เลขานุการ

เจ้านายดีๆ ก็เหมือนรักแท้ หลายคนเชื่อว่ามี แต่น้อยคนนักที่จะได้เจอ.....ซึ่งเจ้านายของฉันไม่ใช่คนดี แต่เป็นพวกยันเดเระ! ************************** "ไอ้เจ้านายใจร้าย วาจาพิกลพิการฟังไม่รู้ความ จิตใจหยาบกระด้าง ไม่มีเมตตาข้าทาสบริวาร ดีแต่สั่งให้ฉันทำงานล่วงเวลาจนไม่เคยได้ไปเดท ไอ้แว่นสี่ตาน่ารำคาญ!" "แฮ่กๆๆๆ ขอดัดแปลงคำพูดจากละครเรื่องดังหน่อยเหอะ แฮ่กๆๆๆ" ฉันหอบหายใจแรงหลังจากระบายความอัดอั้นในใจตลอดเวลาห้าปีที่มีออกไปบนดาดฟ้ากว้างของบริษัทที่คิดว่าไร้ผู้คน "ฮืออออ ทำไมต้องสั่งให้ทำโอทีทุกครั้งที่มีเดทด้วยเนี่ย! ความสาววัยแรกแย้มกำลังค่อยๆ ถูกกลืนไปตามกาลเวลา ความตื่นเต้นเร้าใจค่อยๆ แห้งเหี่ยวลงทุกวัน" "เป็นแบบนี้แล้วเมื่อไหร่ฉันจะได้เสียซิงสักทีเนี่ย" เพราะความโมโหเลยพูดจาไปเรื่อยไปเปื่อย แต่ทว่าใครจะไปคิด ว่าพอพูดจบประโยคฉันก็ได้โดนสมใจ (T^T)

หญิงสาวออกตามหา ชายหนุ่มที่เคยช่วยชีวิตเธอไว้เมื่อ 2 ปีก่อน ..เธอได้เจอเขาอีกครั้งในฐานะประธานโรงแรมที่เธอทำงานอยู่แต่เธอดันไปรู้ความลับของเขาเข้าว่าเขาอยู่ในห้องลับ(เซ็กซ์โฟน)ที่ตามจีบเธออยู่

เธอจะทำให้เพื่อนจอมหยิ่งได้รู้สึกรู้สาเสียบ้างว่าการเสียของรักไปนั้นมันเจ็บปวดแค่ไหน “คุณไปนั่งที่เก้าอี้สิ เดี๋ยวฉันทำเอง” เธอจงใจให้เขานั่งลงบนเก้าอี้ผู้บริหาร เก้าอี้ที่บุษบงกชใช้นั่งอย่างสะดวกสบาย เพื่อสั่งงานพนักงานฉอด ๆ โดยที่ตัวเองไม่ทำอะไรเลย “ได้เลย...ถ้าคุณต้องการ” เมื่อเขาทำตามที่เธอบอกแล้ว เธอก็เดินไปนั่งลงบนตักของเขา ด้วยการนั่งหันหน้าไปทางเดียวกับเขา เพื่อที่เธอจะได้เห็นรูปถ่ายของบุษบงกชชัดขึ้น... ‘ไงบุษ...เห็นรึเปล่า...ว่าฉันกับผัวแกกำลังทำกัน อยู่บนเก้าอี้ของแก และบนโต๊ะของแก!!!!’

เพราะว่า...การช่วยตัวเอง...ในที่ทำงานมันผิด!! “โดนของจริงดีกว่าไหมครับ...แค่นิ้ว...มันคงไม่อาจจะสนองความต้องการของคุณได้” นี่จึงเป็นบทลงโทษที่เธอต้องรับมันไป...โทษฐานที่ทำให้ท่านประธานอย่างเขาจับได้...!!

อีตาบอสบ้า ฉันเป็นเลขานะ ไม่ใช่บาริต้าชงกาแฟ แกล้งให้ฉันชงกาแฟให้ตั้ง 20 แก้วแล้วยังไม่พอใจ งั้นแก้วที่ 21 แก้วสุดท้าย เอาเกลือไปแทนน้ำตาลก็แล้วกัน!!

ริชาร์ด ไคล์ นักธุรกิจหนุ่มจากเมืองผู้ดี ที่ขึ้นชื่อเรื่องผู้หญิง กลับมาตกหลุมรักรอยยิ้มสดใสดั่งดวงตะวันของเลขาสาวหน้าหวาน เมษา เพราะความบังเอิญในคืนนั้น ทำให้เขาได้กินเธออย่างสมใจ… แต่ไม่เป็นไร คนร้อยเล่ห์อย่างเขาก็มีวิธีที่จะทำให้ได้กินเธอไปตลอดชีวิตนั่นแหละ โดยที่เขาไม่รู้ว่า เมษา เหยื่อหวาน ๆ ของเล่ห์รักครั้งนี้ ก็รอวันที่จะได้เอาคืนเขาอยู่เหมือนกัน!!!

รมย์นลิน...ต้องพากายที่บอบช้ำ ใจที่แหลกสลายจากการกระทำของคนที่บอกรัก...เทพกานต์ ความเจ็บปวดที่ได้รับในวันนี้จะเป็นบทเรียนราคาแพง และคนที่สร้างขึ้นมาจะต้องได้รับการเอาคืนอย่างสาสม! นลิน...นักร้องสาวที่แรกเห็นหน้าก็เรียกเสือร้ายอย่างเทพกานต์ให้อยากครอบครอง แต่เธอไม่ใช่หมูในอวยให้เขาเคี้ยวเล่นได้ง่ายๆ เหมือนบางคนหรอกนะ เขี้ยวเล็บน่ะมันมีเยอะ

กลางวันเธอคือเลขาแสนเข้มงวด กลางคืนเธอคือผีเสื้อราตรีแสนสวยที่เหล่านักล่าต่างหมายได้ครอบครอง และเขาก็เป็นหนึ่งในนั้น ทว่านานวันเข้า เขากลับไม่แน่ใจว่าเขารักใคร ระหว่างเลขาตัวเองหรือผีเสื้อแสนสวยกันแน่

น้ำขิง** สาวน้อยอายุแค่เพียง 23 เลขาคนใหม่ที่สุดท้ายเธอกลายมาเป็นภรรยาในความลับของเจ้านาย ตุลา** ชายหนุ่มในวัย35 เขาถูกภรรยาสวมเขาให้ เขาไม่ได้ประชดแต่กลับรู้สึกหวั่นไหวกับสาวน้อยหน้าห้องจนยกตำแหน่งภรรยาอีกคนให้เธอ เธอตัดสินใจที่จะยอมเป็นภรรยาไร้ตัวตนเพราะไม่อยากให้ชายหนุ่มต้องหย่าร้างกลับภรรยาแต่สุดท้ายเมื่ออีกฝ่ายเป็นอิสระแล้วเขากลับเลือกที่จะไม่เห็นค่าและให้เธออยู่ในมุมมืดที่ไม่มีใครรู้ต่อไป ***อีกฝ่ายกลัวที่จะเริ่มต้นกับคำว่าครอบครัวแต่อีกฝ่ายกำลังรู้สึกว่าหัวใจของเธอถูกย่ำยีจนไร้ศักดิ์ศรี**

"หนูรู้ว่าคุณนัยน์ต้องการอะไร แต่ถ้าผ่านคืนนี้ไปแล้วหนูจะอยู่ข้างคุณในฐานะอะไรคะ หากคุณไม่จริงจังแค่คิดจะเล่น ๆ หัวใจของหนูมันต้องเจ็บปวดมากแน่ ๆ " "..." มีเพียงความเงียบแทนคำตอบ แต่สำหรับลลินามันคือคำตอบที่ดังที่สุด นัยน์ไม่ได้จริงจังแค่อยากเลี้ยงเธอไว้ดูเล่นแก้เหงา เป็นแค่ความสนุกและตื่นเต้นชั่วครั้งชั่วคราว ผู้หญิงสวยเขาก็เจอมามาก ทั้งฐานะหน้าตาเพรียบพร้อม แล้วเธอจะเอาอะไรไปสู้ผู้หญิงพวกนั้นได้ เขาจะมาจริงจังอะไรกับเด็กกะโปโลอย่างเธอ ขอบคุณที่ทำให้ตาสว่าง จะจำใส่สมองเอาไว้ว่าเขามันคนโลเลที่หนึ่ง ในเมื่อไร้สถานะต่อกันก็ไม่มีเหตุผลให้อยู่ต่อ ตั้งแต่วันนี้ไปคงต้องบอกลาเขาแล้วจริง ๆ…