โลกของนิยายสัมปรายภพในบ้านเรามีหลายมุม แต่ถ้าจะหาเล่มที่พล็อตซับซ้อนจริง ๆ ฉันมักนึกถึง 'ผู้พิพากษาแห่งยมโลก' เพราะมันเล่นกับชั้นเวลาและมุมมองผู้เล่าได้อย่างแสบสันต์
เรื่องนี้กระโดดไปมาระหว่างอดีต ปัจจุบัน และ
โลกหลังความตาย โดยแต่ละบทเหมือนเศษกระจกที่สะท้อนเหตุการณ์เดียวกันคนละมุม ฉันชอบวิธีที่ผู้เขียนไม่บอกความจริงทั้งหมดในครั้งเดียว แต่ค่อย ๆ ให้หลักฐานซ้อนกันแบบเป็นชั้น ๆ ทำให้ตอนอ่านเหมือนประกอบจิ๊กซอว์ที่มีชิ้นหายบางชิ้น
นอกจากนี้ตัวละครหลายคนมีความทรงจำที่ถูกแก้ไขหรือบิดเบือน การโต้ตอบกับโลกหลังความตายจึงไม่ใช่แค่การพบผี แต่กลายเป็นการไข
ปริศนาชีวิตและบาป-บุญของตัวละคร การจบแบบเปิดที่ให้คนอ่านคิดต่อเองยังทำให้ฉันนั่งไล่เชื่อมโยงรายละเอียดไปอีกนาน เหมาะกับคนที่ชอบพล็อตเยอะ ๆ และจิตวิทยาตบกันไปมา