18+

พฤกษาเหรอ ฉันมองหน้าเขา ตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดหัวและยังเจ็บตรงนั้นไม่หาย แม้แต่ตอนตื่นนอนเขายังหล่อเลย “ยัยแก้วหน้าม้าตื่น ๆ เธอเข้ามาในห้องฉันได้ไง” หน้าตาหล่อจริงแต่ปากหมา นี่แหละเสน่ห์ของเขา “นายท่อนไม้แหกตาดูด้วยนี่มันห้องฉัน” โมโห คนนะมาเรียกแก้วหน้าม้าได้ไง อายุแบบนี้ยังรู้อีกเหรอแก้วหน้าม้าคืออะไร จะว่าอะไรสักอย่างก็ว่าที่ทันสมัยหน่อยก็ไม่ได้ “เอ้ย” เขาร้องลั่นเพราะไม่ใช่แค่เขานอนอยู่บนเตียงของฉัน แต่ตัวเขายังทับอยู่บนร่างของฉันอีก เสื้อผ้าสักชิ้นก็ไม่มีติดกายทั้งคู่ รอยเลือดบนตัวตนของเขาและดอกไม้ของฉัน แล้วนัวกันอีท่าไหนเนี่ย ฉันก็ดันเผลอใจไปกับเขา เช้ามานี่ตอนตื่นเขาก็คงมานัวฉันอีก สภาพแบบนี้ทั้งคู่คงไม่ต้องบอกว่าอะไรเป็นอะไร คนหน้าซีดไม่เหลือมาดหนุ่มหล่อเดือนมหาวิทยาลัยก็คราวนี้แหละ “แม่งมันเกิดอะไรขึ้นวะ” ถ้าเขาบ่นขนาดนี้ก็คงจำอะไรไม่ได้ ช่างมันเถอะแก้ว ฉันได้แต่บอกกับตัวเอง แกได้งาบเดือนมหาวิทยาลัยนะ ครั้งแรกกับเดือนที่แกหลงรักมาตั้งสามปีนะ มันก็ไม่เลวใช่ไหมละ

คำโปรย เห็นแล้วใจสั่น อยากจับให้มั่นคั้นให้ตายคามือ เมื่อนางร้ายคนสวยอยากได้เชฟหนุ่มผมยาว อุปสรรคของเธอเยอะมากมาย เริ่มตั้งแต่ลูกสาวของเขาหรือน้องแมวบ้าน ๆ นามว่าสลิด แฟนเก่าที่เป็นรักแรกของเขา ว่าที่แม่สามีอีก อุปสรรคเยอะขนาดนี้ นางร้ายสายฝอ ของเราจะผ่านไปได้ไหม

“พี่วิน!...นี่มันอะไรกัน” รินลณีร้องออกมาอย่างตกใจ หัวใจเธอเต้นแรงเหมือนมันจะหลุดออกมาจากอก ร่างกายชาไปทั้งร่าง ไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงจะยืนไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะมาเห็นภาพแบบนี้ “พี่พัฒน์ ผมชอบพี่ ...รินณีเราเลิกกันเถอะ”นาวินก็ตกใจพอกัน ภาพที่เธอเห็นเขาคงปฏิเสธไม่ได้เพราะมันชัดเจนมากขนาดนี้...ชายหนุ่มได้แต่พูดว่า “ขอโทษ” “ไอ้เลว” รินลณีด่าออกไปทั้งน้ำตา..เธอวิ่งขึ้นรถไฟฟ้ากลับคอนโดมิเนียม โดยไม่ได้สนใจเสียงเรียกของนาวิน ส่วนระพีพัฒน์นะเหรอเขาก็ยังยืนเอามือล้วงกระเป๋าเสื้อกาวน์แบบไม่ได้สนใจอะไร นี่มันอะไรกัน มันคือโลกที่ชะนีแบบเธออยู่ยากจริง ๆ เธอกลับมาร้องไห้ต่อที่ห้อง ภาพอดีตของเธอกับนาวินไหลผ่านเข้ามาในหัวเธอไม่หยุด เพราะเขาเป็นเกย์ใช่ไหม? เธอกับเขาเลยเข้ากันได้ดี ไม่ว่าจะไปทำผม ชอปปิงเขาไม่เคยบ่น ไม่เคยว่ามันน่าเบื่อ

วันนี้วันแห่งความรักแต่ชีวิตรักของฉันจบลงเมื่อวาน วันเกิดของฉันเอง ของขวัญที่ได้รับกลับเป็นคำบอกเลิกอย่างเย็นชา ฉันเองเลือกผู้ชายไม่หล่อแล้วนะ เพราะไม่อยากมีชีวิตเหมือนเพื่อนคนอื่น ที่หลงคนหล่อจนเสียผู้เสียคน แล้วเป็นยังไง คนไม่หล่อแบบไอ้หมาเบียร์นั่นก็ทำให้ฉันเสียผู้เสียคนจนต้องเมาขนาดนี้ วันแห่งความรัก หึ! วันของคนไม่โสดแล้วคนโสดไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงอย่างฉันต้องมานั่งเมาอยู่อย่างนี้ไง เป้าหมายวันนี้ฉันต้องได้มีเซ็กซ์ ต้องได้ปลดปล่อย ขนาดของเจ้านั่นต้องไม่ต่ำกว่าห้าสิบสอง หรือมากกว่านั้น ฉันต้องการอะไรที่มากกว่านิ้วมือของตัวเอง ไอ้แฟนเก่าเฮงซวย ไอ้ผู้ชายหลอกลวง ใครจะคิดว่าจากที่จะมีผัวกลายเป็นว่า ว่าที่ผัวของตัวเองไปเป็นเมียของคนอื่น

เขาคือชายหนุ่มหล่อเหลาแต่ใครจะคิดว่าเขาจะมีปมด้อย และดันเป็นปมด้อยที่รักษาทางกายไม่ได้มันต้องรักษาทางจิตใจเท่านั้น เธอคือคุณหมอสาวสวย ผู้ซึ่งเคยทิ้งเขาไปเมื่อสิบปีที่แล้ว เจอกันหนนี้เขาจะไม่ยอมให้เธอหนีพ้น เขาคือตราบาปในใจเธอ ส่วนเธอก็ตราบาปในใจเขา ผู้หญิงแก่บ้า ได้แล้วก็ทิ้งกัน เด็กบ้า ใครจะคิดว่าอายุแค่สิบเจ็ดปี..นี่ฉันจะโดนข้อหาพรากผู้เยาว์ไหม หลังจากนั้นสิบปีผ่านไปเขาและเธอกลับมาเจอกันอีก ในฐานะ คุณหมอ กับ คนไข้

แฟนหนุ่มธงดำรุ่นซีเคร็ท จีบก็ย๊ากยาก พอจีบติดแล้วจะทิ้งขว้างก็ไม่ได้ ทั้งติดหนึบ ขี้น้อยใจ แถมขี้หึงอีกต่างหาก คุณเคยเป็นกันไหม หลงรักคนที่เป็นไปไม่ได้ หากเพียงเขาเป็นคนธรรมดาทั่วไปที่ต่างกันในเรื่องชนชั้นฐานะ ฉันคงจะไม่ทุกข์ใจแบบนี้ แต่ทว่าเขากลับเป็นคนที่ฉันไม่มีวันจะได้พบในชีวิตจริง ไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้ จะจับมือหรือสัมผัสกันก็ไม่ได้ ทำได้เพียงเฝ้ามองเขาผ่านหน้าจอโทรศัพท์เท่านั้น คำว่ารักที่ออกมาจากปากของตัวละครหนุ่มธงดำในเกมที่เคยทำให้ใจหวั่นไหว พอมาตอนนี้กลับกลายเป็นดั่งของมีคมที่กรีดแทงที่หัวใจ ฉันรู้ว่ามันเป็นเพียงบทสนทนาอัตโนมัติของเกม แต่ทว่าหัวใจของฉันมันกลับสั่นไหวขึ้นทุกที นับวันฉันก็ยิ่งโหยหา และถลำลึก….. เอลิออส ฉันรักนายเหลือเกิน ทำไมฉันถึงจริงจังขนาดนี้กันนะ ทั้ง ๆที่นายเป็นแค่ผู้ชายในเกมจีบหนุ่มเท่านั้น ความรักที่มีต่อนายมันมากขึ้นทุกที มันมากเกินที่ฉันจะทานทนไหว ฉันคงทนเล่นเกมนี้ต่อไปอีกไม่ได้แล้ว เพราะมันเหมือนฉันจะกลายเป็นบ้าเข้าไปทุกที เพราะงั้น ฉันจึงตัดสินใจที่จะลบเกมทิ้ง และหวังว่า ฉันจะลืมนายได้ในเร็ววัน ลาก่อนที่รักของฉัน

ภาคมองหน้าเลขาบนตัก ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ แต่ตอนนี้กูขอเอาก่อนได้ไหมวะ ตอนนี้เขาแข็งจนทนไม่ไหว อะไรก็ได้ไม่ว่าจะมือ จะรู จะอะไรก็ช่าง..แม่ง! ขอกูแตกก่อน ไม่ได้แตกมานาน คนที่เคยคิดว่าจะไม่กินไก่ของตัวเองชักเริ่มร้อนรน "ไม่พูดก็ไม่พูด ช่วยหน่อยได้ไหม มือก็ได้" ภาคขออย่างหน้าไม่อายเพราะ ตอนนี้เขาไม่ไหวแล้ว "ทำยังไงคะ" รริดาหันหน้าไปมองเขา ดูจากอาการปวดร้าวของเขาแล้ว เธอก็สงสารเขาไม่ใช่น้อย แค่ใช้มือก็คงพอได้ เธอก็เคยดูมาบ้างในคลิปโป๊ต่างๆ ที่มีการใช้มือ "ผมขอถอดกางเกงก่อนนะ" ภาคถอดเสื้อกับกางเกงพาดไว้กับราวแขวนผ้า จากนั้นเขาก็มานั่งพิงหัวเตียง "..." รริดามองผู้ชายที่สวมกางเกงในบรีฟสีขาว แบบรัดแน่นพอดีตัวจนมองเห็นอะไรต่ออะไรที่ขดเป็นลำอยู่ภายใต้กางเกงใน ไหนบอกว่าไม่แข็งไง นี่มันขยายเต็มตัวแล้วมั้ง เพราะปลายหัวพ้นขอบกางเกงในออกมาแล้ว "คุณ ถอดชุดไหม เดี๋ยวชุดยับ" เขาถาม "ไม่! ฉันแค่ใช้มือชุดจะยับได้ไง"

Hazel was a detective working on case involving a serial killer and she mistakenly catches the sister of the billionaire Atlas Barrette. The minute they cross path, she realise that Atlas Barrette was the same homeless boy whom she knew ten years back. Hazel hates both love and lies and now when she's pretty sure that Atlas lied to her in the past about his real identity, she couldn't stop herself from hating him. But for Atlas, she was the reason for his existence. Nothing changed for him in all those ten years and now he couldn't stop himself anymore. Sexual tension, haunting memories, betrayal, broken wounds and a sparking feeling igniting between them but now they both aren't the same anymore. Will Hazel ever be able to love him? How far can Atlas go for her?

เธอ ผู้ต้องใช้หนี้เขาถึงยี่สิบล้านด้วยร่างกายของเธอ เขา ผู้มีคู่หมั้นคู่หมายอยู่แล้ว ความรักต้องห้ามระหว่างท่านประธานหนุ่ม กับ ลูกหนี้สาวจะเป็นอย่างไรต้องติดตามในท่านประธานร้อนเร่า ******************** สำหรับชีวิตเธอควรจะเป็นนางฟ้าตกสวรรค์หรือหงส์ปีกหักก็คงไม่เกินจริง จากชีวิตคุณหนูบ้านรวย ไฮโซคนดัง แค่เพียงไม่กี่เดือนเธอแทบจะไม่เหลืออะไรเลย คุณพ่อของเธอเป็นนักการเมืองใหญ่ ถูกยึดทรัพย์ และท่านชิงฆ่าตัวตายตั้งแต่คดียังไม่ตัดสิน ส่วนคุณแม่ก็ด่วนจากไปตั้งแต่เธอยังเด็ก หลังจากเธอเดินเรื่องขึ้นโรงขึ้นศาลอยู่หลายต่อหลายเดือน สุดท้ายเพื่อรักษาบริษัทฟู้ดดีไซน์ของตนเอง เธอต้องหาเงินมาซื้อหุ้นอีกครึ่งหนึ่งของผู้เป็นพ่อ ก่อนที่บริษัทจะกลายเป็นของคนอื่น

"ผมชื่อภัทร คุณชื่อเพื่อนแพรใช่ไหม ผมขอชี้แจงง่ายๆ แล้วกันนะครับเวลา หกเดือนที่คุณอยู่ในฐานะแฟนผม คุณไม่สามารถคบใครได้เพราะมันจะสร้างความเสื่อมเสียมาให้ผม ผมจะไม่ทำอะไรล่วงเกินคุณในที่รโหฐาน" "เดี๋ยวค่ะ ถ้าที่ไม่รโหฐานละคะ" เพื่อนแพรยกมือถาม "อ๊าวคุณ เราเล่นเป็นแฟนกันก็ต้องมีกอดกันบ้างตอนอยู่ข้างนอกเพื่อความสมจริง" ภัทรพูดกลั้วเสียงหัวเราะ "เดี๋ยว...ก่อนจะไปถึงตรงนั้น ทำไมคุณเลือกฉัน" "คุณขี้เหร่ดี" เขาตอบหน้าตาเฉย