(ของหวง)มาเฟียbad20+

ถ้าไม่ติดว่าพ่อสามีขอร้อง เธอคงขอหย่ากับเขาไปนานแล้ว ไม่ปล่อยให้เขามาหยามเกียรติควงผู้หญิงอื่นไปทั่วเมืองอยู่แบบนี้หรอก

คุณหนูมาเฟียผู้ขี้เกียจเรียนวิชาการต่อสู้ จนบิดาต้องหาบอดี้การ์ดมาคอยปกป้องคุ้มครองความปลอดภัยให้ จนมีเหตุการณ์ที่ทำให้ชีวิตต้องเปลี่ยนไป

คำโปรย "อื้อออ" หญิงสาวที่ไม่ทันได้ตั้งรับการจู่โจมของเขาก็ส่งเสียงร้องประท้วงในลำคอ รสจูบที่เขามอบให้เธอมันรุนแรงเร้าร้อนจนเกินที่เธอจะตั้งสติได้ "หวาน" ชายหนุ่มถอนจูบออกจากคนตรงหน้า รอบมองทั้งใบหน้าของเธอด้วยความเมา "อะไรคะที่หวาน" คนตัวเล็กเอ่ยถามด้วยความยั่วยวน เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์จึงทำให้เธอแสดงออกไปแบบนั้น "ทำไมเธอถึงชอบยั่ว" เขาเอ่ยถาม ยกนิ้วขึ้นลูบที่ปากของคนตัวเล็กอย่างเบามือ "เรียกว่าหนูได้ไหมคะ เรียกเธอแล้วดูไม่สนิท" คนตัวเล็กยังคงแสดงท่าทางออดอ้อน โดยที่ไม่รู้เลยว่าต่อให้เธอไม่ออดอ้อนเสือก็พร้อมจะขย้ำเธออยู่แล้ว "หนูเหรอ" เลิกคิ้วสูง "หรือจะเรียกว่าฝุ่นก็ได้ค่ะ" ใช้มือสองข้างแนบเข้ากับข้างแก้มของชายหนุ่ม "ชื่อฝุ่น?" ขมวดคิ้วสงสัย "ค่ะ หนูชื่อฝุ่น คุณล่ะค่ะ" เอียงคอถามกลับ "ถ้าครั้งที่สองยังเจอกันอีก ฉันจะบอกชื่อกับเธอนะ" เขายิ้มเจ้าเล่ห์ตอบกลับเธอ ซึ่งแน่นอนว่าเขาไม่กินซ้ำสองไม่กินของเดิม จะกินแค่ครั้งเดียวเท่านั้น แค่ครั้งเดียวแล้วจบกัน ***

“คุณแบล็คครับ คุณเอวาทำงานอยู่ที่บาร์XXครับ” “มึงว่าไงนะ!” “กำลังเต้นรูดเสาอยู่เลยครับ” มาเฟียหนุ่มวางปืนสุดหรูที่เพิ่งได้มาเป็นสินค้าใหม่ทันทีด้วยใบหน้าที่บอกบุญไม่รับ บาร์XX เสียงเพลงอีกทึกครึกโครมแสงไฟอันน้อยนิด หญิงสาวนุ่งน้อยห่มน้อย หุ่นเพรียว ผิวเนียนจรดทั่วทั้งตัว กำลังเต้นรูดอยู่บนเสาเหล็กเงาวับกลางบาร์ด้วยท่าทางพาเอาหนุ่มๆของขึ้นไปตามๆกัน “ไม่ได้กลัวตายเลยถูกมั้ย” เสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มร่างสูงรูปหล่อผิวขาวใส่ชุดดำสนิททั้งตัวพรางมีแมสสีดำปิดใบหน้า หญิงสาวเหมือนค้างกลางอากาศ แต่ก็ยังคงเต้นต่อจนกระทั่งชายหนุ่มปลดแมสสีดำสนิทที่ปิดหน้าลงจนเผยใบหน้าเต็มๆ “วอนตายมากซินะ” แบล็คเอ่ยพร้อมสายตาแสนน่ากลัว “ว๊ายยยยยยย” ผลัก!!!! ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก หญิงสาวหล่นร่วงลงมาจากเสาที่กำลังเต้นเมื่อตกใจใบหน้าของชายหนุ่มที่ยืนจังก้ามองเธอตรงหน้า

“พี่บูม จะไปไหนเหรอคะ?” “มีนัด ถามทำไม” “คือ…หนูมีไปออกค่าย สะ…สองวันคะ” “แล้วฉันจำเป็นต้องให้ไปมั้ย?” “ถ้าไม่ไป…รุ่นพี่ก็จะไม่ให้หนูผ่านกิจกรรม…ค่ะ” “แล้วแต่!” “ขอบคุณค่ะ” “เดี๋ยว! เธอจะไปไหน?” “พอดีพี่ๆที่คณะนัดให้ไปคุยงานค่ะ” “ที่ไหน??” “XX PUBค่ะ” “ว่าไงนะ!” “พี่บูม!!! อื้อออ” ชายหนุ่มรั้งร่างเล็กเข้าไปกดจูบ ก่อนจะขบเม้มลงบนซอกคอเธอจนเกิดรอยแดงราวกับว่าทำความเป็นเจ้าของเธอแบบนั้น “จะได้รู้ตัวไว้ว่าเธอเป็นของฉัน!”

เมื่อความรักอยู่ในความลับ และความลับก็ซ่อนอยู่ในความรัก หัวใจของเรื่องนี้จะจบที่ตรงไหน

เขาปกปิดตัวเองในฐานะนักศึกษาคณะวิศวะ แต่เบื้องหลังกลับเป็น ‘ทายาทมาเฟีย’ ที่โหดเหี้ยม ความฉิบหายมาเยือน เพราะเธอดัน ‘พลาด’ เอากับเพื่อนตัวเองเนี่ยสิ ?

"ปล่อยนะคุณสมิง" "ทำไมทีนั่งกับแขกคนนั้นยังนั่งได้นั่งกับฉันไม่ได้หรือไง" "ฉันเลือกค่ะ" "เลือก?" กระแสเสียงห้วนผ่านริมฝีปากหนาออกมาเพียงเบาๆ "ออกไป" ทันใดนั้นเขาก็สั่งลูกน้องที่ยืนอยู่ในห้องให้ออกไป

"ของที่เป็นของฉัน ใครหน้าไหนกล้าแตะ...มันตาย! เธอเองก็เหมือนกัน ถ้าระริกระรี้ลับหลังฉัน ระวังจะได้ตายคาเตียง!"

เขาคือมาเฟียผู้ทรงอิทธิพล ทว่าคืนหนึ่งกลับถูกดึงเข้าไปพัวพันกับการเลิกรากันของใครบางคน ด้วยความที่เขาไม่เคยไว้ใจใครง่าย ๆ และเธอก็เป็นคนรักของน้องชายคู่อริ จึงคิดว่าอีกฝ่ายจงใจเข้าหาเพราะมีแผนการบางอย่าง และในเมื่อทุกอย่างมันเป็นแค่เกม ความสัมพันธ์ที่ต่างฝ่ายต่างมุ่งหวังเพียงผลประโยชน์จึงเริ่มต้นขึ้น เขาดึงเธอเข้ามาเพื่อแก้แค้นคู่อริ และเพื่อไม่ให้ถูกจับคู่กับคนที่แม่หามาให้ ส่วนเธอต้องการเพียงแค่เงินเพื่อประคองธุรกิจครอบครัวและจ่ายค่าเล่าเรียน นำมาสู่การตัดสินใจอยู่ร่วมบ้านกันโดยไร้งานแต่ง มีเพียงทะเบียนสมรสที่ผูกมัดกันและกันเอาไว้ ท่ามกลางส่วนลึกของความรู้สึกสับสน เร่าร้อน กลืนกินจิตใต้สำนึกแรกเริ่มของการมาอยู่ด้วยกัน "ครบหนึ่งปีแล้ว ถึงเวลาที่เราต้องหย่ากัน" "ไม่ ฉันไม่หย่า นอกจากฉัน เธอก็ไม่มีสิทธิ์ไปมีคนอื่น"