Aks

Adeline has been in love with Blake Rhodes for as long as she could remember-twelve years of silent yearning turned into three loveless years of marriage. She has always wanted him to return her love. However, Blake's heart is clouded by manipulation and misunderstandings, with the shadows cast by Adeline's half-sister Rebecca. Unknown to Blake, it is not Rebecca who is dying but Adeline. Adeline has stage four cancer, a secret she holds tightly, even as Blake is forcing her to give her blood-and a kidney-to save Rebecca. So, while Rebecca is faking being ill for Blake, Adeline keeps the pain to herself and silently suffers by sacrificing all her possessions for the man who doesn't perceive her value.

Maya Beckham was Oscar Francis's first love. After four long years abroad, she had assumed any feelings he once held for her had turned to dust. Yet when she returned to Elminas, he proposed. Everyone swore Maya was the love of his life—his one true love, his everything. Touched beyond words, she finally gathered the courage to say yes. …Until the day she discovered Oscar secretly marrying her half-sister, Diana Beckham. She stormed toward him like a woman possessed, her voice trembling with rage. "Explain." Oscar met her fury with infuriating calm. "You vanished without a word four years ago. Diana stayed. Now she's dying—this is her last wish. How could I refuse?" Maya's lips curled into a faint, unreadable smile. What Oscar didn't know? She was the one diagnosed with a difficult illness back then. Later, Maya got into an accident and forgot Oscar entirely. Oscar broke down. Day after day, he pounded on her door like a madman, begging her to remember.

Sa kaarawan ng anak ko, ang asawa ko ay hiniling sa kanyang first love na sunduin ang anak namin sa bahay. Noong nagpupumilit akong tumanggi na payagan siyang umalis, nagkaroon ng malaking sunog sa hallway habang nag-aaway kami. Tinamaan ako ng mga bumabagsak na piraso ng nasusunog na kahoy, at nagsimulang tumulo ang dugo mula sa ulo ko. Pero, ang anak ko ay ligtas habang nakahiga sa ilalim ko. Ang asawa ko, na bumbero, ay iniligtas kami. Pero ang binigyan niya ang nag-iisang gas mask sa kanyang first love. “Mahina ang pangangatawan ni Miss Leia. Ama, pakiusap ilabas mo muna siya. Ma, hintayin mo na iligtas ka ng ibang mga bumbero!” Pinanood ko silang umalis habang nakangiti ako ng ng mapait. Mukhang pareho na nilang nakalimutan na may matinding asthma ako at ang katotohanang mamamatay ako dahil wala akong gas mask.

Noong tinanong ako ng aking ama kung sino ang gusto ko pakasalan para sa kapakanan ng alyansa ng aming pamilya, iba ang pinili ko sa buhay na ito. Hindi ko na pinili si Leonardo Vittorio. Sa halip, pinili ko ang nakatatanda niyang kapatid, si Ivan Vittorio. Mukhang naguluhan ang ama ko. Alam nga naman ng lahat sa Chicago na lumaki kami ng magkasama ni Leonardo. Sampung taon ko siyang hinahabol. Bilang nakatatandang anak na babae ng pamilya Lucien, matagal ng nakaukit ang pangalan ko sa tabi ng kanyang pangalan para sa listahan ng mga arranged marriage. Naniniwala na ang pagsasama namin ay nakatadhana. Habang inaalala ang nakaraan kong buhay, pinilit ko ngumiti ng mapait. Dati, pinakasalan ko si Leonardo tulad ng matagal ko ng hinihiling. Pero makalipas ang aming kasal, hindi niya ako ginalaw kahit isang beses. Ang akala ko may sakit siyang hindi niya masabi at nagpakahirap ako na pagtakpan siya. Sa ika-anim na anibersaryo ng aming kasal ko nalaman ng buksan ko ng hindi inaasahan ang kahadeyero niya. Sa loob, may maayos na litrato niya kasama ang ampon na babae na nagmakaawa ako sa ama ko na ampunin. Sa mga litratong iyon, may dalawang taong gulang na batang lalaki din–ang anak nila. Masaya silang pamilya ng tatlo. Doon ko napagtanto sa mga oras na iyon. Hindi sa may sakit siya. Hindi niya inisip na asawa niya ako. Para mapalayas ako, nagplano sila ng ampon kong kapatid para ako’y patayin. Ngayon at nabigyan ako ng ikalawang pagkakataon, pinili ko na ibigay sa kanila ang blessing ko. Pero noong naglakad ako sa simbahan suot ang aking wedding dress, habang nakapatong ang braso ko sa braso ni Ivan, pumasok si Leonardo bigla ng may dalang baril. Mukha siyang baliw at wala sa kontrol. “Madeline!” Paos ang boses niya at halos maputol. “Ang lakas ng loob mo?”