รวย

"เราหย่ากันเถอะหิน" ประโยคนั้นทำให้หิรัญตกใจเพราะคาดไม่ถึง เขาไม่เคยคิดว่าคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเมียที่ถูกต้องตามกฎหมายอย่าง 'กัทลี' จะเป็นฝ่ายพูดมันออกมาก่อน แต่ก็ดีเหมือนกันเขาเองจะได้ไม่ต้องเอ่ยให้ลำบากใจ เราแต่งงานกันมานานมาก เจ็ดหรือแปดปีเห็นจะได้ จากความผิดพลาดในสมัยวัยรุ่น เขาทำเธอท้องในตอนที่เพิ่งเรียนจบมัธยมปลาย และครอบครัวของกัทลีก็ยื่นคำขาดให้เขารับผิดชอบไม่เช่นนั้นจะเอาเรื่อง บิดามารดาของเขาเกรงว่าลูกชายจะต้องโดนคดีพรากผู้เยาว์ เพราะว่าตอนที่เขาล่วงเกินเธอ กัทลียังอายุไม่เต็มสิบแปดดี เมื่อแต่งงานแล้วกัทลีเข้ามาอยู่ในบ้าน ในขณะที่ตัวเขาเองไปเรียนต่อที่มหาวิทยาลัย เมื่อตัวห่างใจห่างและสิ่งใหม่ๆ ที่ได้พบเจอในชีวิตของนักศึกษาหนุ่มเนื้อหอม ทำให้ทั้งสองมีช่องว่างที่นับวันก็ยิ่งห่างไกล จากความรักของเด็กๆ ก็กลายเป็นอดีต ลูกที่เกิด ณ วันนั้นไม่ใช่สายใยที่จะทำให้เขาคิดหวนกลับมาหาหล่อนอีก ชายหนุ่มได้แต่ส่งของขวัญมาให้ลูกทุกวันเกิดและดูแลเด็กหญิงผ่านทางบิดามารดาของตัวเอง "ก็เอาสิ เธอพร้อมไปอำเภอวันไหนล่ะ" หิรัญยักไหล่ ได้เสมอตามที่เธอต้องการ ก็ดีเหมือนกันเขาจะได้โสดจริงๆ สักที

นางเอกลงเขาไปทวงสัญญาแต่งงาน และได้แต่งกับคุณชายใหญ่แห่งตระกูลร่ำรวยที่มีรูปโฉมงดงามปานล่มเมืองซ้ำยังมีข่าวลือว่าเป็นบุรุษตัดแขนเสื้อ

มาเฟียผู้ไม่เคยยอมใครอย่างเขา แต่กลับถูกปู่ผู้มีพระคุณบังคับให้หมั้นหมายกับหลานสาวเพื่อนสนิท ทั้งที่เขาและเธอไม่เคยเจอหน้ากัน ไม่รู้จักแม้แต่ชื่อด้วยซ้ำ พิธีหมั้นถูกจัดขึ้นโดยที่เขาและเธอต่างไม่เต็มใจแต่เพื่อผลประโยชน์และอำนาจทำให้ทั้งสอง 'จำยอม' ลองใช้ชีวิตด้วยกัน "เซนโซ่" มาเฟียหนุ่ม ผู้ที่ไม่เคยผูกมัดหรือให้สถานะกับคู่นอนคนไหน แต่กลับถูกปู่ผู้มีพระคุณบังคับให้เขาเข้าพิธีหมั้นอย่างไม่เต็มใจ โมเอิร์น นักศึกษาสาวปี3 นิสัยดื้อรั้นเอาแต่ใจเป็นที่สุด ทายาทมาเฟียอย่างเธออยากได้อะไรก็ต้องได้เพราะถูกเลี้ยงมาอย่างตามใจ แต่แล้ววันหนึ่งกลับถูกคลุมถุงชนอย่างไม่มีข้อแม้ เธอต้องหมั้นกับผู้ชายแปลกหน้า

กำลังสำคัญตัวผิดไปหรือเปล่า? จะบอกให้คุณรู้ไว้นะคะ สามีอ้ายทั้งหล่อ ทั้งรวย และที่สำคัญ ... ใหญ่กว่าคุณ คนอย่างคุณเทียบสามีฉันไม่ติดหรอกค่ะ ~ เนื้อเรื่องย่อ ~ อ้าย ลลิตา บุตรสาวหัวแก้วหัวแหวนของคุณกัมปนาทและคุณหญิงโสภิต เจ้าของธุรกิจส่งออกสินค้ายักษ์ใหญ่ของประเทศ ได้พบรักกับ คิน ภาคิน บุตรชายที่มาจากตระกูลผู้ดีเก่า ทั้งสองคนคบหาดูใจและตกลงเป็นแฟนกันตอนที่ทั้งคู่เรียนอยู่ต่างประเทศ ด้วยความยินดีของทั้งสองตระกูลที่จะได้เกี่ยวดองเป็นทองแผ่นเดียวกันในอนาคต แต่ทุกอย่างกลับไม่เป็นอย่างที่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายคาดหวังเอาไว้ เมื่อ ญาดา คนรักเก่าของภาคินกลับมามีบทบาทในชีวิตของเขาอีกครั้ง พศวัฒน์ หรือ ไนต์ เจ้าของรูฟท็อปสุดหรู เขาเพิ่งพบรักแรกตอนอายุเข้าเลขสาม แต่รักแรกของเขาดันมีเจ้าของหัวใจอยู่แล้ว

เห็นครั้งแรกก็สะดุด ’ใจ’ จนต้องอุ้มไป ‘ปล้ำ’ ให้มันรู้แล้วรู้รอด “กองทัพ” ไม่เชื่อว่าตัวเองจะมีความรักให้กับสาวน้อย “บูรณิการ์” เพราะสำหรับเขาแล้วความ ‘รัก’ คือเรื่องไกลตัว แต่กว่าจะรู้ตัวเธอกับ ‘ลูก’ ในท้องก็ไปซะแล้ว +++++++ “ไม่ต้องมานั่งใกล้ฉัน” “จะเขินอายและหวงเนื้อหวงตัวไปทำไม เมื่อคืนเราเบียดกันกว่านี้ บีบียังแอ่นเด้งรับเอารับเอา” “ทะลึ่ง!” “ก็ ‘เมีย’ สวยนี่” เขาตอบกลับเย้าหยอกแกล้งให้บูรณิการ์เขินอายตนหนักกว่าเดิม

“แต่การจะเล่นเป็นเด็กดี เราต้องมีรหัสหยุดเกม” “แล้วถ้าหนูไม่อยากเป็นเด็กดีล่ะคะ ?” “ก็ไม่ต้องพูด... จนกว่าจะทนไม่ได้” เขาบิดยอดถันมองเธอเผยอปาก “แต่ถ้าเรย์กลัว หรือไม่อยากให้พี่ทำต่อ ให้พูดว่า... ?” “หนูไม่ใช่เด็กดี” “ถูกต้อง... พี่จะหยุดทันที” “แต่คืนนี้หนูตั้งใจจะเป็นเด็กไม่ดีของพี่ค่ะ” เธอตอบทั้งที่ยังยิ้มยั่ว เรนนี่วางมือลงฝ่ามือเขายกขึ้นมกำรอบคอเธอช้า ๆ “หนูเข้าใจพี่ธาม หัวใจหนูกำลังเต้นแรง” ธามวินทร์สะท้านเฮือกยามเสียงหวานออดอ้อนเปล่งคำว่า ‘หนู’ มันเต็มไปด้วยความยอมจำนนอย่างสิ้นเชิงไม่มีข้อแม้ เขา… ประธานหนุ่มผู้เยือกเย็นแต่เร่าร้อนภายใน กลับมาพร้อมรอยยิ้มที่เธอเคยหลงรักและคำสัญญาที่เธอไม่อาจลืม จาก “พี่ชายข้างบ้าน” กลายเป็น “เจ้านายสายร้อน” เซฟเวิร์ดจะถูกกระซิบเบา ๆ ระหว่างลมหายใจ และเมื่อค่ำคืนมาถึง เธอจะยอมเอ่ยคำว่า— “คืนนี้ หนูอยากเป็นคนดีค่ะ” นิยายรักอีโรติกแนว Soft BDSM / เจ้านาย–เลขา / พี่ชายข้างบ้าน ร้อนแรง ดุดัน แต่ละมุนหัวใจ

ดอกฟ้าบอบบางหอมหวาน เบ่งบานล่อแมลงดอมดม สีสันงามล้ำชวนชม กลับถูกฉุดลงตมด้วยคนพาล “ไปไหนมาแต่เช้าเชียว” ใจดวงน้อยระทึกขึ้นกับความสนิทชิดเชื้อของเขา คิดอย่างอ่อนอกอ่อนใจว่าเมื่อไรเธอจะทำใจได้สักที เธอแทบไม่กล้ามองหน้าเขาด้วยซ้ำ ตัวสั่นใจสั่นทุกครั้งที่ชายหนุ่มแตะต้อง ทั้งยังรู้สึกร้อนวูบวาบบนเรือนกายรวมทั้งใบหน้าอย่างห้ามไม่อยู่ เพราะกลิ่นกายบุรุษที่ไม่เคยสัมผัสใกล้ชิดนอกจากพี่ชายก่อให้เกิดความหวามไหวแบบที่เธอไม่เคยรู้จัก ยิ่งตอนนี้ได้กลิ่นหอมของสบู่เหลวที่ตนใช้กับไอเย็นจากร่างสูงใจก็ยิ่งสั่น เปรมินทร์จับคนที่ทำตัวเกร็งพลิกให้หันหน้ามาหาเขาพร้อมกับอุ้มเธอขึ้น พาให้นั่งที่เตียงโดยให้ร่างอรชรอยู่บนตักของตน ก่อนจะเชยคางเล็กให้เงยขึ้นสบตาเขา “ผมถามว่าไปไหนมา” “ไปดูเพ็ญเตรียมอาหารค่ะ” ปากอิ่มสวยสีระเรื่อขยับเพียงน้อยนิดทั้งเสียงที่ตอบก็บางเบา หากชายหนุ่มก็ได้ยิน แม้ความสนใจของเขาจะหยุดอยู่ที่กลีบปากสวยมากกว่าสิ่งใดก็ตาม “ต่อไปตื่นมาต้องเห็นคุณอยู่บนเตียงกับผม” เพลิงแค้นในใจ 'เปรมินทร์' แผดเผา 'กัญญานัน' ด้วยไฟเสน่หา

“โห... ” เจมส์ตาวาว ค่อยๆ รั้งสายเสื้อในลงมากองที่ต้นแขน กระเปาะสีเนื้อร่นลงมากองอยู่ใต้ราวโนม สองเต้าอวบเต่งผุดเผยออกมาอวดความสวยงาม “ใหญ่มาก… ” เจมส์นิ่งพินิจสองเต้า ผิวของแพรนวลขาวเนียนจนแลเห็นเส้นเลือดสีเขียวกระจายเป็นสายรางๆ อยู่ภายใต้ความเปล่งปลั่ง บอบบางผุดผาดไปด้วยเลือดเนื้อของวัยสาว “ซี้ด…” แพรนวลสะดุ้ง ริมฝีปากของชายหนุ่มครอบลงมาบนยอดปทุมเย้ายวน ดูดปลายหัวนมจนเต่งตั้งขึ้นเป็นตุ่มไตแดงเรื่อเอาไว้ในอุ้งปาก ลิ้นที่วนเลียรัดรอบหัวนมสร้างความเสียวปลาบวาบแล่นลงไปตลอดเรือนร่างของหญิงสาวที่พริ้มตาสยิว สองมือโอบกอดลูบไล้แผ่นหลังของชายหนุ่ม “ผมทนไม่ไหวแล้ว… ” ใช้เวลาเล้าโลมไม่นานนักเจมส์ก็ผละออกมาจัดการถอดกางเกงใน เพียงอึดใจสั้นๆ เนื้อตัวก็เปลือยเปล่าเล่าจ้อน แพรนวลมองเห็นอาวุธประจำกายของเจมส์ซึ่งมีขนาดมาตรฐานชายไทย หล่อนเคยเห็นมาแล้วหลายครั้ง จึงไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นมากนัก

เพียงแค่ไม่อยากเห็นเพื่อนสนิทของเธอเสียใจ เธอยอมทำทุกอย่างเพื่อความสบายใจของเขา แม้แต่การใช้ร่างกาย ตัวเองปลอบโยนเขา..... แม้ว่ามันจะเกิดขึ้นจากความรักของเธอเพียงฝ่ายเดียว อย่างน้อยเธอก็ทำมันได้อย่างเต็มที่แล้ว.....

แค่ชื่อเหมือนอย่าคิดเอาเองว่าฉันจะรักเธอ 'บัวบูชา' เพราะผู้หญิงคนเดียวที่ฉันรักคือ ใบบัว ไม่ใช่เธอ