8

ในโลกนี้ไม่มีใครสามารถย้อนกลับไปแก้ไขความผิดพลาดในอดีตได้ มนุษย์จึงจำเป็นต้องเรียนรู้การให้อภัย การให้อภัยทำให้ตระหนักถึงความมนุษย์ในฐานะสิ่งมีชีวิตที่ไม่มีวันสมบูรณ์แบบ ทุกคนมีโอกาสทำเรื่องผิดพลาดได้ทุกขณะ แต่ความผิดพลาดเหล่านั้นสามารถเรียนรู้ ทำความเข้าใจและหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดกระทำผิดซ้ำในอนาคต เมื่อปล่อยวางอดีตไว้ได้จะทำให้มีเวลาโฟกัสกับสิ่งสำคัญในชีวิตมากขึ้น เป็นการให้โอกาสตัวเองใช้ความผิดพลาดเป็นประสบการณ์ เรียนรู้ที่จะเติบโตและก้าวไปข้างหน้าโดยไม่เสียใจและเจ็บปวดอีกต่อไป นิยายเรื่องนี้จะพาคุณนักอ่านพบกับเรื่องราวความรัก ความแค้น และความผูกพันของตัวละครที่เป็นโศกนาฎกรรมความรัก และเป็นเรื่องแรกของผู้เขียน นาม “ลันลาบายหมายเลขแปด” เรื่องราวจะเป็นอย่างไร ฝากติดตาม และคอมเม้นท์ติชมกันได้เน่ออออ

เรื่องราวของ 'ไอ้กาน' นักศึกษาทุนมหาลัยคิงส์เวล มหาลัยเอกชนชื่อดังระดับประเทศที่วันดีคืนดีดันขี่มอเตอร์ไซค์ไอ้นวลลูกรักไปเฉี่ยวเข้ากับรถสปอร์ตหรูสีเหมือนขี้ ก่อนที่เจ้าของรถที่มีผมสีเดียวกับรถจะเรียกร้องค่าเสียหายของกระจกข้างเดียวถึง 8 แสนบาทไทย นำมาซึ่งการให้ไอ้กานมาช่วยทำวิจัยจบ เพราะไอ้รุ่นพี่หัวขี้มันดันเรียนมหาลัยเดียวกับเขา แถมยังอยู่คณะเดียวกันอีกด้วย งานนี้พรหมลิขิตหรือจะสู้ส้นเท้าลิขิต ชีวิตที่เคยสงบสุขของไอ้กานต้องพังลงเมื่อรู้จักกับรุ่นพี่ปี 8 อย่าง 'ไอ้ธีต์' ไอ้หัวขี้ที่เขาเหม็นขี้หน้ายิ่งกว่าขี้ในส้วม

เวลาเกือบสามทุ่มเห็นจะได้...ตอนที่เธอเดินเข้าไปในโรงสี ด้วยชุดนักศึกษาสวยงาม “พี่ขุน!” เธอเอ่ยเรียกด้วยน้ำเสียงห้วนสั้นให้อารมณ์หยิ่งยโสนิดหน่อย ขณะที่นายขุนทดกับลูกน้องสองสามคนกำลังตรวจเช็คความเรียบร้อยของงานตรงหน้า ข้าวเปลือกกองโตเป็นภูเขาหลายลูกตั้งอยู่ภายใต้แสงไฟสีส้มสลัวของโกดังขนาดใหญ่ “อ้าวคุณหนู” นายขุนทดหันมองเธอ ด้วยสายตาเป็นประกาย ความสวยและน่ารักของเธอเป็นเหมือนของขวัญของพวกคนงาน เธอรู้ดีว่าคนงานพวกนี้เอาเธอไปย่ำยีในความฝันและจินตนาการเสมอ “จะปีใหม่แล้ว ทำไมยังทำงานกันอยู่คะ ไม่หยุดงานไปเที่ยวกันเหรอ” “อ๋อ เป็นความสมัครใจน่ะครับ ใครทำงานช่วงสองสามวันนี้จะได้โบนัสพิเศษ ผมกับคนงานพวกนี้ไม่มีลูกเมียให้กลับไปหา เลยอยู่ช่วยงานเถ้าแก่ดีกว่า” “งั้นเหรอ?” ดวงตาสวยกวาดมองไปทั่ว เห็นคนงานหลายคนยังคงทำงานไปเรื่อย “ขยันกันจริง ว่าแต่ คืนนี้ทำงานกะกลางคืนกันกี่คนล่ะ?” “8คนครับ รวมทั้งผมด้วย คุณหนูมีอะไรจะใช้งานพวกผมรึเปล่าครับ” มีสิ...เธอมีงานจะให้คนงานพวกนี้ทำแน่นอน

พระเอกและนางเอกได้เจอกันเพราะแมวตัวโปรดของนางเอกวิ่งเข้าไปนอนอยู่ในบ้านพระเอก พระเอกหลงรักนางเอกตั้งแต่แรกเจอ แล้วทั้งสองก็ห่างหายไปจากชีวิตกันและกันด้วยเหตุผลบางอย่าง ตลอดเวลาหลายปี พระเอกไม่เคยลืมนางเอก แต่นางเอกกลับลืมเขาไปแล้ว จนกระทั่งนางเอกได้มาทำงานเป็นเลขาของพระเอก ทั้งสองจึงได้เจอกันอีกครั้ง พระเอกจึงหาวิธีทำทุกอย่าง เพื่อให้ได้ครอบครองทั้งตัวและหัวใจของนางเอก นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเกี่ยวกับความรักต่างวัย เจ้านายหนุ่มและเลขารุ่นพี่ ที่อายุห่างกัน 8 ปี และมีแมวน่ารักที่เป็นเหมือนพรหมลิขิต ทำให้คนทั้งสองได้เจอกันและรักกัน

ปีที่ 8 ของการคบหาดูใจกับฟู่จิ่ง หลินเหยียนกลับต้องเข้าโรงพยาบาลเพราะอาการป่วย วันแรกที่ออกจากโรงพยาบาล หลินเหยียนบังเอิญได้ยินบทสนทนาระหว่างฟู่จิ่งกับพี่สาวของเธอขณะเดินอยู่ตรงทางเดิน "ฟู่จิ่ง นายบ้าไปแล้วหรือไง? นายแอบเอากระดูกสันหลังของหลินเหยียนไปให้ฉีชูหร่านจริงๆ เหรอ?" "ทั้งๆ ที่นายก็รู้ว่าหลินเหยียนร่างกายไม่แข็งแรง แต่ยังโกหกเธอว่าเป็นแค่โรคกระเพาะแล้วให้เธอเสี่ยงอันตรายทั้งอย่างนั้น?" ฉีชูหร่านเป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่เด็กของฟู่จิ่งที่เขาแอบรักมานานหลายปี หลินเหยียนไม่ได้ร้องไห้หรือโวยวาย เพัยงยกโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายหาพ่อกับแม่ที่อยู่ต่างประเทศ และตอบตกลงเรื่องการแต่งงานทางธุรกิจกับตระกูลลู่ทันที...

องศา หนุ่มหล่อ พ่อรวย ที่ครองตำแหน่งประธานบริษัทอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่ที่สุดในประเทศ เขาครองความโสดความซิงมายาวนาน30ปี จนวันนึงที่เขาต้องเสียความบริสุทธิ์ให้กับน้องสาวเพื่อนสนิทของเขาอย่างพราวฟ้า หญิงสาวรุ่นน้องที่อายุห่างกับเขาถึง8ปี เขาถามหาความรับผัดชอบจากเธอ โดยการขอคบเธอเป็นแฟน หลังจากความสัมพันธ์ในคืนนั้น ทั้งตัวและหัวใจขององศาก็ถูกพราวฟ้าครอบครองจนหมด ไม่เหลือที่ว่างให้ใครได้อีกเลย

สาวไทยมาเกิดใหม่เป็นคุณหนูทองพันชั่งจวนเสนาบดีกรมพิธีการ โลกใหม่ที่ไช่เซียงฮวามาเกิดนั้นเป็นโลกแห่งเทพเซียน ปีศาจ พลังธาตุดิน น้ำ ลม ไฟ และธาตุหายากเช่นสายฟ้า มิติธาตุและมืด นางเชื่อว่าการที่ตนยังมีความทรงจำของชาติที่แล้วอยู่เพราะมีที่มาไม่ธรรมดา หลังจากรอมา 8 ปีก็ปรากฏ คืนของวันปลุกพลังธาตุ เทพแห่งดวงชะตาได้มอบตำราพิเศษให้นาง เล่มหนึ่งคือตำราสวรรค์หมื่นบุปผา อีกเล่มหนึ่งคือตำราชะตาคาด (การณ์) เพียงแค่ร่างกายมีพลังธาตุก็น่าตื่นตาตื่นใจคนจากยุค 2000 แล้ว นี่นางยังได้ครอบครองตำราสวรรค์อีก ...สกิลนางเอกยังโกงได้อีก!!!

มังกร หนุ่มหล่อหน้าใสลูกชาวไร่ชาวนา อายุ 22 ปี ที่ได้รับทุนเรียนดีจนจบมหาวิทยาลัย ได้แบกร่างกายพาหัวใจอันแตกสลายกลับบ้านเกิดทันทีในวันที่จบการศึกษา เพราะบิดามารดาได้เสียชีวิตกระทันหันทั้งคู่หลังจากกลับจากการนำข้าวไปขายและโดนสิบล้อที่เบรคแตกเสียหลักพุ่งชนรถของพ่อแม่ของมังกร เมื่อสูญเสียพ่อและแม่ไปอย่างกระทันหันเขาจึงกลับบ้านเกิดเพื่อไปทำไร่ทำนาสานฝันของพ่อแม่และนำความรู้ที่ได้เรียนมากลับมาพัฒนาที่ดินมรดกในบ้านเกิด หากแต่ว่ามังกรยังไม่ทันได้ทำอะไรเขากลับตายลงอย่างไม่ทันตั้งตัว ตายแบบไม่ตั้งใจและไม่เต็มใจที่สุด เขาจำได้เพียงแค่ว่าหลังจากเดินทางกลับมาถึงบ้านเกิดเขาได้ไปไหว้พ่อกับแม่ที่วัดในหมู่บ้าน แล้วก็กลับมานอนแต่พอเขากลับตื่นขึ้นมาในร่างของเด็กชาย อายุ 8ขวบ กับบ้านพุๆพังๆ เขาตื่นมาในร่างของคนอื่นไม่พอ แล้วเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่นี่มันที่ไหน และใครพาเขามา แล้วมังกรจะทำยังไงต่อไปกับชีวิตที่อยู่ในร่างเด็กชายยากจนคนนี้ มาติดตามชีวิตใหม่ของมังกรกันต่อไปค่ะ

เรียกข้าว่าพระสวามีสิ อย่าเรียกเสด็จอา มิเช่นนั้นข้าไม่หยุดเพียงรอบเดียวแน่เยว่ซิน!! มาอีกแล้วค่าๆๆๆ เรื่องใหม่อุ่นๆ (พร้อมอุ่นเตียง อั๊ยย...) ท่านอ๋องคนที่ 3 ออกแนวเสด็จอาที่อายุน้อย เรื่องนี้พระเอกเป็นเสด็จอาของนางเอก แต่อายุต่างกันแค่ 8 ปี ส่วนที่มาที่ไป...ก็ต้องติดตามกันนะคะ ท่านอ๋องของเราขี้หวงหลานสาว(ปลอมๆ)ของตัวเองม๊ากกกก หวงแหละ แต่ปากแข็ง เรื่องความรักที่ดูเหมือนจะง่าย แต่.... .....เรื่องมันไม่ได้ง่ายๆแบบนั้นน่ะสิ มีทั้งมือที่ 3 4 5 ไหนจะเรื่องสาเหตุการตายของพ่ออีก ติดตามต่อได้ในเรื่องเลยจ้า...... บอกไว้ก่อนว่าทั้งเรื่องมีแต่เรื่องรักๆใคร่ๆ ไม่ดราม่านะคะ

เรื่องราวของรักต่างวัยที่อายุห่างกัน 1 ทศวรรษเศษ 12 ปีก่อน... เด็กน้อยวัย 8 ขวบ ดันอยากเป็นแฟนกับพี่ชายที่แสนดีวัย 20 ปี ซะงั้น เพราะอะไรกันล่ะ? เขาก็แสนจะเอ็นดูเธอเสมือนน้องสาวคนหนึ่ง จึงพยายามหาวิธีพูดเชิงถนอมน้ำใจเด็กน้อยไปก่อน โดยรับปากสัญญาว่าจะยอมเป็นแฟนด้วย หลังเธอเรียนจบมหาวิทยาลัย ตอนนั้นคิดแค่ว่า เมื่อเธอโตขึ้นอีกหน่อยก็คงจะลืมไปเอง...แต่ไม่! 12 ปีต่อมา... ปีสุดท้ายก่อนเรียนจบ เธอมาทวงสัญญาใจที่เคยให้ไว้ แต่เขากลับทำเป็นงงว่าคือสัญญาอิหยัง? จึงมีการประชันฝีปากกันเกิดขึ้น ซูมี่ : ต่อให้ต้องบุกน้ำลุยไฟ ยังไงพี่อลันก็ต้องเป็นแฟนกับซูมี่ อลัน : หลิน ซูมี่! ซูมี่ : สัญญาต้องเป็นสัญญาค่ะ แม้ว่าในตอนนี้พี่จะไม่รู้สึกอะไรกับซูมี่เลยก็ตาม ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของซูมี่ที่จะทำให้พี่รู้สึกเอง