Sleepover Bl

帝国のsub皇子ルシアンは、同盟のため王国のdom王子アルトリウスと条約婚を結ぶ。二人が交わしたのは、愛より先に合意契約――可・不可、合図、アフターケア、そして週に一度だけ主導権を入れ替えるスイッチ・デー。 公の壇上では皇子が前に、私室では王子が一歩引いて支える。権謀うずまく宮廷で、役割は枷ではなく翼へ。 “雄になる”夜の練習が、やがて帝国の未来を動かす力になる。

คนบางคนมีค่าไว้พียงแค่มอง เราไม่มีสิทธิ์เป็นเจ้าของ ดั่งกระต่ายที่หมายพระจันทร์ คนบางคนมีค่าสูงส่ง แต่ตีคุณค่าของตนเองไว้ต่ำต้อย ทั้งๆ ที่บริสุทธิ์งดงามดั่งน้ำค้าง คนบางคนซื๋อตรงต่อใจตนเอง ดั่งพระอาทิตย์ที่มอบแสงสว่าง และความอบอุ่นเท่าเทียมกัน

“มู่เหริน” คืออัจฉริยะที่เกิดขึ้นในรอบร้อยปี ทว่าแท้จริงแล้วดวงวิญญาณที่อยู่ในร่างเป็นถึงศาสตราจารย์สอนประวัติศาสตร์ผู้รอบรู้ ที่กลับชาติมาเกิดใหม่พร้อมความทรงจำเดิม การแย่งชิงอัจฉริยะจึงเกิดขึ้น! ความรัก ความผูกพัน จะผูกมัดจอมคนอัจฉริยะผู้นี้ได้หรือไม่... 7 แคว้นที่มีอำนาจแข็งแกร่ง ยามนี้กลับกระสับกระส่ายกับข่าวลือที่ดังกระส่อนไปทั่วทั้ง7แคว้น ทุกแคว้นต่างหมายแย่งชิงจอมคนอัจฉริยะเพื่อความเป็นใหญ่ที่สุดใน7แผ่นดิน ทว่าความฉลาดลึกล้ำของมู่เหริน กลับวางแผนพาตนเองออกจากตระกูลเพื่อไม่ให้ผู้ใดเดือดร้อนเพราะตน การเดินทางจึงเริ่มขึ้น พร้อมความรักและความผูกพันที่เริ่มก่อตัวขึ้นอย่างไม่รู้ตัว... โดยที่ชะตาดอกท้อเริ่มผลิบานจนยากจะถอยกลับ ในที่สุดก็หลีกหนีบ่วงเสน่ห์องครักษ์เงาไม่พ้น ขณะเดียวกันสงครามแย่งชิงเริ่มรุนแรงมากขึ้น จน “หลิงหวาง” องครักษ์เงาที่หลบซ่อนตัวตนต้องดิ้นรนไขว่คว้าอำนาจเพื่อปกป้องคนที่รัก หมายสยบแคว้นทั้ง7 ไว้ในกำมือ มิให้ผู้ใดมาทำร้ายมู่เหรินได้อีก หนทางเบื้องหน้าจะลงเอยเช่นไรนั้น แล้วแต่จอมคนจะเลือกเดิน... และความรัก ความผูกพัน จะผูกมัดจอมคนอัจฉริยะผู้นี้ได้หรือไม่!

บัวรัตนาคิดมาพักใหญ่แล้วว่าชีวิตตัวเองช่างเหมือนนิยายน้ำเน่าเสียจริง เธอเกิดเป็นอัลฟ่า แต่เพราะสังคมปิตาธิปไตยบีบให้จำต้องแต่งใครสักคนเข้ามาช่วยดูแลบริษัท ทั้งที่เรื่องทั้งหมดเธอสามารถทำได้ด้วยตัวคนเดียว ภายหลังยังต้องมารับรู้ว่าสามีอัลฟ่าของเธอเคยลักลอบมีสัมพันธ์กับโอเมก้าคนอื่น แถมโอเมก้าคนนั้นยังต้องท้อง ทั้งสองมีลูกด้วยกัน! กับนรกานต์ สามีของเธอ เดิมทีแม้จะแต่งงานกันด้วยเหตุผลทางธุรกิจโดยปราศจากความรัก ทว่าเธอก็ยังหวังว่าเขาจะให้เกียรติกันในฐานะสามีภรรยา ไม่นึกว่าหลังจากได้พบกับชลธารโอเมก้าคนนั้นอีกครั้ง นรกานต์จะมุ่งมั่นตามตื๊ออีกฝ่ายจนไม่สนภาพลักษณ์หรือหน้าตาทางสังคมใด ๆ ถ้าสามีของเธอแค่ต้องการรับผิดชอบเพียงอย่างเดียวก็ว่าไปอย่าง แต่นรกานต์กลับทำทุกอย่างเพื่อให้ได้แต่งอีกฝ่ายเข้าบ้านให้ได้ เพียงเพราะคำว่ารักคำเดียว ทำให้เธอต้องสูญเสียทุกอย่าง ถูกหักหลังจนสิ้นเนื้อประดาตัว แม้แต่ชีวิตก็เอาไม่รอด! ไม่คิดว่าหลังจากตายไป เธอจะได้รับโอกาสกลับมาเกิดใหม่อีกครั้ง ในคืนวันแต่งงานของพวกเขาทั้งสองคน เอาละ กับชลธารคนนั้น เธอถือว่าอีกฝ่ายก็เป็นเหยื่อราคะของนรกานต์เหมือนกันจึงยังพอปล่อยไปได้ แต่สามีสุนัขของเธอคนนี้ต้องได้รับบทเรียนอย่างสาสม!

　藍円寺は、新南津市街地からは少し離れた集落の、住宅街の坂道を登った先にある、ほぼ廃寺だ。住職である俺は……なお、霊は視えない。しかし、祓えるので除霊のバイトで生計を立てている。常々肩こりで死にそうなマッサージ店ジプシーだ。そんな俺はある日、絢樫Cafe＆マッサージと出会った。※現代（オカルト）ものですが、ホラー要素がほぼありません。

จะเป็นยังไงเมื่อการเจอกันครั้งแรกดันเกิดอาการรัทจนเผลอสร้างพันธะ แต่ทว่าพอได้สติคนที่พึ่งจะสร้างพันธะดันหนีไปซะแล้วที่แย่กว่านั้นเขาดันจำหน้าคนคนนั้นได้เพียงเลือนลางแต่ที่จำได้แม่นมีเพียงกลิ่นที่ฉุน

"อะไรนะ อยากให้ช่วยไล่วิญญาณพวกนั้นไปเหรอ...ได้ งั้น...จูบฉันสิ"

ต้น ต้นคิด หนุ่มเนิร์ดคณะวิศวกรรมศาสตร์ ปี 4 ที่แอบรักเพื่อนสนิทตัวเองอย่าง กร ภากร เพื่อนคณะเดียวกันมาตั้งแต่ปี 1 แต่เพราะความเป็นเพื่อนเขาเลยเก็บงำความในใจนี้มานานแต่พอคิดจะตัดใจ ทั้งสองกลับพลาดท่ามีสัมพันธ์กันในชั่วข้ามคืน แต่แทนที่กรจะหมางเมินมันไป กลับทำตัวติดหนึบจนเป็นต้นที่ชักเริ่มรำคาญ เพื่อนน่ะกรมีเยอะแล้ว แต่เมียขอต้นคิดแค่คนเดียว

“พี่ช่วยติวฟิสิกส์ให้ผมหน่อยนะครับ ถ้าพี่ไม่สอนผม เทอมนี้น้องยีสต์ร่วงแน่” “ถ้าจะให้ติวแล้วมีอะไรมาแลกล่ะ” “พี่อยากได้อะไรน้องยีสต์ ยอมทุกอย่างเลยครับ” พี่ฟาร์ [ปี 4] & น้องยีสต์ [ปี 2] คนพี่เนิร์ด & คนน้องไร้เดียงสา คนน้องกำลังจะสอบตก & คนพี่ช่วยติวน้องที “ถ้าให้พี่ติว มีอะไรมาแลกเปลี่ยนล่ะ”

หนึ่งพญางูยักษ์เกล็ดสีดำสนิทตัดกับดวงตาสีแดงเพลิงราวกับสีของทับทิมสยามอายุนับพันปีดุที่สุดในบรรดาอุรคทั้งสี่ทิศ ผู้ปกปักษ์ผืนพนาต้องห้ามติดกับเขตอุทยานแห่งชาติพนาดรทิศใต้ หนึ่งมนุษย์ที่เพิ่งผ่านพ้นเบญจเพสมาเพียงไม่กี่วัน ชื่นชอบการเดินป่าเก็บตราอุทยานแห่งชาติถูกสับเปลี่ยนเป็นเครื่องเซ่นสังเวยแทนชาวบ้านเผ่าชะนอที่ถูกเลือก หมู่บ้านชาติพันธ์ขนาดใหญ่ที่หลีกเร้นตัวอยู่ภายในผืนป่าต้องห้ามมานับร้อยปีเพียงเพราะหลงป่าแต่กลับมีชะตาตกฟากเดียวกัน โศกนาฏกรรมสัมพันธ์ในอดีตชาติเกี่ยวโยงชักนำให้คนทั้งสองหวนกลับมาเจอกันในฐานะคนแปลกหน้า ปริศนากลิ่นหอมของดอกราชาวดีบนเรือนกายชลทิตย์ที่มีเพียงนิลคีรีเท่านั้นที่สัมผัสได้ราวกับเคยสลักลึกในห้วงจิตวิญญาณ “กลิ่นหอมนี้กำลังล่อลวงข้าให้ลุ่มหลงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเจ้ารู้ตัวรู้ไม่ ทำไมถึงเย้ายวนถึงเพียงนี้นะเครื่องเซ่นสังเวยของข้า”