เลขานุการ

เขาทำเพื่อความสะใจ ส่วนเธอทำเพราะต้องการเงิน ชวิณจ้างน้ำค้างเป็นเมียปลอม ๆ ด้วยเงินห้าล้านบาท เธอไม่สนถึงใครจะมองว่าเป็นเลขาที่ปีนขึ้นเตียงเจ้านาย ภายใต้พันธสัญญาถ้าครบกำหนดหนึ่งปีจะต้องหย่าขาดจากกัน ทั้งเขาและเธอต่างไม่ได้รักกันตั้งแต่แรก ทว่าเมื่อถึงกำหนดระยะเวลาหนึ่งปีที่ต้องเซ็นใบหย่า กลับมีหนึ่งคนเผลอรักหมดใจจนไม่อยากหย่า ทุกอย่างมันจึงคาราคาซังไปกันใหญ่ ********* "คุณจะเลือกน้ำมั้ยคะ" "คุณเป็นใครแล้วผมเป็นใคร...อย่าฝันอะไรเกินตัว" ช่างเป็นคำตอบที่ทำร้ายใจอย่างรุนแรง ดับฝันชนิดมองไม่เห็นทางไปต่อ ใช้คำพูดเลือดเย็นให้กลายเป็นมีดบาดใจคนได้ดีจริง ๆ "ค่ะ เข้าใจแล้ว ช่างสรรหาคำพูดมาทำร้ายจิตใจได้ดีจริง ๆ ต้องใช้คำพูดแบบนี้เท่านั้นค่อยสมกับเป็นคุณวิณ วันนี้คุณไม่เลือกน้ำก็ไม่เป็นไร...น้ำจะจำเอาไว้"

"หนูรู้ว่าคุณนัยน์ต้องการอะไร แต่ถ้าผ่านคืนนี้ไปแล้วหนูจะอยู่ข้างคุณในฐานะอะไรคะ หากคุณไม่จริงจังแค่คิดจะเล่น ๆ หัวใจของหนูมันต้องเจ็บปวดมากแน่ ๆ " "..." มีเพียงความเงียบแทนคำตอบ แต่สำหรับลลินามันคือคำตอบที่ดังที่สุด นัยน์ไม่ได้จริงจังแค่อยากเลี้ยงเธอไว้ดูเล่นแก้เหงา เป็นแค่ความสนุกและตื่นเต้นชั่วครั้งชั่วคราว ผู้หญิงสวยเขาก็เจอมามาก ทั้งฐานะหน้าตาเพรียบพร้อม แล้วเธอจะเอาอะไรไปสู้ผู้หญิงพวกนั้นได้ เขาจะมาจริงจังอะไรกับเด็กกะโปโลอย่างเธอ ขอบคุณที่ทำให้ตาสว่าง จะจำใส่สมองเอาไว้ว่าเขามันคนโลเลที่หนึ่ง ในเมื่อไร้สถานะต่อกันก็ไม่มีเหตุผลให้อยู่ต่อ ตั้งแต่วันนี้ไปคงต้องบอกลาเขาแล้วจริง ๆ…

"ครั้งหนึ่งเธอขายความสาวให้กับเขาเพราะความจำเป็นบางอย่าง" แต่แล้วหลายปีต่อมา เธอเจอเขาในขณะที่เธอนั้นกำลังจะมาเป็นเลขาให้กับท่านประธาน ซึ่งนั่นก็คือ "เขา" ตัวอย่าง “เราเคยเจอกันมั้ย” ฌอนไม่ยอมแพ้ ยังยิงคำถามคาใจเขาอีกครั้ง เขาจำเธอได้แต่เธอกลับจำเขาไม่ได้อย่างนั้นหรือ “ท่านประธานพูดเรื่องอะไรคะ ดิฉันไม่เคยเจอท่านประธานค่ะ...เอ่อ...นี่คือครั้งแรกค่ะ ทำไมเหรอคะ ดิฉันหน้าเหมือนใครที่ท่านประธานรู้จักเหรอคะ” ขอเปรมมิกาสวมบทนางร้ายความจำเสื่อมหน่อยเถอะ เธอไม่ต้องการให้เขารื้ออดีตของเธอขึ้นมาอีก เรื่องของเธอกับเขา มันไม่ใช่ความสัมพันธ์ที่น่าจดจำเลยสักนิด เขาจะเอาเรื่องเธอมาพูดทำไมอีก ต้องการอะไร หรือว่า เขาจะต้องการเธออีก ไม่นะ! เปรมมิกาจะไม่ยอมให้เขาดึงอดีตอันเลวร้ายของเธอขึ้นมาอีกเป็นแน่ “อ่อ ฉันคงเจอคนหน้าเหมือนสินะ”

เมื่อบอสหนุ่มสุดหล่อแอบรักเลขาฯ หน้าห้องของตัวเอง เขาจึงต้องทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เธอมาครอบครอง “ว่าไงครับ ชอบตอนไหนที่สุด” สาวน้อยหลบตาอย่างเอียงอาย ก่อนจะอ้อมแอ้มตอบออกไปเสียงแผ่วเบา “ตอน... บอส... เลียค่ะ” เขาครางกระเส่าอย่างถูกใจคำตอบ แต่ก็ยังคงเดินหน้าแกล้งหล่อนอีก “เลียตรงไหน” “บอส... อย่าแกล้งถามข้าวแบบนี้สิคะ” “ผมไม่ได้แกล้ง... อยากรู้จริงๆ ว่าชอบตอนผมเลียตรงไหน” “บอสน่ะ” “ถ้าไม่ตอบ ผมจะเลียทั้งตัวเลยนะ”

เจ้านายดีๆ ก็เหมือนรักแท้ หลายคนเชื่อว่ามี แต่น้อยคนนักที่จะได้เจอ.....ซึ่งเจ้านายของฉันไม่ใช่คนดี แต่เป็นพวกยันเดเระ! ************************** "ไอ้เจ้านายใจร้าย วาจาพิกลพิการฟังไม่รู้ความ จิตใจหยาบกระด้าง ไม่มีเมตตาข้าทาสบริวาร ดีแต่สั่งให้ฉันทำงานล่วงเวลาจนไม่เคยได้ไปเดท ไอ้แว่นสี่ตาน่ารำคาญ!" "แฮ่กๆๆๆ ขอดัดแปลงคำพูดจากละครเรื่องดังหน่อยเหอะ แฮ่กๆๆๆ" ฉันหอบหายใจแรงหลังจากระบายความอัดอั้นในใจตลอดเวลาห้าปีที่มีออกไปบนดาดฟ้ากว้างของบริษัทที่คิดว่าไร้ผู้คน "ฮืออออ ทำไมต้องสั่งให้ทำโอทีทุกครั้งที่มีเดทด้วยเนี่ย! ความสาววัยแรกแย้มกำลังค่อยๆ ถูกกลืนไปตามกาลเวลา ความตื่นเต้นเร้าใจค่อยๆ แห้งเหี่ยวลงทุกวัน" "เป็นแบบนี้แล้วเมื่อไหร่ฉันจะได้เสียซิงสักทีเนี่ย" เพราะความโมโหเลยพูดจาไปเรื่อยไปเปื่อย แต่ทว่าใครจะไปคิด ว่าพอพูดจบประโยคฉันก็ได้โดนสมใจ (T^T)

น้ำเสียงของยาดากระเส่า มือเรียวบีบเคล้นกลีบสวาทของตัวเองที่ยังเป็นสีชมพูสวยราวกับกลีบกุหลาบสีชมพู เบ่งบานอยู่ท่ามกลางดงเส้นไหมสีดำระยับ ขณะมือที่เหลืออีกข้างเอื้อมขึ้นมาบีบเคล้นเต้านมสองข้างของตัวเองไปพลาง ทำเอาท่านประธานที่กำลังแอบมองถึงกับตบะแตก รู้สึกว่ากำลังโดนท้าทายอย่างแรง ‘ไม่ไหวแล้วโว้ย… ’ ถึงขั้นนี้แล้ว… กวินท์ตบะแตก ขยับลงมาจากเก้าอี้ที่คว้าเอามาขึ้นยืนแอบมองหญิงสาว รีบถอดเสื้อผ้าจนเหลือแต่กางเกงบ็อกเซอร์สีดำบางๆ มองเห็นแท่งเนื้อเป็นรูปเป็นลำมหึมาน่าสะพรึงซ่อนอยู่ภายใน ก้าวยาวๆ กลับเข้ามาในห้อง เอามือผลักบานประตูห้องน้ำที่เขารู้ว่าเพียงขยับแรงๆ ก็ทำให้ลูกบิดที่ไม่แข็งแรงนักคลายออกจากกันได้โดยง่าย “วะ… ว้าย… ท่านประธาน… ” ยาดาร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ รู้สึกอับอายจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนีกับสิ่งที่ตัวเองกำลังแอบทำอย่างเพลิดเพลิน เพราะว่ามือยังซุกอยู่ที่ง่ามขาอ้ากว้าง ไม่คิดว่าคนที่หล่อนกำลังเรียกร้องร่ำหาเขาอยู่ในจินตนาการอันวาบหวาม จะผลีผลามเข้ามาปรากฏกายอยู่ตรงหน้าราวกับภาพฝัน “ท่าน… เอ่อ… ท่านเข้ามาทำไมคะ” ด้วยสัญชาตญาณ ทำให้หล่อนรีบเอื้อมมือคว้าผ้าขนหนูมาบิดทรวงอก

หญิงสาวออกตามหา ชายหนุ่มที่เคยช่วยชีวิตเธอไว้เมื่อ 2 ปีก่อน ..เธอได้เจอเขาอีกครั้งในฐานะประธานโรงแรมที่เธอทำงานอยู่แต่เธอดันไปรู้ความลับของเขาเข้าว่าเขาอยู่ในห้องลับ(เซ็กซ์โฟน)ที่ตามจีบเธออยู่

ชั่วชีวิตเธอเกลียดที่สุดคือคำว่าแพ้ แต่เธอก็แพ้ เขาเลือกคนอื่น ไม่ใช่เธอ... “นางร้ายแบบเธอสมควรยอมแพ้เสียทีนะ กลับมาตั้งใจทำงาน แล้วห้ามลากิจไปทำแบบนั้นอีก!”

รมย์นลิน...ต้องพากายที่บอบช้ำ ใจที่แหลกสลายจากการกระทำของคนที่บอกรัก...เทพกานต์ ความเจ็บปวดที่ได้รับในวันนี้จะเป็นบทเรียนราคาแพง และคนที่สร้างขึ้นมาจะต้องได้รับการเอาคืนอย่างสาสม! นลิน...นักร้องสาวที่แรกเห็นหน้าก็เรียกเสือร้ายอย่างเทพกานต์ให้อยากครอบครอง แต่เธอไม่ใช่หมูในอวยให้เขาเคี้ยวเล่นได้ง่ายๆ เหมือนบางคนหรอกนะ เขี้ยวเล็บน่ะมันมีเยอะ

กลางวันเธอคือเลขาแสนเข้มงวด กลางคืนเธอคือผีเสื้อราตรีแสนสวยที่เหล่านักล่าต่างหมายได้ครอบครอง และเขาก็เป็นหนึ่งในนั้น ทว่านานวันเข้า เขากลับไม่แน่ใจว่าเขารักใคร ระหว่างเลขาตัวเองหรือผีเสื้อแสนสวยกันแน่