นักเขียนนิยายใช้ นามสกุลเพราะๆ ความหมายดีๆ อย่างไรให้โดดเด่น?

ชื่อสกุลที่ดีทำให้ตัวตนของงานเขียนโดดเด่นตั้งแต่คำแรก ฉันมองมันเหมือนโลโก้เสียง — ถ้าคนอ่านสะดุดตาและจำได้ ความอยากรู้เกี่ยวกับหนังสือก็จะตามมาอย่างเป็นธรรมชาติ

เมื่อเริ่มต้นสร้างนามสกุล ผมจะให้ความสำคัญกับสามเรื่องหลัก: เสียง (phonetics), ความหมายเชิงสัญลักษณ์, และการใช้งานจริงในโลกดิจิทัล ในแง่เสียง คำที่มีพยางค์ไม่มากและมีคอนทราสต์ระหว่างพยางค์จะจำง่าย เช่น สองพยางค์ที่ลงท้ายด้วยเสียงหนักแต่เปิดต้นด้วยพยางค์นุ่ม ๆ จะให้ความรู้สึกน่าเชื่อถือกว่า คำที่ออกเสียงยากมักถูกสะกดผิดหรือสลับจนเสียภาพลักษณ์ไป ส่วนความหมาย ถ้าชื่อสกุลอิงธรรมชาติ ศีลธรรม หรือความทรงจำ มันจะเสริมธีมของงานโดยไม่ต้องอธิบายเยอะ ฉันเคยเห็นคนเลือกนามสกุลที่มีความหมายเป็น 'ความหวัง' หรือ 'เงา' แล้วมันทำงานร่วมกับเนื้อหาได้ดี

ด้านการใช้งานจริง ต้องคิดถึงการค้นหาและความเฉพาะเจาะจงด้วย ชื่อที่พ้องกับแบรนด์ดังหรือบุคคลสาธารณะจะโดนกลืนในผลค้นหา การเช็กว่าชื่อสกุลนั้นมีคนใช้มากน้อยแค่ไหนในโซเชียลมีเดีย ชื่อโดเมน และร้านค้าออนไลน์จึงสำคัญ นอกจากนั้น ลองนึกถึงภาพลักษณ์เวลาเซ็นชื่อบนปกหนังสือ การเว้นวรรค การใช้อักษรตัวใหญ่ ตัวเล็ก จะสร้างบรรยากาศที่แตกต่าง อ้างอิงจากคนที่เลือกนามปากกาแบบโบราณอย่าง 'Mark Twain' หรือเลือกนามที่สื่อบุคลิกเฉพาะตัว อย่าง 'George Orwell' จะเห็นว่าชื่อสกุลสามารถกลายเป็นแบรนด์ได้ในตัว สุดท้ายอย่าลืมเรื่องกฎหมายและวัฒนธรรม: หลีกเลี่ยงการยืมชื่อที่มีเจตนาเหมือนล้อเลียนหรืออุปโลกน์จนอาจสร้างปัญหา การเลือกชื่อสกุลคือการลงมือวาดกรอบให้ตัวละครและผู้เขียนเดินเข้าไปอยู่ในโลกที่ต้องการ — ทำให้มันสวยและได้ความหมายจะคุ้มค่ามาก

การเลือกนามสกุลฉันมักคิดแบบผู้เล่นเกม: ต้องง่ายต่อการจด จำง่าย และต้องมี ‘‘สกิลพิเศษ’’ ที่ทำให้คนจำได้ทันที เช่น เสียงสะท้อนหรือการจับคู่กับชื่อตัวแล้วมีริทึ่ม ในการใช้งานจริง ฉันมองแบบ Checklist สั้น ๆ เพื่อให้การตัดสินใจเร็วขึ้น 1) อ่านออกเสียงแล้วลื่นไหม 2) มีความหมายหรือโทนที่ซัพพอร์ตแนวเรื่องหรือไม่ 3) พ้องกับชื่อคนดังหรือแบรนด์ไหม 4) พิมพ์และค้นหาเจอได้หรือเปล่า
เรื่องตัวอย่าง ตัวละครในบางงานชวนให้เห็นพลังของนามสกุล เช่นใน 'Death Note' ชื่อสกุลของตัวละครทำให้บุคลิกเด่นขึ้นทันที นั่นคือบทเรียนว่าชื่อไม่ใช่แค่ฉลาก แต่เป็นเครื่องมือเล่าเรื่อง ฉันยังแนะให้ลองเขียนปกจำลอง ใส่นามสกุลบนหน้าปกในฟอนต์ต่าง ๆ แล้วดูว่ามันสื่ออารมณ์อย่างไร การทดสอบแบบนี้ช่วยกรองชื่อน่ารักแต่ไม่เหมาะสมออกไปได้เร็ว นอกจากนี้ การผสมคำไทยกับคำสากลหรือการดัดแปลงคำจากภาษาต่างประเทศเล็กน้อยก็ทำให้ได้ชื่อที่แปลกใหม่แต่ยังคงอ่านง่าย สุดท้ายเลือกชื่อที่คุณไม่อายเวลาเซ็นลงที่หน้าแรกของหนังสือ เพราะนั่นจะเป็นตัวแทนคุณตลอดไป

ชื่อสกุลบางครั้งเหมือนแผ่นเสียงที่หมุนเพียงครั้งเดียวแล้วทิ้งร่องรอยไว้ในจิตใจ ฉันชอบมองชื่อในเชิงภาพและสัมผัส: รูปร่างตัวอักษรเมื่อพิมพ์บนปก ความยาวของคำเมื่อเรียกออกมา และความสัมพันธ์กับสื่ออื่น ๆ เช่น โลโก้หรือภาพประกอบ ตัวอย่างที่ชัดเจนคือในงานวรรณกรรมสากล เช่น 'Dune' ที่ตระกูล 'Atreides' ให้ความรู้สึกยิ่งใหญ่และมีรากทำให้เห็นเลยว่าชื่อสกุลสามารถบ่งบอกเชื้อสายและชะตากรรมได้ในคำเดียว
เวลาเลือก ฉันมักเขียนชื่อที่ชอบลงไปหลายสิบชื่อ แล้วคัดออกทีละชั้นตามความรู้สึกเมื่ออ่านออกเสียง และภาพที่มันเรียกขึ้นมา บางชื่อพอเห็นแล้วนึกถึงทะเล บางชื่อทำให้คิดถึงเมืองเก่า การคัดเลือกแบบนี้ช่วยให้ชื่อที่เหลือมีมิติและเชื่อมโยงกับธีมงาน เมื่อกดปุ่มเลือกแล้ว ก็ใช้ชื่อนั้นเป็นเสมือนกุญแจเปิดประตูสู่โลกนิยาย — อย่ารีบเปลี่ยนบ่อย ให้มันเติบโตไปพร้อมกับงานและตัวคุณเอง