Buod Ng Kabanata 4 El Filibusterismo

After losing his beloved fiancée to an accident; Jaden Keystone, the youngest billionaire in the country closes his heart never to be opened again. Nineteen year old Anna Alexander isn’t everyone’s favorite girl but everyone’s topic when it comes to gossip. Being beautiful, smart, audacious and ridiculously stubborn weren’t qualities that made up a woman and ironically; the last person to care about this opinions was Anna. If life could spiral in the wrong direction; living in the Keystone Villa preparing to get married to rich and mean Jaden wasn’t definitely the direction Anna thought life could spin to. Her determination to save her father, his compromise to save his family’s name; the two bitter souls were not trying to make their marriage work. But when Jaden barges into Anna undressing and finds it hard to take his eyes off her; their relationship further spirals into the unknown. Surrendering to a lifetime of animosity or opening their hearts; were options for Jaden and Anna.

Di pesta pertunangan Gea jatuh ke kolam, tetapi sang tunangan malah menyelamatkan adiknya. Pesta berantakan, sempat viral dan namanya telah rusak. Demi memperbaiki nama, Gea menikahi seorang kuli yang baru saja ia temui. Siapa sangka, bukan sembarang. Ternyata dia ....

perjalanan seorang gadis yang mencari keberadaan bapak kandung. setelah ketemu justru sempat ditolak kehadirannya. ini membuat gadis itu sakit hati dan ingin membalas bapak dan ibu tirinya.

นางพบเขาเมื่อตอนไร้หนทางเลือก จึงยอมตกลงเป็นคณิกาของเขาเพียงเพื่อหนีจากหอนางโลม ใครจะรู้ว่าถูกฟ้ากำหนดให้มาพบกับท่านอ๋องเอวดุที่ต้องการนางไม่สิ้นสุดเช่นนี้กันเล่า!! สวัสดีค่ะรี้ดที่น่ารักทุกคน เรื่องนี้เป็น 1 ใน 4 สุดยอดบุรุษแห่งต้าเฉิน เป็นนิยายที่ไร้ต์เขียนและดองในไหอยู่นานกว่าจะนำมาเผยแพร่ค่ะ นิยายต่อเนื่อง 4 เรื่อง 4 ท่านอ๋องของแต่ละเมือง นิยายจะมีตอนไม่มากไร้ต์พยายามจะให้จบประมาณไม่เกิน 40 ตอน / เรื่องนะคะ ( มี E-book แล้วนะคะเรื่องนี้) ว่าแล้วก็ ไปลองตามอ่านกันดูนะคะ เนื้อเรื่องไม่ได้มีปมมากมาย เน้นความรักชายหญิงเบาๆ ไม่เน้นดราม่านะคะ เป็นสายสุขนิยมจ้าาา

เรื่องราวความรักสุดเร่าร้อนใจของรุ่นพี่วิศวะปี 4 กับรุ่นน้องแพทย์ศาสตร์ปี 2 ทั้ง 4 คน 2 คู่อย่าง ‘เสือ’ ที่ได้รับฉายาว่าเสือร้ายตัวท็อปวิศวะ หล่อเหลาแพรวพราวและร้ายกาจสมฉายานาม แต่กลับโดนน้องสาวเพื่อนสุดเฉิ่มเพื่อนอย่าง ‘ส้มหวาน’ ทำให้เสียอาการขึ้นมาเสียได้ เพราะโดนรุ่นพี่ที่ชอบปรามาสเธอว่าสวยแต่จืดชืด ส้มหวานจึงอยากได้คั่วหนุ่มฮอตตัวท็อปมาครอบครองให้ได้ แต่ใครจะรู้ว่าเธอจะถลำลึกกับเขาและตกอยู่ในสถานะที่ไม่ชัดเจน ‘สิงห์’ รุ่นพี่วิศวะปี 4 พี่ชายของส้มหวาน หนุ่มหล่อปากร้ายแต่อบอุ่นผู้รักฟุตบอลเป็นชีวิต ถูกสาวสวยจอมยั่วตามจีบแบบรุกหนักไม่ให้พักหายใจหายคอ แต่แฟนเก่าเขาคุมกำเนิดเขายังลืมไม่ได้ แต่ ‘เจ้าหญิง’ ที่ตามจีบแบบเปิดเผยไม่หวั่น แม้เธอจะถูกข่าวลือว่าทำแอคลับหรือเป็นแอคเค่อสาวสุดเซ็กซี่ก็ตาม แต่ใครจะรู้ว่าวันหนึ่งเขาจะนัดเจอสาวแอคเค้าน์ลับนามว่า ‘QUEENYUPIE’ ที่เจอกันนานวันเข้าก็เริ่มสงสัยว่าใช่คนที่คิดไว้หรือเปล่านี่สิ

พันธะร้ายแสนรัก ความจริงแล้วการที่เขากลับมาที่ไทยในครั้งนี้เขาไม่ได้จะมาสร้างครอบครัวกับเธอหรอกนะ แต่เขาตัดสินใจดีแล้วว่าเขาอยากจะมาหย่ากับเธอเพราะตอนนี้เขาโตขึ้นแล้ว โตขึ้นมากกว่า 4 ปีที่แล้วและผ่านเรื่องราวที่เจ็บปวดที่สุดในชีวิต เขาอยากจะเป็นคนที่กล้าตัดสินใจด้วยตัวของเขา เขาจะไม่ยอมอยู่ใต้อาณัติขอพ่อหรือย่าของเขาอีกแล้ว “ผมตัดสินใจแล้วนะ” สายตาคู่คมจ้องสบตาของเธอด้วยแววตาที่แน่วแน่ “ผมว่าเราหย่ากันเถอะ” รอยยิ้มที่อยู่บนใบหน้าของเธอกลับเลือนหายไปในทันทีเหมือนคำพูดของเขานั้นกระชากทั้งความสุขและความปรารถนาของเธอให้หลุดออกไปจากชีวิตโดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว “คุณว่าอะไรนะ” “เราไม่ได้รักกันและผมคงจะอยู่กับคุณในฐานะสามีต่อไปไม่ได้ ผมทำไม่ได้จริง ๆ มันทรยศความรู้สึกของผม” คำพูดของเขามันทำให้เธอขัดใจเป็นที่สุด เธอไม่ได้เสียใจที่เขาพูดว่าเราไม่ได้รักกันเพราะความจริงมันก็เป็นอย่างนั้นแหละ ตั้งแต่ที่จดทะเบียนสมรสกันมา 4 ปีก็ไม่ได้เจอหน้าค่าตากันเลย เธอเพิ่งจะมาเห็นหน้าของสามีที่จดทะเบียนด้วยก็วันนี้นี่ “ฉันไม่หย่า”  

'พริก' มีเพื่อนชายรายล้อมถึง 4 คน แต่ใจกลับสั่นไหวกับคนคนเดียวตลอด 4 ปี ความสัมพันธ์ที่ไม่มีทางข้ามขั้น 'เพื่อน' แต่เพราะความชิดขยับเคลื่อนเข้าใกล้ ความรู้สึกที่ข้างในก็เริ่มจะคุมไม่อยู่หนักขึ้นทุกที

Después de la muerte de su amada, Leandro Fuentes me odió durante diez años. Intenté acercarme a él de todas las formas posibles, pero él solo me lanzaba una sonrisa helada. —Si de verdad quieres agradarme... mejor muérete. Aquella frase me atravesó el pecho como una daga. Pero el día que un camión se lanzó contra mí, fue él quien dio su vida para salvarme, muriendo en un charco de sangre. Antes de cerrar los ojos para siempre, me miró profundamente y dijo, con voz entrecortada: —Si tan solo... nunca te hubiera conocido. En el funeral, la madre de Leandro, doña Eugenia, se aferraba a su retrato mientras las lágrimas le nublaban la vista. —¡Yo debí dejarlo estar con Clarisa! ¡Nunca debí forzarlo a casarse contigo! Su padre, don Ernesto, me fulminó con la mirada, y, con la voz cargada de rabia, añadió: —¡Leandro te salvó tres veces! ¡Era un hombre excepcional! ¡¿Por qué no moriste tú en su lugar?! Todos, absolutamente todos, lamentaban que él se hubiera casado conmigo. Incluso yo. Me echaron del funeral como si fuera una ladrona de paz. Sin rumbo, como un alma errante, caminé sin saber a dónde ir. Tres años después, un avance científico rompió las barreras del tiempo: se creó una máquina capaz de llevarnos al pasado. Y yo... yo volví. Esta vez, decidida a no volver a cruzarme con Leandro, a dejar que él y Clarisa estén juntos. Esta vez, haré feliz a todos... aunque eso signifique desaparecer de sus vidas.

Adoptado como yerno, llevó una vida miserable. En el momento en que ganó el poder, tanto su suegra como su cuñada se arrodillaron frente a él.Su suegra le suplicó: "Por favor, no dejes a mi hija".Su cuñada dijo: "Cuñado, me equivoqué ..."

เตยหอมเป็นแค่ผู้อาศัย ไม่ต่างจากกาฝากของครอบครัว หน้าที่ก็คือต้องทนรองมือรองเท้าให้กับเจนจิราลูกสาวของผู้มีพระคุณ และเมื่อผู้มีพระคุณต้องการให้หล่อนปลอมตัวเป็นเจ้าสาวเพื่อมอบพรหมจรรย์ให้กับเจ้าบ่าวในค่ำคืนแต่งงานแทนลูกสาวผู้สำส่อนของพวกตน หล่อนก็ไม่อาจจะปฏิเสธได้ หลังจากค่ำคืนอัปยศนั้นผ่านพ้นไป หล่อนก็ถูกส่งตัวไปจนไกลแสนไกล 4ปีผ่านไป... หล่อนจำใจต้องเดินทางกลับมาเมืองไทย เพื่อร่วมงานศพของเจนจิราที่ฆ่าตัวตาย และหล่อนก็ได้พบกับเขาอีกครั้ง อเล็กซิส โอคอนเนอร์ เขาคือพ่อของลูกสาว... แต่เขาจะไม่มีวันรู้ความลับนี้หรอก แม้ว่าลูกสาวจะถอดแบบมาจากเขาราวกับแกะก็ตาม "เอ่อ... คุณมีธุระอะไรกับฉันเหรอคะ" เขายืนอยู่หลังบานประตูไม้ที่หล่อนเพิ่งเปิดออก "ฉันเอาต่างหูมาคืนเธอน่ะ" เขายื่นต่างหูข้างที่หล่อนพยายามหามาตลอดสี่ปี แต่ก็หาไม่เจอ "ขอบคุณค่ะ" "ไม่ทราบว่าคุณเจอมันที่ไหนเหรอคะ" "บนเตียง..." น้ำเสียงของเขาแผ่วเบา แต่มันกลับทำให้สันหลังของหล่อนเย็นวาบ "ในคืนแต่งงานของฉันกับเจนจิรา เมื่อ 4ปีก่อน"