เศร้าใจ

นางเอกเป็นใบ้ แม่สามีรังเกียจ แต่งงานมา4ปีสามีไม่เคยแตะต้อง วันนึงเขาพาคนรักที่ตั้งท้องกลับมา แล้วไล่นางเอกออกจากบ้าน ท่ามกลางความมืดมิดลมพัดกรรโชกแรงฝนตกลงมาอย่างหนัก นางเอกเดินตากฝนหนาวสั่น พาตัวเองไปนอนขดอยู่ป้ายรอรถเมล์ " คนอย่างแกอย่าคิดจะเป็นแม่ใครเลย สงสารที่เด็กที่เกิดมา จะติดเชื้อใบ้จากแม่ของมัน"

จากบุตรสาวคหบดีผู้มั่งคั่ง กลับต้องพลิกผันมาเป็นนางบำเรอของเป่ยอ๋องผู้ยิ่งใหญ่... เส้นทางแห่งศักดิ์ศรี ความรัก ของหานหยางจะเป็นอย่างไรต่อไป

ความสัมพันธ์แบบ Friend with benefits เมื่อมีคนหนึ่งเผลอตกหลุมรักเข้า ก็จำต้องถอนตัวออกมา แต่เขากลับไม่ยอมให้เธอได้จากไปดีๆ นี่สิ!!!

พอใจหนีเขาไปถึงห้าปี แต่ว่าคงเพราะโชคชะตา จึงทำให้เธอกับเขาได้เจอกันอีกครั้ง ภูผาเฝ้าตามหาเธอมาตลอดทั้งห้าปี ตั้งแต่เธอหนีเขาไป ชีวิตของชายหนุ่มก็ไม่เหมือนเดิมอีกเลย น้องภูมิ เด็กชายวัยห้าปีที่เหมือนโซ่ทองคล้องใจ ให้พ่อกับแม่กลับมาคืนดีกัน

ครอบครัว นอ.ล่มลลาย นอ.จึงดิ้นรนหางานทำซ้ำร้ายพ่อของเธอก็กำลังป่วยต้องการค่ารักษา นอ.จึงยอมมาเป็นเด็กชงเหล้าจนกระทั่งเจอ พอ. พอ.เห็นว่า นอ.สวยเลยเสนอบางอย่างให้เธอเพื่อแลกเงิน นอ.ที่กำลังเดือดร้อนเธอไม่มีทางเลือกจึงยอมรับข้อเสนอนั้น แม้ว่าจะเป็นเพียงของเล่นของ พอ.ก็ตาม

“พี่ไม่คิดที่จะชอบเธอหรอกนะ! พี่ไม่ชอบคนอ้วนน่ะเข้าใจไว้ด้วย ลองคิดดูสิว่าจะหน้าอายแค่ไหนที่ต้องเดินคู่ไปกับคนอ้วนๆแบบเธอ พี่ทำใจยอมรับไม่ได้หรอกนะ”

ไม่รู้ว่าเธอคือหญิงสาวที่โชคดีที่สุด หรือโชคร้ายที่สุดกันแน่เมื่อดันไปเป็นที่ถูกตาต้องใจของมาเฟียผู้แสนเย็นชาแห่งเมืองฮ่องกงที่ไม่เคยชายตามองผู้หญิงคนไหน และเธอคือผู้ถูกเลือกให้มาอุ้มบุญทายาทของเขา "มีทายาทให้ฉัน..เธออยากได้ค่าตอบแทนเท่าไรบอกมาได้เลย" "ฉันไม่ทำ คุณไปหาผู้หญิงคนอื่นที่เขาต้องการเงินของคุณเถอะ"

ซัน หรือ นายอาทิตย์ ทอแสง ชายหนุ่มหัวไฟสีส้มอิฐ นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อน คิ้วเข้มพาดเฉียง ใบหน้าเรียวได้รูป พกความมั่นใจมาเต็มเปี่ยม ขี้เล่น ช่างแกล้ง หากแต่ใครจะรู้ ความคิดที่มีอยู่ภายในจิตใจ.... เบส หรือ คุณหนูเบส นายรพีพัฒน์ ราชบดินทร์ หนุ่มหล่อมาดนิ่ง เส้นผมสีดำสนิท นัยน์ตาเย็นชา แววตาที่เย็นชานั้นมีความลับที่ซุกซ่อนอยู่ ที่เก็บความรู้สึกไว้ภายในใจเนินนานถึง 12 ปี แต่ก็ไม่คิดจะบอกออกไปเพราะหวั่นเกรงว่าจะทำลายความสัมพันธ์!!

สวามีสั่งลงทัณฑ์นางด้วยเชื่อคำยุยงของผู้อื่น นางจึงขอตัดขาดวาสนาเคียงคู่ ขอรับเคราะห์กรรมยังโลกมนุษย์ เพื่อจบสิ้นทุกสิ่งอย่าง “ฝ่าบาท ข้าขอพระเมตตา ขอตัดสัมพันธ์กับไท่จื่อ จบสิ้นวาสนา ไม่ขอเป็นชายาของไท่จื่ออีกต่อไป”

สัญญารักสัญญาร้ายการหมั้นหมายกันของระหว่างสองตระกลูใหญ่ที่ เพลินตา ไม่อยากให้มันเกิดขึ้น เมื่อคนที่จะเข้ามาเป็นว่าที่พี่เขยนั้นทั้งแสนจะเจ้าชู้และได้ชื่อว่าเป็นเพลย์บอยตัวพ่อ ใครมันจะไปอยากได้ ผู้ชายคนนี้ไม่ได้มีคุณสมบัติที่คู่ควรกับพี่สาวที่แสนดีของเธอเลยสักนิด เธอต้องขัดขวางเขาให้ถึงที่สุด.. "อยากปิดปากพี่เรื่องของเรา งั้นเพลินก็ต้องยอมแลก" "ยอมแลก พี่หมายความว่ายังไงคะ" "ยอมพี่ ทุกครั้งจนกว่าพี่สาวของเพลินจะกลับมา" "พี่เต็ม! แบบนี้มันเลวมากเกินไปแล้วนะคะ" "เพลินจะไม่ทำก็ได้นะ แต่ถ้าเกิดว่าพี่ 'อยาก' ขึ้นมาแล้วพี่ไปมีผู้หญิงคนอื่น พี่สาวเพลินก็คงต้องยอมเสียชื่อเสียงหน่อย เพลินจะเอาแบบนั้นเหรอ" "เลวมาก เลิกฝันไปได้เลยค่ะ เพลินจะไม่มีวันทำแบบนั้นเด็ดขาด ไม่คิดเลยนะคะว่าพี่จะมีความคิดที่มันเห็นแก่ตัวได้ขนาดนี้ พี่มันไม่ใช่ลูกผู้ชาย" "ใช่สิ ยังไงพี่มันก็เป็นแค่ผู้ชายเลวๆ ในสายตาเพลินอยู่แล้วนี่ ในเมื่อสิ่งที่พี่เสนอแล้วเพลินไม่ยอมสนอง งั้นก็อย่ามาหาว่าพี่ใจร้ายทีหลังไม่ได้นะตอนที่พี่สาวเพลินกลับมา"