รวย

มันเหมือนมีลางสังหรณ์ ดาวเรืองรู้สึกกลัวผู้ชายคนนี้ขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ด้วยรับรู้ได้ว่ามีกระแสความร้อนแรงอันประหลาด วูบไหวอยู่เบื้องหลังดวงตาสีน้ำผึ้งชวนฝันของเขา ดวงตาที่อ่านไม่ออก เดาไม่ถูก… ว่าเขาจะมาไม้ไหน? นี่แค่วันแรกที่เจอหน้ากันเขาก็ทำท่าราวกับว่าเกลียดชังหล่อนมาแต่ชาติปางก่อน นี่กระมัง ที่ทำให้ป้านิ่มเตือนว่า ‘อยู่ให้ห่างคุณคมน์เอาไว้’ คุณคมน์ไม่เหมือนกับคุณราเมศซึ่งเป็นน้องชาย

ความรักคือการเดินทางไกลกว่าจะถึงหัวใจมันต้องใช้เวลา เห้อ...ครองตัวเป็นโสดมาได้ตั้งนานตกหลุมรักน้องปีหนึ่งเฉยเลย

ต่อให้ถูกปรามาสว่าเป็นโคแก่ ลูอิสก็เมินเฉย เพราะตัวเขา ณ เวลานี้ก็ไม่ต่างจากโคแก่จริง ๆ

ฟู่หยุนชิงตายแล้วมาเข้าร่างคนที่ชื่อเหมือนกันแต่นิสัยต่างกันคนละขั้ว แล้วคนเย็นชาอย่างเธอกับคนเย็นชาอย่างเขาจะรักกันได้อย่างไร?

สายธารฝันซ้ำๆว่าเธอฝันเห็นครอบครัวหนึ่งที่มีพี่ชายน้อยชายสามคนอาศัยอยู่ท้าหมู่บ้านที่ห่างออกจากตัวหมู่ไปเป็นลี้ในบ้านดินทีมีสามห้องนอนบนเนื้อที่ห้าหมู่ที่บิดามารดาทิ้งเอาไว้ให้พี่ชายมีอาชีพเป็นพรานป่า

หลังจากตายด้วยอุบัติเหตุ วิญญาณของ ‘ตงตง’ เข้ามาสวมร่างบุตรสาวของเจ้าของโรงเตี๊ยมเล็กๆ ที่ปิดกิจการ เมื่อได้รับโอกาสมาเกิดใหม่ ตงตงตัดสินใจมุ่งหน้าฟื้นฟูโรงเตี๊ยมด้วยการทำอาหารซึ่งเป็นสิ่งที่ถนัดที่สุด นางยังโชคดีที่มีระบบร้านค้าติดตัวมาด้วย คราวนี้แหละ หนทางสู่ความร่ำรวยก็อยู่แค่เอื้อมแล้ว!

จะบ้าตายรายวัน! โดนผู้ชายทิ้งไม่พอ ดันเมาจนโดนเพื่อนท้าให้ไปจูบกับ ‘พี่กาย’ พี่ชายที่เกลียดแสนเกลียด ทีแรกก็กะจะจูบเฉย ๆ แต่ไหงดันมาจบที่คอนโด!

แม้จะเป็นเมียที่ถูกบังคับแต่งเข้ามาเพื่อสานสัมพันธ์ระหว่างตระกูล แต่ยังไง 'เธอ' ก็เป็นเมียแต่งที่ถูกต้อง!! "ตระกูลจะล้มละลายแล้วงั้นสิ ถึงได้เอาตัวเข้าแลกแบบนี้" "ฉันยอมแต่งงาน เพราะมันเป็นคำมั่นสัญญาของอากง" "ข้ออ้างดีใช้ได้นี่" "เฮียจะคิดยังไงก็เรื่องของเฮียเลย" "ครบหนึ่งปี เธอเตรียมเซ็นใบหย่าได้เลย และฉันจะแต่งเมียรองเข้ามา" คำพูดของชายหนุ่มทิ่มแทงหัวใจของหญิงสาวไม่น้อย การที่เธอยอมแต่งเข้ามาเพราะเธอก็แอบรักมานาน แต่ไม่คิดว่าเขาจะหยามน้ำใจเธอด้วยการเลือกแต่งเมียเข้ามาในตระกูลเพิ่มแบบนี้ ...

ตายแล้วยังต้องย้อนมาดูแลครอบครัวอีกหนอ ชีวิตหนิงชิงช่างน่าเศร้านัก เอาวะ ไหน ๆ ก็มาแล้ว ข้าจะทำให้ครอบครัวสุขสบายให้ดู!!!

“นายต้องการอะไร?” “นาย?” “ก็นาย…ไง” “เรียกชื่อฉันใหม่อีกที! ถ้ายังเรียกไม่ถูก เพื่อนเธอได้รู้เรื่องของเราแน่ๆ!”