เศร้าใจ

นางเอกเป็นใบ้ แม่สามีรังเกียจ แต่งงานมา4ปีสามีไม่เคยแตะต้อง วันนึงเขาพาคนรักที่ตั้งท้องกลับมา แล้วไล่นางเอกออกจากบ้าน ท่ามกลางความมืดมิดลมพัดกรรโชกแรงฝนตกลงมาอย่างหนัก นางเอกเดินตากฝนหนาวสั่น พาตัวเองไปนอนขดอยู่ป้ายรอรถเมล์ " คนอย่างแกอย่าคิดจะเป็นแม่ใครเลย สงสารที่เด็กที่เกิดมา จะติดเชื้อใบ้จากแม่ของมัน"

พีและกานต์ เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่จำความได้ คนหนึ่งเก็บงำความรู้สึกไว้ลึกสุดใจ คนหนึ่งก็ช่างไม่รู้เรื่องอะไรเลย เหตุการณ์คืนนั้น เปลี่ยนความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาไปตลอดกาล คืนนั้น...ที่ทำให้เกิดผลผลิตตัวน้อยออกมา ในโลกของโอเมก้าเวิร์ส อัลฟ่ารักกับอัลฟ่าไม่ใช่เรื่องประหลาด แต่เขาไม่คิดว่าจะสามารถรับได้ที่ตัวเอง กลายเป็นโอเมก้าเพียงชั่วข้ามคืนได้

“คุณจำคำพูดของตัวเองไม่ได้เหรอคะ ตอนที่พูดกับเพื่อนคุณบอกว่ายังไง ถ้าม่านท้องขึ้นมาคุณจะหย่ากับม่าน และสัญญาของม่านกับคุณมันก็สิ้นสุดลงแล้วด้วย” “ม่าน…” เพียงเขาอ้าปากเรียกชื่อเธอ ม่านทิวาก็พูดแทรกขึ้นมาอย่างไม่ยอมให้โอกาสคนใจร้ายอย่างเขาได้พูดอธิบายสักคำ “ที่คุณทำไปทั้งหมดก็เพราะต้องการแก้แค้นให้ยัยวิเจ็บใจแล้วก็เอาชนะเดิมพันเพื่อนของคุณ” เธอยอกย้อนเสียงราบเรียบ แต่มันกลับบาดลึกเข้าไปในหัวใจของชายหนุ่มจนเจ็บปวด “ฉัน...” รณพีร์กำลังจะเอ่ยค้าน แต่ก็ถูกม่านทิวาพูดดักคอเอาไว้เสียก่อน “อย่าไปทำแบบนี้กับใครอีกนะคะ เพราะการหลอกลวงให้ ผู้หญิงคนหนึ่งรักคุณจนหมดใจ แต่คุณกลับตอบแทนเขาด้วยความเจ็บช้ำ มันจะทำให้ ผู้หญิงคนนั้นหมดความหวัง ความศรัทธา ความเชื่อใจในความรักจนหมดสิ้น” เสียงสั่นเครือของหญิงสาวทำเอาชายหนุ่มอยากจะกอดปลอบ แต่เธอคงไม่ต้องการ “ม่าน...ฉันขอโทษ”

รักต้องห้ามที่ไม่อาจเกิดขึ้นได้ แม้ไม่ได้ครองแต่จะขอภักดีตลอดกาล ฟรองซัวร์ ลูฟว์ มาร์เซย์มหาเศรษฐีหนุ่มเจ้าของเสื้อผ้าแบรนด์ ‘มาร์เซย์’ หนุ่มหล่อฟีโรโมนล้น บุตรชายเพียงคนเดียวของโซเฟีย ผู้หยิ่งยโส เป็นเพลย์บอยชื่อก้อง มีทั้งทรัพย์สิน และชื่อเสียง เขาต้องการผู้หญิงคนไหนไม่เคยพลาด... เมรี ประภาเกรียติกุล เด็กสาวกำพร้า ชีวิตเคว้งคว้าง... เธอไปเผชิญโชคในต่างแดน บังเอิญตกอยู่ใต้อุ้งมือจอมมาร เพราะคำว่า ‘ตอบแทนพระคุณ’ ฟรองซัวร์มอบตำแหน่งที่ เมรีไม่อยากรับเลยซักนิด ‘เมียเก็บ’ เมรีหลงอยู่ในวังวนเสน่หา อยู่กับภาพลวงตา จนวันหนึ่งเธอก็รู้ความจริง...ทุกอย่างที่เธอครอบครองคือ...ความว่างเปล่า!!

รักคืออะไร??? คือการยอมให้เขาทำร้ายจิตใจ ยอมเป็นคนไร้ค่า ที่เขาจะทำอะไรก็ได้ใช่หรือเปล่า

เขาเกลียดเธอที่เป็นต้นเหตุให้คนรักต้องตาย ส่วนเธอยอมเป็นเมียข้ามคืนเพื่อชดใช้บาปกรรมที่ไม่ได้ตั้งใจจนถักทอสายใยอีกหนึ่งชีวิตขึ้นมา

"ถึงฉันจะเป็นเมียแต่งเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย เป็นเมียของเขาที่สามารถใช้เงินของเขาได้ มีเงินมากมายใช้ปรนเปรอชีวิตได้ แต่มันก็ไม่สามารถทำให้ฉันมีความสุขได้เลย ตอนนี้ฉันกล้ำกลืนฝืนทน มีแต่ความทุกข์อยู่ในหัวใจ ฉันได้แต่เงียบ และเงียบต่อไป เพราะฉันไม่มีสิทธิ์ในตัวเขา ไม่มีสิทธิ์ในตัวของคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามี ______ แสนดี ผู้หญิงแต่งตัวเหมือนมนุษย์ป้า เฉิ่มเชย เป็นผู้หญิงที่ไม่สวย ทำให้สามีนอกใจ เอาผู้หญิงเข้ามาอยู่ร่วมบ้าน เธอเป็นคนไม่มีปากมีเสียงกับใคร ถูกสามีทำร้ายจิตใจนับครั้งไม่ถ้วน จนกระทั่งความอดทนที่มีทั้งหมดสิ้นสุดลง แสนดีจึงลุกมาเปลี่ยนแปลงตัวเอง จากผู้หญิงแต่งตัวมนุษย์ป้า ก็เป็นสาวสวยแต่งตัวเปรี้ยวเข็ดฟัน จนอาวุธผู้เป็นสามี ผู้ชายที่ละเลยเธอมาตลอด หันมาสนใจเธอ แสนดี ไม่ได้แสนดีสมชื่อ เธอเอาคืนอาวุธอย่างแสบสัน ผู้ชายที่เข้ามาในชีวิตต่างมาร่วมมือเอาคืน อาวุธคนไม่สนเมีย ถึงกลับคลานเข่า ทำทุกอย่างเพื่อเอาเมียคืน

“ปิ่น ตื่นมาเถอะนะ พี่ขอโทษพี่ไม่ได้ตั้งใจ” ปากบอกพลางใช้อีกมือหนึ่งลูบศีรษะของปาลิตาอย่างแผ่วเบาราวกับว่ากลัวจะทำหญิงสาวเจ็บตัวอีกครั้ง เวลาผ่านไปไม่นาน นิ้วเรียวของคนป่วยขยับเล็กน้อยทำให้คนที่นั่งกุมมืออยู่รู้สึกตัวขึ้นมา แพรขนตาสวยขยับราวกับปรับสายตาให้คุ้นชินกับความสว่างที่อยู่รอบตัว “ปิ่น เธอฟื้นแล้ว” เขาอย่างดีใจที่หญิงสาวตื่นขึ้นมา แต่ทว่าดวงใจของเขากลับเหี่ยวเฉาเมื่อเห็นสายตาหวานมองมาที่เขาก่อนที่จะเบนออกไปมองที่นอกหน้าต่างเมื่อกับเขาไม่มีตัวตนอย่างไรอย่างนั้น “ปิ่น พี่ขอโทษ คุยกับพี่หน่อยนะ” คนป่วยที่เพิ่งฟื้นขึ้นมาเมื่อครู่ ค่อย ๆ ดึงมือของคนเองกลับเขามาและเอามาวางไว้บนหน้าท้องของตนเอง ราวกับว่ากำลังปกป้องสิ่งมีชีวิตน้อย ๆ เอาไว้ ชายหนุ่มมองการกระทำของคนตัวเล็กที่อยู่บนเตียงอย่างรู้สึกผิดที่เขาขังเธอไว้เช่นนั้น อีกทั้งไม่ฟังเหตุผลของเขาอีก “ปิ่นคุยกับพี่หน่อยเถอะ”

ฉันเป็นแฟนเขา เราเป็นแฟนกัน แต่ทำไมล่ะ...ทำไมเขาไม่เคยแคร์ฉันเลย.... คำเตือน | พระเอกเรื่องนี้ธงแดงมาก มีการนอกกาย การใช้ความรุนแรงและการทำร้ายจิตใจกันของตัวละคร ดังนั้นนักอ่านทุกท่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ

ค่ำคืนที่เร่าร้อนของทั้งคู่เกิดขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ ทว่านั่นกลับทำให้เขาพลาดโอกาสที่จะไปช่วย แฟนเก่า ความคับแค้นใจทำให้ชายหนุ่มทั้งด่าทั้งสาปแช่ง ชาตินี้ขออย่าได้เจอกันอีก แต่ไม่คิดว่า... หญิงสาวจะมานั่งอยู่ตรงหน้าเขา ในฐานะ ว่าที่เจ้าสาว +++++++++++++++++++ "นี่คือแหวนแต่งงาน คือของแทนใจเดียวที่ฉันรับมันมาจากคุณ ฉันคืนให้ค่ะ" วินาทีที่ยื่นแหวนวงนั้นคืนให้แก่เขา น้ำตามันไหลลงมาเป็นสายจนฉันไม่สามารถมองเห็นภาพตรงหน้าได้ชัดเจนอีกต่อไป ได้แต่ปล่อยให้น้ำตาอาบแก้มใสพยายามกลั้นเสียงสะอื้นในลำคอไม่ให้อีกฝ่ายได้ยิน ภายในใจนั้นเจ็บจนด้านชาไร้ความรู้สึก ยิ่งเมื่อได้ยินคำพูดของเขาที่ตอบกลับมาอย่างใจร้าย "ก็แค่แหวนสำเร็จรูปราคาไม่เท่าไร เอาไปเถอะ อยากขายทิ้งก็ตามใจเธอเลย"