เศร้าใจ

พบกับเรื่องราวที่ทำให้ความเจ็บแปลบแล่นสู่หัวใจซ่อนจนลึกสุดใจท่านปรารถนาแต่เพียงนาง แต่ใจของนางอยู่กับผู้ใดกัน ข้าขอเพียงรักท่านไม่หวังครอบครอง แม้รักเราสองจะเป็นรักต้องห้ามก็ตาม

ทัพพ่ายคนไม่พ่าย ข้าไม่ได้ยอมแพ้ท่าน แม้จะแต่งข้ามาเป็นชายารอง แต่หากจะให้อุ่นเตียงก็ต้องรอให้ข้ายินยอมก่อน ถึงจะชนะศึกพ่อข้าได้แม้จะเป็นแม่ทัพที่ยิ่งใหญ่ แต่หากเป็นเรื่องบนแท่นนอน ข้าไม่ใช่เชลยท่าน

ความผิดที่เธอไม่ได้ก่อ... กลับกลายเป็นตราบาปดำมืดที่เธอถูกบังคับให้แบกรับโดยไม่มีทางเลือก มินตรา ไม่เคยคาดคิดเลยว่า อุบัติเหตุเพียงเสี้ยววินาทีนั้นจะเปลี่ยนแปลงชีวิตของเธอจนไม่อาจหวนคืนได้อีก เพียงเพราะพี่ชายของเธอ ขับรถชนผู้หญิงที่เขารักจนบาดเจ็บสาหัสและหลบหนีอย่างไร้ความรับผิดชอบ ชีวิตของเธอจึงถูกผลักเข้าสู่วังวนแห่งการลงทัณฑ์ที่โหดร้าย “ธีรัช” ชายผู้มีทุกอย่างทั้งอำนาจ เกียรติยศ และหัวใจที่แข็งดั่งเหล็กกล้า มองเธอเป็นดั่งอาญาชีวิต เขาทำลายศักดิ์ศรีของเธออย่างไม่ไว้หน้า กดขี่เหยียบย่ำเธอด้วยความเกลียดชังที่สุมอยู่เต็มอก ดึงเธอเข้าสู่โลกที่เต็มไปด้วยความหนาวเย็นและการลงโทษที่ไม่เคยปรานี ทว่า... เมื่อเวลาค่อยๆ ล่วงผ่าน ความจริงที่ถูกฝังลึกกลับค่อยๆ เปิดเผย ผู้หญิงที่เขาเคยตราหน้าว่าเป็นนางมารร้ายในชีวิต คือคนที่เคยยื่นมือช่วยชีวิตเขาไว้ในวันที่เขาอ่อนแอที่สุด แต่ในวันที่เขารู้ตัว... เธอกลับพร้อมจะเดินจากไปตลอดกาล ทิ้งเขาไว้ให้จมอยู่กับความรู้สึกผิดที่ไม่มีวันลบเลือน โอกาสครั้งที่สองจะยังมีอยู่จริงหรือไม่... เมื่อหัวใจทั้งสองดวงเต็มไปด้วยรอยแผลที่ไม่มีวันลืมเลือน

เจ้าสาวในนาม แลกชีวิตพ่อ แต่เธอซ่อนความลับสุดหัวใจเอาไว้ ลูกชายที่เหมือน "เขา" ราวกับแกะ หนึ่งปีแห่งสัญญาจะจบลงอย่างไร? เมื่อเงาแค้นเก่ากำลังเปิดโปงความจริง!

นางถูกส่งมาอภิเษกเชื่อมสัมพันธ์เผ่าสวรรค์กับเผ่าปีศาจ เป็นชายาขององค์ไท่จื่อผู้เย็นชา เขาเย็นชาไร้ความรู้สึกหรือรังเกียจที่นางเป็นปีศาจกันแน่? นางรู้ว่าตนนั้นไม่เป็นที่ต้องการ ด้วยการแต่งงานปราศจากหัวใจรัก ทว่ารักนั้นสำคัญไฉน มาแล้วก็จะอยู่ให้จงได้โดยไม่หวั่นเกรง

พ่อของเธอเป็นหนี้นับล้าน และครั้งนี้คือครั้งสุดท้ายที่เธอจะตอบแทนหนี้บุญคุณที่ให้เธอลืมตาเกิดมา ระหว่างเธอและเขา สถานะเธอคือเมียขัดดอก เป็นได้เพียงนางบำเรอ พอครบสัญญาเธอก็จะได้เลือกทางเดินของตัวเองสักที

เธอทิ้งเขาไปโดยไม่มีแม้แต่คำร่ำลา แต่โชคชะตาก็นำพาเธอกับมาพานพบกับเขาอีกครั้งในฐานะผู้ให้บริการกับลูกค้าเมื่อเธอต้องขายศักดิ์ศรีแลกเงินเพื่อรักษาเลือดเนื้อเชื้อไขที่เกิดจากเขา ปราณ ประภาวินท์ กิตติธนปกรณ์ นักธุรกิจหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาวัย 31 ปี เจ้าของโรงแรมหรูที่มีสาขาครอบคลุมทุกจังหวะ นิสัยสุขุมนุ่มลึก ใจเย็น อ่อนโยน "เรามารือฟื้นความทรงจำกันหน่อยไหมวารี แต่ผมมีค่าตอบแทนให้ด้วยนะ..น้ำละ 300,000 พอไหม" วารี สุขเกษม คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวหน้าตาสะสวยวัย 28 ปี นิสัยอ่อนหวานแต่ซ่อนความเด็ดเดี่ยว และความแข็งแกร่งเอาไว้ภายใน "ไม่..ฉันไม่รับงานนี้แล้วค่ะ"

ในอดีตหล่อนเคยทำทุกอย่างเพื่อครอบครัว เมื่อแม่ต้องใช้เงินหล่อนถึงกับยอมทิ้งศักดิ์ศรีมาเป็นเด็กเลี้ยงของชายหนุ่มผู้ร่ำรวย ทว่าผลลัพธ์ที่หล่อนได้รับกลับเป็นความเสแสร้งจอมปลอม!! ส่วนชายหนุ่มที่หล่อนหลงรัก..แม้จะทุ่มเทให้เขามากเท่าไร..เขาก็ไม่เคยมีหล่อนในใจ ถ้าได้โอกาสเกิดใหม่อีกครั้ง..หล่อนจะรักตัวเองให้มากๆ

ปัง ปัง ปัง เขาเคาะประตูกวาดตามองรอบๆ อย่างระแวดระวัง แก่นกายเจ็บปวดเพราะต้องการปลดปล่อย ลมหายใจหอบหนักขึ้นทุกขณะ แอด... นาราภัทรแงมประตูมอง เห็นคนยืนหน้าห้อง ใบหน้าคุ้นเคยเธออ้าปากแต่กลับถูกปิดไว้ แล้วลากเข้าห้องทันที “อื้อ!” หญิงสาวดิ้นรนเมื่อถูกกอดรัดไว้แน่น ความร้อนจากร่างกาย ทำเอาหญิงสาวขมวดคิ้ว ดิ้นรนให้เขาปล่อยเธอ ได้ยินเสียงฝีเท้าคนอยู่ด้านนอก เสียงพูดคุยตามหาใครสักคน แล้วเงียบหายไป ริมฝีปากเป็นอิสระ นาราภัทรผลักแผงอกทันที “ทำบ้าอะไร ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้นะ!” คนตัวเล็กตวาดแว๊ด “ผมขอโทษ...” เสียงพร่าเอ่ยบอก กอดตัวเองแน่น “เป็นอะไรมิทราบ!” เขาปรือตา แล้วทอดมองใบหน้างดงามของหญิงสาว เขาทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ต่อให้ต้องถูกโกรธ เกลียด ก็จำต้องทำ หากเป็นแบบนี้เขาคงขาดใจตายแน่ “ผมขอโทษ ขอโทษด้วย ให้อภัยผมด้วยนะ....” เขาบอกเสียงแหบพร่า “หมายความว่ายังไง ขอโทษเรื่องอะไร!” หมับ! ตุบ! ร่างบางถูกเหวี่ยงลงบนเตียงกว้าง คนตัวเล็กกระเด้งตัวลุกขึ้นแล้วตะเกียกตะกายหนีทันที เธอรู้ดีว่าเขาต้องการอะไร “ช่วยด้วย ช่วยด้วยกรี๊ด!”

เพราะคำว่าบุญคุณ และครอบครัวค้ำคอเธอจึงต้องจำยอมสวมรอยเป็นคู่หมั้นในวัยเด็กของบุตรชายผู้มีพระคุณ แต่ความฉิบหายดันมาเยือนเมื่อเมื่อคู่หมั้นตัวจริงของชายหนุ่มปรากฏตัวขึ้น "เธอเป็นใคร..?" "ฉันชื่อ...เมษา..." "เธอคงไม่ได้โง่จนไม่รู้ใช่ไหมว่าการสวมรอยเป็นคนอื่นมันผิดกฏหมาย" "ที่ฉันทำไปเพราะจำเป็นจริง ๆ อย่าแจ้งความจับฉันเลยนะ จะให้ฉันทำอะไรเป็นการชดใช้ก็ได้" "เธอคิดว่าควรชดใช้ ยังไงมันถึงจะเหมาะสมกับที่เธอเข้ามาสวมรอย เป็นคู่หมั้นฉันจนทำให้ฉันกับคนรักต้องเลิกกัน เธอคิดว่าตัวเองต้องชดใช้ยังไง" "ฉะ..ฉันไม่รู้..." "แต่ไม่ต้องห่วง เธอได้ชดใช้สมใจแน่...เมษา..."