มีเพียงความคิดถึง...ที่ไม่สิ้นสุด
“คุณเซี่ย หลังจากตรวจสอบอย่างละเอียดแล้ว พบว่าทะเบียนสมรสของคุณมีข้อมูลไม่เป็นความจริง ตราประทับเหล็กบนเอกสารถูกปลอมแปลง”
คำพูดสั้น ๆ เบา ๆ ของเจ้าหน้าที่ ทำให้เซี่ยจือเหยาที่มาขอทำทะเบียนสมรสใหม่ถึงกับงงไปชั่วขณะ
“เป็นไปไม่ได้ค่ะ ฉันกับสามีของฉัน ฝู่หยุนถิง จดทะเบียนสมรสกันเมื่อห้าปีก่อน รบกวนคุณช่วยตรวจสอบให้ฉันอีกครั้งเถอะ...”
เจ้าหน้าที่กรอกหมายเลขบัตรประชาชนของทั้งสองคนเพื่อตรวจสอบอีกครั้ง
“ระบบแสดงว่าฝู่หยุนถิงมีสถานะสมรสแล้ว แต่คุณยังคงเป็นโสด”
เซี่ยจือเหยาถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า “ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของฝู่หยุนถิงคือใคร?”
“ถังหลิน”
เซี่ยจือเหยากำแน่นที่พนักเก้าอี้ พยายามทรงตัวเอาไว้ไม่ให้ล้มลง
สมุดเล่มเล็กสีแดงสดถูกยื่นมาให้ ตัวอักษรคำว่า “ใบทะเบียนสมรส” บนหน้าปกพร่าจนทำให้ดวงตาเธอแสบและร้อนผ่าว
ถ้าจะบอกว่าในตอนแรกเซี่ยจือเหยายังสงสัยว่าเป็นความผิดพลาดของระบบ ทันทีที่ได้ยินชื่อ “ถังหลิน” ความคิดนั้นก็สลายไปทันที
ภาพฝันทั้งหมดพังทลายลงในพริบตา
งานแต่งงานอันยิ่งใหญ่เมื่อห้าปีก่อน คู่รักตัวอย่างที่รักใคร่ผูกพันกันตลอดห้าปี และชีวิตแต่งงานที่เธอเคยภาคภูมิใจ ทั้งหมดนั้นล้วนเป็นเรื่องหลอกลวง
เซี่ยจือเหยาถือใบทะเบียนสมรสปลอมที่ไม่มีผลทางกฎหมายไว้ในมือ ก่อนกลับถึงบ้านด้วยหัวใจที่สิ้นหวังและหมดเรี่ยวแรง
ทันทีที่กำลังจะผลักประตูเข้าไป ก็ได้ยินเสียงดังแว่วออกมาจากข้างใน
เป็นทนายความประจำตระกูลฝู่ เขาพูดขึ้นว่า “ประธานฝู่ ผ่านมาห้าปีแล้วนะครับ คุณยังไม่คิดจะให้ภรรยาได้รับการยอมรับตามกฎหมายเหรอครับ?”
เซี่ยจือเหยาชะงักเท้า หยุดหายใจนิ่งเงียบทันที
ผ่านไปครู่ใหญ่ เสียงทุ้มต่ำของฝู่หยุนถิงก็ดังขึ้น
“รออีกหน่อย ตอนนี้หลินหลินยังทำงานอยู่ต่างประเทศ ถ้าไม่มีตำแหน่ง ‘คุณนายฝู่’ เธอจะยืนหยัดอยู่ในวงการธุรกิจที่เต็มไปด้วยบรรดาเจ้าสัวได้อย่างไร?”
ทนายประจำตระกูลเตือนขึ้นว่า “ความสัมพันธ์ของคุณกับภรรยาเป็นแค่ในนาม หากวันหนึ่งเธอเกิดเปลี่ยนใจขึ้นมา ก็สามารถจากไปได้ทุกเมื่อครับ”