Robert Crais The Promise

On the day I was in heat, my childhood sweetheart stood me up. He only sent me a voice message, which said, “Willow, what do you mean you’re in heat? You’re just desperate for a man. Have some self-respect. Stop calling me!” Just as my fever spiked, pushing me to the edge of delirium, spectators watching my story flooded my vision with comments. [Sweetie, there are plenty of fish in the sea! Don’t be sad!] [Honey, look who’s walking in front of you. It’s Douglas Simus, the university heartthrob. He has the whole V-line and abs package, and he’s still a pure virgin boy!] Who? A V-line and abs? He should probably be able to satisfy me then. I struggled to open my eyes and saw a handsome man appear. Not bad. He smelled clean. I stopped him. “Do you want to hook up with me?”

“New destiny,” the wind whispered. Instinctively, my wolf leapt forward in protection, growling menacingly. I crouched in front of her, inhaling her sweet scent—the same one that had drawn me to her, the same one that stirred something deep within me, calling to me without a single word. I whispered to the wolf: “So, the rumors were true… Hunter not only kept his daughter as a prisoner but also hunted her.” The tone of my voice sent a pleasant shiver through the air, teasing my own ears. “Tell me, blind wolf, I just killed your father. Do you hate me for it?”

La septième fois que j'ai eu un rendez-vous avec Frédéric pour obtenir un acte de mariage et qu'il ne s'est pas présenté, j'ai volontairement coupé tout contact avec lui. Je ne suis allée à aucune réunion de mes amis lorsqu'il était là. Lorsqu'il a été invité à se présenter lors d'une fête d'université, je suis partie plus tôt. Lorsque mon entreprise a choisi de travailler avec lui, j'ai immédiatement démissionné. Même le jour de Noël, lorsqu'il est venu chez moi, je suis sortie sous prétexte de rendre visite à des amis. Je l'ai bloqué de mon téléphone et de mes comptes sociaux afin de rompre définitivement avec lui. Je ne le contactais pas et il ne me voyait pas. J'ai passé la majeure partie des trente premières années de ma vie à l'aimer de manière obsessionnelle et à prendre soin de lui du mieux que je pouvais. Ce n'était pas avant la septième fois qu'il a manqué à notre date d'acte de mariage que je me suis réveillée. Je ne voulais pas continuer comme ça. Même si j'étais seule, c'était mieux que d'attendre désespérément jour et nuit dans une maison vide !

Revenge? Yan ang gusto ni Kingsley Weston Bamford na gawin sa babaeng kinaiinisan niya kung saan sumira sa kanyang pamilya. Amg babaeng dahilan ng pagkamatay ng kanyang ina at gagawin niya ang lahat para maging miserable amg buhay niya. Pero paano kung ang babaeng gusto niyang masira ang siyang magpapabago din ng kanyang prinsipyo sa buhay? Magagawa pa rin ba niya ang itim na balak para dito o manatiling magbulag-bulagan alang-ala sa kanyang yumaong ina?

For years, Venus has loved Alpha Bronze of the SilverFang pack, the boy who promised her that no matter what fate had in store, she would be his Luna. But on Venus’s twentieth birthday, everything falls apart when Bronze’s fated mate appears. Mallory, a royal wolf with undeniable power and status. Despite Bronze’s vow to reject his destined mate, Venus’s world shatters when Bronze publicly names Mallory as his Luna. Heartbroken and humiliated, Venus cuts the bond between them and throws herself into the annual training camp, determined to rebuild her life. But fate isn’t done with her yet. When the cold and ruthless Alpha King Rowan, Bronze’s uncle, arrives at the camp, Venus feels an irresistible pull toward him. Rowan, known for his icy demeanour and ruthlessness, is startled by the fiery young wolf who stirs something dangerous within him. When they discover they are fated mates, Venus is torn between the fear of another crushing rejection and the hope of finding true love. Can Venus melt the heart of the fearsome Alpha King? Or will Rowan’s dark past and his cold nature push her away forever?

Shane Chrystelle Sandoval is an introvert type of girl. She preferred to be alone and talk less to other people most of the time. Living in a happy and contented life. But she hates promises, cheesy words and anything that is related to romantic shits, because of her father who left their family

"เด็กคนนี้คือใครคะเออเนส ทำไมมาหาคุณถึงที่นี่ได้ ปกติคุณไม่เคยพาใครมานอกจากมินนี่นิคะ" "แค่เด็กในบ้าน เขาเอาขนมมาให้" "ขนมหน้าตาประหลาดจัง คุณชอบทานเหรอ" "เคยชอบนะ แต่ตอนนี้ไม่ชอบแล้ว" ปฏิญญา : เด็กสาวหน้าใส มองโลกทั้งใบเป็นสีชมพู ด้วยความอ่อนต่อโลกและด้อยประสบการณ์ จึงรู้ไม่เท่าทันคนเจ้าชู้เงียบอย่างเขา เออเนส : หนุ่มหล่อเนี๊ยบ เจ้าชู้เงียบและเย็นชา ปากดี ขี้เหงา เอาแต่ใจ คือนิยามในความเป็นเขา เขาทำทุกอย่างเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ ถ้าเบื่อแล้วก็เขี่ยทิ้งเหมือนเป็นสิ่งที่ไร้ค่า เมื่อหนุ่มสาวที่นิสัยต่างกันสุดขั้วมาเจอกัน มันจะเกิดอะไรขึ้นหนอ ** เรื่องนี้เป็นเรื่องคู่น้อง ของเรื่อง Malalin of love ร้อยรักมาลารินทร์ (เซดริก-มาลารินทร์) คู่พิเศษ เซนส์- น้ำฟ้า เซนส์: พ่อกับแม่จากไปด้วยอุบัติเหตุตอนเขายังเด็ก โชคดีที่เจ้านายของพ่อรับเขาเป็นลูกบุญธรรม จนมีอนาคตและมีการศึกษา น้ำฟ้า: เธอย้ายตามแม่ที่แต่งงานใหม่มาฝรั่งเศส จนได้พบรักแรกและรักสุดท้ายที่นี่

Moi, c'est Kahina, j'ai 20 ans. Je suis née 1995 en France. Je suis d'origine algérienne. Et j'ai vécu toute ma vie dans ma petite cité proche de Pairs. Ma vie se déroulait comme je le souhaitais, j'avais mon emploi, les diplômes de mes rêves, un copain, une demande en mariage très proche, mais... Mes parents m'ont caché un terrible secret. Je ne m'attendais pas à avoir une vie aussi chamboulée, détruire, arrachée... Qui me rattrapera plus vite que prévus. C'est le 22 novembre 2015 que ma vie à changer à tout jamais...

After three years of marriage, William Harris’s first love, the woman he broke up with six years ago, returned from abroad. And she brought back a five-year-old son with her. Charlotte handed him the divorce papers with both hands. “Let’s end this. It’s better for you, for me, and for her.” William glanced at her and said dismissively, “Divorce? Can you afford to leave me?” Charlotte threw down the divorce papers and cut him out of her life for good. She severed every tie to the past and poured all her energy into her career, quickly rising to become an internationally renowned sleep disorder specialist. Powerful figures across the globe owed her favors and respected her work. The youngest heir of a foreign financial empire said, “Charlotte, just divorce him already. I can’t wait any longer.” The CEO of a multinational corporation said, “Charlotte, I’ll go with you when you file for divorce.” A world-famous attorney told her, “Charlotte, I’ll handle your divorce case myself.” Charlotte rubbed her temples. It wasn’t that she didn’t want the divorce. He was the one who refused to divorce her no matter what. Left with no other option, she made a public announcement. “Whoever can actually get this divorce finalized gets VIP seating at my divorce party.” Not long after, William received a divorce notice from her lawyer right in the middle of a shareholders meeting. Soon after that, a multi-billion-dollar project of his fell through. That same afternoon, he was nearly hit by a car right outside his own company. Later, Charlotte arrived at the hospital carrying a bouquet of flowers. “Let’s end this,” she said softly. “It’s better for everyone.” The cold and dignified William pulled her tightly into his arms, his eyes reddening. “You want a divorce? That’ll happen over my dead body.”

ในวันครบรอบงานวิวาห์ปีที่เจ็ดของเรา ฉันกำลังนั่งตักลูเซียนสามีมาเฟียของฉัน และจูบเขาอย่างดูดดื่ม นิ้วมือควานหาผลตรวจการตั้งครรภ์ที่ซ่อนอยู่ในกระเป๋าชุดราตรีผ้าไหมแสนแพง ฉันอยากจะเก็บข่าวเรื่องการตั้งครรภ์ที่มาอย่างไม่คาดฝันนี้ไว้จนกว่าจะถึงช่วงท้ายของค่ำคืนนี้ มาร์โกลูกน้องมือขวาของลูเซียนเอ่ยถามเป็นภาษาอิตาลีพร้อมรอยยิ้มแฝงเลศนัย “นายท่าน โซเฟีย นกน้อยตัวใหม่ของท่าน เด็ดไหมครับ?” เสียงหัวเราะแกมเย้ยหยันของลูเซียนแล่นผ่านทรวงอก ทำให้ฉันรู้สึกเย็นยะเยือกถึงกระดูกดำ เขาตอบกลับเป็นภาษาอิตาลี “เหมือนลูกพีชดิบที่เพิ่งเด็ดจากต้น ทั้งสดทั้งนุ่มนวลดีนะ” มือคู่นั้นลูบไล้ไปตามเอวของฉัน แต่สายตาของลูเซียนกลับไร้ซึ่งอารมณ์ “ปิดปากเอาไว้ให้สนิท ถ้านายหญิงของฉันรู้เข้า ฉันตายแน่” บรรดาลูกน้องหัวเราะคิกคักอย่างรู้ทัน พร้อมยกแก้วขึ้นสาบานว่าจะเงียบปากเอาไว้ เลือดอุ่นในกายของฉันค่อย ๆ กลายเป็นน้ำแข็งทีละนิด สิ่งหนึ่งที่คนเหล่านี้ไม่รู้เลยคือ คุณย่าของฉันมาจากเกาะซิซิลี ดังนั้นฉันจึงเข้าใจทุกคำที่พวกเขาพูดกัน ฉันพยายามคุมสติตนเองให้สงบ พร้อมกับปั้นรอยยิ้มไร้ที่ติในฐานะนายหญิงไม่ให้คลาย แต่มือข้างที่ถือแก้วแชมเปญกลับสั่นเทาไม่หยุด แทนที่จะสร้างเรื่องราวอะไร แต่ฉันกลับกดเปิดโทรศัพท์มือถือและเลื่อนหาจดหมายเชิญเรื่องโครงการวิจัยทางการแพทย์ระหว่างประเทศแบบรายบุคคลที่ได้รับมาเมื่อสองสามวันก่อน และกด “ยอมรับ” ภายในสามวัน ฉันจะหายไปจากโลกของลูเซียนแบบไม่ให้เขาตามหาได้อีก