นางเอกผู้แข็งแกร่ง

ในวัยเข้าเลขหก ฉันเลือกทางเดินชีวิตใหม่ ในวันครบรอบวันแต่งงาน ฉันกำลังเก็บกวาดบ้านได้เจออัลบั้มภาพถ่ายอัลบั้มหนึ่งเข้า ที่แท้สามีฉันมักจะพาคู่ขาของเขาไปถ่ายรูปแต่งงานในวันนี้ทุกๆ ปี ตั้งแต่อายุสี่สิบถึงหกสิบปี จากผมดำจนกลายเป็นผมหงอก ตลอดยี่สิบปีไม่เคยขาดหาย ด้านหลังภาพถ่ายยังมีลายมือของสามีฉันที่เขียนไว้ว่า ‘แด่สุดที่รักของผม’ ในเมื่อคนที่เขารักไม่ใช่ฉันอีก ฉันก็ไม่จำเป็นต้องคนรับใช้ให้เขาต่อไป เลี้ยงลูกแล้วตามด้วยเลี้ยงหลาน อยู่แบบมึนงงมาครึ่งค่อนชีวิตแล้ว จะเปลี่ยนตัวเองตอนนี้ก็ยังไม่สาย

ในวันแม่ ฉันอยากส่งของขวัญให้แม่สามี แต่ไม่คิดว่าจะเห็นแม่สามีพาชายผิวสีคนหนึ่งเข้ามาในห้อง ครึ่งชั่วโมงต่อมา แม่สามีก็เดินออกจากห้องด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ...

คุณชายที่อยู่ในกลุ่มคนนั้นคือแฟนของฉันเอง แต่เพื่อทำให้นักศึกษาหญิงคนหนึ่งหัวเราะ จึงได้ผลักฉันตกลงไปในทะเลตอนฉลองวันเกิดให้ฉันบนเรือยอร์ช แถมยังล้อเลียนฉันว่าเป็นคนที่ว่ายน้ำไม่เป็นอีก แต่ฉันกลัวน้ำจริง ๆ สุดท้ายต้องเข้าห้องไอซียู และเขาก็เอาชนะใจเทพธิดาได้ หลังจากฟื้นขึ้นมา เขาจับมือฉันและขอโทษ แต่ฉันกลับมองเขาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความแปลกใจ “คุณ! คุณเป็นใคร?” หมอสมองบอกว่าฉันได้รับบาดเจ็บบริเวณศีรษะ และทำให้สูญเสียความทรงจำเกี่ยวกับเขา แต่เขาพูดอย่างบ้าคลั่งว่าเขาเป็นแฟนของฉัน ฉันทนไม่ไหวจึงโต้เถียงกลับไป “แฟนของฉันคือโจวจี้หลิ่นต่างหาก!” ทุกคนต่างรู้ดี ว่าโจวจี้หลิ่นเป็นศัตรูคู่อาฆาตของเขา

เมื่อใกล้เลิกงาน เพื่อนร่วมงานเสียวหย่ามาหาฉันและอยากให้ฉันทํางานกะกลางคืนแทนเธอ ฉันปฏิเสธเพราะมีธุระหลังเลิกงาน คืนนั้น ระหว่างเข้าเวรเธอก็ถูกไล่ออกจากหน่วยงานเพราะออกจากหน้าที่โดยไม่ได้รับอนุญาต ด้วยเหตุนี้ จางเมิ่งหย่าจึงเกลียดฉันและผลักฉันลงบันไดเมื่อฉันท้องใกล้คลอด “หน่วยงานที่ฉันสอบเข้าได้อย่างยากลําบาก ถ้าไม่ใช่เพราะแก ฉันก็คงไม่ถูกไล่ออก” “ถ้าฉันต้องมีชีวิตที่ยากลําบาก แกก็อย่าคิดว่าจะมีชีวิตที่ดีเหมือนกัน” สุดท้ายฉันตกเลือดจนตาย หนึ่งศพสองชีวิต พอลืมตาอีกครั้ง ฉันกลัยกลับไปในวันที่จางเมิ่งหย่าหาฉันขอเปลี่ยนกะ ที่แท้คนที่เธอทิ้งหน้าที่ไปรนัดส่วนตัวโดยพลการด้วยก็คือสามีของฉัน

ในวันเกิดของลูกชาย สามีของฉันขอให้คนที่เขาชอบมาที่บ้านเพื่อไปรับลูกชาย ฉันปฏิเสธที่จะปล่อยเขาไปอย่างดื้อรั้น และในช่วงทางตัน ก็เกิดไฟไหม้ที่โถงทางเดิน ศีรษะของฉันถูกหินที่ตกลงมากระแทก และศีรษะของฉันก็เลือดออก แต่ลูกชายของฉันก็ไม่ได้รับอันตรายใด ๆ ภายใต้การคุ้มครองของฉัน แต่เมื่อสามีนักดับเพลิงมาช่วยผู้คน ลูกชายก็คว้าหน้ากากป้องกันแก๊สพิษเพียงชิ้นเดียวไปมอบให้ที่คนสามีชอบ “ป้าหลานหลานสุขภาพไม่ค่อยดี พ่อช่วยไว้ก่อนเถอะ แม่แค่รอให้ลุงคนอื่นช่วยคุณ!” ฉันเฝ้าดูพวกเขาจากไปพร้อมกับรอยยิ้มเบี้ยวบนริมฝีปากของฉัน ดูเหมือนว่าพวกเขาทั้งหมดจะลืมไปว่า ฉันเป็นโรคหอบหืดอย่างรุนแรง และถ้าไม่มีหน้ากากป้องกันแก๊สพิษฉันก็คงจะตาย

เรื่องราวความรักระหว่างธามนิธิรองประธานบริษัทเบียร์ชั้นนำของเมืองไทย กับน้ำขิงนักศึกษาฝึกงานเรียนอยู่ชั้นปีที่4 คณะเศรษฐศาสตร์มหาวิทยาลัยชื่อดัง ความรักเกิดขึ้นเมื่อเธอต้องรับบทบาทเป็นผู้ช่วยจำเป็นของท่านรองฯมือใหม่ เขาเกรี้ยวกราดไม่อ่อนโยนสักนิด ซ้ำยังดูถูกว่าเธอเป็นแค่นักศึกษาฝีกงานคงไม่มีความสามารถมากพอที่จะเป็นผู้ช่วยของเขาได้ น้ำขิงจึงพิสูจน์ตัวเองให้เขารู้ว่าเธอมีความสามารถ เมื่อทั้งสองใกล้ชิดกันมากขึ้นจึงเกิดเป็นความรักขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

คำก็แก่ สองคำก็คุณอา ตอกย้ำกันเข้าไป เอาวะ! ถ้าเป็นโคแก่แล้วได้กินเนื้อหวานๆ ละก็ ไม่ว่าจะเรียกอะไรก็ยอมทั้งนั้น เพราะสักวันเขาจะทำให้เธอเรียกเขาว่า "ที่รัก" ให้ได้

สามีใหม่ของฉันต้องการจะฆ่าฉัน ณ เวลานี้ เขากำลังถือมีด แล้วเดินเข้ามาหาฉันทีละก้าวๆ บังคับให้เดินไปที่ระเบียงห้อง อาวุธแหลมคมทิ่มแทงทะลุทรวงอกของฉัน เขายื่นมือผลักฉันตกลงไปจากตึกชั้น 20 แต่ในขณะเดียวกัน ฉันก็สังเกตเห็นคราบน้ำตาบริเวณหางตาของเขา เขาพูดว่า "ไม่เจอกันนาน หวังว่าจะสบายดีนะ คนรักที่สมบูรณ์แบบของผม"

ฉันกับสามีแต่งงานมาเจ็ดปี ในที่สุดก็มีลูกคนแรกด้วยกัน สามีกลับสงสัยว่าเด็กในท้องไม่ใช่ลูกของเขา ฉันจึงไปตรวจ DNA ภายใต้อารมณ์คุกรุ่น ทว่าระหว่างรอผลตรวจออก สามีก็มาปรากฏตัวตรงหน้าประตูบ้านแม่ของฉัน เขาถือรูปภาพบางอย่างมาด้วย กางเกงชั้นในของฉันดันไปโผล่อยู่ในบ้านของเพื่อนเขา “ผู้หญิงชั้นต่ำแบบเธอ กล้าสวมเขาให้ฉันเหรอ แถมยังจะให้ฉันเลี้ยงลูกชู้ให้อีก ไปตายซะ” เขาใช้แส้เก้าท่อนฟาดใส่แม่ที่เข้ามาปกป้องฉันจนหมดสติ ทำร้ายฉันจนแท้งลูก พอผลตรวจออกมา เขาก็ได้รู้ความจริง แล้วกลับมาคุกเข่าอ้อนวอนขอเด็กที่แท้งไปแล้วคืน

ก็ยังรักอยู่แต่ถ้าจะให้กลับไปก็คงไม่กลับ นี่คนไม่ใช่ควาย