเธอจริงๆ

รูปที่เห็นเป็นรูปที่เธอสวมชุดกี่เพ้าสีชมพูยืนเคียงคู่อยู่กับชายชาติทหารหน้าตานิ่งๆ แววตาไม่สบอารมณ์ ซึ่งพอมองให้ดีๆ ก็พบว่าผู้ชายในรูปคนนี้หน้าตาเหมือนกันกับบอสของเธออย่างกับแกะเลย"ไม่จริง..."หญิงสาวพึมพำเมื่อคำตอบที่ผุดขึ้นมาในหัวมันน่าเหลือเชื่อเกินไป เธอมองรูปตัวเองสลับกับรูปผู้ชายที่สวมชุดทหารแล้วอยากร้องไห้ เพราะข้อสรุปที่ได้คือเธอน่าจะหลุดเข้ามาอยู่ในนิยายของตัวเองที่เพิ่งเริ่มต้นเขียนไปได้แค่ไม่กี่ตอน และเป็นตอนที่นางเอกกับพระเอกยังไม่รักกัน อนิจจา อนิจจัง ทำไมฉันไม่ทะลุไปตอนที่แฮปปี้เอนดิ้งเลย​​หญิงสาวทรุดตัวลงนั่งกับพื้นพร้อมกับกรอบรูปที่ถือไว้ มีเพียงคำตอบเดียวที่สามารถอธิบายทุกอย่างได้ นั่นก็คือเธอหลุดเข้ามาอยู่ในนิยายของตัวเองที่พระเอกและนางเอกเพิ่งแต่งงานกัน ซึ่งรูปถ่ายที่เห็นก็คือฉากๆ หนึ่งในนิยายที่เพิ่งเขียนไปเมื่อวันก่อนเอง"วันนี้เธอต้องไปถ่ายรูปกับฉัน""ถ่ายรูปเหรอคะ""ใช่""แต่ว่าฉัน...""หุบปากแล้วก็รีบไปแต่งตัวซะ"สีหน้าและแววตาที่ไม่สบอารมณ์ของพระเอกทำให้นางเอกในเรื่องนั่งตัวลีบ ตัวเกร็ง เพราะโดนพระเอกบังคับมา เขาเองก็ไม่ได้เต็มใจที่จะมา แต่เพื่อตัดปัญหาไม่ใ

ถึงตระกูลฝูจะไม่ได้ร่ำรวยเท่าตระกูลหลี่ แต่ก็ถือว่าเป็นตระกูลผู้ดีเก่าแก่ที่มีคนนับหน้าถือตา การส่งบุตรบุญธรรมอย่างหลี่หยุนซีให้มาเข้าพิธีแต่งงาน บางคนอาจคิดว่าเป็นเหมือนการหยามเกียรติอีกฝั่งกรายๆ แต่ทางตระกูลฝูกลับไม่ว่าอะไร และยินดีที่จะแต่งเหมือนเดิมซึ่งความเป็นจริง...มารดาของฝูอี้หานจะมองหาคู่หมั้นดีๆ ฐานะทัดเทียมให้กับบุตรชายก็ได้ แต่ทางนั้นเลือกที่จะกลับมาทวงสัญญาที่หลี่กู้กงเคยให้ไว้ ซึ่งเหตุผลทั้งหมดทั้งมวลก็มาจากฝูอี้หานที่สร้างเรื่องจนมีข่าวลือในทางไม่ดี และทำให้ไม่มีคุณหนูที่ไหนอยากพาตัวเองมาตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอับอาย'ว่าที่คู่หมั้นถอนตัวอีกแล้ว''ไม่มีใครทนได้เกินสามวันจริงๆ''หน้าตาก็ดี ทำไมถึงไม่มีใครเอา'ว่าที่คู่หมั้นที่ว่าก็คือ 'คุณหนู' จากหลายๆ ตระกูลที่คุณนายฝูหมายตาไว้ หน้าตาของฝูอี้หานเป็นใบเบิกทางให้สาวๆ อยากเข้าหาและทำความรู้จักมากมาย แต่ก็ยังไม่มีใครที่ทำให้ผู้ชายคนนี้ยอมเปิดปากคุยด้วยเลย"วันนี้ฉันนัดคุณหนูรองตระกูลหงมา อย่าทำให้ต้องขายหน้า เข้าใจไหม"'ฝูจื้ออิง' บอกบุตรชายที่เอาแต่ทำงาน ไม่มีเวลาว่างสักวัน เธอคัดค้านไม่เห็นด้วยที่บุตรชายอยากรับราชการทหา