เจ้าเสน่ห์

ทั้งคู่ถูกคนวางแผนร้ายทำให้กลายเป็นผัวเมียกันเพียงข้ามคืน หยางหนิงเฉิงเห็นสตรีที่ถูกทุบตีมาก็แค่นเสียง "ไป๋ซู่ฮวา เจ้าอาลัยอาวรณ์บุรุษผู้นั้นถึงเพียงนี้ก็ไม่ควรปีนเตียงข้า ไปขอร้องให้เขารับเจ้าเป็นอนุแต่กลับถูกทุบตีแล้วมาโยนไว้หน้าบ้านข้าช่างน่ารังเกียจนัก" "นี่หยางหนิงเฉิง ข้าไม่ได้ไปอาลัยอาวรณ์ไอ้หน้าปลาในนั่นข้าไปทวงเงินที่เขายืมข้าไปสอบต่างหาก " ไป๋ซู่ฮวาเพิ่งฟื้นก็ถูกคนบนเตียงด่าทอแถมยังขับไล่ ต้องไปจัดการไอ้สารเลวนั่นก่อนบังอาจนักมากล่าวหาเจ๊ว่าคบชู้ ถึงจะไม่ใช่คนเดิมแต่ตอนนี้นางอาศัยร่างนี้แล้วใครจะแบกชื่อเสียงไม่ดีกันเล่า "ไป๋ซู่ฮวาถ้าเจ้าไม่อยากอยู่กับพวกเราเจ้าก็กลับบ้านตนเองเถอะ ยังไงก็ไม่ได้กราบไหว้ฟ้าดิน เป็นป้าสะใภ้เจ้ายัดเยียดเจ้ามาใช่ว่าข้าอยากแต่งงานกับสตรีไร้ยางอายเช่นเจ้าเมื่อไหร่ ข้ามีคนรักแล้วใช่ว่าเจ้าไม่รู้" บุรุษบนเตียงยังคงกล่าวต่อ "นี่หยางหนิงเฉิงอย่าปัญญาทึบนัก เจ้าและข้าต่างก็ถูกคนใช้เป็นเครื่องมือ แต่แล้วอย่างไรล่ะถ้าเจ้ารังเกียจข้านักเหตใดคืนนั้นเจ้าไม่กัดลิ้นตัวเองให้ตายไปเสีย กลับขึ้นขย่มข้าเอาเป็นเอาตายทั้งคืนจนเอวข้าปวดเมื่อยอยู่จนถึงตอนนี้"

สัญญาหนึ่งฉบับ...แลกกับความช่วยเหลือ แต่สิ่งที่เขาเอาคืนกลับไป มันมากกว่านั้น เหมยลี่รู้ดีว่าการตามหาความจริงเรื่องการตายของพ่อแม่...ไม่ใช่เรื่องที่เด็กสาวธรรมดาคนหนึ่งจะทำได้ โดยเฉพาะเมื่อเบื้องหลังมันเกี่ยวพันกับอำนาจ เงิน และความลับที่ถูกฝังไว้ในบ้านที่เธออาศัยอยู่ แต่เธอไม่มีทางเลือก และเขา...เหมราช ก็เสนอข้อตกลงที่ไม่ต่างจากกับดักร้าย “มาเป็นผู้หญิงของฉัน แล้วฉันจะช่วยเธอ” จากเด็กสาวผู้หวังแค่คำตอบ กลายเป็น ‘ของเล่น’ ที่เขาครอบครองตามอำเภอใจ ในฐานะ ‘เมียเก็บ’ ที่ไม่มีสิทธิ์รัก ไม่มีสิทธิ์หวง และไม่มีแม้แต่สิทธิ์เจ็บ ทุกการแตะต้องคือคำสั่ง ทุกหยาดน้ำตาคือความอ่อนแอที่เขาไม่เคยเห็นค่า กระทั่งวันที่เขาเริ่มหวงเธอ... กระทั่งวันที่เขาเริ่มอยากรั้งเธอไว้ แต่ก็สายเกินไปแล้ว... เพราะในวันที่เธอพร้อมมอบหัวใจให้ไป เขาเหยียบมันจนแหลกละเอียดด้วยมือของตัวเอง

เมื่อขวัญตาถูกพ่อบังคับให้แต่งงานกับผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ เธอค้านหัวชนฝาแต่พ่อไม่ยอมบอกถ้าไม่แต่งครอบครัวเธอก็จะไม่เหลืออะไร "นี่พี่เองเหรอผู้ชายที่ฉันต้องแต่งงานด้วย" คิณมองคุุณหนูปากดีที่เขาเกลียดหนักหนาแล้วนึกสนุก จากที่ไม่อยากแต่งกลับรู้สึกสะใจขึ้นมาซะงั้น "สุดท้ายคูณหนูปากดีแบบเธอก็ต้องมานอนครางใต้ร่างคนอย่างฉัน" นิยายในเซตเดียวกัน อ่านแยกกันได้ค่ะ 1.วิศวะร้อนรัก เพลิง&ปิ่นมุก 2.วิศวะลวงรักร้าย คิณ&ขวัญตา 3.วิศวะร้ายพลาดรัก เสือ&มะปราง 4.เล่ห์รักพายุร้าย พายุ&ลินดา

เทียนหอมน้ำตาไหลคลอเบ้า เสียงที่ได้ยินกับภาพที่เห็นมันช่างสวนทางกันนัก เธอมองดูผู้ชายที่พึ่งวางสายจากเธอ บอกเหตุผลว่าจะรีบทำรายงานส่งอาจารย์ แต่ภาพที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า คือผู้ชายคนเดียวกันที่กำลังนั่งโอบเอว คลอเคลียร์กับผู้หญิงอีกคน

วามสัมพันธ์ลับ ๆ ระหว่าง ปิง วัง ยม และน่าน สี่พี่น้องสุดหล่อแห่งบ้านพิริยะวัฒน์ กับพยาบาลสาวแสนสวย หลานสาวป้าแม่บ้าน ที่กลายเป็นนางพญาเทครัว เพราะไม่สามารถเลือกใครคนใดคนหนึ่งได้ เพราะทุกผู้ล้วนแซ่บ!

ร่างบางดำดิ่งลึกลงเรื่อยๆ ร่างกายทุรนทุรายเพื่อความอยู่รอด แต่ใจเธอยอมแพ้แล้ว มันอึดอัด มันหนาวเหน็บ นี่สินะความตาย ความตายของเธอที่พี่อิสร์ต้องการ เอมทำให้แล้วนะคะ หวังว่าการกระทำของเอมในครั้งนี้ จะเป็นสิ่งสุดท้ายที่เอมทำให้พี่อิสร์มีความสุข ขอให้ความรักความแค้นระหว่างเราจบลงแค่นี้ เอมเจ็บ เจ็บจนไม่อยากจะหายใจแล้วเช่นกัน ขอบคุณที่บอกให้เอมมาตาย มันน่าจะเป็นหนทางดับทุกข์ที่ดีที่สุดของเอมแล้ว ลาก่อนค่ะพี่อิสร์...

พันโท นายแพทย์ อลัน หน่วยบัญชาการสงครามพิเศษ อายุ 34 ปี รับราชการเป็นแพทย์ประจำโรงพยาบาลในค่ายทหาร นางเอก ชื่อ เซนเซีย นักเรียนนายร้อยทหาร อายุ 22 ปี กำลังใกล้จบ เป็นลูกสาวคนเล็ก ของเคเซน ซินเซีย หญิงสาวมีพลังพิเศษ ที่ถูกถ่ายทอดมาให้จากคนเป็นมารดา ร.ต.ทหารหญิงเซนเซียผู้มีพลังพิเศษ ถูกมอบหมายให้ทำภารกิจชิงตัวประกันร่วมกับพ.ท.นายแพทย์ทหารอลัน เซนเซียต้องปิดบังสถานะและดูลึกลับ อลันก็ยิ่งอยากจะค้นหา กว่าจะรู้ว่าหญิงสาวคือใคร เขาก็ถอนตัวไม่ได้แล้ว

บุตรีของเสนาบดีกรมโยธาธิการคนใดจะถูกท่านอ๋องน้อย ‘เว่ยฉืออวี่หยาง’ หมั้นหมาย คนทั่วทั้งเมืองหลวงก็สุดจะรู้ ทว่านาง ‘เซียวม่านหลิว’ หาทางหนีทีไล่ให้ตัวเองได้อย่างทันท่วงทีแล้ว นางปลอมตัวเป็นบุรุษปะปนไปกลับขบวนพ่อค้าเพื่อออกจากเมืองหลวง มิคาดว่าขบวนพ่อค้ากลับมุ่งหน้าไปยังทิศทางของสุสานหลวง กลายเป็นขบวนโจรขุดสุสานไปเสียนี่ ลักลอบขุดสุสานมีโทษประหารเจ็ดชั่วโคตร นางรับผิดชอบไม่ไหวแน่ แต่คนหรือจะสู้ฟ้าลิขิต จู่ๆ นางก็ตกลงไปในสุสานของเชื้อพระวงศ์ผู้หนึ่ง โลหิตเป็นสื่อนำ พลังอำนาจลึกลับกลับชักจูงให้นางไม่อาจหลบหนี กลายเป็นการปลุกให้ใครบางคนตื่นขึ้นมา ทั้งยังตื่นขึ้นมาด้วยใบหน้าหล่อเหลาเหลือร้าย และน่ากลัวอย่างยิ่ง “เว่ยฉือหลี่หมิง คือชื่อของข้า” “ท่านแซ่เว่ยฉือ มิใช่เป็นเชื้อพระวงศ์หรอกหรือ?” “นั่นย่อมใช่แน่นอน” ครั้นได้ยินคำตอบของเขา ขนลุกชูชันไปทั้งกาย จักรพรรดิพระองค์ก่อนมีพระนามเดิมว่า…เว่ยฉือเทียนหลาง สวรรค์! ศพมีชีวิตผู้นี้ถึงกับแก่กว่านางสามรุ่น เขาถือเป็นปู่ทวดของเว่ยฉืออวี่หยาง นี่นางหนีเสือปะจระเข้เช่นนั้นหรือ!?

ภายใต้ท่าทีสุขุมนุ่มลึกของเขา กลับซ่อนเสน่หาเร่าร้อนอันน่าหลงใหล ราวเชิญชวนให้เธอกระโจนเข้าหาอยู่ตลอดเวลา “พี่ไม่ได้คิดอะไร ทำไมต้องหวั่นไหว” “ไม่หวั่นไหวจริงเหรอคะ” เธอจงใจขยับเข้าไปเบียดเขาอีกหน่อยทั้งตัว ขณะหัวใจเต้นระรัวขึ้นกับความใจกล้าของตัวเอง “งั้นจูบรันได้ไหมคะ”

พยัคฆ์ร้ายมากวิชา เลื่องลือโจษจัน เอามาอยู่ใกล้ตัว มันจะยอมเชื่องเก็บเล็บเก็บเขี้ยวจริงหรือ?