รวย

คำก็แก่ สองคำก็คุณอา ตอกย้ำกันเข้าไป เอาวะ! ถ้าเป็นโคแก่แล้วได้กินเนื้อหวานๆ ละก็ ไม่ว่าจะเรียกอะไรก็ยอมทั้งนั้น เพราะสักวันเขาจะทำให้เธอเรียกเขาว่า "ที่รัก" ให้ได้

“เพลิงรักพญามาร” เรื่องราวของความรักหนุ่มสาวระหว่างนางเอก สาวฐานะยากจน “มณีรัชดา” ที่ศรัทธาต่อความรัก ใจแข็ง ทระนง หยิ่งในเกียรติ กับ พระเอก “จอมภู” หรือวิภัส ที่แทรกเข้ามาเป็นมือที่สาม ของน้องชาย เพราะเห็นว่าเธอไม่คู่ควรกับน้องชาย ซึ่งคิดว่าหวังจะปอกลอก ความรักของเขาที่นำมาหาเธอจึงเป็นเหมือนสีพร่างพรายแพรวแต่ลวดลายนั้นคือสีเพลิงของมาร เมื่อรู้ว่าถูกหลอก มณีรัชดาจะเอาคืนอย่างไร เรื่องราวจะเป็นเช่นไร ขอโปรดติดตาม หากผิดตกบกพร่องส่วนใด ผู้เขียนขออภัยมาณ ที่นี้ด้วยครับ

***นิยายชุดเจ้าสาว***สาวมั่นที่เพิ่งจบจากรั้วมหาวิทยาลัยมาหมาดๆ ถูกบุพการีขีดเส้นให้ต้องแต่งงานกับชายหนุ่มที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน เธอมีหรือจะยอม หากแต่"ธีร์ภาณุ" นายเล็กแห่งไร่แสงตะวันชายหนุ่มอายุสามสิบสอง ซึ่งเป็นที่หมายปองของสาวๆครึ่งค่อนจังหวัด ที่ดูเหมือนจะตกหลุมรักเจ้าสาวของตัวเองตั้งแต่เจอหน้ามีหรือจะยอมง่ายๆ งานนี้ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกล ไม่ได้ด้วยมนตร์ก็คงต้องใช้คาถา ให้มันรู้ไปว่าเขาจะปราบเจ้าสาวแสนพยศได้หรือเปล่า ก็ในเมื่อฝ่ายสนับสนุนของชายหนุ่มคือทั้งพ่อแม่ของเขาและเธอ ก็น่าจะรู้ๆกันอยู่ว่าใครถือไพ่เหนือกว่า

"ไม่ได้โกหกใช่มั้ยอิง ตรวจกี่อัน" "เออ ไม่ท้องก็คือไม่ท้องดิวะ ทำไม อยากให้ท้องหรือไง"

ฉันไม่ถนัดทำตามคำสั่งของใคร เพราะฉันชอบให้คนอื่น...ทำตามคำสั่งของฉันมากกว่า

เพราะคำว่า 'บุญคุณ' ที่คุณลุงนิรนามคนหนึ่งได้ช่วยเหลือชีวิตของพ่อให้พ้นจากความตาย 'รินลดา' จึงจำต้องตกปากรับคำว่าจะแต่งงานกับ 'วรธันย์' ลูกชายเพียงคนเดียวของคุณลุงโดยที่ไม่มีโอกาสได้เห็นหน้าค่าตา... การแต่งงานโดยปราศจากความรักนั้นคงไม่มีใครที่จะยอมรับได้ วรธันย์เองก็เช่นกัน...ความประทับใจในตอนแรกพบสบตาพังพินาศไม่เป็นท่าเมื่อเขาไม่ยินดีที่จะแต่งกับผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่างเธอ แต่เขาก็ไม่อาจปฏิเสธคำสั่งเด็ดขาดของผู้เป็นพ่อได้เพราะคำว่า 'มรดก' ที่มีชื่อของเธอเข้าไปเกี่ยวข้อง! และถึงวรธันย์จะจำใจยอมรับการแต่งงาน แต่ก่อนที่จะถึงวันนั้นเขาจะทำทุกวิถีทางให้รินลดาทนไม่ไหวเป็นฝ่ายยกเลิกงานแต่งให้จงได้!! *คำแนะนำก่อนอ่าน* นิยายเรื่องนี้แต่งจากจินตนาการและความเพ้อฝันของไรต์ล้วนๆ ให้อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้น เหตุการณ์ สถานที่ และตัวละครในเรื่องไม่มีอยู่จริง มีคำหยาบและพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม มีฉาก nc โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน!

ชีวิตลูกนอกสมรสอย่างเจียงชั่นต้องมาแต่งงานกับนักเลงยาจกแทนพี่สาวต่างแม่แต่แล้วเรื่องราวก็กลับตาลปัตร ใครจะไปคิดว่าจู่ ๆ สามีของเธอจะกลายเป็นมหาเศรษฐีที่มีภูมิหลังลึกลับ และมีอำนาจล้นฟ้า!เจียงชั่นตะโกนลั่น “ไม่จริง เป็นไปไม่ได้” ก่อนจะวิ่งกลับไปที่บ้านเช่าเล็กหลังโทรม ๆ แล้วโผเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนสามีตัวเอง“พวกเขาบอกว่าคุณคือคุณชายฮั่ว จริงหรือเปล่าคะ?”เขาลูบผมเธอเบา ๆ “ผู้ชายคนนั้นแค่หน้าเหมือนผมเฉย ๆ”เจียงชั่นพูดด้วยสีหน้าบูดบึ้ง “ผู้ชายคนนั้นอ้างว่าฉันเป็นภรรยาของเขา สามี คุณต้องไปเอาเรื่องเขานะ!"วันรุ่งขึ้น คุณชายฮั่วก็ปรากฏตัวต่อหน้าทุกคน จมูกช้ำผิดรูป ใบหน้าบวมเป่ง แต่ยังคงแสยะยิ้มอย่างสงบ“ลูกพี่สาม ยะ… ยังไม่พออีกเหรอครับ?”คุณชายสามแห่งตระกูลฮั่วเม้มริมฝีปาก “ภรรยาสั่งให้ฉันมาทุบตีเขา ฉะนั้นฉันควรลงมือโหดกว่านี้!”

เพื่อตอบแทนน้ำใจของอาจารย์ ฉู่เฉินลงจากเขาเพื่อมาแต่งงานกับประธานบริษัทสาวตามสัญญา แต่กลับพบว่าสาวน้อยเจ็ดคนที่ได้พบในปีนั้นล้วนเติบโตมาเป็นสาวงาม แต่ละคนต่างก็หน้าตาดีไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน ตั้งแต่ตอนนั้นเขาก็ยิ้มจนกรามแทบค้างหุบปากไม่ลง ก่อนจะก้าวสู่จุดสูงสุดของชีวิตอย่างช้า ๆ อะไรนะ? คุณบอกว่าคุณเป็นนักศึกษาปริญญาเอกจากคณะแพทย์เต่าทะเลแล้วยังมีทักษะการแพทย์ที่โคตรจะเทพด้วยเหรอ? ขอโทษนะผมน่ะเสกคนตายให้ฟื้นได้ อะไรนะ? คุณบอกว่าคุณเชี่ยวชาญในวิชาฝังเข็มจับจุดกับหารอยหยกเดิมพันงั้นเหรอ? ขอโทษนะ แต่นี่มันก็แค่ของเล่นที่ผมเหลือไว้เท่านั้นล่ะ อะไรนะ? คุณบอกว่าคุณเป็นปรมาจารย์โลกยุทธภพ สังหารหนึ่งคนได้ในทุกสิบก้าวงั้นเหรอ? ขอโทษนะ แต่ผมน่ะไร้เทียมทาน ส่วนนั่นก็แล้วแต่คุณเลย! อะไรนะ? คุณบอกว่าคุณเป็นสาวงามล่มเมือง ส่วนเว้าโค้งเป็นสัดเป็นส่วน ร้องรำทำเพลงไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้งั้นเหรอ? แครก ๆ คือว่า เราไปคุยกันในที่ลับตาคนดีไหม?

อาเดลหนุ่มหล่อเจ้าของสนามแข่งรถรีลีฟผู้คลั่งรักเมียมาก ชะเอมเป็นคนที่เขารัก เธอเคยทำงานเป็นเด็กเอ็นมาก่อนและยอมเลิกทำมันเพราะคำขอของอาเดล แต่สุดท้ายก็มีเหตุผลบางอย่างที่ทำให้เธอต้องปิดบังเขาและกลับไปรับงานนั้นอีกครั้ง และในทุกครั้งเธอจะต้องโกหกเขา

"เลว ระยำ สำส่อน นี่คือนิยามของสิงห์หรือเxี้ยคะ?" คนหนึ่งรักมาก แต่อีกคน... มักมาก!  ​​​​​​เขาคือเซฟโซน คือ​สถานที่ปลอดภัย คือ​เกราะกำบัง คือหมอนนุ่มมีขนปุกปุยที่คอยใช้วงแขนอบอุ่นโอบกอดเธอในยามที่ปัญหาถาโถมใส่หรือกำลังประสบพบเจอกับสิ่งแย่ๆ