นิยาย นอกกาย ตับ ตับ ตัวเอกมีนิสัยอย่างไรในต้นเรื่อง

ตรงกันข้ามกับภาพนิ่งในบทนำของหลายเรื่อง ตัวเอกใน 'นอกกาย ตับ ตับ' เปิดมาแบบไม่เรียบหรูและไม่โอเวอร์ ทำให้ฉันคิดว่าคนเขียนตั้งใจให้ผู้อ่านค่อยๆ เปิดเปลือกเขาออกทีละชั้น ความระแวงเป็นนิสัยพื้นฐานของเขา แต่ไม่ใช่คนขี้ขลาด แค่เลือกต่อสู้แบบค่อยเป็นค่อยไปและคิดเยอะก่อนลงมือ เรื่องเล็กๆ อย่างนิสัยเก็บแก้วน้ำไว้ข้างเตียง หรือการสังเกตนิ้วมือคนอื่นตอนจับมือ บ่งบอกถึงความละเอียดอ่อนและความอ่อนไหวที่ซ่อนอยู่ใต้เปลือกแข็ง

ฉันมักจะเปรียบเทียบบุคลิกลักษณะนี้กับตัวละครใน 'Mushishi' ที่ไม่ตื่นตระหนกแต่เฝ้ามองและวิเคราะห์ ต่างกันตรงที่ตัวเอกของเรื่องนี้มีการติดต่อกับความแปลกประหลาดแบบบังคับ การตัดสินใจของเขาจึงมักมีแรงจูงใจจากความต้องการแก้ปัญหาแทนที่จะเป็นความอยากดังหรือความรักที่หวือหวา นิสัยแบบนี้ทำให้ฉันรู้สึกว่าการเติบโตของเขาจะสนุก เพราะทุกก้าวคือการเรียนรู้ที่จะเชื่อใจผู้อื่นมากขึ้น และนั่นแหละคือสิ่งที่ทำให้ติดตามต่อจนอยากรู้ว่าเขาจะเปลี่ยนแปลงอย่างไรในบทต่อไป

หน้าบทเปิดของ 'นอกกาย ตับ ตับ' ทำให้ฉันสะดุดกับตัวเอกที่ไม่เหมือนฮีโร่แบบพ่วงปีกหรือคนใจกล้า เป้าหมายแรกที่ชัดเจนคือแค่อยากอยู่รอดและหาคำตอบให้กับสิ่งที่เกิดขึ้น เขามีนิสัยพูดกับตัวเองแบบแห้งๆ หยิกแกมเสียดสี เมื่อเจอสถานการณ์แปลกๆ จะตอบโต้ด้วยความระมัดระวังมากกว่าการกระโดดเข้าช่วยคนอื่นทันที สายตาที่คอยสังเกตรายละเอียดเล็กๆ รอบตัวทำให้เขาดูฉลาดเฉลียว แต่เป็นความฉลาดที่มาพร้อมกับการระแวงและความไม่ไว้ใจในผู้อื่น

การที่ฉันอ่านไปแล้วรู้สึกได้ว่าตัวเอกมีอดีตหนักๆ เก็บไว้ เป็นรอยแผลที่ไม่เปิดปากบอกใคร แต่การแสดงออกทางพฤติกรรมเล็กๆ อย่างการตรวจตัวเองหน้ากระจก การพาลูกบิดประตูสองครั้งก่อนจะเข้าห้อง หรือการถือแก้วกาแฟจนมือสั่นตอนเครียด เล่าเรื่องได้ละเอียดและทำให้รู้สึกถึงความเปราะบางเบื้องหลังความเย็นชา สิ่งเหล่านี้ทำให้ฉันอยากรู้ว่าเหตุการณ์ในอดีตอะไรที่ทำให้เขามองโลกด้วยท่าทีแบบนี้ และตอนแรกเขาไม่ได้เป็นคนคร่ำครวญ แต่เป็นคนคอยชั่งน้ำหนักความเสี่ยงก่อนจะลงมือเสมอ

อีกมุมที่ฉันชอบคือมุกตลกร้ายในบทพูดภายในหัวของเขา มันไม่ใช่มุกเพื่อทำให้คนอ่านหัวเราะเสมอไป แต่เป็นเครื่องมือที่เผยบุคลิกลักษณะ — การใช้ขันติและอารมณ์ขันปกป้องตัวเองจากความเจ็บปวด ฉากที่เขาเผชิญหน้ากับคนอื่นแล้วตอบกลับด้วยคำพูดสั้นๆ แต่หนักแน่น ช่วยขับให้บุคลิกของเขาชัดขึ้นกว่าเดิม ฉันมองเห็นคนที่พยายามยืนหยัดท่ามกลางสถานการณ์เหนือธรรมชาติ โดยยังคงความเป็นมนุษย์ไว้ได้ ไม่ว่าจะเป็นความกลัว ความอาย หรือความโกรธ ซึ่งทำให้ตัวละครนี้มีมิติและน่าเอาใจช่วยในแบบที่ต่างจากพระเอกหนุ่มตรงๆ ที่เราเห็นบ่อยๆ