รักแรกพบ

ในวันที่ครอบครัวกลายเป็นบุคคลล้มละลาย เพื่อนฝูงเมินหน้า คนรักปันใจให้หญิงอื่นซ้ำยังคิดจะทำเลวระยำกับเธอ ‘ศิร์กานต์’ ไขว่คว้าผู้ชายที่เข้ามาช่วยเหลือ เขาผู้เปรียบเสมือนขอนไม้กลางทะเลมรสุม โดยหารู้ไม่ว่าการเลือกครั้งนี้จะทำให้ชีวิตเธอเปลี่ยนไปตลอดกาล กันต์กฤษ หนุ่มวิศวกรรมการบินปี 3 หล่อ รวย ทรงแบด ไม่เคยคบสาวเกินหนึ่งคืน หน้าตาสะสวย แววตาเด็ดเดี่ยวร้ายกาจของศิร์กานต์กลับทำให้เขาสนใจ ยื่นข้อเสนอให้เธอเป็นเด็กของเขา ทว่า กลับถูกปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย คนอย่างเขาสนใจเธอแล้ว มีหรือจะยอมปล่อยให้หลุดมือ เขานี่แหละจะสอนให้เธอรู้ว่า... เป็นเด็กดีหรือจะสู้เป็นเด็กพี่ โดยเฉพาะเป็นเด็กของ ‘พี่เกียร์’ ** *** ** *** ** *** “จะทำอะไร” คนสวยหน้าตื่น ผงะออกห่างจนตัวเธอเอนไปด้านหลัง ต้องใช้มือหนึ่งค้ำพื้นพรมสักหลาด อีกมือใช้ดันอกผมไว้ ผมมองแล้วแสยะยิ้ม ขำที่เธอคิดว่าจะหนีพ้นมือถ้าผมเอาจริง “ทำอะไรดีล่ะ...” ผมละคำพูดไว้เพื่อปั่นเธอ “...เรียกร้องรางวัลที่พี่ควรได้ดีไหม...”

ความรักของคนอื่นหน้าตาเป็นยังไงไม่รู้ รู้แค่ว่าความรักของเธอนั้น หน้าตาคล้ายกับพี่ทะเล นิยายรักฟีลกู๊ด ที่จะมาทำให้คุณละมุนใจไปกับรักแรกพบของหนุ่มสาวในวัยว้าวุ่น ปลาดาว เด็กสาวในวัยสิบหกปีได้เกิดอาการแปลกประหลาดกับหัวใจเมื่อได้พบกับ ทะเล เพื่อนสนิทของพี่ชายเป็นครั้งแรก รุ่นพี่คนนั้นมีทั้งความหล่อและหวานละมุนอยู่ในคนเดียวกัน ยิ่งตอนถูกเขาชมว่า “น่ารัก” ก็ทำเอาพวงแก้มร้อนผ่าว หัวใจเต้นแรง หรือว่านี่จะเป็นรักแรกพบอย่างที่ใคร ๆ ต่างก็พูดถึง

เมื่อคิดว่าถูกหยาดพิรุณจับ ณฉัตรจึงต่อต้านอย่างรุนแรงและทุกวิถีทาง แต่ดูเหมือนว่ายิ่งต้าน หัวใจก็ยิ่งอ่อนไหว ยิ่งเข้าใกล้หล่อนเท่าไหร่ หัวใจพญามารเช่นเขาก็ทำท่าจะยอมสยบแทบเท้าของหล่อนอย่างง่ายดาย นิยายชุดนี้มี 3. เรื่องนะคะ 1. ดวงใจอสูร 2. ดวงใจทมิฬ 3. ดวงใจพญามาร

“ไข่มุก” หนุ่มน้อยหน้าตาน่ารัก คุยเก่ง ชีวิตมีแต่การเรียนกับชานมไข่มุกแก้วโปรดเท่านั้น ตั้งแต่เกิดมาเขาไม่เคยมีความรักเลย แล้วอยู่มาวันหนึ่งโลกก็เล่นตลกผลัก “ผู้ชาย หล่อ เซอร์ ปากร้าย” เข้ามาชนเขาจนเกือบล้มก้นจ้ำเบ้ากับพื้นดีนะที่เขาคนนั้นคว้าไว้ทัน “นี่จะจ้องกันอีกนานไหม ปล่อยผมได้หรือยัง จ้องผมขนาดนี้อย่าบอกนะว่ากำลังหลงเสน่ห์ผม” นี่คือการเจอกันครั้งแรกของไข่มุกกับผู้ชายของเขา ไข่มุกหลงเสน่ห์เขาเข้าอย่างจังและตั้งปณิธานไว้ว่า “คนนี้แหล่ะคือผู้ชายของไข่มุก ผมจะจีบคุณแล้วนะ” ทั้งที่ยังไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร ไม่กี่วันต่อมาก็มีเสียงฮือฮาในมหาวิทยาลัยว่ามีร้านชานมไข่มุกมาเปิดใหม่ ชานมอร่อย คนชงชาแซบ ทำให้ไข่มุกผู้รักการกินชานมต้องรีบไปพิสูจน์ พอไปถึงก็พบว่าพ่อค้าชานมสุดแซบนั้นก็คือคนที่เขาหมายปองไว้นั่นเอง ไข่มุกจึงเข้าไปเป็นลูกค้าประจำของร้านซึ่งการไปแต่ละครั้งก็จะพกความฮา ความโก๊ะ ความน่ารักไปฝากพ่อค้าและโพสต์จีบพ่อค้าลงโซเชียลทำให้มีแฟนคลับติดตามมากมาย ส่วนพระเอก(ต้นน้ำ) มีหรือจะยอมถูกจีบฝ่ายเดียว จีบมา จีบกลับไม่โกงนะครับ

มาเฟียที่เย็นชาอย่างสิงหล เขาเจอกับโอเมก้าตัวเล็กที่มีกลิ่นมะลิเป็นกลิ่นประจำตัวด้วยความบังเอิญ ใครจะไปรู้ล่ะว่าการเจอกันแบบบังเอิญของพวกเขา จะเป็นจุดเริ่มต้นของครอบครัว แสนดีเป็นคนที่เกิดในสมัยอโยธยา เขาหนีโจรป่าในระหว่างที่กำลังเดินทางเข้าสู่วัง เขาหนีตายจนกระทั่งวิ่งเข้าไปในถ้ำที่ไม่มีทางออก โผล่มาอีกทีก็เจอกับคนตัวโตอย่างกับยักษ์ ทำท่าทางแปลกประหลาด คำพูดก็แปลกประหลาด เขาต้องการที่จะหลีกหนี แต่ดูท่าแล้วเจ้ายักษ์วัดแจ้งจะตามติดเขา ต้องทำให้เจ้ายักษ์คนนี้รู้เสียบ้างว่า คนอย่างแสนดีไม่ได้ยอมใครง่ายๆ วิชาการต่อสู้ของแสนดีไม่เป็นรองใคร ความรักของทั้งคู่เป็นจุดเริ่มต้นของจักรวาลเลิศรัตนวรชัย ซึ่งจะมีอีก 2 เรื่องนั่นคือเรื่องของรุ่นลูก เป็นเรื่องราวของสิรินทร์ ลูกชายคนโต และสีหราช ลูกชายคนเล็ก ตระกูลเลิศรัตนวรชัยเกิดขึ้นได้จากสิงหลและแสนดีเลิศรัตนวรชัยคู่นี้

“เส้นทางหัวใจ…ระหว่างรักและอำนาจ” เมื่อโชคชะตานำพาให้หญิงสาวกำพร้าผู้มั่งคั่ง ต้องอยู่ภายใต้การดูแลของครอบครัวหุ้นส่วนพ่อ เธอเติบโตขึ้นพร้อมกับสายตาของชายหนุ่มผู้หลงรักเธอมาตั้งแต่วัยเยาว์ แต่ความรักนั้นกลับถูกเก็บซ่อนไว้เพราะเขามีพันธะใจอยู่แล้ว จนเมื่อกาลเวลาผ่านไป เธอได้พบกับพ่อม่ายลูกครึ่งผู้เปี่ยมเสน่ห์และความจริงใจ ความรักครั้งใหม่ผลิบานขึ้น ทว่าความรักเก่าที่ไม่สมหวังกลับย้อนคืนมา พร้อมแรงปรารถนาที่กลายเป็นการคุกคามและอำนาจที่อาจทำลายทุกสิ่ง เมื่อหัวใจถูกทดสอบด้วยรักแท้และอดีตอันเจ็บปวด เธอจะเลือกเดินบนเส้นทางใด…ระหว่างรักมั่นคงกับพ่อม่ายหนุ่ม หรือโอกาสครั้งสุดท้ายจากชายผู้เคยเฝ้ามองเธอมาแสนนาน

จะแปลกไปไหม หากมีคอนโดที่เปิดไว้ สำหรับคนโสดชอบS×× "เมื่อไหร่พวกแก จะหยุดทำตัวแบบนี้สักทีฮะ!" "อะไรอีกว่าพวกเรายังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ" "ฉันล่ะปวดหัวกับพวกแกจริง ๆ เลยเมื่อไหร่จะหยุด นิสัยมั่วไปทั่วซะทีฮะ ฉันขอสั่งนะว่าให้หยุด"

จ๊วบๆ ๆ ๆ ๆ ๆ “อ๊ะ… อ๊ายยย… ” แก้วร้องคราง ดิ้นไม่หลุด สู้แรงไม่ไหว สุดท้ายจึงได้แต่นิ่งทน ปล่อยให้ชะตาเป็นไป ลุงแสงได้ใจทั้งบีบทั้งดูดอย่างเมามัน “อูยยย… ” แก้วร้องคราง หลุบตาลงมองวงป้านลานหัวนมชูชันขึ้นมาเป็นช่อ แอ่นเต้ารับปลายลิ้นและริมฝีปากลุงแสง ดูดเลียด้วยความหิวกระหายเสียงดังอั่กๆ จนแทบจะสำลักน้ำนม “อ๊า… ซี้ดดดด… ” แก้วครางกระเส่า อดทนให้ลุงแสงดูดนมจนหนำใจ ความเสียวซ่านทำเอาหล่อนหนีบหน้าขาแน่น บิดตัวไปมา ลุงแสงชอบใจ รีบโอบสะโพกของแก้วพามาที่เตียงนอนตั้งอยู่กลางห้อง “ขอลุงกระแทกสักทีเถอะนะ… แอบมองมานานแล้ว… เดี๋ยวลุงจะพาขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ด” ลุงแสงกดแก้วให้คว่ำหน้าพาดลำตัวลงกับขอบเตียง ถลกผ้าถุงขึ้นมากองอยู่เหนือบั้นท้าย ตาวาวมองกลีบก้นอวบขาว เอามือดันก้นให้แอ่นเชิด

เมื่อต้องสวมรอยเป็นแฝดพี่ ไปดูแลว่าที่พี่เขยที่พิการ พลอยพัดชาเลยต้องทำทุกอย่าง เพื่อให้ตัวเองกลายเป็น เพชรน้ำหนึ่ง เพื่อตบตาทุกคน โดยเฉพาะว่าที่พี่เขยอารมณ์รุนแรง ปากร้าย และเอาแต่ใจตัวเองอย่างภารัน "ที่เธอตอบไม่ได้เพราะเธอไม่รู้ว่า แผลที่แขนเพชรน้ำหนึ่งไปโดนอะไรมาใช่ไหม"ขนอ่อนพากันเรียงตัว เมื่อเขาเอ่ยชื่อเพชรน้ำหนึ่งออกมาเต็มปาก เหมือนเขารู้ว่าเธอไม่ใช่เพชรน้ำหนึ่ง "ทำไมฉันจะไม่รู้ว่าแขนฉันไปโดนอะไรมา ฉันว่าคุณเมามากแล้ว เราแยกกันตรงนี้นะคะ"พูดพร้อมกับลุกขึ้นยืนเพื่อจะหนีไปตั้งหลัก "เมื่อสองคืนก่อนมีคนเห็นเธอในผับแถวๆทองหล่อ"พูดพร้อมกับมองหน้าหญิงสาวอย่างจับผิด "ค่ะ ฉันหนีคุณไปตอนคุณหลับ"พูดเพราะไม่อยากให้เขาถามเธออีก "อือ...ปกติเธอก็เที่ยวเก่งจนฉันชิน" "ก็ไม่แปลกนี่คะ ของมันเคยๆ"พลอยพัดชายังแถไม่หยุด เธอจะไม่ยอมจนมุม ต่อให้เขาต้อนจนไม่มีทางหนีก็ตาม ภารันยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะมองนิ่งมาที่หน้าเธอ

“หนะ หนูไม่มี อึ่ก~” ขณะที่เด็กสาวนั่งหมดหวังอยู่ที่พื้นถนน.. และกำลังคิดว่าจะทำด้วยวิธีไหนดีถึงจะสามารถเอายาที่ขโมยมา เอาไปให้พ่อได้ เธอเป็นแค่เด็กสาว เด็กน้อยผมเปียตัวเล็กๆเองนะ เป็นแค่เด็กที่ใช้ชีวิตอยู่กับพ่อแค่สองคน เป็นแค่เด็กที่หาวิธีจะช่วยพ่อ.. ทำไม ผู้ใหญ่ถึงใจร้ายแบบนี้ “ทั้งหมดเท่าไหร่” แต่จู่ๆก็มีเสียงปริศนา เสียงเด็กชายคนนึง.. เขาถามออกไปก่อนจะยืนขวางและคั่นกลางระหว่างคนใจร้ายกับเด็กสาวผู้น่าสงสาร “..จะจ่ายให้หรือไง?” “ถามว่าเท่าไหร่” __________ “หนูเจอเขาแล้วนะพ่อ” ธิชาหยิบจดหมายในกระเป๋าขึ้นมา จดหมายที่เขียนด้วยลายมือของคนเป็นพ่อ.. ที่ฝากฝังไว้ในนาทีสุดท้ายของชีวิต ว่าถ้าฉันเจอเขาอีกครั้ง จดหมายนี้จะต้องถึงมือเขาให้ได้ในสักวัน ใช่ค่ะ.. ตอนนี้ฉันไม่เหลือใครแล้ว แต่ไม่เป็นไรค่ะ เพราะถุงยาและข้าวกล่องในวันนั้น ยื้อชีวิตพ่อฉันได้ยาวนานเป็นสิบๆปี