Okay Then

Si Isabel Herrera ay may tinatakasan na nakaraan. At sa murang edad na labing-siyam ay nagsimula na siyang magpalipat-lipat ng tirahan kasama ang kaniyang anak na lalaki at yaya Lorna na itinuring niya ng parang tunay na ina simula nang pumanaw ang kaniyang biological mom na si Elina. Pagod na pagod na siya sa ganoong routine subalit sa kagustuhang takasan ang bangungot ng kaniyang nakaraan ay wala siyang nagawa kung 'di ang gawin iyon. Nakatatak na sa isipan ni Isabel na hinding-hindi siya magpapapasok ng kahit na sinumang lalaki sa kaniyang buhay kaya lahat ng nanliligaw sa kaniya ay binabasted niya lang. Kahit nga pagkakaibigan lang ay hindi niya pinapahintulutan ang mga ito. Ayon pa nga sa kaniya ay okay lang mamatay siya na walang ibang lalaki sa buhay kung 'di ang anak niya lang . Subalit isang gabi, habang sinusubukang tumakas sa isang birthday party ng kaniyang kasamahan sa trabaho na ginanap sa isang engrandeng hotel ay bigla na lamang may humila sa kaniyang matipuno at ubod ng gwapong lalaki. Sobra-sobra ang pagpupumiglas na ginawa niya sa mga sandaling iyon pero dahil mas malakas ito ng ilang beses sa kaniya ay walang kahirap-hirap siyang nadala ng lalaki sa isang malawak at engrande ring silid. At doon isang mainit at masarap na gabi ang kanilang pinagsaluhan. Napamura pa siya sa isipan kinaumagahan nang bigyan niya ito ng huling sulyap bago umalis. Ang lintik naman kasi, hindi manlang nabawasan ng kahit kaunti ang kagwapuhan kahit tulog at gulo-gulo ang buhok dahil sa pagkakasabunot niya. Hindi makapaniwala si Isabel sa pangyayaring iyon. Hindi niya akalaing ganoon na lamang siya kabilis na bumigay sa lalaking kahit pangalan ay wala siyang kaide-ideya. Lingid sa kaniyang kaalaman na ang lalaking iyon na kaniyang nakatalik ay isa pala sa dahilan kung bakit patuloy siyang tumatakas sa nakaraan.

Lumipat ang kaniyang kaluluwa sa asawa ng Mafia Boss na kung saan ay matagal nang nakakaranas ng paghihirap habang kasama ang asawa nito. Clyde Cleomonte, a 21 years old na kung saan ay pinakasalan ng sapilitan ni Silvia Kill na Mafia boss. "Hon, are you okay?", tanong ng babae saakin. Hon? Bakit niya ako tinatawag na Hon at bakit nandito ako sa hospital? Ang huli kong naaalala ay itinulak ako ni Blue, may tumulong ba saakin? "Nasaan sina Blue? Nakulong naba sila?", tanong ko sa mga lalaking nakaitim. I think mga pulis sila pero bakit hindi sila nakauniporme? "Whose blue? Hon, what happened back then?", tanong ulit ng babae. Bakit ba Hon ang palaging tawag niya sakin? Hindi ko naman siya kilala. Napatingin ako sa salamin na kung saan ay nasa side wall, I saw that this is not my face. Nanlaki ang mata ko sa gulat, anong nangyari sa mukha ko at sino sila. Lalapit na sana ang babae ng itinago ko ang katawan ko hanggang sa leeg ng kumot. "Stay right there!! Wah mokong lapitan", sigaw ko kaya napahinto naman siya at nag aalalang nakatingin saakin. "Do you- do you forget about me?", nauutal na sagot niya. Biglang may lumitaw na batang babae around 3 ata galing sa kaniyang likod. Nakatingin na siya saakin ngayon. "Mama?", tanong nito. Wait, naguguluhan na ako. Sino ba sila at bakit tinatawag akong Mama ng bata. "Hindi ko alam ang sinasabi niyo at wag mokong tinatawag na Mama!!" ,sigaw ko sa kanila. Biglang umiyak ang bata at nagpabuhat sa babae. Kinarga niya ito at nagdilim ang tingin nito saakin. Sino ba sila? I don't understand what's happening. Mama, i need you.

Love makes the world go round, sabi nila. Pero iba para kay Alexena dahil pinatigil nito ang isang bahagi ng buhay at pagkatao niya. Kahit na dala ang sakit ng kahapon ay pinili niyang mag-move forward at ngumiting muli upang ipagpatuloy ang buhay. Ngunit pagkatapos umalis nang walang paalam makalipas ang ilang taon ay hindi niya kailanman inakalang maglalaro ang tadhana at pagtatagpuing muli ang kanilang landas ng nag-iisang lalaki na kanyang minahal at iniwan sa nakaraan. Pero nagbago na ito, wala na ang bakas ng pagkatao ng lalaking kanyang nakasama noon. Wala na ni anino ng suyo kapag tinatapunan siya nito ng tingin at lambing sa tinig kapag kinakausap siya. Sa halip ay puro pang-iinsulto at masasakit na salita na lamang ang lumalabas sa bibig nito sa tuwing bubuka iyon. At ang nakakaloka pa ay napapansin niya na palagi na lang siya nitong pinag-iinitan at pinepersonal. Palagi ring iritado at akala mo ba ay may buwanang dalaw sa sungit. Aminado naman siyang may malaki siyang kasalanan dito. At mukhang dumating na rin ang panahon ng paniningil nito, ayaw man niya ay kailangan niyang magbayad. Ngunit sa kabila ng mga iringan nilang dalawa at hindi pagkakasundo ay hindi maikakailang ito pa rin ang nag-iisang tao na may kakayahang patibukin nang mabilis ang puso niya. Akala niya ay okay na siya, akala niya ay naka-move on na siya rito. Pero mukhang mali ang lahat ng naging paniniwala niya dahil tutol man ang isip niya sa kanyang nararamdaman ay sadya namang may pagkatraydor, suwail at balimbing ang puso niya basta pagdating na rito ang usapan. Love is sweeter the second time around, maging applicable naman kaya ang kasabihang iyon sa dalawang ito? O sa halip na maging matamis ay baka naman pait ang malasahan at maging kapalaran ng mga ito sa dulo?

"You're breaking up with me kasi sa tingin mo mas magaan? Ganoon ba iyon?" ang mahinahon pero puno ng hinanakit na tanong-sagot sa kanya ni Uriel. Sinubukan niyang magbuka ng bibig para magpaliwanag pero walang anumang salita siyang naibulalas kaya nagpatuloy ang binata. "Kasi wala pa tayong isang taon kaya iniisip mong hindi pa kita ganoon kamahal?" noon na galit na napatayo si Uriel. "Very childish, and I should tell you, that was the most bullshit excuse that I have ever heard!" ang galit na sagot ni Uriel na tila ba hindi narinig ang sinabi niya. Malakas na sampal ang pinadapo ni Therese sa pisngi ng binata dahil doon. "Sa tingin mo madali ito? Ginagawa ko ito para sa'yo!" "Really?" ang binata na mapait pang tumawa. "para sa'kin o para sa sarili mo?" "How dare you!" si Therese na muling napaiyak. "Well same here! Bakit sa tingin mo ba may magbabago sa kundisyon mo kapag inalis mo ako sa buhay mo?" "Tumigil ka!" "No! Hayaan mo akong magsalita okay? You've done too much talking already so I guess it's my turn now!" Natigilan si Therese sa nakita niyang magkahalong galit at paghihirap sa mukha ni Uriel kaya hindi siya nakapagsalita at umiiyak na pinakinggan ang lahat ng sinabi ng binata. "Masakit oo, at ako mismo natatakot na ngayon palang. But I'm not like you. Kasi kahit natatakot ako at nahihirapan, sinusubukan ko paring ihanda ang sarili ko. Pinag-aaralan kong tanggapin ang lahat. Kasi gusto kong maging masaya ngayon, habang nandito ka pa, habang kilala mo pa ako," ani Uriel na tuluyan na nga ring napaiyak. "Simple lang naman ang gusto ko, bigyan mo ako ng role sa buhay mo, kahit maliit lang," ang pagpapatuloy nitong pakiusap saka nagpahid ng mga luha. "U-Uriel," aniyang isinubsob ang mukha sa palad saka napahagulhol.

("You belong to me, okay? Once you think about someone else, you'll be punish!" - lord Stan Elthen Indelcio.) Si Stan Elthen Indelcio ay walang oras para sa pag-ibig dahil tanging paghihiganti lang ang nasa isip niya, hanggang sa nakilala niya ang isang magandang gangster chic na nagdala ng parehong liwanag at dilim sa parehong mundong ginagalawan niya. Gagawin niya ang lahat para lang mapasakamay ang sutil na dalaga. Hindi sigurado si Haidei tungkol sa mga motibo ni Stan nang kunin siya nito mula sa sariling grupong Ruffian upang magtrabaho bilang isa sa miyembro ng kanyang gang na Stygian. Ginawa ni Stan ang lahat para kumbinsihin si Haidei na mahal niya talaga ito pero isang hamak na playboy college student lang talaga ang tingin nito sakanya. Ang gusto lang gawin ni Haidei ay alagaan ang kanyang grupo, kaya napunta siya sa deal na panghabambuhay para sa mga gastusin at kaligtasan ng kanyang grupo, sinusunggaban niya agad ang pagkakataon. Hindi niya alam na ang pakikipagkasundo kay Stan ay isang kulungang imposibleng takasan. Unti-unting napawi ang kanyang ngiti, at ang kanyang tawa ay nalulusaw hanggang sa ang natitira na lang ay ang sirang puppet sa impyerno na nilikha ng kanyang personal na hangarin. Si Stan Elthen Indelcio, ang pinuno ng Stygian Beast, ay tumayong mag-isa para hanapin ang humamak sa Ina nito. Brutal, walang awa, at mapanganib, si Stan ay kinatatakutan ng lahat - maging ng mga halimaw na naglalayong patayin ang kanyang kaluluwa. The instant Stan notice what's happening, he took her under his wings, and even though he's all sharp edges and has threatening screams, she feel safe with him. Kung ang kaligtasan niya ay kapahamakan ni Stan? Ano ang gagawin niya? Hayaang mapahamak si Stan para sa kalayaan niya?

My family hates me for causing my brother's death. From then on, I become a child no one loves. Meanwhile, my cousin, Evelyn Green, who looks like my brother, becomes the apple of my parents' eyes. From the age of ten to 18, my days are a cycle of beatings and forced apologies. On my 18th birthday, Evelyn wears a gorgeous gown and basks in everyone's adoration, while I'm shoved around in a maid's uniform and hit like I'm not even human. In my darkest moment, Morgan Oakley, the mafia boss, saves me. He takes me home, and step by step, wins his way into my heart. Because of him, I learn what love can feel like. He treats me like a treasure and promises me forever. However, on the day we're supposed to register our marriage, he keeps me waiting for a whole day and night. He never shows up. As I'm about to leave, my phone starts buzzing. A text from Morgan pops up. "Jasmine, I'm sorry. I ran into an enemy and couldn't make it to the city hall. A storm's coming, so make sure you get home quick!" My heart clenches in panic. I'm about to text back and ask if he's okay when Evelyn's message comes right after his. "Jasmine, I'm the one he loves. He skipped marrying you today because of me. You must be devastated, right?" Then, she sends a video. In it, Morgan holds her gently, his voice soft as he comforts her. "Evie, don't cry. You once saved my life, so I'll do anything for you. If you don't want me to marry Jasmine, then I won't. I love you. I only took her in so I could keep her close. That way, she'd be right there when you needed blood." My parents were off to the side. They chimed in tenderly, "Don't cry, Evie. Morgan loves you. He only pursued Jasmine because of your condition. You have a coagulation disorder and need transfusions of Rh-negative blood whenever you get hurt." I stagger back when I hear that, dropping my phone to the ground. So, Morgan's sudden passion is laced with poison. He only pretends to love me just so he can turn me into Evelyn's walking blood bank! Everyone goes to so much trouble to hide the truth from me just so Evelyn doesn't need to suffer from her condition! Rain mixes with my tears as they slide down my face. I stare at my phone on the pavement as bitterness floods me. A thought forms—I want to leave them forever. I want to disappear so they'll never find me again.