ความรัก

เลี้ยงมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย ถ้าอยากตอบแทนบุญคุณมากนัก คนอย่างพ่อเลี้ยงภูริชต้องการแค่อย่างเดียว... คือต้องได้ยัยเด็กนั่นมาทำเมีย!

แม่ยาย: "แกควรจะไปจากลูก สาวฉันให้เร็วที่สุด แกมันก็เป็นแค่เศษสวะที่ไม่คู่ควรกับเธอ"สามวันต่อ ลูกเขยได้ขับรถยนต์หรูคันงามมาแม่ยาย: “ได้โปรด ฉันขอร้องเธอล่ะ อย่าจากลูกสาวของฉันไปเลย”

เมื่อเดินทางย้อนอดีตไปยังสมัยโบราณ ถูซินเยว่พบว่าเธอกลายเป็นหญิงอ้วนอัปลักษณ์ ไม่เพียงแต่ทั้งอ้วนและสติไม่ดีเท่านั้น เธอยังถูกลูกพี่ลูกน้องและคู่หมั้นของเธอรวมหัวกันวางแผนให้เธอต้องแต่งงานกับบัณฑิตผู้มีความรู้แต่ยากจนที่สุดในหมู่บ้าน! แต่ก็ไม่ใช่ปัญหา เธอเป็นถึงแพทย์ทหารสังกัดหน่วยรบพิเศษจากศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดนี่นา! อีกทั้งยังมีน้ำพุศักดิ์สิทธิ์อยู่ในมือ ถูกผู้ชายแย่ ๆ หักหลัง? ก็ตบสักฉาดเข้าให้สิ พวกญาติ ๆ ตัวดี? เดี๋ยวได้โดนเตะขึ้นสวรรค์แน่ ติว่าเธออัปลักษณ์? เดี๋ยวเธอก็จะกลายร่างเป็นสาวงามให้ดู แต่ทว่าเดิมทีเธอแค่อยากจะทำนาปลูกข้าวสร้างเนื้อสร้างตัวอยู่อย่างสงบ ๆ แต่สามีรูปงามคนนั้นจู่ ๆ ก็กลายเป็นผู้มีอำนาจทั่วอาณาจักรขึ้นมาโดยไม่ทันตั้งตัว...

ณ ปี พ.ศ. 2538 “รศ.ดร.ธาวิน” อาจารย์หนุ่มอนาคตไกลแห่งคณะวิศวกรรมศาสตร์ เชื่อมั่นในหลักการทางวิทยาศาสตร์เท่านั้น แต่แล้ววันหนึ่งเรื่องเหนือธรรมชาติก็เกิดขึ้นกับเขา ! สิ่งที่เขาฝันเหมือนจะเกิดขึ้นจริง ๆ เขาจึงออกค้นหาเพื่อพิสูจน์ข้อเท็จจริง ! จนนำไปสู่การย้อนกลับไปในอดีตยุคสงครามโลกครั้งที่ 2 ชาติภพที่มีรักต่างฐานันดร รักที่ต้องแลกด้วยชีวิต รักนี้จะลงเอยเช่นไรไปติดตามกันค่ะ

เมื่ออดีตเต็มไปด้วยความแค้นที่ไม่เคยถูกลืมเลือน เส้นทางแห่งการแก้แค้นเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง พร้อมความลับที่ถูกซ่อนเร้นกำลังถูกเปิดเผย ท่ามกลางความรัก ความแค้น และการต่อสู้เพื่อเอาชนะโชคชะตา

เขาคิดว่าเธอเป็นเพียงหัวหน้าแก๊งสิบแปดมงกุฎจึงจับตัวมาเป็นเชลยพิศวาส แต่เมื่อความจริงเปิดเผยเธอคือลูกสาวมหาเศรษฐีที่ไม่อาจจะเลยเชยชมแล้วทิ้งขว้างได้ง่ายๆ

‘ปีนี้เจ้อายุ 35 เข้าไปแล้วนะ นอกจากตีนกาจะถามหา มดลูกเจ้ก็ใกล้หมดอายุ รีบๆ ลงจากคานได้แล้ว’ คำก็แก่ สองคำก็ตีนกาถามหา สามคำก็มดลูกจะหมดอายุ เจอขนาดนี้เข้าไป หาสามีเถอะค่ะ งื้อ

‘ชบาดง’ หญิงสาวบ้านป่าที่ไม่ประสาในเรื่องความรัก ทว่าสิ่งนั้นกลับเป็นเสน่ห์จนทำให้เขาหลงรักเธอจนถอนตัวไม่ขึ้น แต่ชบาไม่ใช่ดอกไม้ที่คู่ควรกับแจกันทอง เมื่อต้องเลือกระหว่างดอกไม้ในเมือง กับ ดอกชบาบ้านป่า เขาควรจะเลือกใคร ‘ความบริสุทธิ์ไร้เดียงสาของเธอ... ไม่เคยมีดอกไม้ดอกไหนงดงามเท่า’ ‘โลดแล่นไปในห้วงแห่งกลิ่นหอมรัญจวน’

“นิญาดา” ถูกหัวหน้างานกลั่นแกล้งไม่เลิก เธอจึงต้องเอาคืนให้สาสม และเขาคือเครื่องมือในการแก้แค้นครั้งนี้ “เตชิน” หนุ่มหล่อตัวท๊อป สาวน้อยไม่รู้เลยว่าเขา คือ “คราสโนวาตัวพ่อ!” เขาจะถูกเธอใช้เป็นอาวุธในการห้ำหั่นกับหัวหน้า หรือเธอกันแน่ที่จะถูกเขาจับกิน! “ไม่เป็นไรค่ะ ฉะ ฉันเดินไหว” นิญาดาตั้งใจแกล้งให้เหมือนคนเมาอย่างไร้สติที่สุด ทางเดินที่ทอดสู่อาคารพัก ปูด้วยหินภูเขาที่ถูกวางไว้เพียงหยาบ ๆ เท้าที่แกล้งเดินโงนเงนกลับสะดุดหินจริง ๆ ว้ายยยยย ! คนสะดุดหิน คะมำไปข้างหน้า ดีที่มือใหญ่คว้าไว้ได้ทัน ร่างบางจึงปะทะอกกว้าง แทนก้อนหินเบื้องล่าง ตาคมกริบ วาวโรจน์ ในเงามืด ร่างบางในอ้อมแขนแกร่งสั่นน้อย ๆ หัวใจหญิงสาวหล่นวูบลงไปที่ตาตุ่ม ดวงหน้าละมุน หลบสายตาคมกริบ มือเล็กดันอกแกร่งให้ห่างออก “ปล่อยค่ะ เดินเองได้” หญิงสาวเผลอขึ้นเสียง ลืมสนิทว่าตนเองต้องแกล้งเมา อาจารย์หนุ่ม มองคนออกคำสั่งให้ปล่อย เขายิ้มเย็นก่อนจะตวัดมือหนาช้อนร่างบางให้ลอยขึ้นจากพื้น

หว่านชุ่ยอิงถูกยิงตาย ขณะที่วิญญาณปลิวออกจากร่างดันทะลุเวลากลับมาเข้าร่างของหญิงสาวในยุค 30 ที่เพิ่งจะถูกขืนใจตาย ตอนที่เธอมาถึงไอ้คนชั่วนั้นกำลังเคลิบเคลิ้มอยู่เหนือร่างนั้นพอดี จากความทรงจำที่เห็นจากร่างเดิม หว่านชุ่ยอิง จึงตัดสินใจฆ่าคน ในอดีตนั้นเจ้าของร่างเดิม เคยเป็นลูกสะใภ้ที่บ้านสามีโปรดปราน เพราะอิทธิพลของบิดาทำให้ตระกูลสามีกลายเป็นตระกูลร่ำรวยมั่งคั่ง ทว่าเมื่อปีก่อนหลังจากบิดาของเธอถูกจับ คนเนรคุณพวกนี้ ก็ลายออก ไม่เพียงแค่ขับไล่ไสส่งเธอไปอยู่เรือนหลัง แต่ยังบังคับให้เธอหย่าเพราะอยากได้ลูกสะใภ้ใหม่ พอเจ้าของร่างไม่ยินยอมก็ถูกกลั่นแกล้งรังแกสารพัด จนถึงขั้นมาถูกขืนใจจนตาย คนสารเลวพวกนี้ ไม่เหมาะกับคนดีอย่างหว่านชุ่ยอิงคนก่อนหรอก มันต้องกับเธอนี่สิ ถึงจะสมน้ำสมเนื้อ หึ!