ความรักหวาน

คนตายด้านความรู้สึก อย่าง ‘แจน’ วิศวกรรมเครื่องกลปี 3 ทายาทมาเฟีย กลับมีความรู้สึก ปะทุร้อนเพราะเห็นเขา ‘เวลล์’ แพทย์ปี 5 เพียงทั้งคู่สบตา ก็เกิดคืนอันเร่าร้อนไฟลุกโชนในชั่วข้ามคืน

ไป่จวิ้นเดิมทีก็เป็นเพียงทหารชั้นผู้น้อย ที่ไม่น่าจะได้รับความสนใจอะไรในกองทัพ ทว่าเมื่อสงครามจบลงและกลับมาพร้อมชัยชนะ เขาจึงได้เงินรางวัลมาจำนวนหนึ่ง ส่วนหนึ่งเพื่อปลอบขวัญที่ต้องจากบ้านไปเป็นระยะเวลานานอีกส่วนก็เป็นสินน้ำใจตอบแทนที่เขาต้องกลายเป็นคนที่ไม่ต่างจากคนพิการ เดินเหินไปไหนก็ไม่คล่องแคล่วเช่นเมื่อก่อน และเรื่องนี้ก็สร้างความกลัดกลุ้มให้กับมารดาของเขาอย่างมาก เพราะไม่ว่าจะส่งเทียบดูตัวไปสักกี่ครั้งต่างก็ถูกปฏิเสธ ทว่ามีเพียงสตรียากจนที่เป็นเพียงบุตรสาวของชาวนาจน ๆ คนหนึ่งเท่านั้นที่ยินยอมแต่งเข้าสกุลไป่ แรกทีเดียวไป่จวิ้นไม่ใคร่จะชอบใจภรรยาของตนนัก ด้วยคิดนางยินยอมแต่งกับชายพิการเช่นเขาเพียงแค่เพราะเรื่องเงินทอง แต่ความอ่อนโยนและมุ่งมั่นที่จะดูแลเขาของจางอวี๋จิง กลับค่อย ๆ ละลายน้ำแข็งในใจของชายหนุ่มลงอย่างช้า ๆ ส่วนทางจางอวี๋จิง นางก็เริ่มมองเห็นความอบอุ่นของสามีที่นางไม่คิดว่าจะรักได้คนนี้เพิ่มขึ้นทุกวัน และนางก็ได้ตั้งปณิธานอันแน่วแน่ว่า จากนี้ไปจะขอเป็นภรรยาที่ซื่อสัตย์ต่อเขาไปจนชั่วชีวิต สามีของนางพิการเดินเหินไม่คล่องแคล่วแล้วอย่างไร นางจะขอเป็นแขนขาให้แก่เขาเอง

. นี่หรือคำว่ารัก ? “ หยุดนะมิน พี่บอกให้หยุด จะไปไหน ! ! ! ” “ ปล่อย ฉันไปที่ไหนก็ได้ที่ไม่ต้องเห็นหน้าคุณ ! ” “ อย่าฝันไปเลย ” “ มินหยุุด ! ” การฉุดกระฉากดึงและผลักของทั้งภวิชทั้งมินตราทำให้ทุกคนชะงัก มินตราสะบัดมือออกจากเขา ภวิชเองก็เริ่มโกรธจัดแล้วเหมือนกัน “ พี่บอกให้หยุด มิน ปัง ๆ ๆ ๆ ” เสียงปืนหลายนัดที่ดังขึ้นมาทำให้ทุกคนตะลึงตกใจ รฎายกมือขึ้นปิดปากไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำ ภวิชมองปืนในมือตัวเองที่เล็งไปที่มินตราเขาเล็งลงพื้น ทุกคนในบริเวณนั้นไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ มินตราเองก็นิ่งงันไม่แพ้กัน เขายิงเธออย่างนั้นเหรอ เขาทำแบบนี้ได้ยังไง ควันจากกระบอกปืนที่ยิงลูกกระสุนออกไปทำให้ภวิชถึงกับมือสั่น ไม่มีใครในบริเวณนั้นขยับไปไหนสักคน อากาศบริสุทธิ์ไม่น่าพิสมัยเช่นเดิม มันอึดอัดยิ่งกว่าอะไรดี...

บรูคลิน ลูกชายแฝดสาม คนโตของบอมพ์กับเฟร์ย่า รับช่วงดูแลบริษัทขุดเจาะน้ำมันต่อจากพ่อของเขา เขาประกาศหา เลขาส่วนตัว ที่ต้องทุ่มเททำงานทุกอย่าง ไปไหนมาไหนกับเขาได้ตลอดเวลา... แล้วเขาก็ได้เจอกับเธอ...แสนซน ลูกสาวบุญธรรมของอาของเขา ความถูกใจทำให้เขายื่นข้อเสนอให้เธอมาทำหน้าที่เป็นเลขา แต่ว่า...เธอจะตอบรับข้อเสนอ แล้วมาทำงานกับเขาไหม? ในเมื่อในข้อเสนอ มีหน้าที่ ...นางบำเรอ!! พ่วงมาด้วย!!!

เพราะความโลเลไม่นักแน่นถึงทำให้เขาเสียคนที่รักที่สุดไป เธอคือชีวิตคือลมหายใจของเขา แต่เมื่อเขาหลงผิดไปชั่วขณะมันทำให้เขาต้องสูญเสียเธอไป... เขาจะเอาเธอกลับมาให้ได้ ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม เธอซื่อสัตย์ต่อรักในวัยเด็ก เธอทำตามสัญญาทุกอย่าง แต่เขาไม่ ไม่เลย ในเมื่อความซื่อสัตย์ของเธอตอบแทนด้วยเจ็บปวด เธอทน อดทนจนถึงที่สุด รักเขาแต่เขาไม่รัก ก็ไม่รู้จะทนไปเพื่ออะไร

เขาคิดว่าเธอคือความรัก แต่สำหรับเธอแล้วมันเป็นเพียงแค่การแก้แค้นเท่านั้น!!

"ไง... เรียนจบแล้วหรอ ถึงได้เอาผัวมาเปิดตัวแถวบ้าน?" "นี่ แฟนผิงเอง เฮียจะพูดอะไรก็เกรงใจเขาหน่อย พอร์ชเขาไม่ได้ หยาบคายเหมือนเสียนะ"

มีหลายคนเคยบอกว่าที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์ แต่ก็มีอีกหลายคนที่บอกว่า... มีรักก็ทำให้มีสุขได้ ถ้าหากเขาคนนั้นก็รักเราเช่นกัน

จางเหม่ยอวี้ วาดฝันว่านางจะได้ตบแต่งกับบัณฑิตสกุลกัว ไฉนสวรรค์จึงลงทัณฑ์นางให้ต้องแต่งเข้าตระกูลแม่ทัพชีวิตที่ควรมีความสุขสงบของนางจะมีความสุขไปได้อย่างไร

"สรุปคุณอยากมีอะไรกับฉันไหม?" รพีภัทรเผยสีหน้าคาดไม่ถึงเมื่อภรรยาในนามเอ่ยแบบนั้นขึ้นมาดื้อๆ ก่อนสีหน้าจะแปรเปลี่ยนเป็นระแวดระวังไม่ไว้ใจ "คุณเป็นอะไร" "ฉันก็เป็นภรรยาคุณไง" "นาวอย่ากวน" เสียงดุๆ เอ่ยปรามขึ้นเมื่อเธอยังพูดทีเล่นทีจริงไปซะหมด "เรื่องแบบนี้อย่าพูดเล่น" "ฉันไม่ได้พูดเล่น" "ผมเคยบอกตั้งแต่ก่อนแต่งงานไปแล้ว ว่าจะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น" รพีภัทรตัดใจหันหลังหนี ไม่อยากมีปัญหาทีหลัง "ก็แค่ครั้งเดียว หลังจากนี้ทุกอย่างจะเหมือนเดิม" "มันไม่มีครั้งเดียวหรอก" "โอเคๆ แค่คืนเดียวแต่หลายครั้งก็ได้" "นาว!" ************ "ล้ำเส้นไปรึเปล่า" "ล้ำเส้น?" "คุณกับผมแต่งงานกันเพราะอะไรคุณก็รู้อยู่แก่ใจ อย่าทำอะไรให้มันเกินกว่าที่ตกลงกัน" น้ำเสียงราบเรียบ และสีหน้าเย็นชาของเขาบ่งบอกได้ดีถึงความรู้สึกที่มี โดยที่ไม่ต้องถามก็พอจะรู้ว่าในหัวใจของเขาไม่มีเธออยู่ในนั้นเลย ที่ผ่านมาเธอคงคิดไปเองคนเดียว ***************