เจ้าเสน่ห์

“ขอโทษนะป้า ฉันได้ยินป้าพูดถึงเถาวัลย์...เถาวัลย์อะไรเหรอ??” “อ๋อ เถาวัลย์รัญจวนน่ะค่ะ” ป้าพะยอมหันมองรอบกายเหมือนกลัวจะมีใครได้ยินเข้า เหมือนเรื่องที่แกกำลังจะพูด เป็นสิ่งต้องห้าม “มันเป็นของหายากค่ะคุณม่าน มีแค่ในหุบเขารัญจวนกลางป่าลึก ผลของมันมีฤทธิ์เดชช่วยให้เครื่องเพศสตรีเปล่งปลั่งเหมือนสาวบริสุทธิ์ ถ้าสตรีคนใดได้ใช้เถาวัลย์รัญจวนสักครั้ง เครื่องเพศจะฟิตเปรี๊ยะไปเป็นสิบปี หากชายใดได้เสพสังวาสด้วยก็จะติดอกติดใจ ไม่มีทางลืมรสลืมกลิ่นได้เลย”

'ม่านมุก' ยอมเอาตัวเข้าแลกเพื่อให้ได้ทุกอย่างจาก 'ธรรศ'

‘ผู้กองปราบ’ นายทหารหนุ่มแห่งหน่วยปราบปรามพิเศษได้ปฏิบัติภารกิจสืบหาตัวคนร้ายเกี่ยวกับคดีค้าไม้เถื่อนอย่างลับ ๆ จึงได้พบกับ ‘สามินี’ ครูสาวที่หวังมาใช้ชีวิตเรียบง่ายในชนบท แล้วก็มีเหตุให้เขาและเธอได้อยู่ด้วยกันระหว่างที่เขาสืบคดี ทุกอย่างเหมือนจะไปได้ดีหากไม่ติดว่านิสัยของครูสาวที่ใครหลายคนบอกว่าดีน่ารักนักน่ารักหนาแล้วล่ะก็เขาคงไม่ต้องปวดหัวแบบนี้ กับคนอื่นเธอดีแสนดีแต่กับเขาเธอกลับมีท่าทางพยศยิ่งกว่าม้าศึก ภายใต้ท่าทางเชื่อฟังแต่ความจริงกลับดื้อรั้น ทำให้ผู้กองอย่างเขาต้องปาดเหงื่อไม้เว้นแต่ละวัน นั่นจึงเป็นเหตุให้ผู้กองหนุ่มต้องงัดทุกกลเม็ดเพื่อมาปราบและกำราบเธอโดยเฉพาะ ซีรีส์เล่ห์รักผู้กอง ประกอบด้วย 1. เล่ห์รักผู้กองเพลิง 2. ผู้กองปราบกำราบรัก

เมื่อพรหมจรรย์ของเธอหอมหวานเกินกว่าจะต้านไหว ลูกชายทั้งสามของหัวหน้าเผ่าจึงปรารถนาจะเสพสังวาสกับเธอเพื่อความแข็งแกร่ง

ครั้งหนึ่งเธอเคยถูกล่าแต้ม กลับมาครานี้ เธอคือ "นักล่า" จำนวนแต้มในแต่ละครั้ง ที่ได้ร่วมรัก 1แต้มต่อ 1 คน..., 1แต้มต่อ 1 รอบที่น้ำแตก และมันก็ถูกสะสม อยู่ในรอยสักคอลเลคชั่นนับแต้ม ของสาวนักล่าสวาท..."

ถ้าป้าไม่ชอบผม แล้วป้าจะหลับตาทำไมครับ"หญิงสาวอายุ25ได้ฟังที่เขาพูดถึงกับเม้มปากเข้าหากันโดยอัตโนมัติ แนะนำเรื่อง🌟 ฝนแก้ว สาววัยยี่สิบห้าที่มีแต่เรื่องโชคร้ายเข้ามา ตามตำราแล้วเขาเรียกว่าวัยเบญจเพสที่มักจะมีโชคไม่ดีเข้ามาตลอดเพื่อนสาวของฝนแก้วจึงพาเธอไปดูดวงเพื่อหาวิธีป้องกันและแก้ไข แต่ฝนแก้วไม่เคยเชื่อเรื่องนี้เลยสักนิด  จนกระทั่ง… เธอเหยียบฝาท่อระบายน้ำที่ชำรุดแล้วตกลงไปรถยนต์ของเธอที่จอดไว้ก็ดันมาถูกชนท้ายจนยับเยินอีก และที่หนักสุดกระถางต้นไม้หล่นใส่เธอจนหลับไปหลายวัน ฝนแก้วจึงนึกถึงคำของหมอดูที่เตือนเธอว่าให้อยู่ห่างจากยักษ์ แม่หมอพูดอะไรเรื่อยเปื่อย จะมียักษ์ในโลกนี้ที่ไหนกันล่ะ จนกระทั่ง ...มีเพื่อนบ้านย้ายเข้ามาอยู่ใหม่ชื่อ รามสูร แม่หมอบอกถ้าอยากหลุดพ้นจากความชั่วร้ายของยักษ์ ให้เป็นคนแก่ซะ   รามสูร หนุ่มวัยยี่สิบแปดที่มีปมความหลังที่ไม่มีใครรู้ เป็นเพื่อนบ้านที่ย้ายมาอยู่ใหม่เขาเป็นหนุ่มเจ้าเสน่ห์ เนื้อหอม ตาชั้นเดียวแต่ซ่อนไปด้วยความคมเข้มชวนให้หลงเสน่ห์  สาวๆ คนไหนได้สบตากับเขาไม่มีใครที่ไม่ตกหลุมรักเขาเลย

“ถ้ากูหลุดเข้าไปในนิยายเกย์ของยัยฝน มีหวังชักตายแน่!” ภีม เด็กหนุ่มมัธยมปลายผู้จริงจังกับชีวิต เตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัยอย่างมุ่งมั่น แต่ดันมีเพื่อนสนิทเป็นสาววายตัวแม่ที่วันไหนไม่ได้พูดถึงโอเมก้ากับอัลฟ่าคือวันนั้นโลกคงหยุดหมุน วันหนึ่ง หลังเรียนพิเศษ ฝนปวดท้องจนฝากนิยายวายเล่มโปรดไว้กับเขาโดยไม่ทันได้คิด... และแน่นอน ความซวยก็บังเกิด คืนเดียวกัน ภีมดันหลุดเข้าไปอยู่ในโลกนิยายวายที่ฝนคลั่งรัก! ไม่พอ—เขายังกลายเป็น "วิคเตอร์ เฮด" ตัวประกอบอัลฟ่าที่มีชะตากรรมต้องตายอย่างอนาถในตอนต้นเรื่อง ...ศัตรูหัวใจของพระเอกผู้คลั่งรัก! มีแมวดำพูดได้มาคอยชี้โพรง มีระบบนิยายสุดกาว และเนื้อเรื่องที่ควรจะดำเนินไปตามบทกลับค่อยๆ วนเบี้ยว เพราะ “ธีโอ ล็อกวู้ด” พระเอกผู้เย็นชา กลับจ้องเขาเขม็งเหมือนจะกินหัว ไม่สิ... จะกินอย่างอื่นมากกว่า!? เมื่อภีมต้องดิ้นรนเอาชีวิตรอดในโลกที่ทุกคนหล่อ รวย กล้ามแน่น และคลั่งรักกันเป็นว่าเล่น ภารกิจไม่ตายซ้ำรอบสองจะยังพอไหวอยู่มั้ย ถ้าหัวใจเขากำลังจะพังเพราะ...พระเอกนิยายนั่น!?

"นายควรเลิกยุ่งกับคนที่เขามีเจ้าของนะ" "ถ้าเจ้าของมันไม่สนใจ ก็เท่ากับว่ามันไม่มีเจ้าของ"

เพราะไม่มั่นใจว่าคุณครูคนใหม่เป็นสาวแท้หรือสาวเทียมที่มาใกล้น้องสาวสุดหวง เขาในฐานะจอมมารเจ้าของไร่จึงต้องทำทุกอย่างเพื่อกันเจ้าหล่อนออกห่าง แต่ที่ไหนได้เมื่อพบเนื้อแท้ที่ทั้งหอมและหวานจนไม่อาจปล่อยให้หลุดมือไปได้ เขาจึงต้องทำทุกทางเพื่อรั้งหัวใจเธอไว้ แม้บางครั้งต้องแกล้งตีหน้าเป็นจอมมารใจร้ายก็ยอม “ตอนแรกฉันตั้งใจว่าจะรับผิดชอบให้เกียรติในสิ่งที่ทำลงไป แต่เมื่อพูดแบบนี้แสดงว่าไม่ต้องการ ไม่ยักรู้ว่าทำเป็นเล่นตัวไปงั้นที่แท้ก็พวกได้แล้วเปลี่ยนใหม่ไปเรื่อยๆ ทำไมเมื่อคืนมันไม่สะใจหรือไง โทษฉันไม่ได้ดันไม่เคยเอง แต่ขนาดไม่เคยเธอยังร้อนแรงครางซะลั่นห้องขนาดนั้น ถ้าเคยๆ แบบนี้จะลุกขึ้นยั่วก่อนหรือเปล่า” “คุณดนัย” หนึ่งฤทัยเรียกชื่อเขาลั่นแล้วฟาดฝ่ามือใส่เต็มทีสองครั้ง “เลว ไอ้ผู้ชายห่วยแตก” เธอตะโกนใส่หน้าโดยไม่มีคำว่าเกรงใจอีกต่อไป “เออ ไอ้ผู้ชายห่วยนี่แหล่ะจะผูกชีวิตเธอไว้ที่นี่เอง ต่อไปนี้อย่าคิดว่าจะได้กลับไปกรุงเทพฯนะ ตายอยู่ที่ไร่นี่แหล่ะ”

เขาจ้างเธอมานอน... ผู้หญิงที่เขาเคยตราหน้าว่าเป็น “ขยะ” ชนชั้นต่ำ และไม่คู่ควร เธอไม่อยากนอนกับเขา เพราะหมอนี่ มีข่าวลือว่า “ซาดิสถ์” ป่าเถื่อน ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ “คุณเปลือยได้ไหมมาลินี” เขาพูดไปแล้ว หญิงสาวเงยหน้ามองเขา ด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไป จากที่ดูยั่วนิดๆ เป็นนิ่งงัน นั่นเพราะเขาไม่รู้ว่าเธออยากจะถอดมาตั้งนานแล้ว เขาควรจะทำตัวไวไฟเหมือนกับหลายครั้งที่เกือบจะมีอะไรกัน “ผมรับรองว่าผมจะดูอย่างเดียว ผมสา...” “อย่าสาบานนะคะ” แม้ฝนจะหยุดตกไปแล้วก็ตาม ราตรีนี้อีกยาวไกลนัก สำหรับเธอและเขา “คุณถอดให้ฉันได้ไหมคะ”